ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ

Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο

 

Από: Ελένη Καραγιάννη

Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου του Robert Fulghum*, ενός πολύ δημιουργικού ανθρώπου που σε μεγάλη ηλικία, πια, κατανόησε πως όσες εμπειρίες, γνώσεις και εικόνες κι αν απέκτησε στη ζωή του, τα πιο σημαντικά πράγματα τα διδάχτηκε στο Νηπιαγωγείο, όπως ίσως κάνει αυτή τη στιγμή και το δικό σας παιδί. Να ένα απόσπασμα από το βιβλίο του:

Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο. Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:

1. Να μοιράζεσαι τα πάντα.

2. Να παίζεις τίμια.

3. Να μη χτυπάς τους άλλους.

4. Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.

5. Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.

6. Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.

7. Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.

8. Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.

9. Να κοκκινίζεις.

10. Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.

11. Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να
ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.

12. Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.

13. Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να
μένεις μαζί με τους άλλους.

14.Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ.
Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς
και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.

15. Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερ, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς. Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ άλλους: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.

Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή…

Πάρτε μια απ’ αυτές τις συμβουλές, εκφράστε την με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη,σταθερή.

Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς οι άνθρωποι τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω από τις κουβέρτες για έναν υπνάκο. Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθαρίζουν τις τσαπατσουλιές τους.

Είναι ακόμη αλήθεια, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πως όταν βγαίνετε έξω στον κόσμο είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με άλλους.

* Ο Robert Fulghum γεννήθηκε το 1937, και μεγάλωσε στο Τέξας των ΗΠΑ. Όταν ήταν μικρός έκανε διάφορες περιστασιακές δουλειές, όπως εκσκαφέας τάφρων, βοσκός, μπάρμαν και τραγουδιστής κάντρι. Μετά από το κολέγιο και μια σύντομη καριέρα στην IBM, επέστρεψε στα θρανία για να ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του στη θεολογία. Για 22 χρόνια υπηρέτησε ως πάστορας σε μια ενορία στο Βορειοδυτικό Ειρηνικό. Κατά την ίδια περίοδο δίδαξε σχέδιο, ζωγραφική και φιλοσοφία σε σχολείο στο Σιάτλ. Είναι επίσης καταξιωμένος ζωγράφος και γλύπτης. Τραγουδά και παίζει κιθάρα και τσέλο και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «The Rock Bottom Remainders». μιας μπάντας που αποτελείται από μουσικούς – συγγραφείς. Σήμερα, ζει μεταξύ του Σιάτλ και της Κρήτης. Το βιβλίο του «Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο» κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λύχνος. 

 

Οδηγίες προς τους γονείς για την ασφαλή πρόσβαση των παιδιών  στο Διαδίκτυο από το σπίτι

Αγαπητοί γονείς,

Το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο θέλοντας να εξασφαλίσει την ασφαλή παρουσία των παιδιών στο Διαδίκτυο κατέγραψε μια σειρά από συμβουλές. Πιστεύοντας ότι θα σας βοηθήσουμε στην εποπτεία και καθοδήγηση των παιδιών σας στο Διαδίκτυο, σας προτείνουμε να τις διαβάσετε προσεκτικά. Οι προτάσεις μας αφήνονται στη δημιουργική κριτική σας για την εφαρμογή τους ή όχι.

Συμβουλές προς τους γονείς

Πιστεύουμε ότι οι γονείς να πρέπει να επιβλέπουν τα παιδιά τους κατά την χρήση του Διαδικτύου.

Συγκεκριμένα πρέπει:

