Με τη ματιά της κ. Μπενέτου

Επειδή όλα μοιάζουν διαφορετικά όταν κάποιος είναι δίπλα μας…
Ένα τραγούδι μοναδικό από απίστευτους μουσικούς όλου του κόσμου. Το βίντεο είναι εξαιρετικό!!!
Γιορτές έρχονται…
Καλό σας βράδυ.

Ευχαριστούμε την κα Μπενέτου

Τι σοφά λόγια! Αλλά μήπως κι αυτά τα λόγια δεν είναι σοφά;
«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να `ν’ ήμερος να `ναι άκακος

λίγο φαΐ λίγο κρασί
Χριστούγεννα κι Ανάσταση…»
Οδ. Ελύτης
Ακούστε όλο το ποίημα μελωποιημένο:
https://www.youtube.com/watch?v=yJ7-y2iTk_I
Με την αγάπη μου.

Από την κα Μπενέτου

Είμαι υπερήφανη για όλους τους μαθητές μου όλων των τάξεων που έφεραν σε πέρας τη γιορτή μας αλλά για τους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου είμαι και συγκινημένη που, αν και οι μικρότεροι του σχολείου, υπήρξαν ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ!!!
Ανεκτίμητη η προσφορά σας!
Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
Καλή παρέλαση!

ΕΛΛΑΔΑ, Η ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!»

Με αφορμή την αυριανή γιορτούλα μας για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, δε θα μπορούσα να μην αφιερώσω το παρακάτω βίντεο σαν αντίδραση στη μιζέρια που προσπαθούν να μας βάλουν κάποιοι…
Ας αισθανθούμε πάλι όμορφα και περήφανοι που γεννηθήκαμε σ΄ αυτή τη χώρα!

Καλή μας επιτυχία, αύριο παιδιά μου. Όλα θα πάνε καλά με τη δική σας βοήθεια.
Κα Πουλιάνου, σας θέλουμε δίπλα μας!

Καλή ακρόαση!

Με αφορμή τη Μαλάλα και τον αγώνα της για «γράμματα και αξιοπρέπεια» επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά πως «Δεν καθορίζουν οι περιστάσεις τη ζωή μας, αλλά η στάση που έχουμε απέναντί τους».
Οι σύγχρονοι στίχοι του τραγουδιού μας το θυμίζουν:
«Η ζωή
ξεκινά δυνατά και πατά
σ” άλλους γαλαξίες
συγχωρεί
τους πολύ τολμηρούς
τους τρελούς και τις αξίες…»

https://www.youtube.com/watch?v=JfTqGZBUKOo

Καλό μεσημεράκι.
Με την αγάπη μου.

Σίγουρα σ΄ αυτόν τον κόσμο, έχουμε έρθει όλοι με διαφορετικά καράβια. Γιατί όμως, δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως πάνω στην ίδια βάρκα βρισκόμαστε όλοι;
Κασσιανή, έχω δίκιο; Παιδιά, εσείς τι λέτε;
Και για να σας βοηθήσω μικροί μου φίλοι, η βάρκα είναι η γη μας, σ ΄αυτήν όλοι κατοικούμε. Έχει χώρο για όλους. Ο ήλιος μας βλέπει όλους.
Μήπως τώρα είναι πιο εύκολο το μήνυμα;
Τραγούδι αφιερωμένο σε όλους σας. Αγαπημένοι μου στίχοι. Θα τους παραφράσω λίγο…
«Κάτω απ΄ τον ήλιο κρύβεται όλη η γη και όσοι ελπίζουνε ακόμη σε Θεό…»

Βάλτε δυνατά την ένταση και απολαύστε το. Και μη ντρέπεστε…χορέψτε το κιόλας!
Με την αγάπη μου!
Καλή εβδομάδα.

