RODOLFO MELI Paesaggio Greco

Ονειρεύτηκα τον Σεπτέμβριο: ένας δρόμος
κατέβαινε σε στροφές ανάμεσα σε ροζ πέτρινους λόφους και φυτά.
Ευδαιμονία!!!.
Εγκατέλειψα τον εαυτό μου στον μητρικό αέρα.
Πίσω από τους ώμους μου
ένα χρυσό γαλήνιο άκουσμα από την αόρατη θάλασσα.
Στον ήλιο που έδυε, οι σκοτεινές μάζες των βρύων
τυλιγμένες γύρω του φαίνονταν τρυφερές και καθαρές
σαν υλικά ενός ελαφρύτερου πλανήτη.
Και ένα φως στα λιβάδια ήταν σαν ωραία νερά,
σαν πηγές απ’ τον ουρανό: χωρίς
βάρος ανέβαινε στο λόφο και στους χορταριασμένους μανδύες των σπηλαίων,
κάνοντας τη σκιά να λάμπει.

Giorgio Vigolo (1894-1983)