• Να δημιουργήσουν μια συμφωνία σε οικογενειακό επίπεδο για τη χρήση του Διαδικτύου στο σπίτι.
• Να συνοδεύουν τα μικρότερα παιδιά όταν συνδέονται στο Διαδίκτυο, ειδικά τις πρώτες φορές.
• Να δημιουργήσουν τη δική τους λίστα με τις προτεινόμενες παιδικές σελίδες και να συμπεριλάβουν μηχανές αναζήτησης φιλικές στη χρήση τους για τα παιδιά.
• Να διδάξουν τα παιδιά τους να μην δίνουν ποτέ προσωπικά στοιχεία και πληροφορίες στο Διαδίκτυο.
• Να τοποθετούν τον υπολογιστή με σύνδεση στο Διαδίκτυο σε ένα χώρο του σπιτιού με άμεση πρόσβαση από όλα τα μέλη της οικογένειας.
• Να ελέγχουν τα Αγαπημένα (bookmarks) και το Ιστορικό (History) του προγράμματος φυλλομετρητή ιστοσελίδων (browser) για να δουν ποιες σελίδες έχουν επισκεφτεί τα παιδιά τους.
• Οι γονείς έχουν δικαίωμα να επιβλέπουν και να φιλτράρουν το περιεχόμενο του Διαδικτύου ώστε να ελέγχουν ότι τα παιδιά τους δεν έχουν πρόσβαση σε περιεχόμενο που μπορεί να είναι επιβλαβές για την ανάπτυξη της προσωπικότητας.
• Πιστεύουμε ότι οι γονείς θα πρέπει να είναι ενημερωμένοι για το Διαδίκτυο, τις πολλές νέες δυνατότητες που παρέχει αλλά και τους κινδύνους που υπάρχουν. Να είναι ενημερωμένοι τι κάνουν τα παιδιά τους στο Διαδίκτυο και με τι σκοπό το χρησιμοποιούν.
• Καλό είναι οι γονείς να ενημερωθούν για ειδικό λογισμικό που είναι διαθέσιμο για τον έλεγχο του περιεχομένου και να εξετάσουν τη δυνατότητα εφαρμογής κάποιου στους υπολογιστές του σπιτιού. Κατάλογος τέτοιων λογισμικών δίνεται στηδιεύθυνση:
• http://internet-filter-review.toptenreviews.com
• Καλούμε τους γονείς να συστρατευτούν στην καταπολέμηση του παράνομου περιεχομένου στο Διαδίκτυο.

www.sch.gr  ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Υπουργείο Πολιτισμού,Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων

 

Τι να λέτε στα παιδιά για να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους

 Έλενα Μπούλια

Σε όλους αρέσουν τα κομπλιμέντα, όμως τα παιδιά έχουν ανάγκη να ακούν καθημερινά από τους γονείς τους λόγια επιβεβαίωσης. Με τα λόγια αυτά τονώνεται η αυτοπεποίθησή τους, αλλά και ο δεσμός τους με τους γονείς. Δείτε, λοιπόν, τι μπορείτε να λέτε συχνά στα παιδιά σας για να τα φέρετε ακόμα πιο κοντά σας:

«Μου αρέσει να σε βλέπω να παίζεις!»

Μην πέφτετε στην παγίδα να συγχαίρετε το παιδί μόνο όταν πετυχαίνει κάτι. Επαινέστε τις προσπάθειές του, είτε πρόκειται για το παιχνίδι του σε κάποια αθλητική ομάδα, είτε για παιχνίδι στο δωμάτιό του με τους φίλους του. Είναι σημαντικό το παιδί να μάθει ότι δεν μετρά πάντα το αποτέλεσμα, αλλά και η προσπάθεια.

«Είμαι τόσο χαρούμενη που περάσαμε τόσο χρόνο μαζί σήμερα!»

Αν δεν κάνουμε συχνά προσπάθεια να έρθουμε πιο κοντά με τα παιδιά μας, κάποια στιγμή θα στραφούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Όταν το παιδί επιλέγει να περνά χρόνο με την μαμά ή τον μπαμπά, επαινέστε το για αυτή του την επιλογή. Δώστε του να καταλάβει ότι εκτιμάτε την προσπάθειά του να σας προσεγγίσει.

«Μπράβο σου που το κατάφερες όλο αυτό μόνος σου»

Κάθε φορά που το παιδί κάνει ένα βήμα προς την αυτονόμηση και την ανεξαρτησία του, να αναγνωρίζετε αυτήν του την προσπάθεια, ακόμα κι αν δεν τα καταφέρνει 100%.

«Μου αρέσουν οι φίλοι σου»

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, οι γονείς χάνουν την επιρροή που είχαν αναφορικά με τους φίλους τους. Όταν, λοιπόν, το παιδί φέρνει στο σπίτι φίλους, τους οποίες εγκρίνετε, πείτε το! Ακόμα κι αν δεν το δείχνει, το παιδί έχει ανάγκη την έγκρισή σας. Και θα ακούσει την γνώμη σας για τους φίλους του, όταν παρουσιάζεται με τον σωστό τρόπο.

