Η νηπιαγωγός παίρνει το έναυσμα από την ιστορία που τους διηγήθηκε το Φλαφυγάκι να μιλήσει στα παιδιά για τους πρόσφυγες,
Για αρχή ρώτησε τα παιδιά αν γνωρίζουν την σημασία αυτής της λέξης, Στη συνέχεια εξήγησε ότι, όπως κάποια πουλιά ταξιδεύουν για να βρουν τον κατάλληλο τόπο ώστε να επιβιώσουν, έτσι και οι άνθρωποι πολλές φορές χρειάζεται να ταξιδέψουν για να μπορέσουν να ζήσουν.
Όμως στους ανθρώπους τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολα όταν χρειάζεται να φύγουν από την πατρίδα τους όχι μόνο για αναζήτηση εργασίας αλλά και επειδή υπάρχει πόλεμος ή άλλο σοβαρό πρόβλημα ή μια καταστροφή και φοβούνται να παραμείνουν στην πατρίδα τους. Για να καταλάβουν τα παιδιά τις αντίξοοες συνθήκες που βιώνουν πολλοί πρόσφυγες και μετανάστες παρουσιάστηκαν δυο βίντεο:
Συζητήσαμε όσα παρακολουθήσαμε. Αν είμασταν εμείς στη θέση τους τι θα αισθανόμασταν; Τι θα επιλέγαμε να πάρουμε μαζί μας;
Προτείνει στα παιδιά να κάνουν μια δραστηριότητα – παιχνίδι που μπορεί να τα βοηθήσει να καταλάβουν καλύτερα τις δυσκολίες κάποιου που φεύγει από την πατρίδα του. Αφού δόθηκαν οι απαραίτητες οδηγίες, το παιχνίδι ξεκίνησε. Τα παιδιά ζούσαν σε μια πόλη, κάποια ήταν οικογένειες, κάποια μόνα τους. Έκαναν βόλτες, μάζευαν λουλούδια, μαγείρευαν. Ήταν μια ήσυχη μέρα. Ώσπου ξαφνικά άρχισαν να ακούγονται σειρήνες. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά κατάλαβαν πως ξεκινάει ο πόλεμος. Πήραν το αγαπημένο τους αντικείμενο και έτρεξαν να κρυφτούν. Οι σειρήνες σταμάτησαν. Τα παιδιά βγήκαν από τις κρυψώνες τους και καθώς οι οικογένειες είχαν χωριστεί, έψαχναν ο ένας τον άλλον. Οι σειρήνες ξανά χτύπησαν. Έπρεπε πάλι να κρυφτούν. Μόλις τελείωσαν οι σειρήνες μαζεύτηκαν όλοι στο κέντρο της τάξης και επιβιβάστηκαν στο «πλοίο» που θα τους πήγαινε σε μια καινούργια χώρα. Είχε κύματα και ήταν όλοι στριμωγμένοι.
Μόλις το πλοίο έφτασε τους περίμενε μια καινούργια ζωή και μια μεγάλη αγκαλιά. Τα παιδιά επέστρεψαν στη θέση τους και συζήτησαν με τη νηπιαγωγό πως ένιωσαν και τι θα έκαναν αν συναντούσαν κάποιον πρόσφυγα/ μετανάστη στο σχολείο. Η απάντηση που δόθηκε και καταγράφηκε ήταν «ΘΑ ΤΟ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΣΑΜΕ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥ ΔΙΝΑΜΕ ΦΑΓΗΤΟ, ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ».
Στη συνέχεια, η νηπιαγωγός διάβασε το βιβλίο με τίτλο «Παλμίρ», ένα δρακάκι που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον τόπο του αφήνοντας πίσω του τα πάντα, παίρνοντας μαζί μόνο μια άδεια βαλίτσα.
Τα συναισθήματά του έντονα: φόβος, άγχος, στεναχώρια… Αλλά και υπερηφάνεια, όταν καταφέρνει να ξεπεράσει με επιτυχία κάποιο από τα πολλά εμπόδια. Και χαρά, όταν κάποιες φορές το ταξίδι του γίνεται παιχνίδι, γιατί, ας μην το ξεχνάμε, παραμένει ακόμα ένα παιδί.
Δικαιώματα των παιδιών προσφύγων – το Φλαφυγάκι από Νηπιαγωγείο Κεντριού διατίθεται με άδεια χρήσης Creative Commons -Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή4.0.
