Οι πρώτες μέρες στο νηπιαγωγείο είναι αρκετά αγχωτικές για τα μικρά παιδάκια, που αποχωρίζονται την οικογένειά τους, για τις οικογένειες που αποχωρίζονται, ίσως για πρώτη φορά, τα παιδάκια τους, αλλά και για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, που έχουν μπροστά τους μία νέα πρόκληση για άλλη μια χρονιά. Νέα πρόσωπα εμφανίζονται στη ζωή όλων κι αυτό σίγουρα είναι για όλους μία πηγή άγχους. Τι πρέπει, όμως, να κάνουμε γι’ αυτό; πρέπει να το μετατρέψουμε σε δημιουργικό, ώστε να μας οδηγήσει σε νέα ταξίδια και σε νέες εμπειρίες.

Κάπως έτσι ξεκίνησε και για εμάς η νέα σχολική χρονιά. Μαζευτήκαμε για πρώτη φορά στον αγιασμό, ευχηθήκαμε να πάει καλά η χρονιά μας, κεραστήκαμε και δώσαμε ραντεβού για την επόμενη μέρα.

Την επόμενη μέρα υποδεχτήκαμε τους μικρούς μας μαθητές, με τραγούδια και πολύ παιχνίδι. Ας μην ξεχνάμε ότι μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά μαθαίνουν τα πάντα. Αφομοιώνουν τη γνώση και προχωρούν σε επόμενα στάδια.

Παιχνίδια γνωριμίας

Ξεκινήσαμε ρυθμικά “με λένε, με λένε….” κρατώντας στο χέρι μία μικρή μπάλα και λέγοντας το όνομά μας. Αμέσως μετά δίναμε τη μπάλα σε κάποιο παιδί και λέγοντας εκείνο ρυθμικά “με λένε, με λένε” συμπλήρωνε το όνομά του και έδινε τη μπάλα στο επόμενο παιδί. Το παιχνίδι συνεχίστηκε μέχρι να πουν όλα τα παιδιά το όνομά τους κι αφού συστήθηκαν όλα τα παιδιά συνεχίσαμε να λέμε το όνομά μας με παραλλαγές (με χοντρή φωνή, με λεπτή φωνή, γρήγορα, συλλαβιστά, ψιθυριστά).

Αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις περάσαμε στο επόμενο παιχνίδι με τίτλο “με θυμάσαι;” Ένα παιδί γίνεται εμψυχωτής και κρατάει στο χέρι του τη μπάλα. Ακούγοντας αγαπημένα παιδικά τραγουδάκια το παιδί χορεύει ανάμεσα στα υπόλοιπα παιδιά και μόλις σταματήσει η μουσική, πηγαίνει στο πιο κοντινό του παιδί και το ρωτάει “με θυμάσαι;”. Αν ο φίλος του τον θυμάται λέει το όνομά του, παίρνει την μπάλα και συνεχίζει εκείνος το παιχνίδι. Αν δεν τον θυμάται το παιδί που έχει τη μπάλα, ξανασυστήνεται, του τη δίνει και το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι να γίνουν όλα τα παιδιά εμψυχωτές.

Ζωγραφίσαμε όπως μπορούμε τους φίλους που γνωρίσαμε…

Τα παιχνίδια γνωριμίας συνεχίστηκαν με τον τροχό γνωριμίας, τον οποίο γύρισαν τα παιδιά και απάντησαν στην ερώτηση…

ο τροχός γνωριμίας

Μετά παρουσιάσαμε τον εαυτό μας στην τηλεόραση του σχολείου μας λέγοντας το όνομά μας και την απάντηση στην ερώτηση του τροχού.

Ζωγραφίσαμε τις απαντήσεις μας και προετοιμάσαμε το κορίτσι ή το αγόρι της γνωριμίας, το οποίο θα ακολουθήσει λίγο αργότερα…

Συνεχίζοντας τα παιχνίδια γνωριμίας χορέψαμε ελεύθερα στο χώρο και μόλις σταματούσε η μουσική γινόμασταν ζευγαράκια, λέγαμε τα ονόματά μας και χορεύαμε ξανά μαζί. Μετά χωριζόμασταν και χορεύαμε και πάλι ελεύθερα, αλλά μόλις σταματούσε η μουσική, ψάχναμε να βρούμε το ζευγάρι μας και το παιχνίδι συνεχιζόταν έτσι.

Ακολούθησε το παιχνίδι του καθρέφτη. Το ένα παιδί κάνει μία κίνηση ή έναν μορφασμό και το ζευγαράκι του κάνει ακριβώς το ίδιο. Το παιχνίδι αυτό ενθουσιάζει πάρα πολύ τα παιδιά.

Σε επόμενη δραστηριότητα καθήσαμε απέναντι ο ένας από τον άλλο και ζωγραφίσαμε το ζευγαράκι μας λέγοντας το όνομά μας.

Διαβάσαμε το βιβλίο “δε θέλω να πάω σχολείο”, κουβεντιάσαμε για τον μικρό γύπα που έλεγε ψέματα, αλλά και για τη μαμά του που κατάλαβε το ψέμα. Άλλωστε όλες οι μαμάδες και οι κυρίες καταλαβαίνουν πότε τα παιδάκια τους λένε ψέματα (διαπίστωση νηπίου)

Συζητήσαμε για το αν εμείς θέλουμε να πάμε στο σχολείο, αν είμαστε χαρούμενοι στο σχολείο μας, τι θα θέλαμε να κάνουμε στο σχολείο μας κι αν υπάρχει κάτι που μας στενοχωρεί ή δε μας αρέσει.

Ζωγραφίσαμε και ό,τι θυμόμαστε από τις πρώτες μέρες…

Και, βέβαια, παίξαμε πολύυυυυυ!!!!!   Και παίξαμε παντού και όπως θέλαμε….

Και στην αυλή μας…

‘Ομως κουβεντιάσαμε για κάποιες δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε στο παιχνίδι και συμφωνήσαμε ότι την άλλη εβδομάδα θα αποφασίσουμε όλοι μαζί τι μπορούμε να κάνουμε, ώστε να μη στριμωχνόμαστε και να περνάμε καλύτερα και εμείς, αλλά και τα παιχνίδια μας…χαχαχαχα…

Μαζί μας θα είναι και η Βάγια, η σοφή μας κουκουβάγια, που θα μας συντροφεύει όλη τη χρονιά!!!