Κοινωνικοί και οργανωσιακοί δείκτες αειφόρου σχολείου Κ8- Συνεργασία με φορείς
Εργαστήρια δεξιοτήτων “Νεροεξερευνητές”, πρόγραμμα σχολικών δραστηριοτήτων “Μια σταγονοπαρέα στη λίμνη μας”, σχέδιο δράσης για την πιστοποίησή μας ως αειφόρου σχολείου με τίτλο “χέρι χέρι όλοι μαζί στο δρόμο προς την αειφορία” θα μπορούσε να λείπει η επίσκεψη ειδικού στο σχολείου μας για να μάθουμε ακόμη περισσότερα για το πολύτιμο σε όλους μας νερό;
Με μεγάλη μας χαρά, λοιπόν, υποδεχτήκαμε τον κύριο Παναγιωτόπουλο από τη ΔΕΥΑ Καστοριάς, ο οποίος μας έκανε μία πολύ όμορφη παρουσίαση για το πόσο πολύτιμο είναι το νερό, πού το βρίσκουμε, πώς φτάνει καθαρό στα σπίτια μας και απάντησε με μεγάλη ευχαρίστηση στις ερωτήσεις που του έκαναν τα παιδιά.
Έφερε μαζί του ένα μαγικό βαλιτσάκι, μας εξήγησε τι κάνουν με αυτά τα εργαλεία και πειραματιστήκαμε μαζί του σε σχέση με τη χλωρίωση του νερού!
Με μεγάλη μας χαρά δώσαμε στον κύριο Νίκο το δωράκι που του είχαμε ετοιμάσει, μια αφίσα με συμβουλές για την ορθολογική χρήση του νερού από μέρους όλων μας…
και με ακόμη μεγαλύτερη χαρά δεχτήκαμε τα δικά του δώρα, τα παγουρίνο μας για να τα γεμίζουμε με νερό και να μην χρησιμοποιούμε συνεχώς τα πλαστικά μπουκάλια.
Ευχαριστούμε πάρα πολύ τη ΔΕΥΑ Καστοριάς και τον κύριο Νίκο!!!
Σήμερα μετά από πρόσκλησή μας μάς επισκέφθηκε στο σχολείο μας κλιμάκιο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Καστοριάς στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος “Τα μυστικά του δάσους” αλλά και των εργαστηρίων δεξιοτήτων της θεματικής ενότητας “Φροντίζω το περιβάλλον” με τίτλο “Προστατέψτε το δάσος- είναι πηγή ζωής”. Αρχικά καλέσαμε τους πυροσβέστες στην παρεούλα μας για να κουβεντιάσουμε, να τους ακούσουμε και να τους ρωτήσουμε όλες τις απορίες μας σχετικά με το επάγγελμά τους.
Βιαζόμασταν πολύ, βέβαια, να βγούμε στην αυλή και να γνωρίσουμε από κοντά το πυροσβεστικό όχημα, το οποίο μας εντυπωσίασε…
Φορέσαμε το κράνος τους και τη μάσκα, με την οποία μπορούν και αναπνέουν μέσα στους καπνούς, όταν προσπαθούν να σώσουν ζωές και περιουσίες…
και, βέβαια, ρίξαμε νερό με τη μάνικα (που πραγματικά μας ξετρέλανε)…
Πριν αποχωρήσουν, τους δώσαμε το δωράκι που τους είχαμε ετοιμάσει…
και φωτογραφηθήκαμε μαζί τους, αφού είναι οι ήρωες της καθημερινότητάς μας…
Και βέβαια μας αποχαιρέτησαν εντυπωσιακά…
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ και υποσχόμαστε να είμαστε πολύ προσεκτικοί, για να μην προκαλέσουμε φωτιά στο δάσος!!!
