Έχετε σκεφτεί ποτέ τι θα γινόταν, αν το Υπουργείο Παιδείας επέτρεπε στους μαθητές του λυκείου απεριόριστο αριθμό απουσιών από τα μαθήματα; Mόνο τότε, με άδειες τις αίθουσες, η ελληνική κοινωνία θα πιστοποιούσε αν και κατά πόσον αυτή η σχολική αυτή βαθμίδα είναι για τους μαθητές άχρηστη, περιττή, χαμένος χρόνος. H λογική και η οργάνωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος έχει καταδικάσει το λύκειο, έχει αναδείξει χρήσιμο και απαραίτητο το ιδιωτικό φροντιστήριο.
Παρατηρούσα όλη τη χρονιά, τι σπατάλη ανθρώπινου χρόνου ήταν αυτή η μάταιη καταγραφή των ημερήσιων απουσιών. Πόσες εργατώρες χαμένες. Οι υπεύθυνοι τμημάτων δεινοπαθούσαν. Αγώνας για να καταγράψουν τους σταυρούς στα βιβλία απουσιών (έλαβον:) , αγώνας για την έγκαιρη αποστολή ενημερωτικών σημειωμάτων, μεταγραφή στους ελέγχους, στις καρτέλες, συνεδριάσεις για το χαρακτηρισμό της φοίτησης.
Στην Ιαπωνία έχουν λύσει το ζήτημα με την αρωγή της τεχνολογίας. Κάθε μαθητής έχει την ταυτότητά του, καθώς περνάει τις πύλες του σχολείου, τη σκανάρει κι αυτομάτως ενημερώνεται το απουσιολόγιο για την ώρα εισόδου και εξόδου. Φυσικά δε νοείται ότι μαθητής θα είναι στο σχολείο και θα κάνει κοπάνα από επιλεγμένες ώρες. Στο δικό μου σχολείο από την άλλη, ένα γέρικο πεύκο ποτέ δεν αφέθηκε στη μοναξιά του, πάντα φιλοξενούσε στη σκιά του μαθητές, είτε καλοκαίρι, είτε χειμώνα. Η ειδεχθής λεπτομέρεια για την Ιαπωνία είναι ότι αυτόματα, με το σκανάρισμα της ταυτότητας, έφευγε ενημερωτικό e-mail / sms στους γονείς για την ώρα άφιξης και αναχώρησης του τέκνου τους. Σκέφτηκα μία μεταφορά στην ελληνική πραγματικότητα. Κάθε πρωί θα περνούσε ένας μαθητής με 20 ταυτότητες το σκάνερ. Μήπως άλλωστε δεν γινόταν το ίδιο σε μερικά γνωστά και μη εξαιρετέα υπουργεία, ως πριν λίγο καιρό;
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.