sntoumanis's blog

Aπό www.tanea.gr

«Αντιγράφουν» τους καθηγητές τους, το θέλουν οι γονείς για έλεγχο ή είναι απλώς μόδα;
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΜΑΡΝΥ ΠΑΠΑΜΑΤΘΑΙΟΥ | Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Μια ματιά στο περιεχόμενο της σχολικής τσάντας μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου ίσως μας οδηγήσει στη διαπίστωση απουσίας… μολυβιών και τετραδίων, κινητού τηλεφώνου όμως ποτέ! Από τους μαθητές που έχουν αποκτήσει κινητό τηλέφωνο σχεδόν κανείς δεν εφαρμόζει σήμερα τον Νόμο του 2006 ο οποίος απαγορεύει τη χρήση του σε σχολικό χώρο. Στα διαλείμματα, μηνύματα, παιχνίδια, «σερφάρισμα» στο Ιnternet αποτελούν την πραγματικότητα που προβληματίζει. Είναι αλήθεια ότι η χρήση κινητών τηλεφώνων από τους νέους και οι παρενέργειές της αποτελούν «γκρίζα» ζώνη για τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Πολλές φορές μάλιστα εμφανίζονται συσκευές ακόμη και στα χέρια μαθητών του Δημοτικού. Την ίδια στιγμή η χρήση του κινητού ως φωτογραφική μηχανή ή κάμερα έχει ξεσηκώσει σάλο και στην Ελλάδα. Στο φως του Διαδικτύου «αναδύθηκαν» στιγμές που χαρακτηρίζονται πορνογραφικές ή ακόμη έχουν χρησιμοποιηθεί για εκδικητικούς σκοπούς ή για εκβιασμό. Είναι πάντως γνωστό ότι η φωτογράφιση, η βιντεοσκόπηση και η ηχογράφηση μαθητών ή καθηγητών χωρίς τη σχετική συγκατάθεσή τους αποτελούν ποινικό αδίκημα.

«Θεωρώ απαράδεκτη τη χρήση κινητού τηλεφώνου από παιδιά» τονίζει στο «Βήμα» η κυρία Μίνα Ασημομύτη , μητέρα του 8χρονου Νικήτα , ο οποίος ξέρει από νωρίς ότι τα κινητά… βλάπτουν σοβαρά την υγεία. «Στο σχολείο η χρήση του κινητού τηλεφώνου δεν ωφελεί σε τίποτα.Αν ένα παιδί θέλει για σοβαρούς λόγους να επικοινωνήσει με την οικογένειά του,υπάρχουν και τα τηλέφωνα του σχολείου» προσθέτει. «Τα κινητά προκαλούν εθισμό στα μικρά παιδιά με τα παιχνίδια που έχουν και τη συνεχή ανταλλαγή μηνυμάτων,με αποτέλεσμα να μειώνεται η προσοχή τους στο σχολείο αλλά και η διάθεσή τους για άθληση και παιχνίδι» καταλήγει η κυρία Ασημομύτη.

Πάντως, σε πρόσφατες καταλήψεις σχολείων της πρωτεύουσας, οι μαθητές είχαν καταγγείλει τη χρήση κινητού τηλεφώνου από καθηγητές τους μέσα στην τάξη και είχαν ζητήσει «ίσα δικαιώματα».

«Φυσικά και δεν χρησιμοποιούμε κινητά μέσα στις τάξεις» εξηγεί στο «Βήμα» ο κ. Ηλίας Θεοδώρου, καθηγητής στο 3ο Γυμνάσιο και στο 4ο Λύκειο Χαλανδρίου. «Δεν θέλουμε να αποτελούμε κακό παράδειγμα. Για τους μαθητέςη χρήση του κινητού απαγορεύεται αυστηρά μέσα στον σχολικό χώρο. Στο δικό μας σχολείοένα 20% των μαθητών το φέρνει μαζί του» αναφέρει ο κ. Θεοδώρου. «Βέβαιαδεν το εμφανίζουν παρά στο διάλειμμα των μαθημάτων τους και δεν μπορώ να πω ότι το φαινόμενο βρίσκεται σε έξαρση. Είναι όμως γεγονός. Πολλές φορές μάλιστα πρόκειται για πολιτική των γονέων τουςκαθώς θέλουν να βρίσκονται σε επαφή με τα παιδιά τους» συνεχίζει ο κ. Θεοδώρου. Ωστόσο επιβάλλονται κυρώσεις στους μαθητές; «Κατά βάση το θέμα αυτό χειρίζονται οι διευθυντές των σχολείων» απαντά. Αναφέρει ότι στο σχολείο του, όπως και στα περισσότερα σχολεία, υπάρχουν τηλέφωνα τα οποία μπορείς να χρησιμοποιήσεις με κάρτα, ενώ την ίδια στιγμή οι μαθητές διαθέτουν πρόσβαση και στα τηλέφωνα του συλλόγου καθηγητών, αν παραστεί ανάγκη να επικοινωνήσουν με τους γονείς τους.

Πώς τοποθετείται επί του θέματος το υπουργείο Παιδείας; Καμία αλλαγή δεν αναμένεται στον νόμο με τον οποίο η χρήση των κινητών απαγορεύεται ρητά σε κάθε χώρο του σχολείου. Μάλιστα κατά καιρούς αποστέλλονται σχετικές εγκύκλιοι.

«Ολοι ίσοι» σημειώνει η κοινοτική επίτροπος

Το θέμα επανήλθε στη δημοσιότητα έπειτα από έκθεση της κυπρίας επιτρόπου για τα Δικαιώματα του Παιδιού κυρίας Λήδας Κουρσουμπά. Σε πρόσφατη έκθεση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μαθητές και δάσκαλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Σύμφωνα με την επίτροπο δεν μπορεί να απαγορευτεί τελείως η χρήση κινητών από τους μαθητές. Είναι όμως υποχρεωμένοι να τα έχουν κλειστά στη διάρκεια του μαθήματος. Η κυρία Κουρσουμπά μάλιστα επαναλαμβάνει ότι η φωτογράφιση, η βιντεοσκόπηση και η ηχογράφηση μαθητών ή καθηγητών χωρίς τη σχετική συγκατάθεση συνιστούν ποινικό αδίκημα. «Αυτό είναι θέμα πρόληψης της νεανικής παραβατικότητας» υποστηρίζει. Η ίδια συστήνει να εγκαθίστανται τηλεφωνικοί θάλαμοι στα σχολεία, σε περίπτωση κατά την οποία τα παιδιά θελήσουν να μιλήσουν με το οικογενειακό περιβάλλον τους για οποιοδήποτε θέμα.

Ακτινοβολία και διαταραχές προσοχής

Οι ψυχολόγοι απαγορεύουν «διά ροπάλου» τη χρήση κινητών τηλεφώνων στον χώρο των σχολείου. «Οι διεθνείς επιστημονικές έρευνες κάνουν λόγο, εκτός από την εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίαςγια την οποία έχει γίνει πολύς λόγος, για διαταραχή της προσοχής και της συγκέντρωσης με άμεσο αποτέλεσμα τις χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο» δηλώνει στο «Βήμα» η ψυχολόγος και γνωσιακή ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μίνα Χριστοπούλου . «Τα παιδιά που έχουν διαρκώς μαζί τους κινητό τηλέφωνο δεν αναπτύσσουν την ικανότητα προγραμματισμού του χρόνου τους, αφού στηρίζονται στη δυνατότητα εντοπισμού τους οποιαδήποτε στιγμή» υπογραμμίζει η κυρία Χριστοπούλου. «Και για τους γονείς όμως το κινητό τηλέφωνο λειτουργεί τελικά ως υποκατάστατο της πραγματικής παρουσίας και του ενδιαφέροντός τους καθώς συνηθίζουν να θέτουν μέσω αυτής της μεθόδου τα συνήθη ερωτήματα:“Διάβασες;”, “Εφαγες;”, “Πώς πέρασες στο σχολείο;”» συνεχίζει.