«Δείχνεις πολύ όμορφη /-ος σήμερα»

Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μας είναι να τους δημιουργήσουν μια υγιή εικόνα για το σώμα τους. Όταν επαινείτε ένα χαρακτηριστικό που το παιδί δεν μπορεί να αλλάξει, π.χ. το χρώμα των ματιών του ή τον σωματότυπό του, στέλνετε στο παιδί το μήνυμα ότι η ομορφιά είναι κάτι που είτε έχεις είτε όχι. Αντίθετα, συγχαρείτε το παιδί για το ωραίο του χτένισμα, για τις επιλογές του στα ρούχα και για το λαμπερό του χαμόγελο –πράγματα, δηλαδή, που μπορεί να ελέγξει.

«Ευχαριστώ για την συμπεριφορά σου σήμερα»

Αργά ή γρήγορα όλοι πρέπει να κάνουν πράγματα που δεν θέλουν. Δώστε στο παιδί να καταλάβει πως η συμπεριφορά έχει σημασία, ακόμα κι όταν βρίσκεται κανείς σε μία δυσάρεστη κατάσταση.

«Πόσο φοβερό είναι που το έμαθες αυτό;»

Τα παιδικά χρόνια και η εφηβεία έχουν πολλά ορόσημα. Μην τα αφήνετε να περνούν απαρατήρητα. Όταν το παιδί μαθαίνει μία δύσκολη μαθηματική έννοια ή κάτι καινούργιο που θα το βοηθήσει να προχωρήσει στην εκπαίδευσή του, μοιραστείτε την χαρά του με ενθουσιασμό. Μοιραστείτε τα επιτεύγματά του!

«Με εμπνέεις»

Υπάρχουν φορές που τα παιδιά νιώθουν ότι είναι πιο ασήμαντα από εσάς. Ότι χρωστούν τα πάντα σας εσάς. Καλό είναι, λοιπόν, συχνά να τους θυμίζετε πως όσο σημασία έχετε εσείς στην ζωή τους, άλλη τόση έχουν εκείνα στην δική σας. Πείτε τους πόσο εκτιμάτε την δημιουργικότητα και την ενέργειά τους και πόσο θετική επιρροή αποτελούν στην ζωή σας.

«Είσαι πολύ καλός αδελφός / καλή αδελφή»

Οι σχέσεις των αδελφών πολύ συχνά έρχονται σε ρήξη. Όταν, λοιπόν, βλέπετε τα παιδιά να κάνουν προσπάθειες για να τα ξαναβρούν, επαινέστε τα γι’αυτό. Το ίδιο να κάνετε όταν βλέπετε ότι βρίσκουν τρόπο να αποφεύγουν καβγάδες και να λύνουν την διαφωνία τους ειρηνικά.

«Χαίρομαι τόσο πολύ που είσαι το παιδάκι μας!»

Οι κακές μέρες έρχονται και φεύγουν. Τα παιδιά μεγαλώνουν και αλλάζουν, αλλά το παιδί σας χρειάζεται να νιώθει ασφαλές στην θέση που έχει στην οικογένεια. Καθώς πηγαίνει στο σχολείο, κερδίζει την ανεξαρτησία του και σταδιακά φεύγει από το σπίτι, πρέπει να ξέρει ότι πάντα θα κρατά μια ξεχωριστή θέση τόσο στην καρδιά σας όσο και στην οικογένειά σας.

Πηγή: http://www.mama365.gr

Προσοχή στην τηλεόραση

Τα αγόρια προσχολικής ηλικίας που παρακολουθούν βίαια τηλεοπτικά προγράμματα, ακόμη και υπό τη μορφή κινουμένων σχεδίων, μπορεί να είναι πιο επιθετικά από τους συνομηλίκους τους.

 Ο Δρ. Δημήτρης Χριστάκης και ο συνεργάτης του Δρ Φρέντερικ Ζίμμερμαν στο Ινστιτούτο Παιδικής Υγείας του Σιάτλ έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση 330 αγόρια και κορίτσια από την προσχολική ηλικία μέχρι και την ηλικία των εννέα ετών. Οι γονείς είχαν παράσχει πληροφορίες για τα τηλεοπτικά προγράμματα που παρακολουθούσαν τα παιδιά σε ηλικία 2-5 ετών. Στη συνέχεια όταν τα παιδιά ήταν σχεδόν 7-9 ετών, οι γονείς συμπλήρωναν ερωτηματολόγια για τα τυπικά προβλήματα παιδικής συμπεριφοράς.

