Τα ζώα, Ιωάννης Πολέμης
Ποτέ δε θα πειράξω
τα ζώα τα καημένα·
μην τάχα σαν εμένα,
κι εκείνα δεν πονούν;
Θα τα χαϊδεύω πάντα,
προστάτης τους θα γίνω.
Ποτέ δεν θα τ’ αφήνω
στους δρόμους να πεινούν.
Aν δεν μιλούν κι εκείνα
κι ο λόγος αν τους λείπει,
μήπως δεν νιώθουν λύπη,
δεν νιώθουν και χαρά;
Μήπως καρδιά δεν έχουν,
στα στήθη τους κρυμμένη,
που τη χαρά προσμένει
κι αγάπη λαχταρά;
Aκόμα κι όταν βλέπω
πως τα παιδεύουν άλλοι,
εγώ θα τρέχω πάλι
με θάρρος σταθερό,
θα προσπαθώ με χάδια
τον πόνο τους να γιάνω,
κι ό,τι μπορώ θα κάνω
να τα παρηγορώ.
(Από το βιβλίο: Iωάννης Πολέμης, Πρώτα βήματα, Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Bιβλίων, 1904).
Ο Φοξ, ο μπαμπάς του και η μαμά του -μια οικογένεια σκύλων- έχουν για κατοικίδιο έναν άνθρωπο, τον μικρό Κώστα. Τον αγαπούν και τον φροντίζουν σαν παιδί τους, όταν όμως έρθει η ώρα να φύγουν για τις διακοπές τους, θα τον παρατήσουν πολύ μακριά απ’ το σπίτι… Και τότε ο Κώστας θα γίνει αδέσποτος και θα περιπλανηθεί, χαμένος και φοβισμένος, στην αφιλόξενη και σκοτεινή πόλη, αντιμέτωπος με πολλούς κινδύνους. Πρόκειται για μια πολύ περίεργη ιστορία. Ή μήπως όχι;
Ένα πρωτότυπο και απολαυστικό βιβλίο με θέμα την φιλοζωία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