Οπως εξηγεί η κυρία Χριστοπούλου το παιδί βιώνει έτσι έναν συνεχή έλεγχο και αισθάνεται ότι το παρακολουθούν παντού, αλλά ταυτόχρονα αναπτύσσει και εξάρτηση γιατί αντιλαμβάνεται ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να τηλεφωνήσει στους γονείς του για να του λύσουν οποιοδήποτε πρόβλημα. «Ετσι δεν μαθαίνει να παίρνει πρωτοβουλίες, να είναι αυτόνομο και να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του» κ αταλήγει η κυρία Χριστοπούλου.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=1&artId=322943&dt=17/11/2010#ixzz15eQmqVYg

Από www.tanea.gr

Του Μιχάλη Μητσού , mmitsos@dolnet.grΤου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Γκρινιάζουµε – και δικαιολογηµένα – για την κατάσταση στα ελληνικά σχολεία, το χαµηλό επίπεδο σπουδών, την αδιαφορία και τον χαβαλέ. Για να ρίξουµε όµως µια µατιά και στη Γαλλία.

Η ένωση φοιτητών AFEV πραγµατοποιεί τα τελευταίαχρόνια µια ετήσια δηµοσκόπηση για την ψυχολογική κατάσταση των µαθητών στη Γαλλία. Σύµφωνα λοιπόν µε την τελευταία δηµοσκόπηση, το 43% των µαθητών του δηµοτικού αισθάνονται πόνο στο στοµάχι πριν πάνε στο σχολείο. Το 24% αισθάνονται ότι ο δάσκαλος τους υποτιµά και τους τιµωρεί χωρίς λόγο. Το 31% πιστεύουν ότι ο δάσκαλος δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτούς. Ενα παιδίστα δύο ανησυχεί πως δεν θα καταφέρει να κάνει αυτό που ζητάει ο δάσκαλος και φοβάται να δείξει τους βαθµούς του στους γονείς του. Η εικόνα αυτή επιβεβαιώνεται από τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ για την ευτυχία στοσχολείο, που φέρνουν τη Γαλλία στην 22η θέση σε σύνολο 25.

Ολα αυτά τα παιδιά φοβούνται ότι ένας κακός βαθµός θατα στιγµατίσει. Για τον λόγο αυτό, η AFEV αποφάσισε να ξεκινήσει εκστρατεία για την κατάργηση των βαθµών, τουλάχιστον στο δηµοτικό. Πρότυπό της είναι η Φινλανδία, πρώτη σεόλες τις διεθνείς αξιολογήσεις για την εκπαίδευση, όπου οι µαθητές αξιολογούνται για πρώτη φορά (χωρίς βαθµό)

στα εννιά τους χρόνια και αρχίζουν να βαθµολογούνται µόνο µετά τα έντεκα. «Το δηµοτικό πρέπει να γίνει το σχολείο της συνεργασίας και όχι του ανταγωνισµού», αναφέρεται στο κείµενο, που δηµοσιεύεται στο σηµερινό τεύχος του Νουβέλ Οµπζερβατέρ. «Η εµµονή µε τους βαθµούς δηµιουργεί πολύ µεγάλη πίεση στο σχολείο και παγιδεύει σταδιακά τα παιδιά σε ένα φαύλο κύκλο αποτυχίας. Οι κακοί βαθµοί εισπράττονται ως τιµωρία και δεν αποτελούν µε κανέναν τρόπο τα κλειδιά για πιθανή πρόοδο».

Ηδη το κείµενο έχει υπογραφεί από προσωπικότητες όπως ο πρώην πρωθυπουργός Μισέλ Ροκάρ, ο νευροψυχίατρος ΜπορίςΣιριλνίκ, οκοινωνιολόγος Φρανσουά Ντιµπέ, ο γενετιστής Αξέλ Καν, ο οικονοµολόγος Ερίκ Μορέν, ο συγγραφέας Ντανιέλ Πενάκ και ο Ερίκ Ντεµπαρµπιέ από τοδιεθνές Παρατηρητήριο για τη βία στο σχολείο.

«Ο λόγος πουυπογράφω», σηµειώνει ο τελευταίος, «είναι ότι έχω δουλέψει πολύ µε παιδιά που τα τσάκισετο σύστηµα τηςβαθµολογίας. Σκεφτείτε: από 25 “λάθη” σε κάθε σειρά στην αρχή του χρόνου, έφταναν στο τέλος στα 15! Απίστευτη πρόοδοςδηλαδή… Και πάντα ο τρόµος του µηδενικού.

Υπογράφω επίσης επειδή οι χώρες που πετυχαίνουν τόσο στον τοµέα των πνευµατικών επιτευγµάτων όσο και σε εκείνον της ευτυχίας στο σχολείο (και είναι οι ίδιες!) µας διδάσκουν ότι η σχολική δικαιοσύνη πρέπει να ενθαρρύνει και όχι να συντρίβει, να εξευτελίζει, να απορρίπτει, να ξεδιαλέγει».

Από το www.tovima.gr

Κορυφαία πειράματα που ξεχωρίζουν για την ευρηματικότητα και τη σημασία τους στην εξέλιξη των φυσικών επιστημών παρουσιάζει από σήμερα «Το Βήμα», αρχίζοντας με τον υπολογισμό της ακτίνας της Γης από τον Ερατοσθένη
ΧΑΡΗΣ ΒΑΡΒΟΓΛΗΣ | Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Υδρόγειος σφαίρα του Μαρτίνου της Βοημίας, γερμανού χαρτογράφου στην υπηρεσία του βασιλιά της Πορτογαλίας, 1492
Οι αρχαίοι Ελληνες, αντίθετα με όσα πιστεύει ο μέσος πολίτης σήμερα, γνώριζαν από την εποχή του Αριστοτέλη ότι η Γη είναι σφαιρική και όχι επίπεδη. Ο Ερατοσθένης μάλιστα, με ένα πείραμα που έχει μείνει στην Ιστορία, μπόρεσε να μετρήσει την ακτίνα της Γης με ακρίβεια απρόσμενη για τα μέσα της εποχής εκείνης. Οι μεταγενέστεροι αστρονόμοι και γεωγράφοι όμως συντάχθηκαν με την άποψη του Πτολεμαίου ότι η Γη είναι 30% μικρότερη από όσο είχε μετρήσει ο Ερατοσθένης. Το λάθος αυτό παρέμεινε για 15 αιώνες και ήταν η αιτία να αποφασίσει ο Κολόμβος το ταξίδι για την Ινδία, το οποίο κατέληξε στην ανακάλυψη της Αμερικής.

Στον τροπικό του Καρκίνου

Το πείραμα του Ερατοσθένη βασίστηκε στη μέτρηση του ύψους του Ηλίου την ίδια ημερομηνία σε δύο διαφορετικές τοποθεσίες, καθώς και στην πεποίθηση του μεγάλου έλληνα μαθηματικού ότι ο Ηλιος είναι πολύ μακριά από τη Γη, τόσο ώστε οι ακτίνες του να φθάνουν στον πλανήτη μας σχεδόν παράλληλα. Από διηγήσεις ταξιδιωτών ο Ερατοσθένης έμαθε ότι στις 21 Ιουνίου, την ημέρα του θερινού ηλιοστασίου, ο Ηλιος καθρεφτίζεται στην επιφάνεια του νερού των πηγαδιών της πόλης Συήνης, αυτής που σήμερα οι Αιγύπτιοι ονομάζουν Ασουάν. Από την πληροφορία αυτή ο Ερατοσθένης συμπέρανε ότι η Συήνη βρίσκεται πάνω στον τροπικό του Καρκίνου, δηλαδή στον παράλληλο κύκλο με γεωγραφικό πλάτος 23,5 μοίρες. Το χαρακτηριστικό των τόπων που βρίσκονται στον τροπικό του Καρκίνου είναι ότι το μεσημέρι της 21ης Ιουνίου ο Ηλιος βρίσκεται στο ζενίθ, δηλαδή ακριβώς κατακόρυφα προς τα πάνω. Ετσι οι ακτίνες του διαδίδονται κατά μήκος των κατακόρυφων τοιχωμάτων των πηγαδιών, ανακλώνται στην επιφάνεια του νερού και επιστρέφουν προς την επιφάνεια, κάνοντας ορατό το είδωλό του σε έναν παρατηρητή που κοιτάζει από το στόμιο του πηγαδιού.

