Το 8χρονο παιδί εντοπίστηκε με τα κλοπιμαία στα χέρια, σε δρόμο της Αλεξανδρούπολης. Όταν άρχισε να δίνει εξηγήσεις για την κλοπή, σε αστυνομικό τμήμα, ακόμα και οι αστυνομικοί δεν μπορούσαν να κρύψουν τη συγκίνησή τους…

Αντιδράσεις και πολλές συζητήσεις στην κοινή γνώμη της Αλεξανδρούπολης, προκαλεί η αποκάλυψη πως ένα 8χρονο αγοράκι έκλεβε κεριά από εκκλησία για να έχει φως και να διαβάζει στο σπίτι του.

Όπως αποκαλύπτει η τοπική εφημερίδα ”Γνώμη”, το 8χρονο παιδάκι αναγκάστηκε να κλέψει επειδή όπως είπε δεν έχουν πια στο σπίτι ηλεκτρικό ρεύμα, αφού τους το έκοψε η ΔΕΗ.

Σύμφωνα με αναγνώστες της εφημερίδας, τον 8χρονο παρατήρησαν περαστικοί, σε κεντρικό σημείο της πόλης, να κρατάει  κεριά, τα οποία, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, αφαίρεσε από εκκλησία. «Δεν έχουμε στο σπίτι μας ρεύμα, μας το έκοψαν, και δεν μπορώ να διαβάσω για το σχολείο», είπε στους περαστικούς, αφήνοντάς τους άφωνους.

ΠΗΓΗ: YAHOO NEWS

Ακόμη και αν δεν τα προσκαλείτε εσείς στην κρεβατοκάμαρά σας, πολλές φορές τα παιδιά βρίσκουν τρόπο, παρά τις απαγορεύσεις, να «τρυπώνουν» στο κρεβάτι σας. Βρετανική έρευνα όμως του Πανεπιστημίου του Λόνγκμπορο που πραγματοποιήθηκε σε 3.000 άτομα από ψυχολόγους και άλλους επιστήμονες προειδοποιεί ότι η συνήθεια των γονιών να μοιράζονται τον νυχτερινό τους ύπνο με τα παιδιά τους μπορεί να αποβεί καταστροφική– τόσο για τη σχέση του ζευγαριού όσο και για τη μετέπειτα εξέλιξη του ίδιου του παιδιού αναφέρει το tovima.gr.

Συγκεκριμένα, αν και το 40% των γονιών επιτρέπουν μέρα παρά μέρα στο παιδί τους να μοιράζεται μαζί τους το κρεβάτι τους, δεν είναι ευχαριστημένοι με αυτό, ενώ το 48% ομολογεί ότι αυτή η συνήθεια έχει ολέθρια αποτελέσματα για την ερωτική ζωή του ζεύγους.

Το πρώτο βήμα για την κατάργηση μιας πρακτικής που κάνει τα παιδιά ακόμη πιο εξαρτημένα από τους γονείς και πολλές φορές ανίκανα να κοιμηθούν μόνα τους είναι να… μην την αρχίζετε. Είναι πολύ σημαντικό να μην ενθαρρύνετε τα μικρά σας να μοιράζονται το κρεβάτι σας, συχνά εξορίζοντας τον έναν γονιό (στις περισσότερες περιπτώσεις τον μπαμπά) στον καναπέ.

Στην περίπτωση όμως που το παιδί έχει ήδη συνηθίσει να κοιμάται μαζί σας και δίνει μάχη για να διατηρήσει τα «κεκτημένα» του, οι ειδικοί εμφανίζονται κατηγορηματικοί: οφείλετε να επιμείνετε με τρυφερότητα αλλά ακλόνητη σταθερότητα ώσπου το παιδί να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι θα κοιμάται μόνο.

Για να μη νιώσει απόρριψη ή στέρηση της γονεϊκής αγάπης είναι πολύ σημαντικό να μην το στέλνετε απλώς στο δωμάτιο του το βράδυ αλλά να το βάζετε οι ίδιοι για ύπνο και να το νανουρίζετε ή να του διαβάζετε ένα παραμύθι κάνοντάς το να νιώσει ηρεμία και ασφάλεια προτού μείνει μόνο του.

Για τα «ασυμβίβαστα» παιδιά που εφορμούν στο γονεϊκό υπνοδωμάτιο στη μέση της νύχτας η μοναδική λύση είναι να τα καθησυχάζετε αλλά να φροντίζετε να επιστρέψουν άμεσα στο κρεβάτι τους χωρίς να ενδίδετε από τεμπελιά ή συμπόνια.

Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν απλοί κανόνες που υπό περιπτώσεις θα επιτρέπουν στο παιδί να κοιμηθεί μαζί σας. Κάθε οικογένεια μπορεί να θέσει τα δικά της όρια, αρκεί αυτά να τηρούνται απαράβατα, όπως π.χ. σε περίπτωση σοβαρής ασθένειας του παιδιού.

Στα ρωμαϊκά όργια οι συμμετέχοντες έτρωγαν μέχρι τελικής πτώσεως και μετά τα… «απέβαλλαν». Την ίδια τακτική ακολουθούσαν και οι κυρίες της υψηλής κοινωνίας, για να διατηρήσουν τη σιλουέτα τους. Σήμερα πολλές έφηβες «επιβιώνουν» με μια φρυγανιά ή λίγες ντοματούλες, καθώς η πεποίθηση ότι οι αδύνατες γυναίκες είναι οι ευτυχισμένες είναι βαθιά ριζωμένη στο συλλογικό ασυνείδητο αναφέρει σε δημοσίευμά της η Καθημερινή (6/3/2010). Εις επίρρωσιν αυτών, ο βομβαρδισμός από λιπόσαρκα μοντέλα επιβαρύνει επιπλέον την ψυχολογία των εφήβων. «Ξαφνιάστηκα όταν οι συμμαθήτριες της 10χρονης κόρης μου αρνήθηκαν να φάνε από την τούρτα γενεθλίων της, για να μην… παχύνουν!» περιγράφει μια μητέρα. Στον αντίποδα, «σε όλη μου τη ζωή το κριτήριό μου για να επιλέξω εστιατόριο ήταν μόνο η καθαρή του τουαλέτα», ομολογεί γυναίκα που πάσχει από νευρική βουλιμία για πάνω από δέκα χρόνια. Η ψυχιατρική νόσος των διατροφικών διαταραχών που ανέκαθεν υπήρχε, όπως άλλωστε και η ετυμολογία της βουλιμίας αποδεικνύει (βους και λιμός), μπορεί πλέον να καταπολεμηθεί αν διαγνωσθεί έγκαιρα.

«Οι διατροφικές διαταραχές ταλαιπωρούν μεγάλο αριθμό νεαρών κυρίως γυναικών», λέει η εξειδικευμένη ψυχολόγος κ. Μαρία Τσιάκα από το Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών.

Η αιτία που οδηγεί μια έφηβη (9 στις 10 ασθενείς είναι γυναίκες) σε διατροφική διαταραχή δεν μπορεί να προσδιοριστεί με σαφήνεια. «Μια τραυματική εμπειρία: διαζύγιο των γονιών, αλλαγή σχολείου, σχολική βία ή σεξουαλική παρενόχληση μπορούν να θεωρηθούν ως οι ρίζες του κακού», αναφέρει η κ. Τσιάκα. «Παράλληλα, οι ορμονικές αλλαγές της εφηβείας δημιουργούν μεγάλη σύγχυση. Οι πρωτοεμφανιζόμενες καμπύλες συνοδευόμενες από τη σεξουαλική επιθυμία φαντάζουν απειλητικές στα άτομα αυτά». Αλλάζοντας, επομένως, τις διατροφικές τους συνήθειες «παγώνουν» τις αλλαγές αυτές, δεδομένου ότι η απώλεια πολλών κιλών σταματάει την περίοδο. Ακόμα, η ανεπαρκής διατροφή συρρικνώνει τον εγκέφαλο και δυσχεραίνει τις λειτουργίες του, με συνέπεια ο ασθενής να ζει περιόδους έντονης ευφορίας και ενεργητικότητας, που όμως γρήγορα μεταλλάσσονται σε υποτονικότητα και αδυναμία.

Συνήθως, οι μαθήτριες με ανορεξία πραγματώνουν φιλόδοξους στόχους, όπως την εισαγωγή σε υψηλόβαθμα ΑΕΙ, με δυσκολία όμως ολοκληρώνουν τις σπουδές. Οι ειδικοί, άλλωστε, παρατηρούν μια σύνδεση μεταξύ επιτυχημένων πατεράδων και ανορεξικών τέκνων. «Πρόκειται για γονείς που τρέφουν μεγάλες προσδοκίες για τα παιδιά τους», διευκρινίζει η ψυχολόγος. Ας μην ρίχνουμε, όμως, την πέτρα του αναθέματος στους γονείς… «Δεν έχει αποδειχθεί ότι ευθύνονται για την εμφάνιση της νόσου παρά μόνο για τη διαιώνισή της, όταν παγιδεύονται σε μη υγιή μοντέλα συμπεριφοράς», υπογραμμίζει η κ. Τσιάκα. «Πιο βοηθητικοί τελικά είναι οι ευέλικτοι γονείς που παραστέκονται στο παιδί χωρίς να του υποδεικνύουν το “σωστό”». Όλη η οικογένεια δοκιμάζεται από τη διατροφική διαταραχή ενός μέλους της. «Οι γονείς είναι η λύση και όχι το πρόβλημα, γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική η δουλειά μαζί τους».