Στα πλαίσια των εργαστηρίων Δεξιοτήτων με τίτλο “Ενεργώ ως πολίτης- διαμορφώνοντας την ιδιότητα του δημοκρατικού πολίτη” και συγκεκριμένα για το 5ο εργαστήριο με τίτλο “Τι θα άλλαζα/είμαι αρκετά μεγάλος ώστε…” επισκεφθήκαμε το πάρκο της γειτονιάς μας (μετά από πολύ καιρό αφού δεν μας το επέτρεπαν οι καιρικές συνθήκες) ώστε να κάνουμε πράξη τα όσα είχαμε αποφασίσει σε προηγούμενη επίσκεψή μας. Αφού ήρθαμε σε επικοινωνία με τον Δήμο Καστοριάς, τη σχολική επιτροπή του Δήμου και τον πρόεδρο της κοινότητας Πενταβρύσου κι έχοντας την αμέριστη συμπαράστασή τους “σηκώσαμε τα μανίκια” και ετοιμαστήκαμε να γίνουμε κι εμείς μικροί αλλά ενεργοί πολίτες, που θα αναλαμβάνουν δράση για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Οι αποφάσεις που είχαμε πάρει στην προηγούμενη επίσκεψή μας…
Το πριν….
Και ξεκινάμε….
Μαζέψαμε κουκουνάρες που είχαν πέσει από τα δέντρα και σκουπιδάκια που υπήρχαν στο χώρο του πάρκου, τρίψαμε με γυαλόχαρτο και βάψαμε τα παγκάκια, ποτίσαμε και περιποιηθήκαμε τα λουλούδια που είχαμε φυτέψει με τους γονείς μας και τον σύλλογο Παπαδοπουλείου Βιβλιοθήκης σαν δράση του συλλόγου για την Ημέρα του Περιβάλλοντος.
Η επιστροφή μας στο σχολείο μας βρήκε πολύ ενθουσιασμένους με την προσφορά μας, αλλά και περισσότερο αποφασισμένους όχι μόνο να μην μολύνουμε εμείς οι ίδιοι το περιβάλλον, αλλά να ενθαρρύνουμε και τους άλλους να μην το κάνουν, καθώς και να αναλαμβάνουμε δράση για τους χώρους γύρω μας. Γιατί είμαστε ευτυχισμένοι όταν προσφέρουμε γύρω μας!!!!
Ολοκληρώθηκε και ο 4ος θεματικός κύκλος των εργαστηρίων δεξιοτήτων “Δημιουργώ και καινοτομώ- δημιουργική σκέψη και καινοτομία”, υποθεματική “STEM/STEAM και εκπαιδευτική ρομποτική”, με τίτλο “STE(A)M και εκπαιδευτική ρομποτική μέσα από τον κύκλο του νερού και την Υδροδυναμική”, το οποίο φέτος υλοποιήσαμε σε συνδυασμό με το συνεργατικό έργο etwinning με τίτλο “Playing with water”.
Στα πλαίσια των εργαστηρίων δεξιοτήτων και στον θεματικό κύκλο: Δημιουργώ και καινοτομώ, δημιουργική σκέψη και καινοτομία με τίτλο “Ste(a)m και εκπαιδευτική ρομποτική μέσα από τον κύκλο του νερού και την υδροδυναμική” δημιουργήσαμε ένα βίντεο για τον κύκλο του νερού. Το βίντεο έγινε με το Clipchamp και χρησιμοποιήθηκαν φωτογραφίες από την ενασχόλησή μας με τον κύκλο του νερού, ζωγραφιές των παιδιών, πειραματισμός με την υγροποίηση υδρατμών και ζωγραφιές των παιδιών στο Tux Paint.
Στόχος: Η κατανόηση των εννοιών της προκατάληψης και της διάκρισης
Η δραστηριότητα βασίστηκε στην προβολή της πολυβραβευμένης ταινίας animation “Zero” του Christopher Kezelos, 2010, με διάρκεια 12:32 λεπτά.
Το animation κυκλοφορεί με αγγλικούς υπότιτλους και για καλύτερη κατανόησή του από τα παιδιά σταματούσαμε την προβολή του και κουβεντιάζαμε για το τι παρακολουθήσαμε και τι μπορεί να συμβεί παρακάτω. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα παιδιά ξετρελάθηκαν με το βίντεο, πλημμύρισαν πολλά συναισθήματα, τα οποία και εξέφρασαν και ταυτίστηκαν με τους ήρωες δίνοντάς τους αυθόρμητες συμβουλές κατά τη διάρκεια της προβολής.