Μερικά από τα πλέον δημοφιλή προγράμματα που περιείχαν βία και τα οποία ήταν ιδιαίτερα αγαπητά στα αγόρια προσχολικής ηλικίας ήταν τα κινούμενα σχέδια Power Rangers, το ποδόσφαιρο και ταινίες όμως ο Πόλεμος των Άστρων.

Τα αγόρια που έβλεπαν αυτά τα προγράμματα ήταν πιθανότερο να έχουν περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς με την έναρξη του δημοτικού σχολείου, να είναι περισσότερο ανυπάκουα στο σχολείο, να έχουν προβλήματα με τους δασκάλους ή να είναι «κακά» με τα άλλα παιδιά.

Ανάλογα χαρακτηριστικά δεν καταγράφηκαν στα κορίτσια.

Όπως εξηγεί ο Δρ Χριστάκης τα παιδιά προσχολικής ηλικίας βλέπουν πολύ τηλεόραση και τα περισσότερα προγράμματα είναι ακατάλληλα γι’ αυτά. Πολλά προγράμματα που οι γονείς θεωρούν κατάλληλα για το παιδί, τελικά δεν είναι καθώς η βία επικρατεί πλέον και στα κινούμενα σχέδια. Οι γονείς λοιπόν θα πρέπει να επιλέγουν εκπαιδευτικά προγράμματα για τα παιδιά τους έναντι προγραμμάτων με σκηνές βίας, ακόμα και όταν πρόκειται για κινούμενα σχέδια. Αλλά και στην περίπτωση που το παιδί είναι θεατής σκηνών βίας θα πρέπει να ακολουθεί συζήτηση, ώστε να κατανοήσει ότι η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και η βία κάνει κακό στους ανθρώπους.

Πηγή:  http://www.lovebaby.gr/

Πρέπει να μάθει να γράφει και να διαβάζει ένα παιδί από το Νηπιαγωγείο;

Οι περισσότεροι γονείς, ξεκινώντας το παιδί τους το Νηπιαγωγείο, επιθυμούν να του προσφέρουν τα καλύτερα, ενώ έχουν αγωνία για το αν το παιδί τους θα καταφέρει να ανταποκριθεί σε όλα όσα θα του ζητηθούν σε αυτό τον νέο χώρο.  Στο πλαίσιο της ολόπλευρης ανάπτυξης του παιδιού, ένας από τους ρόλους του Νηπιαγωγείου είναι η  σταδιακή προετοιμασία και η προσαρμογή των παιδιών στις μελλοντικές απαιτήσεις που θα συναντήσουν στο Δημοτικό.

Σε τι, όμως, έγκειται η σωστή προετοιμασία;  Ένα από τα θέματα που συζητείται αρκετά είναι το θέμα της Γραφής και της Ανάγνωσης. Ας δούμε τι έχουν να μας πουν οι ειδικοί για αυτό το θέμα.

Πρέπει να μάθει να γράφει και να διαβάζει ένα παιδί από το Νηπιαγωγείο; 

Είναι ένα ερώτημα που απασχολεί τους γονείς και προβληματίζει αρκετούς εκπαιδευτικούς, αφού αρκετά συχνά οι γονείς ανησυχούν, θεωρώντας ότι δεν πρέπει να χάνεται χρόνος και ότι το παιδί τους πρέπει ήδη από το νηπιαγωγείο να μάθει ν’ αναγνωρίζει αλλά και να γράφει τα γράμματα κι έτσι συνθέτοντάς τα να γράφει και να διαβάζει λέξεις.

Είναι όμως έτοιμα τα παιδιά αυτής της ηλικίας να εκπαιδευτούν στη γραφή και ανάγνωση ή μήπως εκπαιδεύοντάς τα   παραβλέπουμε όλους αυτούς τους παράγοντες που πρέπει να έχουν αναπτυχθεί επαρκώς, ώστε ένα παιδί να ενταχθεί αβίαστα και φυσικά αποτελεσματικά στο γραπτό λόγο;

Ο προφορικός λόγος είναι εγγενές συστατικό της ανθρώπινης φύσης. Όλα τα παιδιά κατακτούν τη γλώσσα του άμεσου περιβάλλοντός τους και  αποκτούν προφορικό λόγο, εφόσον δεν υπάρχουν σοβαρά αισθητηριακά ή νευρολογικά προβλήματα. Ο προφορικός λόγος δε διδάσκεται αλλά κατακτιέται μέσα σ’ ένα πλαίσιο όπου υπάρχει επικοινωνία και αλληλεπίδραση.

