Η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε στα παιδιά για την αξία της Δημοκρατίας.
Παρουσιάσαμε στα παιδιά πλούσιο εποπτικό υλικό, βίντεο και ακουστικό υλικό για να εξηγήσουμε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Με τη βοήθεια του παραμυθιού “Η Κυρά -Δημοκρατία ” της Αρμενιακου Κωνσταντίνας με ηρωίδες την κυρά Δημοκρατία και την Ρία τη Δικτατορία τα παιδιά μέσα απο παιχνίδια ρόλων προσέγγισαν έννοιες όπως : αρχηγός, εξουσία, διαταγές, Δημοκρατία.
Δουλέψαμε με το γράμμα Δ,δ
Φτιάξαμε το Πολυτεχνείο
Καρδάκια με γαρίφαλα
Μάθαμε τραγούδια
Ανασυνθέσαμε τη λέξη Πολυτεχνείο και το σύνθημα ” Ψωμί Παιδεία Ελευθερία”
Μιλήσαμε για την ειρήνη και τα σύμβολά της
Κάναμε ψηφοφορία για να τονίσουμε την αξία της δημοκρατικής διαδικασίας στην επιλογή των προτιμήσεών μας μέσα στο χώρο του σχολείου.
Ψηφίσαμε για το τί θα θέλαμε να παρουσιάσουμε την ημέρα της γιορτής του Πολυτεχνείου : Κουκλοθέατρο ή Παραμύθι;;;
Τα ψηφοδέλτια
Η ώρα της ψηφοφορίας
Η κάλπη με τους φακέλους
Το αποτέλεσμα : Η επιλογή ήταν το κουκλοθέατρο
Την ημέρα του εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου παρουσιάστηκε το παραμύθι ” Η ντενεκεδούπολη ”
Βροχερή η εβδομάδα που μας πέρασε και εμείς δε χάσαμε την ευκαιρία μας να μιλήσουμε για τη βροχή, πώς δημιουργείται, τον κύκλο του νερού, τη χρησιμότητα του νερού στη ζωή μας.
Ξεκινώντας απο τα καιρικά φαινόμενα εξηγήσαμε το φαινόμενο της βροχής και πως αυτή δημιουργείται
βάλαμε νερό στη κατάψυξη και μάθαμε πως το νερό γίνεται παγος
υδρατμοί
Παίξαμε με νερομπογιές και δημιουργήσαμε σχέδια με τη φαντασία μας.
Φτιάξαμε αφίσες με τον κύκλο του νερού
Κάναμε ατομικές εργασίες και κατασκευές για την κατανόηση του
Διαβάσαμε το παραμύθι ” Το σύννεφο που έβαλε τα κλάματα” της Σοφίας Μαντούβαλου
Φτιάξαμε συννεφάκια
Το σύννεφο με τις σταγόνες του μέσα απο μια προσέγγιση των συναισθημάτων
Μέσα απο τη συζήτηση τα παιδιά έδωσαν απαντήσεις στην ερώτηση “που χρησιμοποιούμαι το νερό” και έτσι καταλάβαμε πόσο σημαντικό είναι στη ζωή μας αλλά και πόσο υπεύθυνοι είμαστε για τη μόλυνση και τη σπατάλη του
Φτιάξαμε αφίσες με τις απαντήσεις των παιδιών
Η σπατάλη του νερού
Μαμά μαθητή,ήρθε στο σχολείο μας ,να μας εξηγήσει τί είναι ο βιολογικός καθαρισμός του νερού και πως δουλεύει ένα εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού.
Ευχαριστούμε πολύ κ. Αμαλία
Μάθαμε το ποίημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου ” Απο που είσαι ποταμάκι;”
Με καρτέλες, συμπληρώσαμε το ποίημα
Το ζωγραφίσαμε….
και το απαγγείλαμε…
Στο τομέα της ανάγνωσης και της γραφής ασχοληθήκαμε με το γράμμα Ν, ν απο τη λέξη νερό,
Το γράμμα “Ν, ν”
Μάθαμε αινίγματα για τη βροχή
Κυκλώσαμε τη λέξη Νερό μέσα στις παροιμίες και στις φράσεις που μάθαμε για το νερό
Παίξαμε αναγνωρίζοντας τη λέξη νερό…
Ανάμεσα σε δύο όχθες υπάρχει ένα ποτάμι. Για να περάσουμε απο τη μία όχθη στην άλλη πρέπει να πατήσουμε πάνω στις πέτρες που γράφουν τη λέξη νερό, αλλιώς θα πέσουμε μέσα στο ποτάμι και θα βραχούμε.