Συζητήσαμε την πλοκή της ταινίας. Ποια προβλήματα διακρίνουμε; Θεωρούμε ότι είναι ένας δίκαιος κόσμος; τι μας φαίνεται άδικο; Τι σημαίνει ο αριθμός “0”; Τίποτα,κυρία… αν μας πεις φέρτε μου 0 μαρκαδόρους, εμείς δε θα σου φέρουμε τίποτα…Έπρεπε, όμως, οι γύρω του να τον κατηγορούν γι’ αυτό; Πώς ένιωθε ο Μηδέν για τη συμπεριφορά τους; Τι μπορεί να σκεφτόταν; Δέχτηκε ότι πρέπει να μείνει στενοχωρημένος αφού δεν τον ήθελαν και να μη κάνει τίποτα; Τι συνέβη τελικά; Γνωρίζουμε το σήμα που είχαν στο σώμα τους τα μωρά; (Άπειρο)… Ναι, κυρία, είναι ξαπλωμένο 8… Εξηγήσαμε τι σημαίνει η λέξη “άπειρο”… Άρα από το “τίποτα” δημιουργήθηκε το “τα πάντα”, το “όλα που δεν τελειώνει ποτέ”…
Πρέπει εμείς να συμπεριφερόμαστε έτσι στους γύρω μας; Έχουμε κοροϊδέψει ποτέ κάποιον γι’ αυτό που είναι; Πώς νιώθουμε τώρα γι’ αυτό; Πώς θα μπορούσαμε να αλλάξουμε;
B) Δικαίωμα, τι είναι;
Άξονες: Δίκαιο, δικαίωμα, σεβασμός στην τήρηση των δικαιωμάτων
Στόχοι: Να κατανοήσουν τα παιδιά την έννοια “δικαίωμα”. Να αντιληφθούν την έκταση των δικαιωμάτων τους και να μάθουν να τα αναγνωρίζουν.
Ξεκινήσαμε με την ερώτηση “Τι πιστεύουμε ότι δεν είναι δίκαιο για ένα παιδί;”
“Να το χτυπάμε, να το πληγώνουμε, να το βρίζουμε…”
Και συνεχίζουμε:
-Τι πιστεύετε ότι χρειάζεται ένα παιδί για να ζει καλά; Για να είναι ευτυχισμένο;
-Ποια από όλα αυτά είναι πραγματική ανάγκη; Απαραίτητο για να μεγαλώσει ένα παιδί;
-“Φαγητό, νερό, γάλα, σπίτι, γονείς”
-Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνουν οι μεγάλοι για εσάς τα παιδιά;
-“Να μας φροντίζουν, να μη μας παρατάνε, να μη μας κλειδώνουν, να μας αγοράζουν ρούχα και παπούτσια, να μας δίνουν νερό και τροφή, να μας βγάζουν βόλτα, να μας μαθαίνουν πράγματα, να μας βγάζουν φωτογραφία, να μας προσέχουν, να μας κάνουν να χαιρόμαστε”.
-Ποια “μη” σας λένε οι γονείς σας και σας ενοχλούν;
-“Μη κάνεις ζημιά, μη χτυπάς, μη πάρεις κινητό, μη τρως πολλά γλυκά, μη σκορπάς παντού παιχνίδια”
-Ακούνε οι γονείς σας τη γνώμη σας;
-“Ναι, η δική μου η μαμά κάνει όλο τη δική μου γνώμη ! Όχι, η δική μου κάνει ό,τι θέλει εκείνη”
-Οι κυρίες ακούνε τη γνώμη σας;
-“Ναι, όταν ζητάμε κάτι σωστά και όμορφα κι εξηγούμε καλά, αλλά όχι όταν λέμε “γιατί έτσι θέλω”
Και κλείνουμε επιμένοντας ότι στη ζωή μας έχουμε ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, τα οποία πρέπει να γνωρίζουμε και να διεκδικούμε, αλλά έχουμε και ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ, τις οποίες επίσης πρέπει να γνωρίζουμε και να αναλαμβάνουμε!!
