Στη νοτιοανατολική γωνιά της Εύβοιας βρίσκεται το θρυλικό ακρωτήριο Καφηρέας, που είναι ευρύτατα γνωστό με το όνομα Κάβο Ντόρο, (Cavo D’ Oro), που σημαίνει “το χρυσό ακρωτήρι” και που πήρε αυτό το όνομα από τα κοιτάσματα χρυσού κι αργύρου που είχαν ανακαλύψει εκεί Φοίνικες θαλασσοπόροι. Το όνομά του είναι συνδεδεμένο από τα αρχαία κιόλας χρόνια με ένα πλήθος ναυαγίων αλλά και τις αγωνίες αμέτρητων ναυτικών κατά τη διέλευση ενώπιόν του. Οι λυσσαλέοι Βορειοανατολικοί άνεμοι που πνέουν στη περιοχή κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και που ωθούν τα καράβια προς την αιχμηρή αυτή προεξοχή το έχουν καταστήσει ως ένα από τα πιο επικίνδυνα ναυσιπλοϊκά σημεία.
Άγρια και επιβλητική ομορφιά δεσπόζει στο τοπίο του ακρωτηρίου που δείχνει εμφανή τα σημάδια της αέναης πάλης με τα φυσικά στοιχεία με τα λιγοστά δεντράκια λυγισμένα κάτω από τη συντριπτική δύναμη του ανέμου. Σε ένα ύψωμα πάνω από το ακρωτήρι αγναντεύει το πέλαγος το εκκλησάκι του Αγίου Γρηγορίου, και απέναντί του η βραχονησίδα Αράπης με το φύλακα Άγγελο των ναυτικών, τη Φάσσα, το φάρο του ακρωτηρίου. Η βραχονησίδα αυτή έχει ονομαστεί και “ξυλοφάγος”, λόγω των αναρίθμητων ναυαγίων απάνω της.
Η ευρύτερη περιοχή του ακρωτηρίου με τα βουνά Σαμάρι, Αηδόνι, Κερασιά , Πρόκα, τα οποία είναι οι απολήξεις του όρους Όχη, αποτελεί ένα όμορφο φυσικό τοπίο με πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Πλατάνια, δρύς, βελανιδιές, πουρνάρια, υδροχαρή φυτά , αλλά και ζώα όπως αλεπούδες, λαγoύς, ασβούς, πέρδικες και πολλά άλλα είδη πουλιών συναντά κανείς στην περιοχή. Και η θαλάσσια περιοχή του ακρωτηρίου όμως συντηρεί μεγάλες ομάδες ψαριών καθώς μεταφέρονται σ’ αυτήν με τα θαλάσσια ρεύματα πλούσια θρεπτικά στοιχεία.
Αυτή η ευρύτερη περιοχή του ακρωτηρίου περιλαμβάνει μια ομάδα χωριών που είναι γνωστή ως “Τα χωριά του Κάβο Ντόρο” . Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι η απομόνωσή τους λόγω του άσχημου οδικού δικτύου που τα συνδέει με την Κάρυστο αλλά και του δύσβατου της περιοχής. Ξεκινώντας από την Κάρυστο πρέπει να διανύσουμε μια διαδρομή 60 χιλιομέτρων περίπου για να προσεγγίσει κανείς τα περισσότερα από αυτά και να φτάσει στο Ακρωτήρι. Τα 40 χιλιόμετρα είναι χωμάτινα και δύσκολα καθώς η διαδρομή χαρακτηρίζεται από τις πολλές στροφές, τα φαράγγια, τις ρεματιές που κόβουν το δρόμο και τους χειμερινούς μήνες δημιουργούν νεροφαγώματα που απαιτούν τετρακίνητο όχημα. Περνώντας τον Πλατανιστό, συναντάμε τον Αντιά γνωστόν για το τοπικό ιδίωμα των κατοίκων του, τα σφυρίγματα. Η ησυχία του τοπίου και η ανάγκη επικοινωνίας από απόσταση λόγω του δύσβατου της περιοχής επινόησε αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας που περιλαμβάνει πλήρες λεξιλόγιο!
Στη συνέχεια Κόμιτο, Ευαγγελισμός, Καψούρι, Δρυμονάρι, Θύμι, Ζαχαριά, Αμυγδαλιά, Πρινιά, Καλλιάνοι, χωριά κλεισμένα πίσω από τον κόσμο, ξεχασμένα στο δικό τους ρυθμό. Μόλις τη δεκαετία του ΄80 συνδέθηκαν με το ηλεκτρικό δίκτυο και ζουν ακόμα μακριά από καθε είδος σύγχρονης τεχνολογίας, σε έναν τόπο πεντακάθαρο, αγνό, αμόλυντο από κάθε είδους ρύπανση. Φαντάζει οξύμωρο, κι όμως σε ευθεία απόσταση απέχουν περίπου 80 χιλιόμετρα από τη πρωτεύουσα. Οι Καβοντορίτες άνθρωποι φιλόξενοι, απλοί, καθάριοι, λουσμένοι από το φως και τον ατίθασο βοριά του Αιγαίου θα μας υποδεχτούν με χαρά καθώς οι επισκέψεις στον τόπο τους είναι ελάχιστες. Θα μας πουν ότι αγαπούν τον τόπο τους, τη φύση του, την απλή ζωή που ζουν, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
- Η παραλία των Καλλιάνων.
Θα επιστρέψουμε αναρωτώμενοι, ποιοι ζουν την πραγματική ζωή!
