«Εχω πολλούς λόγους να πιστεύω ότι δεν επελέγησαν οι καλύτεροι για να εκδώσουν τα νέα σχολικά βιβλία. Και το λέω αυτό, παρά το γεγονός ότι είμαστε από εκείνους που κερδίσαμε μεγάλο μερίδιο των διαγωνισμών (σ.σ. περίπου το 25%)», λέει ο Στέφανος Πατάκης, επικεφαλής των ομώνυμων εκδόσεων, που μιλά για τρομερή ασυνεννοησία, έλλειψη ευελιξίας και πιστώσεων στη διαδικασία έκδοσης των νέων εγχειριδίων.
«Η βασική αιτία των προβλημάτων, λέει ο εκδότης, είναι ο συγκεντρωτικός τρόπος λειτουργίας του όλου εκπαιδευτικού μας συστήματος. Στο πλαίσιο αυτό λειτούργησε και η έκδοση αυτών των βιβλίων με την εμπλοκή πολλών ασύνδετων παραγόντων (εκδότης με το επιτελείο του, η συγγραφική ομάδα που επιλέγεται από τον εκδότη, η τριμελής επιτροπή αξιολόγησης, η ιεραρχία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου από τον πρόεδρο, τον επικεφαλής της βαθμίδας της εκπαίδευσης, τον τομέα και τέλος τον υπεύθυνο του έργου, ο διορθωτής επιμελητής που ορίζεται με ειδική σύμβαση από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ο εικονογράφος που και αυτός ορίζεται με τον ίδιο τρόπο, τέλος το ατελιέ των προεκτυπωτικών εργασιών), με τις δεσμεύσεις που προέκυπταν από τα συμβόλαια και την ανάγκη έκδοσης τεράστιου αριθμού τίτλων μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα».
Ενδειξη ανευθυνότητας
Συμφωνεί, δηλαδή, ο κ. Πατάκης ότι η μαζική παραγωγή εγχειριδίων δημιούργησε προβλήματα; «Ηταν τραγικό λάθος που αποφάσισε το υπουργείο Παιδείας να εκδώσει 400 τίτλους στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα. Ηταν ένδειξη ανευθυνότητας για την τότε ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Η πίεση αυτή οδήγησε και σε λάθη αλλά και σε καθυστερήσεις…».
Και γιατί τα λάθη δεν διορθώθηκαν; «Να σας πω ένα παράδειγμα. Για κάθε βιβλίο υπήρχε ένας διορθωτής που έπρεπε να συνεννοηθεί με τη συγγραφική ομάδα, την ομάδα των αξιολογητών, τον υπεύθυνο του μαθήματος και τους ανθρώπους στο ατελιέ. Λάβετε υπόψη ότι υπήρξαν άνθρωποι σε τέτοιους ρόλους, όπως π.χ. οι συγγραφείς, οι εικονογράφοι, που εργάστηκαν για χρόνια ολόκληρα και πληρώθηκαν ελάχιστα ή δεν έχουν πληρωθεί ακόμη. Υπήρχε τρομερή ασυνεννοησία. Υπήρξαν περιπτώσεις που χρειάστηκε οι Εκδόσεις Πατάκη χωρίς καμιά υποχρέωση να πληρώσουν κάποιον εικονογράφο για να τελειώσει το έργο του. Υπήρξαν περιπτώσεις που η ασυνεννοησία των παραγόντων μετετράπη σε σύγκρουση με αποτέλεσμα, παρά τις καλές προσπάθειες που έκαναν επιτελείς του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και εμείς, να καταλήξουμε τελικώς στη λύση της μεταξύ μας σύμβασης», λέει ο Στ. Πατάκης.
«Ποιες είναι οι ευθύνες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου σε όλη αυτή τη διαδικασία;», ρωτούμε τον Στ. Πατάκη. «Γενικά θέλω να επισημάνω ότι στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι και με διάθεση να προσφέρουν στην εκπαίδευση. Το πνεύμα, όμως, της γραφειοκρατίας, η έλλειψη ευελιξίας και οπωσδήποτε η έλλειψη πιστώσεων εμποδίζουν την καλή προαίρεση να μετατραπεί σε θετικό αποτέλεσμα».
Πολλαπλό βιβλίο
Υπάρχει, τελικά, τρόπος να έχουν τα παιδιά μας καλύτερα σχολικά εγχειρίδια; «Τέτοια προβλήματα έχουν λυθεί στις περισσότερες από τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου, ακόμη και στη γειτονική Βουλγαρία. Με το σύστημα του λεγόμενου “πολλαπλού βιβλίου”, με βάση ένα αναλυτικό πρόγραμμα κάθε εκδότης εκδίδει βιβλία τα οποία εφόσον πληρούν τους όρους εγκρίνονται από το υπουργείο Παιδείας. Ετσι, κάθε σχολείο μπορεί να επιλέξει για κάθε αντικείμενο ένα από τα πολλά υπάρχοντα στην αγορά. Ο ανταγωνισμός δημιουργεί την ποιότητα. Και η τελική αξιολόγηση γίνεται σωστά στην πράξη από την κοινωνία, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τους μαθητές. Σημαντικό είναι ότι σ’ αυτές τις χώρες τα βιβλία δίδονται στους μαθητές με την υποχρέωση να τα επιστρέψουν στο τέλος της χρονιάς καθαρά, ώστε να τα χρησιμοποιήσουν οι μαθητές της ίδιας τάξης την επόμενη χρονιά. Δεν τα πετάνε, δεν τα καίνε. Το σχολείο χρησιμοποιεί τα βιβλία αυτά για 4-5 χρόνια οπότε τα αλλάζει, γιατί τότε εξάλλου αλλάζει το αναλυτικό πρόγραμμα και εκδίδονται νέα βιβλία (όχι κάθε 20 ή 30 χρόνια, όπως στην Ελλάδα, αλλά κάθε 4 ή 5 χρόνια)», καταλήγει ο κ. Πατάκης.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.