Μετά την πρόσφατη απόφασή του να μην αναμεταδώσει βίντεο με το οποίο δεκατρείς ανθρωπιστικές οργανώσεις καλούν τους τηλεθεατές να καταθέσουν δωρεές σε τραπεζικούς λογαριασμούς για τα αθώα θύματα στη Λωρίδας της Γάζας, το BBC δέχθηκε σκληρή κριτική από πολίτες και φορείς. Κατέφτασαν στα γραφεία του επιστολές διαμαρτυρίας, ενώ η είδηση της μη αναμετάδοσης έκανε τον γύρο του κόσμου.
Xθες, το ιστορικό τηλεοπτικό δίκτυο της Βρετανίας κατάφερε να κερδίσει ίσως λίγη από τη χαμένη του υπόληψη. Ο επικεφαλής του Μαρκ Τόμσον ανακοίνωσε επίσημα ότι 200.000 πίνακες ζωγραφικής που ανήκουν σε βρετανικούς δημόσιους φορείς θα είναι προσβάσιμοι από την ιστοσελίδα BBC. Tαυτόχρονα, θα αναλάβει να κάνει το ίδιο και για την ταινιοθήκη του Βρετανικού Συμβουλίου Τεχνών, έτσι ώστε να προωθήσει περισσότερο τα εικαστικά, τον κινηματογράφο και τη μουσική. Η ολοκλήρωση του εγχειρήματος θα γίνει το 2012. O Tόμσον ανακοίνωσε επίσης ότι γίνονται διαπραγματεύσεις για να είναι διαθέσιμο από το Διαδίκτυο ολόκληρο το ψηφιακό αρχείο του BBC, με τους μικρούς και τους μεγάλους θησαυρούς του.
Η πρωτοβουλία αυτή θεωρήθηκε ορθώς ιδιαίτερα σημαντική. Η τέχνη ζει και αναπνέει όταν οι άνθρωποι μπορούν να την δουν. Τούτο δεν σημαίνει ότι ο καθένας από εμάς θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα να θαυμάσει από κοντά σπουδαία έργα που ανήκουν σε ιδιώτες. Φανταστείτε όμως τι θα μπορούσε να συμβεί αν δεν ήταν διαθέσιμες ούτε οι φωτογραφίες ή οι αναπαραγωγές τους.
Η απόφαση του BBC θα αναδείξει το 80% των ελαιογραφιών της Βρετανίας που είναι αποκτήματα δημοσίων φορέων αλλά παραμένουν μακριά από τη δημόσια θέαση. Η ψηφιακή αυτή συλλογή θα συμπληρώσει άλλες υπάρχουσες στο Διαδίκτυο. Ηδη η Πινακοθήκη Τate, η National Gallery και η National Portret Gallery έχουν «ανεβάσει» στις ιστοσελίδες τους άφθονο οπτικό υλικό.
Τα συμπεράσματα είναι προφανή. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, οι χώρες που θα βγουν κερδισμένες είναι εκείνες που έχουν ήδη προετοιμαστεί να παίξουν το παιχνίδι του ψηφιακού πολιτισμού. Οπως στο παρελθόν η Βρετανία κατόρθωσε να συγκεντρώσει στα μουσεία τους εκθέματα παγκόσμιου κύρους, τώρα κάνει με μεγάλη επιτυχία την αντίστροφη κίνηση: δημοσιοποιεί και προσφέρει σε κοινή θέα δικά της πολιτιστικά προϊόντα, που καλύπτουν χρονικά τους τελευταίους αιώνες και φτάνουν μέχρι τις ημέρες μας. Υπάρχει καλύτερη διαφήμιση για το βρετανικό δημιουργικό δυναμικό; Μήπως θα έπρεπε να παραδειγματιστούμε και να επισπεύσουμε την ψηφιοποίηση των δικών μας αρχαιοτήτων αλλά και σύγχρονων έργων τέχνης; Είναι σαφώς το μάρκετινγκ του μέλλοντος, είτε το θέλουμε είτε όχι.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.