Το μεσημέρι της ημέρας του θερινού ηλιοστασίου ο Ερατοσθένης μέτρησε το ύψος του Ηλίου στην πόλη στην οποία κατοικούσε, την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η μέτρηση έγινε με τη βοήθεια ενός οβελίσκου, ο οποίος είναι το αρχαιότερο αστρονομικό όργανο στην ιστορία της επιστήμης. Το μήκος της σκιάς που ρίχνει ο οβελίσκος, διαιρεμένο με το ύψος του οβελίσκου, μας δίνει, όπως μάθαμε στο σχολείο, την εφαπτομένη της γωνίας του ύψους του Ηλίου. Η γωνία αυτή, η οποία από τη μέτρηση του Ερατοσθένη προέκυψε 7,2 μοίρες, είναι ίση (ως «εντός-εκτός και επί τα αυτά», όπως θυμούνται οι παλαιότεροι) με την επίκεντρη γωνία που σχηματίζουν δύο ακτίνες της Γης με άκρα τη Συήνη και την Αλεξάνδρεια, υπό την προϋπόθεση ότι οι δύο πόλεις έχουν το ίδιο γεωγραφικό μήκος, βρίσκονται δηλαδή στον ίδιο μεσημβρινό. Επειδή από τη γεωμετρία γνωρίζουμε ότι η απόσταση των δύο πόλεων, η ακτίνα της Γης και η γωνία που μέτρησε ο Ερατοσθένης συνδέονται με τη σχέση απόσταση/ακτίνα = 6,28x(7,2/360), η ακτίνα της Γης βρίσκεται αμέσως αν γνωρίζουμε την απόσταση των δύο πόλεων. Την εποχή του Ερατοσθένη, περί το 250 π.Χ., δεν υπήρχε ακριβής μέθοδος μέτρησης τόσο μεγάλων αποστάσεων. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ερατοσθένης ανέθεσε σε επαγγελματίες βαδιστές να την υπολογίσουν, και το αποτέλεσμά τους το συνέκρινε με τις εκτιμήσεις αρχηγών καραβανιών. Το τελικό του αποτέλεσμα ήταν ότι η απόσταση Αλεξάνδρειας- Συήνης ισούται με 5.000 στάδια, οπότε η ακτίνα της Γης προκύπτει ίση με 252.000

στάδια.

Για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την ακρίβεια της μέτρησης του Ερατοσθένη, θα έπρεπε να γνωρίζουμε πόσο είναι το μήκος ενός σταδίου σε μέτρα, καθώς και κατά πόσο αληθεύουν οι δύο υποθέσεις του Ερατοσθένη, δηλαδή ότι η Συήνη έχει γεωγραφικό πλάτος 23,5 μοίρες και ότι Συήνη και Αλεξάνδρεια βρίσκονται στον ίδιο μεσημβρινό. Μια ματιά σε έναν σύγχρονο χάρτη δείχνει ότι και οι δύο υποθέσεις ήταν λανθασμένες, αλλά το λάθος δεν ήταν μεγάλο: το γεωγραφικό πλάτος της Συήνης είναι 24,1 μοίρες, ενώ τα γεωγραφικά μήκη των δύο πόλεων διαφέρουν μόνο κατά μία μοίρα. Επομένως η βασική πηγή σφάλματος είναι το μήκος ενός σταδίου σε μέτρα. Θα έλεγε κανείς ότι έχουν διασωθεί πολλά αρχαία στάδια, οπότε δεν έχουμε παρά να μετρήσουμε πόσο μήκος έχει ένα από αυτά. Δυστυχώς τα στάδια δεν είχαν το ίδιο μήκος σε όλες τις περιοχές της αρχαίας Ελλάδας. Αν υποθέσουμε ότι ο Ερατοσθένης εννοούσε αττικά στάδια των 185 μέτρων, τότε το αποτέλεσμά του δίνει για την ακτίνα της Γης 7.400 χιλιόμετρα, τιμή 16% μεγαλύτερη από την πραγματική. Αν όμως εννοούσε αιγυπτιακά στάδια, πράγμα που είναι και το πιθανότερο, τότε κατά τον Ερατοσθένη η ακτίνα της Γης είναι 6.316 χιλιόμετρα, μόλις 1% μικρότερη από την πραγματική, που σήμερα γνωρίζουμε ότι είναι 6.366 χιλιόμετρα!

Πώς ξεγελάστηκε ο Κολόμβος

Το πείραμα του Ερατοσθένη είχε δημιουργήσει μεγάλη εντύπωση στην εποχή του, και αρκετοί μεταγενέστεροι φυσικοί φιλόσοφοι, όπως ονομάζονταν οι επιστήμονες εκείνη την εποχή, θέλησαν να το επαναλάβουν. Ο πρώτος που γνωρίζουμε, χρονολογικά, ήταν ο Ελληνας Ποσειδώνιος ο Ρόδιος, ο οποίος γύρω στο 100 π.Χ. υπολόγισε την ακτίνα της Γης με διαφορετική μέθοδο από αυτήν του Ερατοσθένη. Υπέθεσε ότι η Αλεξάνδρεια και η Ρόδος είναι στον ίδιο μεσημβρινό και υπολόγισε ότι η επίκεντρη γωνία που σχηματίζουν οι δύο πόλεις είναι 7,5 μοίρες, παρατηρώντας όχι τον Ηλιο αλλά το ύψος του αστέρα Κάνωπου, όπως φαίνεται από τις δύο πόλεις. Υποθέτοντας ότι η απόσταση των δύο πόλεων είναι 5.000 στάδια, κατέληξε σε ένα αποτέλεσμα πρακτικά ίδιο με αυτό του Ερατοσθένη. Μεταγενέστερα όμως αναθεώρησε την εκτίμησή του για την απόσταση Ρόδου- Αλεξάνδρειας σε 3.750 στάδια, οπότε η ακτίνα της Γης προέκυψε ίση με 4.500 χιλιόμετρα, δηλαδή 30% μικρότερη από την πραγματική. Με την τιμή αυτή συμφώνησε στη συνέχεια ο ρωμαίος ναύαρχος και φυσικός φιλόσοφος Πλίνιος, ενώ την καθιέρωσε οριστικά ο έλληνας αστρονόμος Πτολεμαίος αναφέροντάς τη στο βιβλίο του Γεωγραφία.

Τα βιβλία του Πτολεμαίου έχαιραν μεγάλης εκτίμησης μεταξύ των επιστημόνων ως την Αναγέννηση, και αυτό το γεγονός ήταν η αιτία να επικρατήσει τελικά η λανθασμένη τιμή του Ποσειδώνιου για την ακτίνα της Γης. Σε υδρόγειες σφαίρες της εποχής, κατασκευασμένης με βάση αυτήν τη λανθασμένη τιμή, βλέπει κανείς τοποθετημένες την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική να καλύπτουν όλη την επιφάνεια της Γης, χωρίς να υπάρχει διαθέσιμος χώρος για άλλη ήπειρο. Ο Κολόμβος, με βάση παρόμοιους χάρτες, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ινδία απείχε από τα Κανάρια Νησιά μόλις 6.300 χιλιόμετρα δυτικά (αντί για τη σωστή 28.000 χιλιόμετρα), οπότε θα μπορούσε να φθάσει σχετικά σύντομα στις Ινδίες ταξιδεύοντας προς δυσμάς. Επομένως θα μπορούσε κανείς να πει ότι το λάθος του Ποσειδώνιου έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν γνώριζε τις πραγματικές διαστάσεις της Γης δεν θα τολμούσε ποτέ να ξεκινήσει για ένα ταξίδι 28.000 χιλιομέτρων με τα πλοία της εποχής.