Στόχοι: Η υποκίνηση του ενδιαφέροντος για τον δημόσιο χώρο, για τη βελτίωση των συνθηκών (περιβαλλοντικών, διαβίωσης, έκφρασης) της κοινότητας, η καλλιέργεια δεξιοτήτων υπευθυνότητας, συνεργασίας, ανάληψης πρωτοβουλιών, στρατηγικού σχεδιασμού.
Επισκεπτόμαστε το κοντινό παρκάκι της γειτονιάς μας, παρατηρούμε και φωτογραφίζουμε.
Τι δε μας άρεσε;
“Είδαμε πολλά σκουπίδια, είχε μικρούς κάδους στη μέση και δεν μπορούμε να παίξουμε, έχει κάτι σαν τεράστιες γλάστρες με χώμα αλλά χωρίς λουλούδια, έχει άσπρους κορμούς στα δέντρα, έχει κολώνες που είναι βρώμικες, τα παγκάκια είναι ξεβαμμένα.”
Κουβεντιάζουμε για την κατάσταση του πάρκου και καταλήγουμε σε συμπεράσματα απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις.
-Ποιος είναι υπεύθυνος για την κατάσταση του χώρου; Τα ίδια τα παιδιά έχουν κάποια ευθύνη;
-Σε ποιον θα πρέπει να απευθυνθούμε για να τους εξηγήσουμε το πρόβλημα;
-Πώς θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν οι αλλαγές που προτείνουμε;
-Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να βελτιωθεί η κατάσταση;(προσωπική ευθύνη)
-Τα προβλήματα αυτά υπάρχουν μόνο στο χωριό μας ή τα έχετε εντοπίσει και αλλού;
Με βάση τις απαντήσεις μας καταγράφουμε τις προτάσεις μας για τη βελτίωση του χώρου σε ατομικό φύλλο εργασίας και πάνω στις φωτογραφίες που έχουμε βγάλει, ανάλογα με το πρόβλημα που εντοπίσαμε.
Ποιος μπορεί να μας βοηθήσει σε όσα θέλουμε να αλλάξουμε; Μα, φυσικά, ο Δήμαρχος, για τον οποίο ετοιμάσαμε μία επιστολή…
Επόμενος σταθμός σε συνέχεια του εργαστηρίου είναι η επίσκεψη στο δημαρχείο της Καστοριάς, όπου θα δούμε πού και πώς παίρνονται οι αποφάσεις για τον δήμο μας, θα γνωρίσουμε τους ανθρώπους που έχουν ψηφίσει οι γονείς μας για να κάνουν τον τόπο μας καλύτερο και θα τους υποσχεθούμε κι εμείς ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να συντηρούμε τους δημόσιους χώρους, όπως πρέπει.
Και με τη βοήθεια των τοπικών αρχών (τοπικό Συμβούλιο Πενταβρύσου, Σχολική Επιτροπή Δήμου Καστοριάς και Δήμος Καστοριάς) και ,φυσικά, των γονέων μας θα συνεχίσουμε υλοποιώντας όλες τις αλλαγές που σκεφτόμαστε για το πάρκο αλλά και “υιοθετώντας” το, ώστε να το διατηρούμε πάντα καθαρό και περιποιημένο.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ ΚΙ ΕΝΕΡΓΩ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗ
Τίτλος: «Ενεργώ ως πολίτης: Ενδιαφέρομαι, γνωρίζω, συμμετέχω, δρω: Διαμορφώνοντας την ιδιότητα του δημοκρατικού πολίτη»
4ο Εργαστήριο: Β) Για το καλό της κοινότητας
Άξονες: Δημοκρατία, κοινό συμφέρον, πρωτοβουλία
Στόχοι: Η αναπτυξη επιχειρημάτων (λειτουργία πειθούς), η πραγμάτευση της φράσης “κοινό καλό”, η διαμόρφωση της οπτικής του ευρύτερου πλαισίου, η καλλιέργεια υπεύθυνης στάσης, η ανάληψη πρωτοβουλιών, η ανάπτυξη έθους δημοκρατικών διαδικασιών.
