Συναντηθήκαμε με το Νίκο και το Στράτο στην Κοζάνη και με ένα αυτοκίνητο κινήσαμε για στενά Σαρανταπόρου Καμβουνίων, με σκοπό την επιτόπια μελέτη των μαχών 1912 και των ενεδρών 1943 και 1946.
Ο δρόμος στα ανήλια με γλιστερό χιόνι, αλλά παρόλα τα καλοκαιρινά ελαστικά καταφέραμε να φτάσουμε.
Στάση στη γέφυρα του ρέματος, την οποία και ανατίναξε ο ΕΛΑΣ 21h Ιούνη 1943. Εκεί διασκορπισμένοι στη χαράδρα κυνηγοί καμάρωναν τη λεία τους δεμένη στο αγροτικό, ένα τεράστιο καπρί που άχνιζε σκοτωμένο. Κρίμα να καθαρίζεις την άγρια ζωή!
Έπειτα στο Μνημείο της ΠΕΕΑ και στο ερειπωμένο Χάνι του Γκαμπούρα. Σε ένα πρανές μία βαριά οβίδα πυροβολικού, μάλλον των Βαλκανικών Πολέμων.
Κατεβήκαμε στο λάκκο κι ανηφορίσαμε στο ύψωμα όπου το επιτελείο των ανταρτών στην ενέδρα του Ιουνίου του 1943. Καταπληκτικός ο έλεγχος από εκεί με ένα οπλοπολυβόλο του δρόμου.
Η μέρα τέλεια για περιπλανήσεις, όμως τα ερωτήματα αμείλικτα.
Ποια ακριβώς η συμμετοχή των Βρετανών συνδέσμων Hills και Jack στην ενέδρα; Ιδιαίτερα του Horse που είχε προτείνει νέα επίθεση στα στενά του Σαρανταπόρου;
Γιατί δεν μίλησε σχετικώς ο υπολοχαγός Ανδρέας Μπεζεριάνος, στρατιωτικός τότε εκεί αρχηγός;
Γιατί δεν αντιστάθηκαν επαρκώς οι αμυνόμενοι Γερμανοί και παραδόθηκαν οκτώ δεκάδες; Που ακριβώς είναι θαμμένοι οι αναφερθέντες αιχμάλωτοι, που εκτέλεσε μαζικά ο ΕΛΑΣ στην Κεντρική Πίνδο;
Επιστρέψαμε μέσω της εγκαταλειμμένης Λαβανίτσας στην Κοζάνη. Ολίγον φαγητό και καφές.
Στο Σκρα η επόμενη έξοδος.