Οι Έλληνες πατεράδες αναδεικνύονται το «δεξί χέρι» της θεραπεύτριας. «Οι μαμάδες, καθώς βρίσκονται πολύ κοντά στο παιδί, συχνά έχουν “ξοδέψει” τα ψυχικά τους αποθέματα, όταν όμως ενεργοποιούνται οι μπαμπάδες, τα αποτελέσματα είναι θεαματικά».

Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πάσχουν από κάποια μορφή διατροφικής διαταραχής. «Το 1% εκδηλώνει νευρική ανορεξία (διακοπή πρόσληψης τροφής και απώλεια βάρους), ένα 5% νευρική βουλιμία (εναλλαγή ασιτίας και υπερφαγίας, υπεργυμναστική και αποβολή τροφής), ένα άλλο 5% αδηφαγική διαταραχή (επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας που χαρακτηρίζονται από κατανάλωση μεγάλης ποσότητας τροφής σε μικρό χρονικό διάστημα) και ένα 2-3% άτυπες μορφές αυτών» διευκρινίζει η ψυχολόγος κ. Μαρία Τσιάκα από το Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών. «Δυστυχώς, τα περισσότερα περιστατικά δεν έχουν καν διαγνωστεί». Πιο «ύπουλη» μορφή είναι η νευρική ανορεξία, η ψυχιατρική ασθένεια με το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας, αφού 20% των πασχόντων καταλήγουν. «Προκαλούνται συν τω χρόνω σοβαρά προβλήματα υγείας: καρκίνος, εγκεφαλικό, ρήξεις οργάνων λόγω ατροφίας και ανακοπή καρδιάς». Μόνο μία στις τρεις ασθενείς με νευρική ανορεξία αναρρώνει συχνά κατόπιν νοσηλείας. Εκτιμάται ότι το 50% όσων υπήρξαν ως παιδιά παχύσαρκα, εμφάνισαν στην εφηβεία κάποια μορφή διατροφικής διαταραχής. «Ξεκίνησαν μια δίαιτα που δεν σταμάτησαν ποτέ» εξηγεί η κ. Τσιάκα.

«Με είχαν μεγαλώσει με την πεποίθηση ότι μόνο όταν είσαι κούκλα αξίζεις», εξομολογείται η 38χρονη Κατερίνα, που ζει με την ανορεξία εδώ και 25 χρόνια. «Στα 13 μου ξεκίνησα να τρέφομαι ξαφνικά μόνο με πιπεριές, έχασα 15 κιλά και η περίοδός μου σταμάτησε». Η χρεοκοπία της οικογενειακής επιχείρησης, αλλά και το παράδειγμα της μητέρας και της γιαγιάς, που έπασχαν και εκείνες εν αγνοία τους, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο. «Υποθέτω ότι με την άρνησή μου να φάω ήθελα να τραβήξω την προσοχή των γονιών μου και παράλληλα να τους κάνω “οικονομία”». Η τελειομανής Κατερίνα περνάει τρίτη στο πανεπιστήμιο, αλλά αποφοιτεί με μεγάλη καθυστέρηση.

«Ζητούσα βοήθεια, αλλά κανείς δεν είχε εξειδικευθεί στην ασθένεια, ενημερώθηκα τελικά από ξένα sites».

Στις δύο εγκυμοσύνες της υπήρξε τυπική με τη διατροφή, αλλά αμέσως μετά «έτρεξε» σε διαιτολόγο. «Μου έδωσε δίαιτα, ενώ φαινόμουν ανορεξική!». Η επαγγελματική της πορεία δεν ήταν η αναμενόμενη, καθώς δεν απέδιδε. «Παραιτήθηκα, τελικά, όταν μου διέγνωσαν σκλήρυνση κατά πλάκας και κατάθλιψη». Η 38χρονη μητέρα προσπαθεί να γίνει παράδειγμα προς αποφυγή για τις κόρες της.

Σήμερα, με τη βοήθεια του κέντρου, η Κατερίνα βρίσκεται σε καλό δρόμο. «Ξεκίνησα να δοκιμάζω όσα μαγειρεύω…».

.

