Αναμνήσεις από τον Αντώνη Πάγκαλη*
Δημοτικό Σχολείο Κάτω Γαρούνα Κέρκυρας
Χαίρετε κ. Τασινέ
Συγχαρητήρια για την παρούσα εξέλιξη.
Η δική μου ανάμνηση είναι το ότι ήμουν ομαδάρχης και είχα την ευθύνη να βοηθήσω και τους συμμαθητές να καταλάβουν και να εμπεδώσουν το κάθε μάθημα. Η σύγχρονη έρευνα Διδακτικής συμπεραίνει ότι ο καλύτερος τρόπος μάθησης είναι ακριβώς αυτός.
Συχνά αναρωτιέμαι εάν έγινα και εγώ δάσκαλος λόγω αυτής της εμπειρίας.
Δεν αναρωτιέμαι καθόλου όμως εάν με ωφέλησε ακαδημαϊκά. Αυτό το θεωρώ δεδομένο.
Θα ήθελα να εργαστώ στην Ελλάδα και να ωφελήσω ελληνοπούλα, αλλά τι να κάνουμε που δεν υπάρχει χώρος για Φιλόσοφους στην Ελλάδα.
Best Wishes
Antonios Pagkalis
* Ο Αντώνης Πάγκαλης ήταν μαθητής μου το σχολικό έτος 1987-1988, στην ΣΤ` τάξη, στο τριθέσιο Δημοτικό Σχολείο Κάτω Γαρούνα Κέρκυρας.
Σημείωση: Το μήνυμα ελήφθη στο προσωπικό μου email στις 7 Οκτωβρίου 2018 για να δημοσιευτεί.
9 Οκτωβρίου, 2018 @ 12:03 μμ
Αντώνη, εκείνο που με γοήτευε με τις ομάδες ήταν οι εναλλασσόμενοι ρόλοι, «ομαδάρχη» και «μέλους της ομάδας». Η εναλλαγή αυτή των ρόλων βοηθούσε πάρα πολύ τη μάθηση, την αυτοπειθαρχία και την ποιοτική λειτουργία της τάξης. Αν θυμάσαι, είχαμε τέσσερις ομάδες στην τάξη. Ο κάθε ομαδάρχης θήτευε για ένα χρονικό διάστημα και μετά παραχωρούσε τη θέση του σε κάποιο άλλο μέλος της ομάδας. Έτσι, οι περισσότεροι μαθητές, αν φυσικά το ήθελαν, αναλάμβαναν το ρόλο του ομαδάρχη, που ήταν μια θέση ευθύνης και πρωτοβουλίας.
Το γεγονός ότι έμεινε στη μνήμη σου ο ρόλος του ομαδάρχη για 30 χρόνια, αυτό από μόνο του λέει πολλά!