Αντίθετα, ο γραπτός λόγος δεν αποτελεί μέρος της υπόστασης του ανθρώπου. Για ν’ αποκτήσουν τα παιδιά γραπτό λόγο πρέπει να διδαχθούν συστηματικά και να εξασκηθούν, αλλά πρώτα πρέπει να έχουν φτάσει σ’ ένα τέτοιο σημείο αισθητηριακής και νευρολογικής ωρίμανσης που θα τους επιτρέψει ν’ αναπτύξουν ομαλά αυτήν την ικανότητα, χωρίς να δυσκολευτούν και ν’ απογοητευτούν.

Για να μπορέσει ένα παιδί να γράψει και να διαβάσει χρειάζεται να έχει αναπτύξει:

• Καλή αντίληψη του χώρου και δεξιότητες προσανατολισμού στο χώρο, ώστε να κατανοεί οδηγίες που αφορούν χωρικές έννοιες.

• Ικανότητες παρατήρησης και  οπτικής διάκρισης.

• Ικανότητες ακουστικής διάκρισης.

• Οπτική και ακουστική μνήμη.

• Ικανότητες σειροθέτησης.

• Μνήμη αλληλουχιών.

• Επαρκές λεξιλόγιο και κατανόηση των νοημάτων που εκφέρονται μέσω των λέξεων.

• Ικανότητα αναγνώρισης των μερών ενός όλου.

• Ικανότητα διάσπασης του όλου σε μέρη.

• Ικανότητα σύνθεσης του όλου από τα μέρη που αποτελείται.

• Ικανότητες ομαδοποίησης και ταξινόμησης πληροφοριών.

• Αυτοέλεγχο για να διατηρεί την προσοχή του.

• Φωνολογική επίγνωση.

Όλες αυτές τις ικανότητες, το νήπιο τις κατακτά κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του στο νηπιαγωγείο ενώ παράλληλα, σταδιακά, αποκτά φωνολογική επίγνωση.

Για να μάθει ανάγνωση και γραφή ένα παιδί πρέπει πρώτα να έχει αποκτήσει φωνολογική επίγνωση. Να κατανοήσει δηλαδή ότι οι λέξεις αποτελούνται από μικρότερες μονάδες χωρίς νόημα (συλλαβές – φωνήματα) και ν’ αρχίσει να σκέφτεται πάνω στη γλώσσα, διακρίνοντας αρχικά τις συλλαβές και μετά τα φωνήματα από τα οποία αποτελείται μια λέξη.

Αν ένα παιδί δεν μπορεί να μας πει από ποιες συλλαβές αποτελείται η λέξη «γάλα» τότε δεν θα καταφέρει να μάθει να τη διαβάζει όσο κι αν του διδάξουμε ανάγνωση και  μόνο όταν καταφέρει να την  αναλύσει στα φωνήματα που την αποτελούν, τότε πλέον θα μπορέσει ν’ αντιστοιχίσει τα φωνήματα με οπτικά σχήματα δηλαδή γράμματα.

Ένα παιδί μπορεί να  καταλάβει ότι τη λέξη μπορούμε να τη χωρίσουμε όχι μόνο σε συλλαβές αλλά και σε φωνήματα, να κάνει δηλαδή φωνημική ανάλυση και σύνθεση, γύρω στην ηλικία των 6 ετών.

Μόνο  αφού έχει κατακτήσει   αυτή την ικανότητα, μπορούμε να προχωρήσουμε στην αντιστοίχηση, δηλαδή στη σύνδεση των φωνημάτων με την εικόνα τους (γράμματα) και στη γραφή των λέξεων. Μέχρι τότε, τα νήπια μπορεί ν’ απεικονίζουν κάποια γράμματα, ακόμα και το όνομα τους ή και λέξεις που βλέπουν, αλλά στην πραγματικότητα απεικονίζουν κάποια σύμβολα χωρίς να έχουν κατανοήσει το γλωσσικό τους φορτίο.

Στο Νηπιαγωγείο, όλες οι δραστηριότητες λαμβάνουν υπόψη τις ατομικές διαφορές από νήπιο σε νήπιο, δεδομένου ότι κάποια νήπια κατακτούν ορισμένες ικανότητες νωρίτερα από κάποια άλλα, τα οποία με τη σειρά τους επιδεικνύουν καλύτερη επίδοση σε άλλους αναπτυξιακούς τομείς.