Ο κ. Χάρης Βάρβογλης είναι καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ

Από το www.tovima.gr

ΘΕΟΔΩΡΟΣ Π. ΛΙΑΝΟΣ | Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Διάβασα το κείμενο διαβούλευσης «Εθνική Στρατηγική για την Ανώτατη Παιδεία» που παρουσίασε η υπουργός Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου. Το γεγονός ότι οι καθηγητικές και φοιτητικές συντεχνίες το καταδίκασαν αμέσως δείχνει ότι οι προτάσεις που παρέχονται στο κείμενο αυτό είναι σοβαρές και προς τη σωστή κατεύθυνση. Και πράγματι είναι. Δεν μπορώ όμως να αντισταθώ στον πειρασμό να διατυπώσω μια γενική παρατήρηση που μπορεί να είναι χρήσιμη στις μελλοντικές συζητήσεις. Η φιλοσοφία των προτάσεων βασίζεται σε μια διοικητική αντίληψη για τη λειτουργία του Πανεπιστημίου και αυτό μπορεί να είναι πηγή σοβαρών δυσχερειών αν οι προτάσεις γίνουν νόμος. Οι ανθρώπινες κοινότητες βασίζονται στην ύπαρξη κινήτρων και οι διοικητικοί περιορισμοί επιβάλλονται για να προστατεύσουν το άτομο από αυθαιρεσίες παρέχοντας αντικίνητρα για ορισμένες ενέργειες. Η άθλια κατάσταση του ελληνικού πανεπιστημίου οφείλεται ακριβώς στην έλλειψη κατάλληλων κινήτρων και αντικινήτρων. Η δομή των κινήτρων και αντικινήτρων και τα ατομικά συμφέροντα είναι τέτοια που οδηγούν στην παρακμή του Πανεπιστημίου.

Το ελληνικό πανεπιστήμιο σχεδόν κυριαρχείται από δύο ομάδες ατόμων. Μια ομάδα μωροφιλόδοξων και κομπιναδόρων καθηγητών, εν πολλοίς αγραμμάτων, οι οποίοι συνεργάζονται, υποστηρίζονται ή ανέχονται τις κομματικές φοιτητικές οργανώσεις με σκοπό την ικανοποίηση προσωπικών επιδιώξεων. Η άλλη ομάδα αποτελείται από τις διάφορες κομματικές φοιτητικές οργανώσεις που αδιαφορούν πλήρως για το πανεπιστήμιο, δεδομένου ότι αυτοί θα σταδιοδρομήσουν στα κόμματα εφόσον επιδείξουν αρκετά σημαντικό καταστροφικό έργο και θα συνεχίσουν την καταστροφή από άλλα πόστα.

Οι ομάδες αυτές δεν εξουδετερώνονται με διοικητικά μέτρα. Χρειάζεται ένα μέσον, ένα όργανο, που θα τους αφαιρεί τη δύναμη. Και αυτό είναι η πληρωμή διδάκτρων για κάθε μάθημα. Το σημερινό σύστημα της δωρεάν εκπαίδευσης έχει χρεοκοπήσει. Σκεφθείτε ένα νέο σύστημα που οι πλούσιοι θα πληρώνουν δίδακτρα με τα οποία θα παρέχονται υποτροφίες στους φτωχούς. Ενα τέτοιο σύστημα όχι μόνο είναι δικαιότερο από το ισχύον αλλά παρέχει και τα σωστά κίνητρα και αντικίνητρα. Κίνητρο στους μεν για μελέτη ώστε να διατηρούν την υποτροφία, κίνητρο είναι δε για μελέτες για να μη διαιωνίζουν τη φοιτητική τους ιδιότητα. Ενα τέτοιο σύστημα διδάκτρων με παράλληλη κατάργηση του αίσχους των δωρεάν συγγραμμάτων είναι βέβαιον ότι θα αφυπνίσει και θα ενεργοποιήσει τη μεγάλη μάζα των φοιτητών και θα εξαφανίσει ή τουλάχιστον θα περιορίσει τις κομματικές φοιτητικές οργανώσεις.

Η εισαγωγή διδάκτρων θα επηρεάσει και τους καθηγητές. Ο φοιτητής που πληρώνει δίδακτρα έχει απαιτήσεις, θέλει τον καθηγητή παρόντα και όχι «ιπτάμενο», θέλει καλή διδασκαλία και καλό σύγγραμμα. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι νοιαζόμαστε για ό,τι πληρώνουμε και αδιαφορούμε για ό,τι μας προσφέρεται δωρεάν. Δεν υπαινίσσομαι ότι η εισαγωγή διδάκτρων θα λύσει όλα τα προβλήματα αλλά χωρίς δίδακτρα ή και άλλους οικονομικούς περιορισμούς το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν πρόκειται να μπει σε σωστό δρόμο. Οσο οι ΚΝίτες, ΠΑΣΠίτες και ΔΑΠίτες και άλλες κομματικές παρατάξεις αλωνίζουν ατιμωρητί, το Πανεπιστήμιο δεν πρόκειται να δει προκοπή.

Η εμπειρία έχει δείξει ότι τα οικονομικά κίνητρα είναι πάντοτε αποτελεσματικά. Αντίθετα, τα διοικητικά μέτρα τείνουν να πολλαπλασιάζονται και να ατονούν. Η επιβολή διδάκτρων είναι βέβαιον ότι θα αποδώσει και θα φέρει τάξη στα πανεπιστήμια.

Ο κ. Θεόδωρος Π. Λιανός είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Από www.enet.gr

Του ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΝΩΛΙΚΑΚΗ Προέδρου του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών Actors Studio Drama School (Master in Fine Arts) στο Pace University της Νέας Υόρκης. Ισόβιου μέλους του Board of Directors του Actors Studio.
Επί πολλά χρόνια παρακολουθώ τις προσπάθειες, τους αυτοσχεδιασμούς και τις αλλαγές που γίνονται με στόχο τη βελτίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Ομως, τα αποτελέσματα των τελευταίων Πανελληνίων Εξετάσεων δείχνουν ένα εκπαιδευτικό σύστημα με τεράστια προβλήματα.

Τελευταία γράφονται πολλά για τις νέες αλλαγές που προτείνει το υπουργείο Παιδείας.

Η προχειρότητα, ο εντυπωσιασμός, ο ανταγωνισμός και η εξαλλοσύνη είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής μας ζωής. Οι αλλαγές πολιτικής συνοδεύονται από μεγαλεπήβολα σχέδια, ριζικές ανατροπές, βεγγαλικά και κομφετί κάθε είδους. Μοιάζουν με μπουλντόζα που έρχεται να ισοπεδώσει ό,τι βρει στο πέρασμά της.

Οι περισσότεροι υπουργοί όλων των κυβερνήσεων δεν έχουν επαρκή προσόντα σε σχέση με το αντικείμενο του υπουργείου τους. Παρ’ όλα αυτά, επιθυμώντας να βάλουν την προσωπική τους σφραγίδα, καλπάζουν προς ριζικές αλλαγές, παραβλέποντας τόσο το προσωρινό της υπουργικής θέσης τους όσο και τη δυσκολία των αλλαγών στην Ελλάδα. Σαν να έχουν έρθει από άλλη χώρα, επαναλαμβάνουν ο ένας τα λάθη του άλλου.

