Ο “Κατάδικος” του Κ. Θεοτόκη από το Οικείο Θέατρο -παράσταση για το ΓΕΛ Ασκληπιείου στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Επιδαύρου
Την Δευτέρα 3/12/2012 οι μαθητές του σχολείου μας παρακολούθησαν την παράσταση ο “Κατάδικος” στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου μας από το θίασο “Οικείο Θέατρο”.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΤΟΚΗΣ – Διαχρονικός και Κατά-δικός μας…
Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΤΟΚΗΣ, χωρίς να κάνει καμία προσπάθεια να εξιδανικεύσει την εποχή του και χωρίς να αντιμετωπίζει κριτικά τις καταστάσεις, εσωτερικές και εξωτερικές των ηρώων του, καταγράφει με ενάργεια και δραστικό λόγο, τα ανθρώπινα πάθη, τους ηθικούς κανόνες, τα οικονομικά συμφέροντα, την υστεροβουλία των ανθρώπων τόσο στην ύπαιθρο, όσο και της ανερχόμενης τότε αστικής τάξης. Το ρεαλιστικό ύφος της γραφής του, σε συνδυασμό με την γλώσσα που χρησιμοποιεί (υπήρξε φανατικός υποστηρικτής του δημοτικιστικού κινήματος) αλλά και η σοσιαλιστική του ιδεολογία, τον κατατάσσουν στους κλασσικούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Μέσα από το έργο του μιλάει η Ελπίδα…
Ο ΚΑΤΑΔΙΚΟΣ – ΤΟΥΡΚΟΓΙΑΝΝΟΣ – έργο με φιλοσοφικές προεκτάσεις,
Μεταπλάθει τα εξωτερικά γεγονότα σε εσωτερικό βίωμα και η δικαίωση του έγκειται στην εσωτερική του λύτρωση, έστω και αν ο δρόμος προς αυτήν είναι εντελώς προσωπικός, μια εσωτερική δηλαδή διαδικασία, που την ανακαλύπτει κανείς, Μέσα στην σκοτεινή άβυσσο της ύπαρξης του…
Η ΨΥΧΗ-ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ, η συμπαντική ψυχή,
μέσα στην οποία μπορεί ο καθένας να βρει, έστω και ένα αμυδρό φως,
μια αχτίδα σωτηρίας, υπάρχει πάντα μέσα μας μαζί με το αίμα. Και αυτό δεν είναι προνόμιο των δυνατών. Ούτε των σφετεριστών της οικονομικής, της σωματικής, ή της πνευματικής εξουσίας.
Είναι δικαίωμα του ανθρώπου…
ΑΜΑΡΤΙΑ – ΜΕΤΑΝΟΙΑ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, αυτός ο θεοκεντρικός άξονας αποτελεί την οριζόντια γραμμή πάνω στην οποία σχοινοβατούν και συγκρούονται οι δύο κοσμοθεωρίες του έργου. Η αρπαχτική και η άπραγη στάση ζωής.
Ο Πέπονας και ο Τουρκόγιαννος. Και όπως λέει ο ποιητής,
«ποιος αλήθεια ο κόσμος που υπερέχει, Ποιο το νυν και ποιο το αιέν του κόσμου…» Μέσα από αυτή την κραυγή αγωνίας ο Τουρκόγιαννος, αυτός ο «αγαθός» ο «κοινωνικά απόβλητος» ο «ελάχιστος» αναρωτιέται: «Γιατί, μάνα, τόσοι άλλοι κακοποιοί άνθρωποι προβατούν ελεύτεροι στον κόσμο και χαίρονται τα αγαθά και σπέρνουν παντού τη διχόνοια και τον πόνο και το μίσος. Γιατί βασιλεύει τόση αδικία και υποφέρουν τα αγαθά τα πλάσματα, τα αθώα παιδάκια, οι αγαθοί άνθρωποι και τα αγαθά τα ζώα, σαν τα καματερά του Αράθυμου. Εγώ ήξερα πως ο κόσμος ήταν καλός, σπλαχνιστικός, δίκαιος…»
Ο σκηνοθέτης, Μίλτος Δημουλής
Ημερ: 4 Δεκεμβρίου 2012 Κατηγορίες: εκδηλώσεις.
Ετικέτες:εκδηλώσεις, θέατρο
Αφήστε μια απάντηση