Στα παιδιά παρουσιάζεται ένα υποθετικό σενάριο και οι προτάσεις διαφόρων ομάδων πολιτών. Παρουσιάσαμε καταρχήν ένα αναξιοποίητο οικόπεδο, το οποίο βρίσκεται σε μία γειτονιά.
Συζητήσαμε για το τι μας δείχνει η εικόνα αυτή και αν μας αρέσει έτσι όπως το βλέπουμε. Η απάντηση ήταν αρνητική γιατί, όπως είπαν τα παιδιά, δεν έχει τίποτα αυτό το μέρος. Τους είπαμε, λοιπόν, ότι και οι κάτοικοι των περιοχών γύρω από το οικόπεδο αυτό δεν είναι ευχαριστημένοι και θέλουν να κάνουν κάτι, για να το αλλάξουν και να το κάνουν ομορφότερο. Κάποιοι από τους κατοίκους αυτούς προτείνουν να γίνει λαχανόκηπος…
κάποιοι άλλοι να γίνει πάρκινγκ…
κάποιοι άλλοι να γίνει δημοτικός παιδικός σταθμός…
και κάποιοι άλλοι ένα μικρό “πάρκο τσέπης”…
Παρατηρήσαμε πολύ καλά τις εικόνες, τις περιγράψαμε και είπαμε κι εμείς τη γνώμη μας.
Αμέσως μετά χωριστήκαμε σε τέσσερις ομάδες και αναλαμβάνοντας από μία πρόταση η κάθε ομάδα, συσκεφθήκαμε για να προτείνουμε τους λόγους για τους οποίους θέλουμε να αλλάξουμε τον χώρο αυτό και σε τι θα βοηθήσει…
Οι προτάσεις μας…
Εκπρόσωποι των ομάδων παρουσίασαν στην ολομέλεια της τάξης τις προτάσεις τους…
Αφού ενημερωθήκαμε για όλα και σκεφτήκαμε τις προτάσεις όλων των ομάδων, προχωρήσαμε σε ψηφοφορία για να πάρουμε μία απόφαση ως τάξη, αφού δεν μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει μόνος του αλλά πρέπει να αποφασίζουμε μαζί. Βέβαια, η ψηφοφορία μας είναι μυστική, πίσω από το κουκλοθέατρο και μετά έρχεται η κάλπη…
Καταμετρήσαμε τις ψήφους και καταλήξαμε στο ότι θα θέλαμε το οικόπεδο να γίνει ένα όμορφο πάρκο τσέπης…
Η απόφασή μας…
Και συνεχίζουμε υιοθετώντας το παρκάκι της γειτονιάς μας και σχεδιάζοντας παρεμβάσεις!!
Κατά τον σχεδιασμό και την υλοποίηση του μαθήματος χρησιμοποιήθηκαν οι παρακάτω σύνδεσμοι…
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ ΚΙ ΕΝΕΡΓΩ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗ
Τίτλος: «Ενεργώ ως πολίτης: Ενδιαφέρομαι, γνωρίζω, συμμετέχω, δρω: Διαμορφώνοντας την ιδιότητα του δημοκρατικού πολίτη»
4ο Εργαστήριο: Α: Για να ζούμε μαζί
Στόχοι: Η κατανόηση ότι η συνύπαρξη στηρίζεται στον σεβασμό του άλλου και την ανοχή. Ότι η συνεργασία για την επίτευξη κοινού σκοπού έχει πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα.
Τα παιδιά μας παρουσιάζουν τους αγαπημένους τους ήρωες και τονίζουμε τα βασικότερα χαρακτηριστικά τους. Καταγράφουμε και συζητάμε τις ιδιαιτερότητες του κάθε ήρωα.
Μπορούν άραγε όλοι αυτοί να μείνουν μαζί; Αποφασίζουμε να τους κατασκευάσουμε μία πολυκατοικία, όπου θα μένει ο καθένας στο διαμέρισμά του.