Ανασυνθέσαμε τη λέξη νερό πατώντας πάνω στα ανάλογα γράμματα
Μάθαμε σύνθετες λέξεις με το νερό…
νερό+φίδι = νερόφιδο
νερό+κανάτα= νεροκανάτα
νερό + ποτήρι =νεροπότηρο κ.α.
Στο τομέα των φυσικών επιστημών κάναμε πειράματα με το νερό.
Ποιά υλικά διαλύονται και ποιά όχι στο νερό;
ανακατέψαμε…
και βγάλαμε τα συμπεράσματά μας τα οποία και καταγράψαμε …
Στον τομέα των εικαστικών φτιάξαμε ουράνιο τόξο και ομπρέλες που στόλισαν τις τάξεις μας.
Δραματοποιήσαμε το έθιμο της περπερούνας
Η Περπερούνα είναι ένα πανελλήνιο και πανάρχαιο έθιμο για την αναβροχιά.Όταν δεν έβρεχε σε διάφορες περιοχές της χώρας μας και κινδύνευαν να χαθούν οι σοδειές από την ξηρασία, οι κάτοικοι ή θα πήγαιναν στην εκκλησιά να κάνουν παράκληση ή θα έκαναν μια «Περπερούνα».Μαζεύονταν λοιπόν οι κοπέλες έντυναν ένα μικρό κορίτσι με ένα άσπρο φόρεμα και το στόλιζαν με πρασινάδες και αγριόχορτα. Έπαιρναν και ένα δυο δοχεία με νερό και μια φούντα από χορτάρια και γυρνούσαν στο χωριό τραγουδώντας :
Περπερούνα περπατεί, το Θεό παρακαλεί
για να βρέξει μια βροχή, μια βροχή μια σιγανή.
Θέ μου βρέξε μια βροχή, μια βροχή μια σιγανή,
μια βροχή μια σιγανή, μια βροχή καλή βροχή.
Μια βροχή καλή βροχή κι άλλη μια καλύτερη
για να γίνουν τα σιτάρια και της γης τα χορταράκια.
Να φυτρώσουν και ν’ ανθίσουν και τον κόσμο να πλουτίσουν
τα σιτάρια, τα μπαμπάκια και τα δροσερά χορτάρια.
Μπάρες, μπάρες το νερό και το γέννημα σωρό.
Μπάρες, μπάρες τα νερά μπάρες, μπάρες τα κρασιά.
Όποιον συναντούσαν στο δρόμο τον ράντιζαν με το νερό και του τραγουδούσαν. Σε κάθε σπίτι που έφταναν, έβγαινε η νοικοκυρά και έβρεχε τα χόρτα της Περπερούνας. Τινάζονταν η Περπερούνα και έπεφταν οι σταγόνες στο έδαφος όπως η βροχή.Μετά η κάθε νοικοκυρά τους έδινε κεράσματα ή χρήματα.
Ζωγραφίσαμε το έθιμο και ότι μας άρεσε περισότερο
Μιλήσαμε για νεράϊδες και δραματοποιήσαμε το λαϊκό παραμύθι
Η νεράιδα και το μαντήλι της
Ήταν μια φορά ένας πολύ ωραίος νέος και πολλά κορίτσια ήθελαν να τον πάρουν άντρα, μα αυτός δεν ήθελε να πάρει καμία από τις γυναίκες του κόσμου, μόνο ήθελε να πάρει νεράιδα. Και οι νεράιδες τον ενοστιμεύονταν και πολλές φορές έρχονταν και το επείραζαν. Εδοκίμασε πολλές φορές να πλησιάσει καμία από δαύτες, αλλά ποτέ δεν το κατόρθωσε. Το λοιπόν, μια μέρα ρώτησε μια γριά μπαμπόγρια, τι πρέπει να κάνει για να πάρει μια απ’ τις νεράιδες γυναίκα. Και η γριά του είπε: «σαν έρθουν οι νεράιδες να σε πειράξουν και θα σου μιλούν, συ κοίταξε πως θα πάρεις μιανής το μαντήλι. Κι α’ θέλεις να μένει πάντα μαζί σου και να μη σου φύγει ποτέ, πρέπει να βάλεις το μαντήλι στο φούρνο και να το κάψεις. Αλλά μπορεί όμως και να πεθάνει από τη λύπη της αν το κάμεις αυτό. Για τούτο, το καλύτερο είναι να το κρύψεις. Μα να προσέχεις μη σε γελάσει και σου ξαναπάρει το μανήλι. Έτσι θα σ’ ακολουθήσει όπου κι αν πας».
