“Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία”.
Τα διαχρονικά αιτήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973, 52 χρόνια μετά, παραμένουν φάρος για τον αγώνα κάθε γενιάς.
Τιμούμε τη μνήμη των φοιτητών και των αγωνιστών που με το θάρρος τους έδειξαν ότι η Δημοκρατία δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται και προστατεύεται καθημερινά.
Ας κρατήσουμε ζωντανό το μήνυμα:
“ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ
“
Φθινοπώριασε για τα καλά.
Υπεύθυνη εκπαιδευτικός Στρατούλα Παλισίδου
Και μεις θαυμάζουμε τα χρώματα του Φθινοπώρου, γι’αυτό τα κάναμε βιβλίο.
Τα Χρώματα του Ουράνιου Τόξου
Υπεύθυνη Εκπαιδευτικός: Μαρία Παπαντωνίου
Τα παιδιά του 1ου ολοήμερου τμήματος ολοκληρώσαμε το portfolio με τις δημιουργίες μας με θέμα τα χρώματα του ουράνιου τόξου!
¨Όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα”
Υπεύθυνη Εκπαιδευτικός: Μαριάννα Κουλούδη
Αλλά τίποτε δεν ξεκινάει μόνο από το σχολείο μας..η
Ειδικότερα θα καλλιεργηθεί
η Περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, η Μαθησιακή εμπειρία μέσω πράξης, η Σύνδεση με γνωστικά αντικείμενα, η Ανάπτυξη υπευθυνότητας και συνεργασίας, η Σύνδεση με τη φύση και τον σχολικό κήπο, η Ανάπτυξη θετικών στάσεων και συναισθημάτων.
Συγκεκριμένα: Εκπαιδευτικά οφέλη, Κοινωνικά και συναισθηματικά οφέλη, Πρακτικά οφέλη.
Ενισχύονται: Περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, Εμπειρική μάθηση (μάθηση μέσω πράξης), Ανάπτυξη δεξιοτήτων, Σύνδεση με τη φύση και χαρά, Συνεργασία σχολείου – οικογένειας.
Η φράση “ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΠΡΩΤΑ ΣΕ ΕΣΕΝΑ”
ήταν το επόμενο μας βήμα του ομίλου μας
Υπεύθυνη Ομίλου: Ζαχαρούλα ΤΖίνη
μια φράση που εστιάζει στην αυτοεκτίμηση, τη θετική εικόνα εαυτού και την αναγνώριση των συναισθημάτων μας.
Όλα ξεκίνησαν…με τον
Με στόχο
Να χαμογελάσουν στον εαυτό τους.
Ακολούθησε η έκφραση συναισθημάτων
Τι βλέπεις όταν χαμογελάς;
Πώς νιώθεις όταν χαμογελάς στον εαυτό σου;
Σου αρέσει αυτό που βλέπεις;
Συζητάνε με τον εαυτό τους και κάτι θετικό για αυτά, ενώ χαμογελούν ( Είμαι καλός φίλος, Μπορώ να ζωγραφίσω ωραία, Παίζω καλό ποδόσφαιρο).
Χρησιμοποιώντας εφαρμογή ΑΙ συμπληρώνουν τη φράση ” Χαμογελάω όταν…”
Η βιωματική μετάδοση του χαμόγελου και η σύνδεση του χαμόγελου με το “είμαι εγώ”, Χαμογελώ όταν… είναι ένα βήμα προς την αποδοχή του εαυτού μας
Ζήσε τη Στιγμή με κάθε δυνατό σου
Συναίσθημα
Υπεύθυνη Ομίλου: Ζαχαρούλα ΤΖίνη
Το μήνυμα των πρώτων συναντήσεων?
Το να ζει κανείς τη στιγμή με όλα του τα συναισθήματα σημαίνει να αγκαλιάζει πλήρως την παρούσα εμπειρία, είτε είναι χαρά, λύπη, ενθουσιασμός, ηρεμία, θυμός, βαρεμάρα.
Σημαίνει να έχεις ενσυναίσθηση πρώτα απέναντι στον εαυτό σου χωρίς να νοιώθεις βάρος για ότι αισθάνεσαι. Να τον αποδέχεσαι και να θέλεις να τα βιώνεις όλα με ένταση και ζωντάνια. Για υτο και δεν είναι κακό να γελάς δυνατά όταν σου επιτρέπεται αλλά και να θυμώνεις όταν νοιώθεις να αδικήσει. Αρκεί να σέβεσαι πρώτα τον εαυτό σου και τους γύρω σου!
