“Η ζωή στην τάξη είναι συναρπαστική για το δάσκαλο αλλά καθόλου εύκολη! Κάθε μέρα είναι μία περιπέτεια, ένα ταξίδι με πολλούς προορισμούς, μια παράσταση χωρίς σενάριο, γεμάτη απρόοπτα, όπου έχουμε χρέος να γοητεύουμε και να κερδίζουμε την προσοχή και το ενδιαφέρον ενός πολύ δύσκολου κοινού. Τα παιδιά μας είναι επαναστατημένα! Η πειθαρχία και η επιβολή της εξουσίας του δασκάλου, ο φόβος και η τιμωρία δεν θεωρούνται πια παιδαγωγικές αρετές. Ο σεβασμός δεν χαρίζεται σε κανέναν, πρέπει να τον κερδίζουμε “με το σπαθί μας” και να χτίζουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και κατανόησης με τα παιδιά. Διαφορετικά δεν πετυχαίνουμε τους στόχους μας, που είναι κι αυτοί πολύπλοκοι στην εποχή μας. Δεν αρκεί πια να πει ο μαθητής το μάθημα απέξω, πρέπει να μάθει να σκέφτεται και να καταλαβαίνει τον κόσμο, να αυτενεργεί κι όχι απλά να αναπαράγει, να κρίνει και να παίρνει υπεύθυνες αποφάσεις, να προτείνει δικές του ιδέες και να τις υλοποιεί! Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι αρνητικό! Το όραμα ενός τέτοιου σχολείου μας δίνει δύναμη να προσπαθούμε κάθε μέρα με νέα όρεξη να βάλουμε έστω κι ένα μικρό λιθαράκι στο χτίσιμο του μέλλοντος, γιατί τα παιδιά μας είναι το μέλλον! Εμείς οι μεγάλοι είμαστε γεμάτοι με “πρέπει”! Τα παιδιά είναι γεμάτα με “θέλω”! Ας σεβαστούμε τα “θέλω” των παιδιών για να σεβαστούν κι αυτά τα δικά μας “πρέπει” κι έτσι η ζωή θα πάει μπροστά!”
Δασκάλα : Κατερίνα Κοπιδάκη
