Το περήφανο κυπαρίσσι (Συνθετική έκθεση)
Αναστάσιος Αγ. Τασινός
Ιωάννινα 17 Ιουλίου 2016
(Η συνθετική έκθεση «Το περήφανο κυπαρίσσι» είναι δημιούργημα της Ε`1 τάξης, του 47ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών, το σχολικό έτος 1995-1996. Το θέμα έγραψαν οι μαθητές μου, όταν μια μέρα απρόσμενα, απ` τα παράθυρα της τάξης έγιναν παρατηρητές ενός ασυνήθιστου γεγονότος.)
.
.
Σήμερα στις εννέα και τέταρτο το πρωί, παρακολούθησα με τους συμμαθητές μου και το δάσκαλο ένα φρικτό θέαμα.
Καθώς κάναμε μάθημα Νέα Ελληνικά, ο κύριος είδε κάτι να γυαλίζει στο νταβάνι. Περίεργο είπε! από πού έρχεται; Τότε σηκώθηκε όλη η τάξη και κόλλησε στα τζάμια.
Η λάμψη ερχόταν απ` τον καθρέφτη ενός εκσκαφέα, που δούλευε στο απέναντι χωράφι. Πού να φανταστούμε όμως, ότι θα γινόμασταν μάρτυρες του ξεριζωμού ενός κυπαρισσιού, που ήταν φυτεμένο τόσα χρόνια και ομόρφυνε το μέρος με τη θέα του. Σήμερα τελείωσε η ζωή του από τα δόντια του εκσκαφέα. Η δαγκάνα το γκρέμισε δίχως να πάρουμε χαμπάρι. Αμέσως μετά το κουκουλώσανε με δροσερό χώμα για να μη βλέπουμε το λάθος τους. Η ψυχή όλων μας έκλαιγε. Ο κύριος μας είπε να γράψουμε ένα καλό «σκέφτομαι και γράφω».
Την ώρα του ξεριζωμού του δέντρου κάτι φούντωσε μέσα μου και είπα: Καλά τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν έχουνε μυαλό; Συγκινήθηκα τόσο, αλλά δεν ήθελα να κλάψω μπροστά στους άλλους. Ο άδικος χαμός του κυπαρισσιού με τάραξε πολύ. Ήθελα να πάω και να τους πω: Επ! τι γίνεται εκεί; Γιατί ρίξατε το κυπαρίσσι; Δεν μπορούσατε να πάτε πιο πέρα τα σχέδιά σας για το σπίτι;
Μετά από λίγη ώρα ο εκσκαφέας σταμάτησε. Το κυπαρίσσι είχε πέσει πια. Κάτω απ` το κυπαρίσσι υπήρχε μια καλύβα με γύφτους. Τώρα τι ν` απέγιναν οι γύφτοι εμείς δεν ξέρουμε. Όταν σχολάσουμε το μάθημα θα τρέξω να δω. Ο Άρης που ήταν από πίσω μου είπε, ότι όταν θα είδαν το κυπαρίσσι να `πεφτε με τόση φόρα θα έφυγαν. Σίγουρα τώρα δεν θα `χουν που να μείνουν. Ο Σπύρος μας είπε να πάρουμε την αστυνομία.
Αναρωτιόμουν, πως είναι δυνατόν να σκοτώνουν τα δέντρα για να φκιάξουν τσιμέντο. Όποιος κάνει μια βόλτα στην Πάτρα, θα θαυμάσει το υπέροχο τσιμέντο της. Αυτό το περιστατικό μού θυμίζει το βιβλίο της Αγγελικής Βαρελά, «Φιλενάδα μου φουντουκιά», όπου μερικά παιδιά προσπαθούν να σώσουν μια φουντουκιά. Θαύμασα μια φράση του βιβλίου που έλεγε: «Αχάριστοι άνθρωποι, αν δεν υπήρχαν τα δέντρα, θα υπήρχαμε εμείς;» Από πού θα παίρναμε οξυγόνο; Μήπως θ` αναπνέαμε καυσαέριο; Οι άνθρωποι όμως έχουν γίνει σκληρόκαρδοι και λένε: Εμείς το μισθό μας να πάρουμε και τα άλλα δεν μας νοιάζουν. Και σας ρωτάω τώρα: Πού θα οδηγηθούμε με τέτοια αδιαφορία; Έτσι καταστρέφονται χιλιάδες δέντρα κάθε μέρα! Τα γκρεμίζουν για να φκιάξουν αυθαίρετα σπίτια μέσα στο δάσος.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή αυτή, που ένα δέντρο ξεριζώθηκε!
Ιωάννινα 17 Ιουλίου 2016
Σημείωση: Τη συνθετική έκθεση «Το περήφανο κυπαρίσσι», μπορείτε να τη δείτε και σε βίντεο, από την ημέρα που έγινε η παρουσίασή της στο μάθημα της Γλώσσας. Ο τίτλος του βίντεο είναι: «ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ (Καλή πρακτική για το δάσκαλο)».
Ο τρόπος δημιουργίας της συνθετικής έκθεσης περιγράφεται λεπτομερώς στο άρθρο μου «Άκου όταν μιλάς δάσκαλε!».
Αφήστε μια απάντηση