Τι θέλω
του Γεωργίου Δροσίνη
Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα
σε ξένα αναστυλώματα δεμένο,
ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο,
μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω.
Δε θέλω του γυαλιού το λαμπροφέγγισμα,
που δείχνεται άστρο με του ήλιου τη χάρη,
θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου,
κι ας είμαι ένα ταπεινό λυχνάρι.
Σημείωση:
Το ποίημα «Τι θέλω» το πρωτοδιάβασα, όταν ήμουν μαθητής στην ΣΤ` Δημοτικού και από τότε αποτυπώθηκε γερά στη μνήμη μου. Με συγκίνησαν πολύ, τα ταπεινά «θέλω» του ποιητή, να πορεύεται στη ζωή με λεβεντιά, χωρίς προστάτες και δεκανίκια. Οι στίχοι του ποιήματος διδάσκουν αξιοπρέπεια, ήθος και πίστη στον εαυτό μας. Η μελοποίηση του ποιήματος έγινε από το Μίκη Θεοδωράκη.
Το ποίημα ενδείκνυται για τις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού σχολείου. Μετά τη νοηματική ανάλυση των στίχων, ο δάσκαλος πρέπει να φροντίζει, να ακούγεται το ποίημα και μελοποιημένο στην τάξη. Έτσι, η διδασκαλία γίνεται πιο ολοκληρωμένη και πιο ελκυστική στους μαθητές.
Ιωάννινα 23 Ιουλίου 2016
Αφήστε μια απάντηση