Ειλικρινά απορώ με το περιεχόμενο αλλά και με την έκταση των ριζικών αλλαγών που προτείνει το υπουργείο Παιδείας. Εάν ο σκοπός των αλλαγών αυτών είναι να επιφέρουν πολύχρονες αναταραχές στο χώρο της εκπαίδευσης μέσα από απεργίες, καταλήψεις, βανδαλισμούς και απώλεια σημαντικότατου χρόνου σπουδών για τους σπουδαστές, τότε οι μεγαλόστομες αναγγελίες του υπουργείου έχουν λογική. Εάν όμως ο σκοπός τους είναι να βελτιώσουν το εκπαιδευτικό σύστημα, τότε μάλλον δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα.

Το ότι ορισμένοι εκπρόσωποι του υπουργείου ταξίδεψαν στο εξωτερικό και αντέγραψαν πέντε πράγματα από τα εκεί πανεπιστήμια και το εκεί εκπαιδευτικό σύστημα δεν σημαίνει καθόλου ότι μπορούν να τα φέρουν πίσω μέσα στη βαλίτσα τους και να τα εφαρμόσουν στην Ελλάδα. Το εκπαιδευτικό σύστημα της Αμερικής, για παράδειγμα, δεν είναι σαν τα επώνυμα ρούχα που τα αγοράζεις στην Αμερική και τα φοράς στην Ελλάδα. Δεν φτάνει η αντιγραφή, χρειάζεται σοβαρότατη μελέτη των συστημάτων αυτών και δημιουργία προϋποθέσεων για να μπορούν να εφαρμοστούν στη χώρα μας.

Διαβάζω για διάφορες επιτροπές, συμβούλια, ανεξάρτητες αρχές αξιολόγησης που θα αντικαταστήσουν το τωρινό σύστημα διοίκησης. Ανεξάρτητες; Οσο τα κόμματα και οι κυβερνήσεις επεμβαίνουν στα ζητήματα των πανεπιστημίων, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε, όποιο κι αν είναι το νέο σύστημα διοίκησης.

Διαβάζω επίσης ότι σχεδιάζουν να προσκαλέσουν πρόσωπα από το εξωτερικό για θέσεις καθηγητών και πρυτάνεων. Φαίνεται πως η δραματική ιστορία με τον Λαζαρίδη στη Λυρική δεν προβλημάτισε κανέναν. Τόση έλλειψη αυτογνωσίας; Ενώ τους απασχολεί να καλέσουν πρόσωπα απέξω, δεν αναλογίζονται το περιβάλλον στο οποίο τους καλούν να έρθουν.

Δηλαδή, θα προσκαλέσουν έναν ακαδημαϊκό, ο οποίος έχει συνηθίσει σε ένα εντελώς διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα, με πανεπιστήμια στα οποία επικρατεί απόλυτη τάξη και οργάνωση, και θα τον ρίξουν σε ένα σύστημα όπου επικρατούν οι απεργίες, οι καταλήψεις, οι κομματικές συγκρούσεις, οι βανδαλισμοί και οι ξυλοδαρμοί καθηγητών και διοίκησης από σπουδαστές και μη.

Εξίσου άστοχη είναι και η πρόταση να συνυπολογίζεται η βαθμολογία των Β’ και Γ’ τάξεων του λυκείου στα τελικά αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων. Πώς είναι δυνατόν αυτό να γίνει όταν οι βαθμολογίες από λύκειο σε λύκειο διαφέρουν τόσο σε ποιότητα όσο και σε αντικειμενικότητα; Πώς θα προστατευτούν οι εισαγωγικές εξετάσεις από τις σχολικές βαθμολογίες που μπορεί να προέρχονται από συμφέροντα, εύνοιες, ακόμη και ρουσφέτια;

Το δημοκρατικό δικαίωμα της ίσης ευκαιρίας υπαγορεύει οι εξετάσεις να είναι ανεξάρτητες της βαθμολογίας του λυκείου. Οποιος γράψει καλύτερα στις εισαγωγικές, αυτός να περάσει. Και, βέβαια, ο καθορισμός της βάσης των εισαγωγικών εξετάσεων δεν νοείται να βρίσκεται κάτω από το 10. Επίσης πρέπει να μπει ένα τέλος στην κολοκυθιά και το θέατρο που παίζουν όλα τα κόμματα με το πανεπιστημιακό άσυλο. Η ελευθερία της έκφρασης και διακίνησης των ιδεών είναι ισάξια σημαντική με την ποιότητα του χώρου και του χρόνου που έχει ανάγκη ο σπουδαστής για να αφιερωθεί απρόσκοπτα στις σπουδές του. Η ποιότητα και το κύρος των σπουδών πρέπει να είναι ανάλογη του επιπέδου των πτυχιούχων που επιθυμεί να έχει η χώρα.

Τα μεγαλεπήβολα πλάνα για ριζικές αλλαγές έχει αποδειχτεί πως οδηγούν σε συγκρούσεις και αδιέξοδα, που επαναλαμβάνονται κάθε φορά που αλλάζει η ηγεσία του υπουργείου. Δεν αμφισβητεί κανείς πως χρειάζονται πολλές αλλαγές για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Ομως απαιτείται μεθοδολογία και ιεράρχηση στην αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Αυτό που θα έπρεπε αρχικά να απασχολήσει το υπουργείο Παιδείας είναι πώς θα λύσει τα απολύτως επείγοντα ζητήματα έτσι ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες και η ποιότητα των σπουδών ομαλά και σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Είναι εύκολο να παρουσιάζεις εντυπωσιακά αλλά ανεφάρμοστα πλάνα, το δύσκολο είναι, κάθε φορά, να εντοπίζεις τα απολύτως απαραίτητα και εφαρμόσιμα και να καταφέρνεις να τα υλοποιήσεις. Δηλαδή χρειάζεται μια σταδιακή προσέγγιση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Αλλά, για να γίνει αυτό, απαιτείται πρώτα απ’ όλα βαθιά γνώση του αντικειμένου από τους αρμόδιους αλλά και ικανότητα συνεννόησης.

Από www.enet.gr

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Ολη η γνώση της Ε.Ε. σε μια βιβλιοθήκη
Περιορισμένη η συμμετοχή της χώρας μας στην ελεύθερη για όλους δικτυακή πύλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Europeana
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από επαναστατικές αλλαγές στην επικοινωνία και την πληροφορία. Με αιχμή την τεχνολογία και τη διαρκώς αυξανόμενη χρήση του Διαδικτύου, αλλάζει η καθημερινότητα όπως τη θεωρούσαμε δεδομένη.

Δρ ΕΥΗ ΣΑΧΙΝΗ Προϊσταμένη Τμήματος Στρατηγικής και Ανάπτυξης του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης
Αλλάζει ο τρόπος που πληροφορούμαστε, εκπαιδευόμαστε, δημοσιεύουμε, εργαζόμαστε, επικοινωνούμε, ψυχαγωγούμαστε.

Το ψηφιακό περιεχόμενο αποτελεί πλέον βασική συνιστώσα της σύγχρονης κοινωνίας, επηρεάζοντας όλο το φάσμα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Είναι πηγή έμπνευσης και δημιουργικότητας, αλλά και στοιχείο κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης.

