Να μη σε πουν γλειφτράκι. Να μη σε πουν καρφί. Να μη σε πουν φυτό. Ούτε όμως και βλάκα. Να μη σου κάνουν τη ζωή δύσκολη. Μυστικοί κανόνες συμπεριφοράς, για να τη βγάλεις καθαρή.
Στην Α΄ Γυμνασίου καλόβολος συμμαθητής είχε άλυτο πρόβλημα: η μάνα του εργαζόταν ως αυστηρή φιλόλογος στο σχολείο του. Μετά από τις πρώτες υπόνοιες καζούρας, αποφάσισε το εξής: Στην πρώτη έκθεση της χρονιάς, έγραψε πως η μάνα του είναι νοικοκυρά. Η φιλόλογος της τάξης τον έβαλε να διαβάσει φωναχτά την έκθεση και, στην επίμαχη παράγραφο, τον σταμάτησε με λιμαρισμένη ειρωνεία. «Δεν ακούς τη μάνα σου» είπε απαιτώντας σιωπή «να κάνει μάθημα στη διπλανή τάξη;»
Ο συμμαθητής μου δεν ήταν λαϊκιστής. Ήθελε απλώς να σωθεί. Με τους κανόνες του λαϊκισμού και του διαβόητου κοινού αισθήματος έπαιξε η κυρία δασκάλα. Δε νίκησε, ευτυχώς.
*
Με μία φράση: λαϊκισμός είναι η τυραννία της πρόσληψης. Όταν δε σκέφτεσαι τόσο τι κάνεις, όσο πώς θα το πάρουν οι άλλοι. Κι αυτό δεν το αναγράφουν τα λεξικά. Θέλουμε δε θέλουμε, όλοι το μαθαίνουμε στην πράξη.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.