Όλα ξεκίνησαν
Με αφορμή ένα τραγούδι…
«Έγω κι Εσύ μαζί»
ξεκινήσαμε ένα
ρυθμικό παιχνίδι με ποτήρια
ένα παιχνίδι που απαιτεί συγχρονισμό και συνεργασία για να παιχτεί. Με το ρυθμό πάντα του τραγουδιού.
Σε ανάλογο ρυθμό δίνουμε πάσα στον διπλανό μας το ποτήρι και έτσι όλα τα ποτήρια μεταφέρονται χέρι με χέρι απο όλη την ομάδα.
“Πάσα το Χαμόγελο” . Στον πάτο του ποτηριού βλέπουν τον εαυτό τους φωτεινό και με κίτρινο και μαύρο χρώμα αποτυπώνουν το φωτεινό χαμόγελο τους, το οποίο και μοιράζονται με όλα τα μέλη της ομάδας.
Το χαμόγελο “περνάει” στο επόμενο παιδί. 
Εύκολο;
Τί προσπαθήσαμε να πετύχουμε?…
τη δημιουργία ομαδικού πνεύματος, την ενεργοποίηση, την εστίαση στη συνεργασία και τα συναισθήματα!
Η γνωριμία…
” Το Εγώ – Γίνεται Εμείς”
Μετά την ατομική γνωριμία, η έμφαση μετατοπίστηκε από το “εγώ” (το άτομο) στο “εμείς” (την ομάδα).
Η Έκφραση Συναισθημάτων…
προσπαθήσαμε να επιτευχθεί μέσα από ένα Παιχνίδι Δραματοποίησης
Ακολουθούσε ο διαχωρισμός της ομάδας σε δύο ζευγάρια συναισθημάτων/δράσεων που δουλέψανε με αντίθεση (poles) και δυναμισμό (φωνή/κίνηση):
Ως εμψυχώτρια μιμήθηκα το γέλιο, το κλάμα, τον θυμό και η ομάδα φώναξε και μιμήθηκε τον ήχο, δουλεύοντας την ένταση του συναισθήματος.
Ακολούθησαν τα συναισθήματα από τα ίδια ταπαιδιά
Με τη χρήση οπτικού υλικού συζητήσαμε πώς μοιάζουν τα συναισθήματα και πώς νιώθουμε όταν τα βλέπουμε ή τα βιώνουμε.
Η Αποτίμηση
“Συνθέτουμε την αφίσα της ομάδας”
Η Στιγμή της δημιουργικής μας δραστηριότητας ενώνει όλα τα προηγούμενα. Η ομάδα φτιάχνει μια αφίσα που μπορεί να περιλαμβάνει τον καθένα μας ξεχωριστά, το σύνθημα που θα μας ξεκλειδώσει.
και κάπως έτσι έκλεισε ο 1ος κύκλος συνάντησης μας!!
«Η φύση στο τραπέζι μας», Ένα εργαστήριο κηπουρικής … και όχι μόνο!»
Συναντήσεις μήνα Οκτώβρη
Υπεύθυνη Εκπαιδευτικός: Μαριάννα Κουλούδη
“Τι πιο μαγικό από το να παρακολουθείς τη ζωή να ξεπηδά από μια χούφτα χώμα; Ο Όμιλος «Η φύση στο τραπέζι μας» ανοίγει την πόρτα σε έναν μικρόκοσμο θαυμάτων, όπου η φροντίδα μετατρέπεται σε τροφή, και το πράσινο γίνεται το πιο ζωντανό χρώμα στη ζωή μας. Ελάτε να μάθουμε τα μυστικά της γης, να σπείρουμε ελπίδα και να δρέψουμε όχι μόνο καρπούς, αλλά και στιγμές γαλήνης. Γιατί η κηπουρική είναι ποίηση των χεριών, και το τραπέζι μας, ο καμβάς της φύσης.”
Με στόχους:
Και όλα κάπως ξεκίνησαν…
Αρχικά πραγματοποιήσαμε μία βόλτα στην αυλή του σχολείου μας και την παρατηρήσαμε. Προσέξαμε ότι τα δέντρα της αυλής είναι απεριποίητα και στις ρόδες (που χρησιμεύουν ως γλάστρες) δεν υπάρχουν λουλούδια. Αποφασίσαμε λοιπόν να γίνουμε εμείς η ομάδα που θα αναλάβει να βελτιώσει την εικόνα της αυλής μας και θα πάρει πρωτοβουλίες να περιποιηθεί τα δέντρα και να φυτέψει λουλούδια και λαχανικά. Η οργάνωση της ομάδας ξεκίνησε από τη γνωριμία και συγκέντρωση των εργαλείων κηπουρικής. Για το σκοπό αυτό ένα παλιό καροτσάκι-παιχνίδι μετατράπηκε σε καροτσάκι κηπουρικής και ένας μεγάλος καθαρός κάδος έγινε ο αποθηκευτικός χώρος για τα εργαλεία μας.