Στην εξελικτική τους πορεία, όλα τα παιδιά θα κατακτήσουν ικανότητες απαραίτητες για να αντιμετωπίσουν τις μελλοντικές απαιτήσεις στο Δημοτικό.

Η εξέλιξη κιναισθητικών, αντιληπτικών, μνημονικών, γλωσσικών και μεταγλωσσικών ικανοτήτων που γίνεται στο Νηπιαγωγείο, καθιστά ένα νήπιο έτοιμο να εκπαιδευτεί αβίαστα και αποτελεσματικά, χωρίς να δυσκολευτεί/πιεστεί/απογοητευτεί, στην εκμάθηση ανάγνωσης και γραφής ένα χρόνο αργότερα, στην Α΄ Δημοτικού.

Τα παραμύθια «μεγαλώνουν» ευτυχισμένα παιδιά!

Από: Ελένη Χαδιαράκου |

   Μακροπρόθεσμα οφέλη για τα παιδιά φαίνεται πως έχει ακόμα και η σύντομη αλλά συχνή ανάγνωση παραμυθιών, υποστηρίζουν Αμερικανοί επιστήμονες.

   Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, στην Καλιφόρνια, αναφέρουν ότι, η δεκάλεπτη ανάγνωση μιας ιστοριούλας πριν από τον ύπνο, θα μπορούσε να ενισχύσει τις μαθησιακές ικανότητες των παιδιών, οδηγώντας σε καλύτερους βαθμούς στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο και μακροπρόθεσμα σε μια καλή θέση εργασίας και σε έναν ευτυχισμένο γάμο.

   Σύμφωνα με τους ειδικούς σε αντίθεση με την τηλεόραση, τα βιβλία χάρη στην πλούσια γλώσσα που περιέχουν φαίνεται να εξάπτουν την φαντασία των παιδιών, ενώ παράλληλα ενεργοποιούν τη μνήμη τους με τρόπο ώστε να είναι σε θέση να ακολουθούν την πλοκή της ιστορίας.

«Η επίδραση της ομιλίας στα μικρά παιδιά είναι τόσο σημαντική που θα πρέπει να θεωρείται ισάξια με εκείνη της διατροφής» αναφέρει χαρακτηριστικά η ψυχολόγος δρ Αν Φέρναλντ. «Οι γονείς που επιθυμούν λοιπόν το παιδί τους να πάει καλά στο σχολείο, καλά θα κάνουν να του μιλάνε πολύ όταν είναι μικρό, μια πολύ πριν το παιδί το αρχίσει να μιλάει, «ρουφάει» όλες τις πληροφορίες σε σχέση με τη γλώσσα» τονίζει η ειδικός.

Μέσα από μια σειρά μελετών σε μωρά, οι αμερικανοί επιστήμονες εντόπισαν μεγάλη διαφορά ως προς την ταχύτητα επεξεργασίας της γλώσσας ανάμεσα σε παιδιά των οποίων οι γονείς τούς μιλούσαν πολύ από νωρίς και σε άλλα που δεν είχαν τα ίδια προφορικά ερεθίσματα από τόσο μικρή ηλικία. Η ταχύτητα ως προς την επεξεργασία της γλώσσας, κατά τους επιστήμονες, είναι πολύ σημαντική καθώς ενισχύει την αντίληψη και επιτρέπει στον εγκέφαλο να περνάει στην επόμενη λέξη ή στα επόμενα ερεθίσματα που ακολουθούν.

«Ουσιαστικά είναι σαν να χτίζει κανείς έναν εγκέφαλο ο οποίος δημιουργεί έννοιες, εικόνες και σκέψεις οι οποίες έχουν παρέλθει αλλά και άλλες που πρόκειται να ακολουθήσουν» καταλήγει η δρ Φέρναλντ.

5 μύθοι για την εξυπνάδα των παιδιών

 Από: Λέλα Μάνου 

 

    Στο σημερινό ανταγωνιστικό μας κόσμο, όλοι  οι γονείς θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας τα απαραίτητα «όπλα» για να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Και σαφώς η εφυιά είναι ένα από αυτά τα δυνατά όπλο. Μπορούμε άραγε εμείς οι γονείς να βοηθήσουμε τα παιδιά να αυξήσουν την ευφυία τους;
5 επιστημονικές μελέτες απαντούν.