Όταν λοιπόν ήρθαν πάλι οι νεράιδες και τον πείραζαν, εκεί που του μιλούσαν, εχύθει αυτός απάνω σε μία και τη στιγμή που πήγε αυτή να πετάξει στον αέρα, της έπεσε το μαντήλι της και τ’ άρπαξε εκείνος και το ‘χωσε στον κόρφο του. Η νεράιδα τον παρακαλούσε να της το δώσει πίσω και του λέγε: «Δώσ’ μου Γιάννη το μαντήλι! Δώσ’ μου το καημένε και γω να κάμω ότι θέλεις». Ο νέος όμως δεν της έκαμε τη χάρη και της είπε μονάχα πως θέλει να την πάρει γυναίκα. Οι άλλες νεράιδες πέταξαν στον αέρα και εχάθηκαν. Αυτή δεν μπορούσε πλιό να πετάξει κι έμεινε με το Γιάννη. Την επήγε λοιπόν αυτός στο σπίτι του, την παντρεύτη κι έκαμε παιδιά με δαύτη.
Εκείνη όμως ήταν πάντα πικραμένη και στενοχωρημένη, και σε καμιά γιορτή και σε κανένα πανηγύρι δεν ήθελε ν’ αλλάξει φορέματα και να στολιστεί και να κάμει ότι κάνουν οι άλλες γυναίκες. Ο Γιάννης που έβλεπε το μαράζι της γυναίκας του, ελυπότανε πολύ. Και μια μέρα που ήταν γιορτή και πήγαιναν όλοι στο χορό όξω από το χωριό, και η νεράιδα ζητούσε με τα κλάιματα το μαντήλι από τον άντρα της, τη συμπόνεσε εκείνος και ήθελε να της το δώσει. Μόνο εφοβόταν μην του φύγει όταν θα το πάρει και γι’ αυτό της είπε: «Σ’ το δίνω να πας στο χορό, μόνο πρέπει να μου τάξεις πως θα γυρίσεις στο σπίτι και δεν θα φύγεις, αλλιώς δεν θα σ’ το δώσω». Του το έταξε και του είπε μάλιστα: «Τώρα πλιό να σ’ αφήσω, ύστερα από τόσα χρόνια, και που έχω καμωμένα παιδιά με σένα;». Έτσι της το ‘δωσε το μαντήλι και αυτή άλλαξε τα φορέματά της και στολίστηκε. Και με μιας έλαμψε το σπίτι από την ομορφιά της γιατί σα νεράιδα που ήταν, ξεπερνούσε όλες τις γυναίκες στην ομορφιά. Πήγε λοιπόν στο χορό και άστραψε ο τόπος και όλοι όσοι ήσαν εκεί να κοιτάζουν και ν’ αφήνουν το θάμα τους. Και αυτή πήγε μπρουστέλα στο χορό και με μια ψιλή και γλυκιά φωνή άρχισε να λέει ένα τραγούδι πο’ ‘σκιζε την πέτρα και μάραινε καρδιές. Και σαν έκαμε τρεις γύρους στο χορό, σείστηκε, λυγίστηκε, κούνησε το μαντήλι της κι έκαμε μια «Ι, ι, ι!» και πέταξε στον αέρα για ν’ ανταμώσει τις συντρόφισσές της κι εχάθηκε. Κι έτσι ο Γιάννης έχασε τη γυναίκα του.
Στις 31 Οκτωβρίου, γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα αποταμίευσης. Τιμήσαμε και μεις αυτή τη μέρα στο Νηπιαγωγείο μας. Οργανώσαμε τη γωνιά με το εποπτικό υλικό μας.
Αναγνωρίσαμε και παίξαμε με τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα στα πλαίσια μαθηματικών δραστηριοτήτων.
Διαβάσαμε τον μύθο του Βασιλιά Μίδα και τον εικονογραφήσαμε
μάθαμε παροιμίες
“Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι”
“Μάζευε και ας είν’ και ρώγες “
“Ο χρόνος είναι χρήμα”
“Κολυμπάει στο χρήμα “
“Δουλεύει ο μέρμηγκας, γλεντάει ο τζίτζικας”
Με αφορμή την τελευταία παροιμία διαβάσαμε τον μύθο “Ο Τζίτζικας και ο μέρμηγκας”
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