Υπάρχει λοιπόν άμεση ανάγκη για αξιόλογο, αξιόπιστο, έγκριτο, ποιοτικό ψηφιακό περιεχόμενο, το οποίο θα διατίθεται ελεύθερα και θα μπορεί να το αναζητήσει και να το ανακτήσει εύκολα οποιοσδήποτε, από οπουδήποτε στο Διαδίκτυο. Ολο και περισσότερο μας απασχολούν θέματα όπως ανοικτή πρόσβαση στη γνώση, πνευματικά δικαιώματα, αποτελέσματα της επιστήμης ως δημόσιο αγαθό, μακροχρόνια διατήρηση περιεχομένου, δια-λειτουργικότητα πληροφοριακών συστημάτων, κοινωνική δικτύωση και περιεχόμενο που δημιουργείται από τους χρήστες.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρηματοδοτεί «εμβληματικές πρωτοβουλίες» όπως η Europeana, που φιλοδοξεί να αποτελέσει την ψηφιακή βιβλιοθήκη για την επιστήμη και τον πολιτισμό της Ευρώπης και συγκεντρώνει σε μια πολύγλωσση δικτυακή πύλη (www.europeana.eu) σημαντικό μέρος της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς, προσφέροντας ελεύθερη πρόσβαση για όλους. Οι συλλογές της περιλαμβάνουν περισσότερα από 12 εκατ. ψηφιοποιημένα έργα (βιβλία, εφημερίδες, έργα τέχνης, χάρτες, χειρόγραφα, επιστολές, φωτογραφίες, μουσική, ηχογραφήσεις, τηλεοπτικές εικόνες, αποσπάσματα από ταινίες και ηχητικές εγγραφές κ.ά.). Πρόκειται για σημαντικά πολιτιστικά, ιστορικά και επιστημονικά τεκμήρια από περισσότερους από 1.500 οργανισμούς.

Η έως σήμερα συμμετοχή της Ελλάδας στην Europeana είναι περιορισμένη, στηρίζεται σε πολιτιστικές συλλογές που έχει συνεισφέρει περιορισμένος αριθμός φορέων και υπολείπεται των δυνατοτήτων που έχουμε ως χώρα. Στο πρόσφατο παρελθόν, η χρηματοδότηση έργων δημόσιων και ιδιωτικών φορέων, κυρίως από κοινοτικούς πόρους, οδήγησε στην ψηφιοποίηση μεγάλου αριθμού υλικού: βιβλίων, συλλογών, αρχείων, οπτικοακουστικού υλικού, που καλύπτουν διάφορα θέματα και χρονικές περιόδους. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει σήμερα στη χώρα πλούτος περιεχομένου, που παραμένει, όμως, σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητος, διασπαρμένος και δύσκολα προσβάσιμος.

Λόγω του στόχου της, η Europeana θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πλαίσιο για τις συντονισμένες ενέργειες που πρέπει να γίνουν από μεγαλύτερο αριθμό ελληνικών επιστημονικών και πολιτιστικών φορέων, ώστε να ενισχυθεί η παρουσία της χώρας και να αναδειχθεί η πολιτιστική μας κληρονομιά.

Το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ), ένας από τους σημαντικούς φορείς που πρωτοστατεί στην ανάπτυξη, συγκέντρωση και ανάδειξη ποιοτικού ελληνικού ψηφιακού περιεχόμενου, συμβάλλει καθοριστικά στις προσπάθειες που γίνονται σε εθνικό επίπεδο. Λειτουργώντας εδώ και πολλά χρόνια ως συσσωρευτής του περιεχομένου που σχετίζεται με επιστήμη, τεχνολογία και πολιτισμό, το ΕΚΤ (www.ekt.gr) συνεργάζεται αποτελεσματικά με ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες, αρχεία και μουσεία.

Στο πλαίσιο του Εθνικού Πληροφοριακού Συστήματος Ερευνας και Τεχνολογίας (ΕΠΣΕΤ) που υλοποιεί τα τελευταία χρόνια, αναπτύσσει σύγχρονες υποδομές και υπηρεσίες για τη διάθεση ποιοτικού περιεχομένου με ανοικτή πρόσβαση. Το Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών, το Αποθετήριο Ηλιος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, το Αποθετήριο Πανδέκτης με συλλογές ιστορίας και πολιτισμού, η ψηφιακή Ζωφόρος του Παρθενώνα, καθώς και πέντε διεθνή Επιστημονικά Περιοδικά Ανοικτής Πρόσβασης στον τομέα των Ανθρωπιστικών Επιστημών, διατίθενται ήδη στο Διαδίκτυο.

Τα επόμενα χρόνια αναμένονται σημαντικές αλλαγές στην εκπαίδευση, τη διά βίου μάθηση και τον τρόπο που μια προσωπικότητα αναπτύσσεται στο νέο γνωσιακό περιβάλλον. Η ανάληψη συντονισμένων ενεργειών σε εθνικό επίπεδο και η εμπλοκή και συνεργασία πολλών φορέων απαιτείται άμεσα. Στόχος η αύξηση του ποιοτικού ελληνικού περιεχομένου στο Διαδίκτυο, που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

Από το www.tovima.gr

Ο μαθηματικός και συγγραφέας μίλησε, σε διάλεξή του στο Κυκλαδικό, για τη στενή σχέση των μαθηματικών με τις ρήσεις των απλών θνητών
ΜΑΡΙΑ ΘΕΡΜΟΥ | Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Ο Απόστολος Δοξιάδης κατέληξε στο ότι μαθηματικά και ρητορική δομούνται από τους ίδιους κανόνες
Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στο γνωστό μαθηματικό θεώρημα που λέει ότι το άθροισμα των γωνιών ενός τριγώνου είναι 180 και στη λαϊκή ρήση «μια ζωή την έχουμε»; Για τους απλούς θνητούς, καμία. Ο μαθηματικός και συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης όμως απέδειξε χθες- χωρίς μεγάλη προσπάθεια, είναι η αλήθεια, ότι η σχέση τους είναι στενότατη. Γιατί και τα δύο αποτελούνται από όμοια στοιχεία: δράση, περιγραφή, κανόνες.

Στην ομιλία του στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης ενώπιον πολυπληθούς και προφανώς ειδήμονος ακροατηρίου- αν κριθεί από τις ελάχιστες διαρροές- ο κ. Δοξιάδης χρησιμοποιώντας πλήθος μεθόδων προσέγγισης του κοινού και πειθούς (από τις βιντεοπροβολές, τους συσχετισμούς και τις αναφορές στην καθημερινότητα ως το χιούμορ) ανέμειξε μαθηματικά και ρητορική προκειμένου να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δομούνται από τους ίδιους κανόνες.

Θέμα της ομιλίας, που ήταν η πρώτη μιας σειράς συναντήσεων για τις πρόσφατες εξελίξεις στη μελέτη των αρχαίων ελληνικών μαθηματικών, ήταν η ανίχνευση του «Τι βρίσκεται ανάμεσα στον 6ο και τον 4ο π.Χ. αιώνα στην αρχαία Ελλάδα, ήτοι το πέρασμα στα ελληνικά μαθηματικά». Διότι μπορεί οι Αιγύπτιοι, ίσως και με βαβυλωνιακές επιρροές, να είχαν αναπτύξει ισχυρά υπολογιστικά μαθηματικά που επηρέασαν και τους Ελληνες από τον 6ο π.Χ. αιώνα, όμως τα μαθηματικά του 4ου π.Χ. είναι εντελώς διαφορετικά. Τι μεσολάβησε λοιπόν; «Μα ο 5ος αιώνας» , όπως εύστοχα παρατήρησε ο κ. Δοξιάδης, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους αυτή η περίοδος προετοίμασε τα μαθηματικά του Ευκλείδη με την έννοια της αποδείξεως ως απαράβατης αρχής.

Ορόσημο για εκείνον αποτελεί άλλωστε μια χρονολογία, το 430 π.Χ. (συν- πλην 20 χρόνια), κατά την οποία πολλά σπουδαία συμβαίνουν στην ελληνική αρχαιότητα. Ανθηση της τραγωδίας, της ρητορικής και των μαθηματικών φυσικά. Γιατί όλα αρχίζουν από μια πρόταση και όλα καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα, όπως επεσήμανε.