1. Τα έξυπνα παιδιά έχουν έξυπνους γονείς 
Πολλοί γονείς πιστεύουν ( ή θέλουν να πιστεύουν) ότι η νοημοσύνη είναι ως επί το πλείστον κληρονομική. Οι επιστήμονες μας λένε ότι ναι μεν η εφυία βρίσκεται και στα γονίδια αλλά σημαντικό ρόλο για την επιτυχία παίζουν το περιβάλλον, η φροντίδα, αλλά και η σκληρή δουλειά του παιδιού. Σύμφωνα με τον Richard Nesbitt, καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και συγγραφέα του βιβλίουIntelligence and How to Get It , η ανθρώπινη νοημοσύνη είναι απείρως «ευέλικτη». Και η  κληρονομικότητα είναι βοηθητική γιατί κυρίως «προδιαθέτει» ένα παιδί να είναι πιο ευαίσθητο στις επιδράσεις του περιβάλλοντος. Μερικά παιδιά αποκτούν κάποιες  δεξιότητες γρηγορότερα από άλλα. Για παράδειγμα, μερικά παιδιά μαθαίνουν να διαβάζουν με ελάχιστη βοήθεια, ενώ άλλα απαιτούν περισσότερη προσπάθεια από τους γονείς και το δάσκαλό τους. Συνεπώς  αυτό που πρέπει να ξέρουν οι γονείς είναι ότι η εκπαίδευση του κάθε παιδιού θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στις ατομικές του ανάγκες.

2. Τα παιδιά που μαθαίνουν να διαβάζουν νωρίς είναι εξυπνότερα 
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι αν το παιδί τους μάθει να διαβάζει νωρίς θα αποκτήσει γρήγορα και άλλες δεξιότητες. Στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει. Η εκμάθηση της ανάγνωσης πρέπει να γίνεται σε ένα στάδιο ανάπτυξης όπου το παιδί θα κατανοεί αυτό που διαβάζει. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που μαθαίνουν από τους γονείς τους να διαβάζουν νωρίς παρουσιάζουν με την πάροδο του χρόνου περισσότερες μαθησιακές δυσκολίες σε σύγκριση με τα παιδιά που έμαθαν αργότερα ανάγνωση.

3. Αν επαινείς τα παιδιά για κάτι έξυπνο που είπαν ή έκαναν θα συνεχίσουν να είναι έξυπνα
Εννοείται ότι ο έπαινος έχει πολλές θετικές επιπτώσεις στην οικοδόμηση μιας ισχυρής σχέσης γονέα-παιδιού. Ωστόσο, οι ειδικοί μας λένε ότι ο υπερβολικός και σε λάθος κατεύθυνση έπαινος, μπορεί να φέρει αντίθετα αποτελέσματα. Αυτό μας διαβεβαιώνει η Carol Dweck , καθηγήτρια ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Stanford, η οποία ερευνά εδώ και 40 χρόνια το πώς «επιτυγχάνουν» οι άνθρωποι και ποιοι παράγοντες συμβάλουν στην επιτυχία αυτή. Στην τελευταία της έρευναParent Praise η Carol Dweck και οι συνεργάτες της δούλεψαν με παιδιά 14-38 μηνών, με σκοπό να μελετήσουν το πως αυτά επηρεάζονται από τους επαίνους των γονιών τους. Συγκεκριμένα μελέτησαν το πόσο διαφορετικά μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά ο έπαινος που εστιάζει στην προσπάθεια («πρέπει να προσπάθησες πολύ για να τα καταφέρεις», «συγκεντρώθηκες τόση ώρα για να έχεις αυτό το αποτέλεσμα») σε σύγκριση με εκείνον τον έπαινο που εστιάζει στις ικανότητες ή  χαρακτηριστικά («είσαι πραγματικά πολύ έξυπνος, ικανός »). ‘Όταν τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα συμπλήρωσαν τα 7 τους χρόνια, οι ερευνητές προσπάθησαν να διαπιστώσουν σε ποιο βαθμό ήταν πρόθυμα να πάρουν ρίσκα και πώς αξιοποιούσαν την εξυπνάδα τους, στην προσπάθεια τους να επιτύχουν διάφορους στόχους. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως παιδιά που οι γονείς τους τα επαινούσαν για την προσπάθεια που κατέβαλαν και όχι για την εξυπνάδα τους, τα κατάφερναν ασύγκριτα καλύτερα από τα άλλα. «Το να επαινεί κάποιος τα παιδιά για την εξυπνάδα τους τα κάνει να φοβούνται τις δυσκολίες, διότι ταυτίζουν την αποτυχία με την ανικανότητα και την ανοησία», παρατηρεί η καθηγήτρια Carol Dweck και συμπληρώνει «είναι σαν να τους λέμε, πως ο κανόνας του παιχνιδιού είναι να φαίνονται έξυπνα, οπότε δεν πρέπει να ρισκάρουν να κάνουν λάθη». Τα παιδιά αυτά όταν αποτυγχάνουν σε κάτι, θεωρούν ότι απέτυχαν λόγω ανικανότητας (κάτι που θεωρούν πως δεν αλλάζει) και έτσι προσπαθούν όλο και λιγότερο στο μέλλον. Τέλος, τα παιδιά που ακούνε συνέχεια πόσο έξυπνα είναι, φαίνεται να αγωνιούν πολύ για τις επιδόσεις τους, χάνοντας την ουσία, που είναι η ίδια η μάθηση. Από την άλλη τα παιδιά που επαινούνται για την προσπάθεια που καταβάλουν, φαίνεται να πιστεύουν πως η εξυπνάδα, όπως και άλλες ικανότητες, μπορούν να βελτιωθούν και έτσι έχουν την τάση να προσπαθούν περισσότερο για τους στόχους τους και να παίρνουν περισσότερα ρίσκα

