Στα πλαίσια του Εργαστηρίου Δεξιοτήτων “Γνωρίζω το σώμα μου” που υλοποιήθηκε στο νηπιαγωγείο μας ,δημιουργήθηκε με την πολύτιμη βοήθεια της Σχολικής μας Νοσηλεύτριας η Γωνιά του μικρού μας Ιατρείου.

 Τα παιδιά μέσα από παιχνίδια ρόλων είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν το ιατρικό περιβάλλον με τα διάφορα  ιατρικά εργαλεία που υπάρχουν σ’αυτό και μέσα από μια βιωματική προσέγγιση να γνωρίσουν το σώμα τους, να αναπτύξουν σχέσεις μέσα από το παιχνίδι, να διαχειριστούν καλύτερα τα συναισθήματά τους (π.χ. φόβος για τον γιατρό ή το νοσοκομείο) και να αντιληφθούν τη σχέση ανάμεσα στην καλή λειτουργία των οργάνων του σώματος με την υγεία.

Η Ντενεκεδούπολη είναι μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Δεν είναι φτιαγμένη από τούβλα, πέτρες, τσιμέντο ή γυαλί. Είναι ολόκληρη φτιαγμένη από ντενεκέδες. Και μένουν σ’ αυτή, τι… άλλο; Ντενεκεδάκια. Άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια. Βρέθηκαν όλα πεταμένα σ’ ένα σκουπιδότοπο κι αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους πολιτεία, για να μένουν μόνα τους και να ‘χουν την ησυχία τους.
Τα ντενεκεδάκια που μένουν εδώ έχουν περίεργα ονόματα: Σαρδέλας, Μηλίτσα, Βουτυρένιος, Σοφός, Οκέυ-μπαμ-μπαμ. Ο Σαρδέλας είχε πριν τον πετάξουν σαρδέλες, η Μηλίτσα είχε κομπόστα μήλο, ο Βουτυρένιος βούτυρο, ο Οκέυ-μπαμ-μπαμ είχε κόκα-κόλα κι ο Σοφός είχε μέσα του καφέ.
Ζούσαν όλα πολύ ευτυχισμένα στην Ντενεκεδούπολη, ώσπου μια μέρα… (Από την παρουσίαση της έκδοσης)Συγγραφέας : Ευγενία Φακίνου-Εκδόσεις Κέδρος

Η συνέχεια της ιστορίας παρουσιάστηκε στα παιδιά του νηπιαγωγείου μας μέσα από μια παράσταση κουκλοθέατρου ,που ετοίμασαν οι εκπαιδευτικοί  της σχολικής μονάδας.

Η ιστορία του Λαδένιου  εύκολα συνδέθηκε από τα παιδιά  με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τα βοήθησε να κατανοήσουν την έννοια της δικτατορίας.

Τα παιδιά βοήθησαν στην κατασκευή του σκηνικού με τις όμορφες ζωγραφιές τους και τραγούδησαν με τα αγαπημένα ντενεκεδάκια τα τραγούδια που έγραψε για το έργο  ο συνθέτης Γ.Μαρκόπουλος !