Οι επόμενες διαλέξεις

Στη δεύτερη διάλεξη (24 Νοεμβρίου) η κυρία Σεραφίνα Κουόμο του Πανεπιστημίου Μπίρκμπεκ του Λονδίνου θα αναφερθεί σε επιγραφές με λογαριασμούς του 5ου και 4ου αι. π.Χ. συνδέοντάς τες με την έννοια της αριθμητικής ικανότητας στην αρχαιότητα. Την 1η Δεκεμβρίου ο κ. Γιάννης Χριστιανίδης, καθηγητής του τμήματος Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, θα μιλήσει με θέμα «Μαθηματικά και παιδεία στην Υστερη αρχαιότητα: το έργο του Διοφάντου του Αλεξανδρέως» και τέλος στις 8 Δεκεμβρίου ο κ. Μιχάλης Σιάλαρος θα αναφερθεί σε δύο έργα που αποδίδονται στον Ευκλείδη, τα «Στοιχεία» και τα «Δεδομένα». (Οι διαλέξεις αρχίζουν στις 19.00 και η είσοδος είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας.)

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=366364&dt=11/11/2010#ixzz153SMBRtZ

Από το www.tovima.gr

Οι ειδικοί συμβουλεύουν τους γονείς ώστε να κάνουν το παιχνίδι της ανάγνωσης διασκεδαστικό και κομμάτι της καθημερινότητας
Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Πόσο εύκολο είναι για ένα παιδί που δεν διαβάζει να ακονίσει τη φαντασία του; Τηλεόραση, Ιnternet, γιγαντιαίες οθόνες παντού και πουθενά η εικόνα γνώριμων προσώπων, του παππού ή της γιαγιάς, που να κάθονται σε μια καρέκλα και να διαβάζουν. Η εξάρτηση των παιδιών από την τεχνολογία σε συνδυασμό με την απουσία των γονιών τους πολλές ώρες από το σπίτι οδηγούν πολλές φορές σε συνήθειες που είναι δύσκολο να ανατραπούν.

Πώς θα μάθουν τα παιδιά να διαβάζουν όταν όλες οι πλευρές του σύγχρονου τρόπου ζωής οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα; Πρόσφατα, έρευνα του βρετανικού εκδοτικού οίκου Ρearson αποκάλυψε ότι οι γονείς καταφεύγουν σε λύσεις όπως η «δωροδοκία» για να πείσουν τα παιδιά τους να μελετούν. Το ένα τρίτο των γονέων (32,4%) παραδέχεται ότι επιτρέπει στα παιδιά να δουν τηλεόραση ή να χρησιμοποιήσουν το κομπιούτερ μόνο αν προηγουμένως έχουν διαβάσει τα μαθήματά τους, ενώ το 9,6% τους προσφέρει λιχουδιές (σοκολάτες, γλυκά) για να τα πείσει να «ανοίξουν τα βιβλία».

Στην Ελλάδα, σε μια προσπάθεια να αντιστραφεί ένα παρόμοιο κλίμα, το υπουργείο Παιδείας εισάγει εφέτος στα 800 ολοήμερα δημοτικά σχολεία που λειτουργούν σε πιλοτικό πρόγραμμα το μάθημα της Φιλαναγνωσίας, το οποίο θα διδάσκεται εκτός του σχολικού χρόνου. Τα παιδιά θα έρχονται σε επαφή με τα λογοτεχνικά βιβλία, ενώ αντίστοιχες δράσεις διοργανώνονται και με τους εκπροσώπους του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. « Διάβαζα βιβλία στα παιδιά μου από όταν ήταν μικρά και ευτυχώς αποδείχθηκε τελικά κάτι φυσικό γι΄ αυτά να έχουν ένα βιβλίο στο χέρι τους αρκετά συχνά » λέει η κυρία Χριστίνα Μαρκάτου, σύζυγος του πρώην πρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου κ. Νίκου Μαρκάτου και μητέρα δύο παιδιών. « Υπάρχουν κάποια βιβλία που τους κινούσαν πάντα το ενδιαφέρον και αυτά τους έπαιρνα » λέει η κυρία Μαρκάτου. « Ο γιος μου διαβάζει πιο πολύ βιβλία στο στυλ του Χάρι Πότερ,φαντασίας με δράκους και κάστρα,ενώ η κόρη μου προτιμάει πιο κοριτσίστικα αναγνώσματα. Τους διάβαζα όμως πάντα παραμύθια,στο κρεβάτι,πριν κοιμηθούν και μετά άρχισαν να το κάνουν μόνα τους » καταλήγει. Την ίδια ευθύνη με τους γονείς έχουν όμως και οι εκπαιδευτικοί, όπως λέει η εκπαιδευτικός κυρία Κατερίνα Ρινάκη. « Το παιδί δεν μαθαίνει από τη μια μέρα στην άλλη να διαβάζει. Πρέπει να αποτελεί φιλοσοφία ζωής της οικογένειάς του,την οποία θα τη μάθει από νωρίς » λέει. « Μπορούμε να παροτρύνουμε τα παιδιά να γράφουν μόνα τους ιστορίες και αυτό είναι κάτι που το κάναμε συχνά στην τάξη. Δεν πρέπει όμως να συνηθίζουν στην εικόνα μιας οικογένειας που περνάει τις ώρες της κολλημένη μπροστά σε μια τηλεόραση » καταλήγει.

Αρχή από τη βρεφική ηλικία

«Μ ια καλή μέθοδος για να αγαπήσουν τα παιδιά τα βιβλία είναι να εξοικειωθούν με αυτά από πολύ μικρή ηλικία, πριν ακόμα μάθουν ανάγνωση » λέει μιλώντας στο «Βήμα» η ψυχολόγος και γνωσιακή ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μίνα Χριστοπούλου (φωτογραφία). « Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι ο γονιός που διαβάζει συχνά στο παιδί του βιβλία έχοντάς το αγκαλιάσυμβάλλει ποικιλοτρόπως στη μεταγενέστερη γλωσσική, νοητική και συναισθηματική του ανάπτυξη » συνεχίζει.

Πώς θα το πετύχουμε αυτό; « Κάντε το παιχνίδι της ανάγνωσης διασκεδαστικό και αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς του » απαντάει η κυρία Χριστοπούλου. « Διαβάστε του με ενδιαφέρον και ενθουσιασμό για να αντιδράσει κι εκείνο αναλόγως. Είναι βέβαια σημαντικό να διαβάζουν και οι γονείς βιβλία. Για να τα αγαπήσουν και να ασχοληθούν τα παιδιά με τα βιβλία πρέπει να τα αγαπάνε πρώτα οι γονείς » προσθέτει. « Σε παιδιά μικρής ηλικίας μπορούμε να διαβάζουμε για παράδειγμα ένα βιβλίο για τη φύση και την ανάπτυξη των φυτών και στη συνέχεια να φυτέψουμε σπόρους ή και να κάνουμε μια βόλτα σε κάποιο πάρκο, να παρατηρήσουμε πράγματα για τα οποία είχαμε διαβάσει. Ακόμα όμως και στα παραμύθια και στα λογοτεχνικά βιβλία μπορούμε να επινοήσουμε ένα πρακτικό κομμάτι» καταλήγει η κυρία Χριστοπούλου

Από www.tovima.gr

Η τάση που επικρατεί σήμερα στην Ευρώπη- και την οποία, προς το παρόν, υποτιμά η Ελλάδα- είναι η… πολλαπλογλωσσία
ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΚΟΥΖΕΛΗ | Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Η εποχή που τα αγγλικά συν ακόμη μία γλώσσα θεωρούνταν υπεραρκετά εφόδια έχει περάσει ανεπιστρεπτί
Η κατάκτηση μιας ή δύο ξένων γλωσσών σε επίπεδο φυσικού ομιλητή, κάτι που αποτελούσε ως τώρα στόχο της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης, δεν είναι αρκετή στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό περιβάλλον της κινητικότητας και των έντονων αλλαγών, υποστηρίζουν οι ειδικοί. Ο νέος όρος λοιπόν που επιστρατεύθηκε για να περιγράψει την τάση που επικρατεί σήμερα στην Ευρώπη σε ό,τι αφορά τη γνώση ξένων γλωσσών είναι «πολλαπλογλωσσία».