.4. Ο Μότσαρτ  κάνει τα παιδιά πιο έξυπνα 
Μία παλαιότερη επιστημονική έρευνα, που είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό Nature, ήταν η πρώτη που είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, μετά από την ακρόαση μουσικών συνθέσεων του Μότσαρτ, οι συμμετέχοντες στο πείραμα τα πήγαιναν καλύτερα σε κάποια νοητικά τεστ. Κι όμως μια νέα αμερικανική μελέτη καταρρίπτει την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι η μουσική παιδεία μεταξύ άλλων προάγει ευφυΐα. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο PLoS One, εξηγούν ότι, η μουσική εκπαίδευση ενισχύει τη δημιουργικότητα του παιδιού, την πνευματική καλλιέργειά του και την αυτοπεποίθησή του, αλλά όχι τη νοημοσύνη του. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής την καθηγήτρια Ψυχολογίας Ελίζαμπεθ Σπέλκε και τον Σάμουελ Μερ, διεξήγαγαν πειράματα σε ομάδα παιδιών, ηλικίας τεσσάρων ετών και τις οικογένειές τους, τα οποία χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, μία που έκανε μαθήματα μουσικής και μία που έκανε μαθήματα εικαστικών τεχνών. Μετά από μια χρονική περίοδο, οι ερευνητές έκαναν τέσσερα τεστ για να ελέγξουν αν στο μεταξύ είχε βελτιωθεί το επίπεδο νοημοσύνης των παιδιών. Το συμπέρασμά τους ήταν ότι η μουσική δεν παρέχει νοητικά-γνωστικά οφέλη, καθώς στην ουσία και οι δύο ομάδες εμφάνισαν παρόμοιες επιδόσεις στα τεστ.

5. Τα «εκπαιδευτικά» βίντεο κάνουν τα παιδιά πιο έξυπνα
Το «εκπαιδευτικό» βίντεο ή οι εκπαιδευτικές σειρές, για μωρά και τα μικρά παιδιά είναι απλώς εμπορικά προϊόντα. Στην πραγματικότητα, αυτά τα βίντεο και οι σειρές σύμφωνα με τον Δόκτορα Vic Strasburger, καθηγητή Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού και εκπρόσωπο της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής είναι ίσως και επιβλαβή. « Τα μωρά χρειάζονται την πρόσωπο με πρόσωπο επαφή καθώς και την αλληλεπίδραση για να μάθουν. Σύμφωνα με τις έρευνες που έγιναν σε μωρά από  8-16 μηνών, όσα περισσότερα βίντεο παρακολουθούσαν  τόσο λιγότερες λέξεις ήξεραν. Από την παιδοψυχολόγο Chacha Tumbokon, www.raisesmartkid.com

Πηγή:http://www.imommy.gr/