Στη συνέχεια αποφασίσαμε να φτιάξουμε μία ταμπέλα για να την κολλήσουμε έξω από τον κάδο, ώστε όλοι να γνωρίζουν ότι μέσα βρίσκονται τα εργαλεία μας και να μην τον χρησιμοποιούν για σκουπίδια. Κάθε παιδί διάλεξε να κόψει ένα χρωματιστό γράμμα και στη συνέχεια αφού τα κολλήσαμε δημιουργήσαμε την ταμπέλα.
Η μέρα μας τελείωσε με μουσικοκινητική. Ακούσαμε, τραγουδήσαμε και αποδώσαμε με κινήσεις το τραγούδι «Ο γεωργός πάει στον αγρό» https://www.youtube.com/watch?v=oMf1kQP_374&list=RDoMf1kQP_374&start_radio=1
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ
Οκτώβριος_ Νοέμβριος 2025
Το πρώτο εργαστήριο δεξιοτήτων που έτρεξε στο σχολείο μας από το 1ο και 2ο πρωινό τμήμα επιλέχθηκε από τη θεματική ενότητα ΖΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ – ΕΥ ΖΗΝ και εστιάζει στην
Ευαισθητοποίηση σε θέματα αναπηρίας και ευαλωτότητας.
Ο Τίτλος του
Είμαι εγώ! Είμαι μοναδικός !!
Στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος ήταν να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές/ριες πως η αξία όλων μας δεν σχετίζεται με την κατάσταση της υγείας ή με οποιοδήποτε γενετικό ή άλλο προσωπικό χαρακτηριστικό μας (UNESCO, 2009). Το σχολείο προϋποθέτει την ενσωμάτωση όλων, χωρίς αποκλεισμούς, μέσω της αποδοχής της διαφορετικότητας, της κατανόησης των ιδιαιτεροτήτων κάθε μαθητή/ριας, που μπορεί να αφορούν την σωματική, γνωστική, πολιτισμική, κοινωνική και συναισθηματική του/της ανάπτυξη. Αποσκοπούμε μέσα από το παρόν σχέδιο να ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη και την κατάκτηση των δεξιοτήτων της ενσυναίσθησης και της αποδοχής του διαφορετικού. Κάθε άτομο είναι μοναδικό και δεν μπορεί να αντικατασταθεί ή να αντιγραφεί με κανένα άλλο. Όλα τα άτομα έχουν το δικαίωμα σεβασμού και η διαφορετικότητα δεν αποτελεί εμπόδιο, αλλά δύναμη. Μέσα από την αλληλεπίδραση και τη συλλογική δράση της σχολικής τάξης πρέπει να περάσουμε στα παιδιά το μήνυμα, ότι όλοι έχουμε στοιχεία που μας διαφοροποιούν, αλλά και στοιχεία που μας κάνουν ίσους και όχι ίδιους.
Προσδοκώμενα μαθησιακά αποτελέσματα:
*Να αναπτύξουν ικανότητες αυτογνωσίας και δεξιότητες ενσυναίσθησης. *Να συνειδητοποιήσουν την διαφορετικότητά τους, να μάθουν να σέβονται και να αποδέχονται την ιδιαιτερότητα του άλλου. *Να κατανοήσουν ότι είμαστε διαφορετικοί αλλά και μοναδικοί. *Να συνειδητοποιήσουν την μοναδικότητα, αλλά και να εντοπίσουν ομοιότητες και διαφορές που μπορεί να υπάρχουν καθώς και να αντιληφθούν ότι έχουμε κοινά και διαφορετικά χαρακτηριστικά. *Να αναπτύξουν μεταξύ τους σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας. *Να εκφραστούν εικαστικά τόσο σε ατομικό όσο και ομαδικό επίπεδο και να νιώσουν τη χαρά της δημιουργίας. *Να ενθαρρυνθούν για την υιοθέτηση συμπεριφορών που προάγουν την αποδοχή του διαφορετικού. *Να προβληματίζονται σε ποικίλες καταστάσεις, να κάνουν υποθέσεις και να καταλήγουν σε συμπεράσματα. *Να αναπτύξουν το συναίσθημα και τη φαντασία τους, υποδυόμενοι άλλα πρόσωπα. *Να εκφραστούν εικαστικά και να νιώσουν τη χαρά της δημιουργίας.