Αγαπημένα μου παιδιά, να σας θυμίσω λίγα σοφά λόγια του Πλάτωνα, όσο κι αν…γκρινιάζετε!!! Πόσο δίκιο όμως είχε!!
«Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Δεν είναι η καταγωγή αλλά η αρετή μόνο που τους κάνει να διαφέρουν.» Μήπως τώρα συμφωνείτε;
Και βέβαια η αρετή δεν είναι τίποτε άλλο από τις αξίες που τις έχει ή όχι ένας άνθρωπος. Και ποιες είναι αυτές; Μα ο σεβασμός, η δικαιοσύνη, η κατανόηση, η ανοχή, το ενδιαφέρον….με άλλα λόγια ο χαρακτήρας μας!!! Στο βαθμό που τις έχει ο καθένας μπορεί να αναρωτηθεί πόσο ρατσιστής μπορεί να είναι.
Το βίντεο που ακολουθεί τα λέει όλα:

Κι αν αυτές τις αξίες δεν τις έχουμε σε μεγάλο βαθμό πάντα υπάρχει περιθώριο για…διόρθωση και «συγνώμη».
Το παρακάτω αγαπημένο σας τραγούδι(και δικό μου) σας το αφιερώνω όπως πάντα με πολλή αγάπη!

Και αύριο…με τη φόρμα σας!!!
Καλό μεσημεράκι.

Θα του έδειχνα το παρακάτω βίντεο και θα του αφιέρωνα ένα από τα αγαπημένα του τραγούδια. Θα του έλεγα να μη σταματήσει να ελπίζει και να ονειρεύεται για ό,τι καλύτερο στη ζωή του. Να ξέρει πως τα όνειρα χάνονται μόνο όταν τα παρατήσει. Και πως μόνο αν βάλει στη γνώση πανιά αυτή η …γαλάζια πεταλούδα θα τον συνοδεύει μέχρι τα βαθιά του γεράματα!


Αγαπημένοι μου μαθητές, μην ξεχάσετε ποτέ πως όπως λέει κι ο αγαπημένος μου Ν. Γκάτσος, «είναι η ζωή με τ΄όνειρο δεμένη…»
Αγαπημένη Κασσιανή το τραγούδι αυτό (λίγο βαρύ για τα παιδιά) το αφιερώνω εξαιρετικά σε σένα:

«ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ…ΠΟΛΛΑ ΟΝΕΙΡΑ!!!!»

Πολύ συγκινητικό το ποίημα αυτό. Στο μυαλό μου ήρθε σαν αστραπή ένα άλλο, ιδιαίτερα αγαπημένο μου ποίημα, το οποίο και ανακαλώ στη μνήμη μου όταν συχνά κι εγώ η ίδια «καταπιέζω» τα παιδιά μου χωρίς να το θέλω. Αναγνωρίζω πως από η ανασφάλεια που εμείς οι γονείς έχουμε και η υπερπροστασία μας απέναντι στα παιδιά μας κάποιες φορές τα «πνίγει».

Κασσιανή μου και αγαπημένοι μας γονείς, σήμερα σας αφιερώνω το παρακάτω ποίημα (διαβάστε το προσεκτικά)αλλά και το τραγούδι(μιας άλλης εποχής) που ακολουθεί:

«Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου»

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.
Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα
Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους
Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες
Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου
ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά….Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο
και κομπάζει ότι με τη δύναμή του
τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.
Άς χαροποιεί τον τοξοτή ο κομπασμός του
Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει
έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.»

Kahlil Gibran

Κλείνοντας, να πω πως όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε ότι τα παιδιά μας δε μας ανήκουν, τόσο πιο γρήγορα θα γίνουμε καλύτεροι γονείς και αυτά καλύτεροι άνθρωποι για την κοινωνία, μα πάνω απ΄όλα για το Θεό. Νομίζω πως αυτό που μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά είναι να στεκόμαστε ένα βήμα πίσω τους, φροντίζοντάς τα, καθοδηγώντας τα, μα πρώτα απ΄όλα να προσευχόμαστε γι’αυτά στο Θεό. Γιατί Αυτός τα φροντίζει, Αυτός τα καθοδηγεί, τα φωτίζει, τα χαριτώνει…όπως όλους μας άλλωστε!

Καλή Κυριακή σε όλους, μικρούς και μεγάλους!!!!