Τα παιδιά σκέφτονται όλα όσα θα μπορούσαν να αποτελέσουν αιτία σύγκρουσης μεταξύ των γειτόνων λόγω των ιδιαίτερων συνηθειών τους. Πώς θα μπορούσαν να συνυπάρχουν; Αναζητούν και προτείνουν λύσεις σε σχέση με το πώς θα τους τοποθετήσουμε στην πολυκατοικία. Έτσι,” ο Spiderman και ο Superman θα μπουν στον πάνω όροφο, για να μπορούν να μπαίνουν και να βγαίνουν πετώντας χωρίς να ενοχλούν κανέναν, η Χιονάτη κι η Ωραία Κοιμωμένη θα μπούνε στη μέση. Η Ωραία Κοιμωμένη θέλει συνέχεια να κοιμάται και η Χιονάτη αγαπάει πολύ την καθαριότητα. Κι αφού είναι και οι δύο κορίτσια , θα καταλαβαίνουν η μία την άλλη και δεν θα ενοχλούνται. Στον κάτω όροφο θα μπουν οι νάνοι και ο Κοντορεβυθούλης, γιατί είναι πολύ μικροί, με πολύ μικρά ποδαράκια και δεν μπορούν να ανεβαίνουν πολλά σκαλιά, γιατί θα κουραστούν.”
Βέβαια, απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορούν να ζήσουν όλοι στην ίδια πολυκατοικία είναι να σέβονται τον γείτονα και να προσέχουν πολύ. “Ο Superman κι ο Spiderman πρέπει να πετάνε πολύ προσεκτικά, χωρίς να σπάνε τα τζάμια και χωρίς να κάνουν πολύ θόρυβο, για να μην ξυπνούν την Ωραία Κοιμωμένη. Ούτε μπορούν να ρίχνουν από πάνω νερά και σκουπίδια και να λερώνουν το μπαλκόνι της Χιονάτης. Κι η Χιονάτη πρέπει να κάνει ησυχία για να μπορεί να κοιμάται η Ωραία Κοιμωμένη. Και να βοηθάνε όλοι τους νάνους και τον Κοντορεβυθούλη, που είναι πολύ μικροί.”
Κουβεντιάζουμε για το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα σε μία γειτονιά. Πώς μπορούν άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους να συνυπάρχουν; Τα παιδιά μεταφέρουν σχετικές εμπειρίες τους σε σχέση με τους γείτονές τους και συζητούμε για τα όρια στη συμπεριφορά μας. Μπορούμε να κάνουμε φασαρία το μεσημέρι; Μπορούμε να ρίχνουμε τα σκουπίδια μας μπροστά στο σπίτι του γείτονα;
Έτσι, λοιπόν, οι γείτονες έκαναν προσπάθεια και κατάφερναν να ζούνε αρμονικά. Και κάπως έτσι πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, που ο Άγιος Βασίλης θα μοίραζε σε όλους δώρα. Όμως, ένα πρωί ξ’υπνησαν και τι να δουν…. είχε χιονίσει πάρα πολύ κι ο Άγιος Βασίλης δεν μπορούσε να μοιράσει τα δώρα του.Πώς θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν;
Τα παιδιά δημιουργούν μια ιστορία, όπου ο καθένας από τους ενοίκους θα συνεισφέρει ώστε να ξεπεραστεί η δύσκολη κατάσταση.
Στη συνέχεια δραματοποιούμε την ιστορία και συζητάμε για το αν όλοι οι γείτονες κατάφεραν να βοηθήσουν τον Άγιο Βασίλη κι αν όλοι προσπάθησαν όσο μπορούσαν. Τονίζουμε ότι και στην πραγματική ζωή συμβαίνει το ίδιο ακριβώς. Όλα γίνονται ευκολότερα και λύνονται πιο γρήγορα αν βοηθάμε τον συνάνθρωπό μας που έχει κάποια ανάγκη.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ ΚΙ ΕΝΕΡΓΩ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗ
Τίτλος: «Ενεργώ ως πολίτης: Ενδιαφέρομαι, γνωρίζω, συμμετέχω, δρω: Διαμορφώνοντας την ιδιότητα του δημοκρατικού πολίτη»
Άξονες: Κανόνες και δίκαιο, ισότητα, ισονομία, σεβασμός του άλλου.
