Μήνυμα από τη Βιργινία Ηλιοπούλου*
Κύριε Τάσο καλησπέρα,
δεν μπορώ να περιγράψω την χαρά μου όταν τυχαία βρήκα το blog σας και είδα τα τόσο όμορφα πράγματα που έχετε κάνει. Είχα την τύχη να είμαι μαθήτριά σας στην Ε΄ τάξη του 16ου δημοτικού σχολείου Αθηνών. Πόσες όμορφες αναμνήσεις! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την στιγμή που μας σηκώσατε όλους όρθιους στην τάξη και ξαφνικά με μία κίνηση σπρώξατε όλα τα θρανία στη μεριά του πίνακα, έτσι ώστε να μείνει το πίσω μέρος της αίθουσας άδειο. Σας κοιτούσαμε με μία απορία! Μας είπατε «σήμερα θα μάθουμε χορό»! Αυτό ήταν! Η χαρά μας και η ευτυχία μας απερίγραπτη. Μας μάθατε να αγαπάμε το σχολείο, κάνατε το μάθημα ευχάριστο με τον δικό σας μοναδικό τρόπο. Να είστε πάντα καλά και θα χαρούμε πολύ να σας ανταμώσουμε ξανά γιατί δεν σας χαιρετήσαμε ποτέ όπως θέλαμε και να θυμηθούμε όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές.
Να ξέρετε ότι όλα τα παιδιά σας αγαπάμε πολύ.
*Η Βιργινία Ηλιοπούλου ήταν μαθήτριά μου το σχολικό έτος 1991-1992, στην Ε` τάξη, στο 16ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών.
Σημείωση: Το μήνυμα ελήφθη στο δημόσιο χώρο της σελίδας «Το Ιστολόγιό μου» στις 20 Ιανουαρίου 2021.
21 Ιανουαρίου, 2021 @ 12:38 πμ
Βιργινία γεια σου.
Μου έδωσε μεγάλη χαρά και συγκίνηση το μήνυμά σου! Τα 29 χρόνια που πέρασαν, φάνηκαν ανήμπορα να σβήσουν τις ωραίες στιγμές που περάσαμε!
Θυμάμαι στη γιορτή της 25ης Μαρτίου, που έσυρες πρώτη τον ηπειρώτικο χορό «Αργό Πωγωνίσιο». Έχω δημοσιεύσει στο YouTube τους εφτά χορούς της γιορτής αυτής.
Ακόμη, στο άρθρο μου «Άκου όταν μιλάς δάσκαλε», περιγράφω το παιγνίδι «Χιονοφάγοι», που παίξαμε όλοι μαζί στην αυλή του σχολείου μια ημέρα του Γενάρη, που έριχνε πυκνό χιόνι.
Ήταν μια ωραία και δημιουργική χρονιά!
Μακάρι να τα πούμε κι από κοντά!
Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά!
Υ.Γ Από την τάξη μας επικοινώνησε μαζί μου και η Ειρήνη Μυλωνά.