Το Μηπονάκι μας τραγούδησε για το δικαίωμα στο να νιώθουμε ασφαλής.
Η παιδαγωγός παρουσιάζει το δικαίωμα προστασίας από κάθε μορφή βίας
κάπως έτσι: «Υπάρχουν πολλά πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι και πονάνε ο
ένας τον άλλο. Άλλες φορές είναι χτυπήματα, τσιμπήματα, σπρωξίματα, κλπ που
πονάνε στο σώμα και άλλες φορές είναι πράγματα που μας πονάνε μέσα μας,
όπως είναι οι άσχημες λέξεις, οι απειλές ή οι εχθρικές συμπεριφορές, όταν
κοροϊδεύουμε κάποιο άλλο παιδί, όταν το προσβάλλουμε, όταν το διώχνουμε από την παρέα μας, όταν λέμε πράγματα γι’ αυτό που δεν του αρέσουν, κλπ.
Μερικές φορές τα παιδιά στεναχωριούνται και πονάνε και με πράγματα που συμβαίνουν στο σπίτι τους, όπως όταν τρώνε ξύλο, όταν τους φέρονται άσχημα ή όταν βλέπουν κάτι που τους προκαλεί στεναχώρια, π.χ. όταν μαλώνουν άσχημα
κάποιοι στο σπίτι τους.
Το δικαίωμα για το οποίο μιλάμε σήμερα είναι το δικαίωμα όλων των παιδιών να προστατεύονται από τη βία και από όλες τις συμπεριφορές που πονάνε. Στην αρχή, θα παίξουμε ένα παιχνίδι και μετά θα συζητήσουμε, με τον τρόπο που έχουμε μάθει, για να βρούμε κάποια συμφωνία που θα βάλουμε στην καρτέλα με το Μηπονάκι».
Το παιχνίδι είναι το γνωστό «πετάει-πετάει» αλλά σήμερα θα το παίξουμε με ένα διαφορετικό τρόπο που λέγεται «πονάει – πονάει». Όπως καθόμαστε στον κύκλο, βάζουμε όλοι ένα δάχτυλο πάνω στο γόνατό μας. Ένα παιδί γίνεται «μάνα», ξεκινάει και λέει «πετάει – πετάει» και στη συνέχεια μια λέξη που πετάει ή δεν πετάει. Αν πετάει (π.χ. το χελιδόνι) πρέπει όλα τα παιδιά να σηκώσουν ψηλά το δάχτυλο. Αν η λέξη μοιάζει με αυτή που πετάει αλλά δεν πετάει (π.χ. το σεντόνι) τα παιδιά θα πρέπει να κρατήσουν το δάχτυλο κάτω. Σε λίγο συνεχίζουμε με τη νέα εκδοχή του παιχνιδιού λέγοντας «πονάει – πονάει». Ζητάμε από το παιδί που θα κάνει τη «μάνα» να βρει μια λέξη που πονάει, π.χ. το ξύλο, το δάγκωμα, η μπουνιά, η βρισιά, η κοροϊδία. Τότε όλοι θα πρέπει να σηκώνουμε το δάχτυλο ψηλά.
Όταν όμως το παιδί πει μια λέξη που δεν πονάει όπως για π.χ. το μήλο, το πάτωμα, η λεμονιά, η φορεσιά, η αηδία (διαλέγουμε λέξεις που να μοιάζουν με αυτές που «πονάνε»), όποιος σηκώσει το δάχτυλο ψηλά χάνει.
Στη συνέχεια συζητήσαμε στην ολομέλεια για τρόπους με τους οποίους μπορούμε να αποφεύγουμε να πονάμε ή να στεναχωρούμε τους άλλους και για το τι μπορούμε να κάνουμε για να διορθώσουμε ένα λάθος μας σε τέτοιες περιπτώσεις. Επίσης θα πούμε τι κάνουμε όταν μας έχει φερθεί άσχημα κάποιο άλλο παιδί ή όταν είμαστε στεναχωρημένα για κάτι που έγινε στο σπίτι μας ή στις παρέες μας.
Η νηπιαγωγός θέτει ερωτήσεις όπως:
1. Πώς νοιώθετε όταν σας φέρεται κάποιο άλλο παιδί άσχημα; Τι μπορούμε να κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις;
2. Μπορούμε να κάνουμε κάποια συμφωνία για να αποφεύγουμε τις πράξεις που
πονάνε και για να λύνουμε τις διαφορές μας με ήρεμο τρόπο;
3. Αν δύο παιδιά μαλώσουν, τι νομίζετε ότι χρειάζεται να συμφωνήσουμε ότι θα
κάνουν για να μη γίνει χειρότερη η κατάσταση;
Δικαίωμα στη προστασία από τη βία – το Μηπονάκι από Νηπιαγωγείο Κεντριού διατίθεται με άδεια χρήσης Creative Commons -Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή4.0.
