Αφού γνωρίσαμε τα βασικά χαρακτηριστικά της Νέας ΑθηναΪκής Σχολής (κυρίως μέσα από την ποίηση του Παλαμά) θα περάσουμε τώρα σε μια ιδιότυπη ποιητική φωνή, εκείνη του Κ. Καβάφη.

“Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.”

Το “Περιμένοντας τους βαρβάρους” γράφτηκε γύρω στο 1900,και  ο Καβάφης επιχειρεί την πρώτη του έξοδο από τα μικρά δράματα της έγκλειστης ψυχής προς το κοινωνικό επίπεδο. Για να δείτε τα φύλλα εργασίας πατήστε :