Στόχοι: Κατανόηση της αναγκαιότητας να υπάρχουν κανόνες σεβαστοί από όλους. Εισαγωγή στις δημοκρατικές διαδικασίες. Υποστήριξη των αρχών της ισότητας, του σεβασμού των άλλων, της υπευθυνότητας, της δικαιοσύνης.
Ξεκινάμε παίζοντας “μουσικές καρέκλες” που είναι αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών. Φροντίζουμε να θυμηθούμε πολύ ξεκάθαρα τους κανόνες του παιχνιδιού και να συμφωνήσουμε στις συνέπειες για όσους δεν τηρούν τους κανόνες. Πώς νιώσαμε παίζοντας το παιχνίδι; Όλοι ήμασταν πολύ χαρούμενοι και θέλαμε να το ξαναπαίξουμε.
Αυτή τη φορά, όμως, το παιχνίδι ήταν διαφορετικό. Η κυρία έκανε κάποιες “ζαβολιές”… Μας είπε ότι τα κορίτσια ακόμη κι αν μένουν όρθια, δε θα βγαίνουν από το παιχνίδι… μας έβγαζε έξω περισσότερες καρέκλες και δεν ήταν ένας μόνο αυτός που έμενε έξω. Πώς νιώσαμε; Πραγματικά, τα παιδιά τα έχασαν εντελώς. Με κοιτούσαν και δεν ήξεραν ούτε τι άλλο θα ακούσουν, ούτε τι να κάνουν. Αρκετά ήταν αυτά που έδειξαν πολύ έντονα τη δυσαρέσκειά τους και έφυγαν από το παιχνίδι μη θέλοντας άλλο να συμμετέχουν.
Στο πρόσωπό τους φαίνεται η απογοήτευση….
Μετά το τέλος του παιχνιδιού μαζευτήκαμε στην ολομέλεια και κουβεντιάσαμε για το πότε μας άρεσε το παιχνίδι περισσότερο, με την απάντηση όλων να είναι ότι πέρασαν πολύ ωραία την πρώτη φορά κι όχι τη δεύτερη. Αβίαστα και πριν προλάβω να θέσω το ερώτημα, ένα νήπιο μου είπε ότι δεν ήμουν καθόλου δίκαια, γιατί δεν έβγαζα έξω τα κορίτσια, αλλά μόνο τα αγόρια. Συμφώνησα, βέβαια, μαζί του και τους ρώτησα αν κατάλαβαν γιατί το έκανα. Η απάντηση δόθηκε από ένα άλλο νήπιο: “Επίτηδες το έκανες κυρία για να μας πεις ότι πρέπει να τηρούμε όλοι τους κανόνες” Πώς μας φαίνεται να αποφασίζει ένα άτομα ποιοι είναι οι κανόνες ή να τους αλλάζει χωρίς να σκέφτεται καθόλου και τους υπόλοιπους; Μπορούμε να αλλάξουμε κανόνες, αν τους θεωρούμε άδικους; Πώς; Ποιος μπορεί να τους αλλάξει;
Έπειτα παίζουμε ένα παιχνίδι εμπνευσμένο από τα παιδιά, τα οποία θέτουν ξεκάθαρα και τους κανόνες αλλά και τις συνέπειες της μη τήρησής τους.
Γενικεύουμε κάνοντας την ερώτηση αν υπάρχουν κανόνες μόνο στα παιχνίδια. Πού αλλού υπάρχουν κανόνες και ποιοι είναι αυτοί;
Τέλος, συμπληρώνουμε το φύλλο αυτοαξιολόγησης, γράφοντας ή υπαγορεύοντας στην κυρία τις νέες λεξούλες ή φράσεις που ακούσαμε πολλές φορές σε όλο το εργαστήριο.
Το φύλλο αυτοαξιολόγησης μπορείτε να το βρείτε παρακάτω…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