«Η ανάπτυξη δεξιοτήτων σε πολλές διαφορετικές γλώσσες και η χρήση τους στην επικοινωνία αποτελεί πλέον τη βάση για τον διαπολιτισμικό διάλογο, την κοινωνική συνοχή, την ενίσχυση της δημοκρατίας και την οικονομική πρόοδο» είπε ο Βάλντεμαρ Μαρτινιούκ, εκτελεστικός διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Σύγχρονων Γλωσσών (ΕΚΣΓ) του Συμβουλίου της Ευρώπης, σε ανοιχτή συζήτηση με θέμα «Οι νέοι και οι ξένες γλώσσες: Εκπαιδευτικές προκλήσεις και επαγγελματικές προοπτικές», που διοργανώθηκε χθες στο Ινστιτούτο Γκαίτε στην Αθήνα, από το ελληνικό παράρτημα της Ενωσης Μορφωτικών Ινστιτούτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕUΝΙC).

Με αυτούς τους στόχους ευθυγραμμίζεται η ενιαία εθνική γλωσσική εκπαιδευτική πολιτική και σχεδιάζεται η αναβάθμιση της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης στα σχολεία της χώρας. Από τις πρώτες εμπειρίες από τα 800 δημοτικά με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα προκύπτει πάντως ότι στα νέα προγράμματα γλωσσομάθειας δυσκολότερα προσαρμόζονται οι γονείς, σύμφωνα με την κυρία Βασιλική Δενδρινού, επιστημονική υπεύθυνη νέων προγραμμάτων για την ξενόγλωσση εκπαίδευση του υπουργείου Παιδείας.

Οι έλληνες γονείς θεωρούν ότι γνωρίζουν τι πρέπει να διδαχθεί το παιδί τους σε κάθε γλώσσα, πώς να τη διδαχθεί και πότε θα έχει «τελειώσει» με μια γλώσσα, αποκτώντας πτυχίο, και αντιστέκονται στη γλωσσική εκπαίδευση μέσω βιωματικών δραστηριοτήτων ή άλλων μέσων και χωρίς συγκεκριμένο εγχειρίδιο, επειδή αισθάνονται ανασφάλεια, ενώ υποτιμούν τη δημόσια εκπαίδευση σε σχέση με την ιδιωτική.

Στον νέο κόσμο των πολλαπλών γλωσσών που δημιουργείται, αισιόδοξες πάντως είναι οι δηλώσεις του κ. Μαρτινιούκ για το μέλλον των «μικρών» γλωσσών, όπως η ελληνική: «Είναι εκείνες που εκτιμώνται πλέον περισσότερο στον ακαδημαϊκό και στον επαγγελματικό χώρο όπου η αγγλική δεν αποτελεί προσόν γιατί θεωρείται δεδομένη» είπε, ενώ τόνισε τη σημασία κάθε γλώσσας ως εργαλείου σκέψης και έκφρασης συναισθημάτων, παράγοντα που λαμβάνεται υπόψη στις πολιτικές προώθησης και υποστήριξης της γλωσσομάθειας στην Ευρώπη ανεξάρτητα από το οικονομικό ενδιαφέρον και τον αριθμό των ομιλητών κάθε γλώσσας.

Από www.tovima.gr

Η Ελλάδα απουσιάζει από τη λίστα των Times με τα καλύτερα πανεπιστήμια
Λονδίνο – Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010 [ 17:04 ]

Κανένα ελληνικό πανεπιστήμιο δεν περιλαμβάνεται στα 200 καλύτερα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα του κόσμου, σύμφωνα με τον κατάλογο που καταρτίζει κάθε χρόνο από το 2004 το ειδικό ένθετο της βρετανικής εφημερίδας Times για την εκπαίδευση. Η λίστα περιλαμβάνει πάντως 82 πανεπιστήμια της Ευρώπης.

Για ακόμα μια χρονιά, κορυφαίο πανεπιστήμιο στον κόσμο ανακηρύσσεται το Χάρβαρντ στη Μασαχουσέτη. Ακολουθούν το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας (Caltech), το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) και τα πανεπιστήμια Στάνφορντ και Πρίνστον.

Από τις δέκα πρώτες θέσεις, οι οκτώ καταλαμβάνονται από αμερικανικά πανεπιστήμια και δύο από βρετανικά -του Κέιμπριτζ και της Οξφόρδης.

Το πρώτο μη αγγλοσαξονικό πανεπιστήμιο βρίσκεται στην 15η θέση και είναι το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Ζυρίχη.

Στην Ευρώπη, τη μερίδα του λέοντος κατέχει η Βρετανία με 29 πανεπιστήμια και ακολουθούν η Γερμανία (14), η Ολλανδία (10), η Σουηδία (6), η Ελβετία (6), η Γαλλία (4), η Δανία (3), η Ιρλανδία (2), το Βέλγιο (2), η Ισπανία (2), η Αυστρία (2), η Φινλανδία (1) και η Νορβηγία (1).

Από τις 13 χώρες της Ευρώπης που εκπροσωπούνται στη λίστα, αξιοσημείωτη είναι η απουσία πανεπιστημίων της Ιταλίας, μιας χώρας στην οποία βρίσκονται μερικά από τα αρχαιότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του κόσμου.

Στα 200 καλύτερα πανεπιστήμια τα περισσότερα προέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες (72), ενώ αξιοσημείωτη είναι η αύξηση του αριθμού των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από την Ασία σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές.

Κορυφαίο στην ασιατική ήπειρο είναι το πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ, ενώ η Κίνα εκπροσωπείται με αρκετά ιδρύματα.

Δύο εξασφάλισε η Τουρκία -πρόκειται για το Πανεπιστήμιο του Μπιλκέντ και το Τεχνικό Πανεπιστήμιο Μέσης Ανατολής.

Αν η λιστα δεν περιλαμβάνει κανένα πανεπιστήμιο τη Νοτίοτ Αμερικής, οι Times επισημαίνουν την εξαιρετική πρόοδο που έχουν σημειώσει τα τελευταία χρόνια τα ακαδημαϊκά ιδρύματα της Βραζιλίας.

Η Αφρική, τέλος, εκπροσωπείται από το πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν (107η θέση) και το πανεπιστήμιο της Αλεξάνδρειας (147η).

Ως προς το αντικείμενο σπουδών: Στον τομέα μηχανικής και τεχνολογίας (Engineering and Technology) κορυφαίο πανεπιστήμιο είναι το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας. Στον τομέα επιστημών της ζωής (Life sciences) είναι το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης, ενώ το Χάρβαρντ κυριαρχεί στον ιατρικό τομέα (Pre-Clinical and Health), τις φυσικές επιστήμες, τις κοινωνικές επιστήμες (Social Sciences), αλλά και στις τέχνες και τις ανθρωπιστικές επιστήμες (Arts and Humanities).

Ανάμεσα στα κριτήρια που έλαβαν υπόψη τους οι ειδικοί των Times είναι η ποιότητα της διδασκαλίας, ο αριθμός των δημοσιεύσεων κάθε ιδρύματος, ο όγκος της έρευνας και τα κίνητρα που δημιουργούνται στο ακαδημαϊκό περιβάλλον για διδάσκοντες και διδασκόμενους.

4uOWbWFJ