«Ποιητή, σ’ είδαμε πάντα στο πλευρό του λαού μας με σκέψη και με πράξη. Ο λόγος σου σπαθί, νυστέρι και φωτιά που φωτάει και φως που καίει. Σ’ είδαμε πάντα με την παλάμη σου ανοιχτή, δίπλα στ’ αυτί, για ν’ αφουγκράζεσαι πίσω απ’ τα τείχη τη στρογγυλή βουή του Ιστορικού, αναπότρεπτου ήλιου. Αυτόν τον ήλιο μας έδειξες»

Γιάννης Ρίτσος 1956

Συνεχίζοντας την πορεία μας στον κόσμο της λογοτεχνίας, γνωρίζουμε τον ποιητικό λόγο του Βάρναλη, ένα ποιητικό λόγο ξεχωριστό μέσα στην Νέα Αθηναϊκή σχολή. Τα φύλλα εργασίας θα τα βρεἰτε πατώντας εδώ:

“Τα χταποδάκια” του Μ. Καραγάτση μέσα από τα μάτια των μαθητών,

Μαρίας -΄Αντζελας Αργύρη και Καραγιάννη Πέτρου, του Β1 του σχολείου μας

σχέδιο:Μαρία -΄Αντζελα Αργύρη

κείμενο :Καραγιάννης Πέτρος

Αφού γνωρίσαμε τα βασικά χαρακτηριστικά της Νέας ΑθηναΪκής Σχολής (κυρίως μέσα από την ποίηση του Παλαμά) θα περάσουμε τώρα σε μια ιδιότυπη ποιητική φωνή, εκείνη του Κ. Καβάφη.

“Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.”

Το “Περιμένοντας τους βαρβάρους” γράφτηκε γύρω στο 1900,και  ο Καβάφης επιχειρεί την πρώτη του έξοδο από τα μικρά δράματα της έγκλειστης ψυχής προς το κοινωνικό επίπεδο. Για να δείτε τα φύλλα εργασίας πατήστε :

Ο τελευταίος στίχος δεν μένει πάντα τελευταίος.
Κάποτε γίνεται πρώτος στίχος ενός ποιήματος
που γράφει κάποιος αναγνώστης

( Μιχάλης Γκανάς)

Ο Δ.Σολωμός στους “Ελεύθερους Πολιορκημένους” τοποθετεί την Άνοιξη στην υψηλότερη θέση της αναβάθρας των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι πολιορκημένοι Μεσολογγίτες
Ο Φρ. Γκ. Λόρκα (1898-1936) γράφει : «Δύο άνθρωποι σεργιανούν στην ακροποταμιά. Ο ένας είναι πλούσιος, ο άλλος φτωχός. Ο ένας έχει γεμάτη την κοιλιά του. Ο άλλος με τα χνώτα του μολύνει τον αέρα. Κι ο πλούσιος αναφωνεί:  “Ω τι όμορφα κυλά η βάρκα στο νερό! Κοίταξε το κρίνο που άνθησε στην ακροποταμιά!” Κι ο φτωχός μουρμουρίζει  “Πεινάω, δεν βλέπω τίποτα. Πεινάω πεινάω πολύ.”
Με αφορμή τις διαφορετικές οπτικές των δύο ποιητών επιχειρήστε χρησιμοποιώντας τη λέξη πείνα και ΄Ανοιξη να γράψετε στίχους που να απηχούν τη δική σας οπτική:

Απάντηση

μεσ’ στη βάρκα οι δυο τους πλέουν
ο ένας είναι πλούσιος
και ο άλλος πεινασμένος
μαζί σαν σεργιανίζανε
ο ένας πεινάω έλεγε,  ο άλλος μαγεμένος
της φύσης κοίταγε τις ομορφιές
όντας φαγωμένος.
Ο ένας είχε τα καλά
και ο άλλος τα χαμένα
ο ένας ζούσε υπέροχα και ο άλλος πεινασμένα

(Θάνος Καλόγηρος, Αντώνης Κάσσος, Γιώργος Κατσουλίδης, Ζούγκης Βασίλειος * «οι εκλεκτοί»)