Τα εργαστήρια που έτρεξαν:
«Είμαι εγώ! Είμαι μοναδικός!»: Παροτρύναμε τα παιδιά να μιλήσουν για τον εαυτό τους και να τον περιγράψουν. Παρατηρήσαμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Διαπιστώσαμε ότι κανένας και καμία δεν είναι ίδιος/α με τον/την άλλον/η. Ανατρέξαμε στους κανόνες της τάξης μας. Είναι όλοι οι κανόνες για όλη την ομάδα μας. Κανένας και καμιά δεν εξαιρείται. Παρακινήσαμε τα παιδιά να εκφραστούν: Τι μπορεί να μας κάνει χαρούμενους/ες; Τι μπορεί να μας κάνει λυπημένους/ες;
«Το αποτύπωμά μου»: «Ζωγραφίσαμε το χέρι μας». Αποτυπώσαμε το περίγραμμα της παλάμης μας σε ένα χαρτί με την βοήθεια τέμπερας και σχηματίσαμε μια «γλάστρα» με λουλούδια που είναι οι παλάμες των χεριών μας.
«Εγώ και εσύ μαζί μπορούμε καλύτερα!»: Διαβάσαμε το παραμύθι «ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ» WENINGER BRIGITTE. Ο Μαξ το ποντικάκι έχει γεννηθεί με το ένα πόδι του μεγαλύτερο από το άλλο. Θέλοντας να γνωρίσει τον κόσμο έχει συνεχώς στο μυαλό του τη συμβουλή της μαμάς του: «Να ακολουθείς πάντα τα όνειρα σου, Μαξ, και να μην ξεχνάς ποτέ πως είσαι ξεχωριστός». Επεξεργαστήκαμε την ιστορία του παραμυθιού. Είναι εύκολο να ακολουθήσουμε τα όνειρά μας; Χρειαζόμαστε φίλους στη ζωή μας; Πώς θα νιώθει ο Μαξ όταν είναι μόνος; Πώς είναι να έχεις κάποιον να σε βοηθάει; Όλοι χρειαζόμαστε την βοήθεια των άλλων. Αναρωτηθήκαμε πως νιώθουν όσοι αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα. Τα παιδιά κλήθηκαν να βρουν τρόπους να φτάσουν σε συγκεκριμένο σημείο στην αίθουσα χρησιμοποιώντας το ένα τους πόδι. Βαδίζοντας «κουτσό».
Πώς θα συμβολίζαμε τη λέξη “Άνθρωπος;”, τη Λέξη ¨΄Ήλιος;”, τη λέξη “Καρδιά”, τη λέξη “Φεγγάρι;” Πώς θα βοηθούσαμε τους ανθρω΄πους με προβλήματα όρασης; και πως εκείνη θα μπορούσαν να διαβάσουν λέξεις και κείμενα;
«Μπορώ να σε καταλάβω»: Χωρίσαμε τα παιδιά σε ζευγάρια. Το ένα παιδί ήταν ο «οδηγός». Δέσαμε με μαντήλι τα μάτια του ενός και τα καλέσαμε να βαδίσουν στον χώρο της τάξης μας μόνοι τους χωρίς την βοήθεια του «οδηγού». Στη συνέχεια έκαναν το ίδιο με την βοήθεια του «οδηγού». Στο τέλος του παιχνιδιού καλέσαμε τα παιδιά να μας εκφράσουν πως ένιωσαν. Είναι εύκολο να περπατάμε μόνοι αν δεν μπορούμε να δούμε; Τι δυσκολίες μπορεί να συναντήσουμε;
Σε ένα κουτί, τοποθετήσαμε διάφορα αντικείμενα από την τάξη μας. Κλείσαμε τα μάτια μας και προσπαθήσαμε να μαντέψουμε τα πράγματα που πιάνουμε μέσα στο κουτί χρησιμοποιώντας τις υπόλοιπες αισθήσεις μας.
Μπορούμε να αντιληφθούμε τι έχει μέσα το κουτί μόνο με την αφή; Ποια συναισθήματα μάς γεννιούνται; Πως νιώθουν άραγε όσοι δεν έχουν την όρασή τους; Προσπαθήσαμε να ζωγραφίσουμε ομαδικά χρησιμοποιώντας τους μαρκαδόρους με τα μάτια κλειστά. Όταν τελειώσαμε παρατηρήσαμε τις δημιουργίες μας και εκφράσαμε τα συναισθήματα που νιώσαμε κατά την διάρκεια της ζωγραφικής. Δώσαμε στο έργο μας τον τίτλο «Με τα μάτια κλειστά».
Το μήνυμα μας:
Μπορεί Εγώ να είμαι Μοναδικός
αλλά Εγώ κι Εσύ μαζί μπορούμε να καταφέρουμε πολλά!