Γονείς, προσοχή: μην αγοράζετε κομπιούτερ στα παιδιά σας πριν από την ηλικία των 14 ετών. Μεγάλη έρευνα σε παιδιά ηλικίας 10-14 ετών έδειξε ότι οι επιδόσεις τους στο σχολείο έπεσαν όταν απέκτησαν τον πρώτο υπολογιστή. Οι Αμερικανοί ερευνητές συνέκριναν τους βαθμούς που έπαιρναν τα παιδιά στο σχολείο πριν και μετά την απόκτηση κομπιούτερ και συμβουλεύουν τους γονείς να μην παίρνουν υπολογιστή σε παιδιά κάτω των 14 ετών.

Οι πολλές ώρες περιήγησης στο Ιnternet επηρεάζουν αρνητικά τις σχολικές επιδόσεις και ενδέχεται να δημιουργήσουν προβλήματα μάθησης και αντίληψης, αποφαίνονται οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας στις ΗΠΑ.

Ο καθηγητής Τζέικομπ Βίγκντορ συνέκρινε τις σχολικές επιδόσεις 150.000 μαθητών ηλικίας 10-14 ετών πριν και μετά την απόκτηση και τη χρήση υπολογιστή. «Τα αποτελέσματα της έρευνάς μας είναι σημαντικά γιατί συνδέουν τη χρήση υπολογιστών με τις επιδόσεις των παιδιών στο σχολείο. Μπορεί ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής να αποτελεί σημαντικό εργαλείο για την εργασία ενός ενηλίκου, όμως δεν συμβαίνει το ίδιο και για ένα παιδί 10-14 ετών. Το παιδί προτιμά να παίξει παιχνίδια ή να «σερφάρει» απλώς στις διάφορες σελίδες του Διαδικτύου» λέει ο δρ Βίγκντορ, ο οποίος συμβουλεύει τους γονείς να μην παίρνουν ελαφρά τη καρδία την απόφαση να αγοράσουν προσωπικό υπολογιστή σε μικρά παιδιά. «Θα τους κάνουν περισσότερο κακό, παρά καλό. Ας περιμένουν μερικά χρόνια» καταλήγει ο Αμερικανός επιστήμονας.

Την άποψή του συμμερίζεται και ένας Βρετανός συνάδελφός του, ο βιολόγος Αρικ Σίγκμαν, ο οποίος προειδοποιεί ότι οι πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή μπορούν να προκαλέσουν στα παιδιά μαθησιακές δυσκολίες, αδυναμία συγκέντρωσης της προσοχής (SDΑS), διαταραχές στον ύπνο και μυωπία.

Ο κ. Σίγκμαν ήταν εκείνος που, πριν από λίγο καιρό, πρότεινε στο αρμόδιο βρετανικό υπουργείο να απαγορεύσει με σχετικό νόμο τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή σε παιδιά κάτω των 9 ετών.

Στο δυτικό κόσμο, περισσότερα από 25 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 8-14 ετών περιηγούνται με άνεση το Διαδίκτυο, παίζουν παιχνίδια, «κατεβάζουν» ταινίες και μουσική και συνομιλούν με άλλους χρήστες στα λεγόμενα chat rooms.

Αλλά, σύμφωνα με τους γιατρούς, αυτή η στενή επαφή με τη νέα τεχνολογία μπορεί να αποβεί επικίνδυνη για την υγεία τους, καθώς ο αναπτυσσόμενος εγκέφαλος του παιδιού περικλείεται από λεπτά οστά που επιτρέπουν στην ακτινοβολία να διεισδύει ευκολότερα.

Πιο βλαβερές επιπτώσεις για την υγεία έχει η χρήση των ασύρματων υπολογιστών, που εκπέμπουν ακτινοβολία στη ζώνη των 2GΗz. Στις ευαίσθητες ηλικίες των 8-14 ετών, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα όρασης, πόνους στον λαιμό και στον αυχένα, πονοκεφάλους και αδυναμία συγκέντρωσης της προσοχής.

Ανήλικοι «κολλημένοι» στην οθόνη
Το 60% παιδιών από 8 έως 14 ετών παγκοσμίως πλοηγούνται με άνεση στο διαδίκτυο. Περνούν κατά μέσον όρο τουλάχιστον 7 ώρες ημερησίως μπροστά σε οθόνες συσκευών. Το 50% προτιμά τον υπολογιστή από την τηλεόραση ή το κινητό. Το 35% χρησιμοποιεί παραλλαγές της ΤweenSpeak, της «διεθνούς» γλώσσας των SΜS μηνυμάτων.

<<Ξένη δημοσίευση>>