Η προστασία του περιβάλλοντος και η κλιματική αλλαγή είναι από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα του σύγχρονου κόσμου. Παρά την παγκόσμια ευαισθητοποίηση που έχει συντελεστεί τα τελευταία χρόνια από περιβαλλοντικές οργανώσεις, κρατικούς φορείς ή εκπαιδευτικά προγράμματα, οι ουσιαστικές λύσεις που χρειάζονται σε θέματα βαριάς βιομηχανίας, παραγωγής ενέργειας, μέσα μεταφοράς, βιομηχανίας τροφίμων προσκρούουν σε ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και σταματούν. Ο κάθε ευσυνείδητος πολίτης παλεύει μέχρι εκει που μπορεί, στο άμεσο περιβάλλον του, ανακυκλώνοντας, αποφεύγοντας άσκοπες σπατάλες ενέργειας, προστατεύοντας το εναπομείναν πράσινο…
Πόσο γνώστες της πραγματικότητας είμαστε. Πόσο βέβαιοι είμαστε για το τι θα συμβεί στο μέλλον; Κατά πόσο μπορούμε να αποφύγουμε ή να προστατευτούμε από τις επερχόμενες τρομακτικές συνέπειες;
Σ’ αυτές τις ερωτήσεις σίγουρες απαντήσεις δεν υπάρχουν. Το γεγονός είναι πάντως ότι κατά τη διάρκεια του αιώνα μας ήδη η μέση θερμοκρασία του πλανήτη είναι κατά 0,5 βαθμούς Κελσίου ανεβασμένη και προβλέπεται σύντομα να γίνει μεγαλύτερη. Αυτός ο μισός βαθμός έχει ήδη αλλάξει πολλά πράγματα που είναι εμφανή, κυρίως τη συρρίκνωση των πάγων στους πόλους. Αν συζητήσει κανείς με ανθρώπους ηλικίας τουλάχιστον 50 ετών που ζουν στην επαρχία και που βρίσκονται σε επαφή με τη φύση και ιδίως σε ορεινές περιοχές, θα του πουν πως βλέπουν μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας προς το θερμότερο, σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια, καθώς και αισθητή μείωση των χιονοπτώσεων αλλά και περισσότερη ζέστη στους θερινούς μήνες.
Οι αλλαγές του κλίματος που συντελέστηκαν μέσα στα 4 δισεκατομμύρια χρόνια της ζωής στη Γη (παγετώνες, εποχές έντονης ζέστης) επέρχονταν με πολύ αργούς ρυθμούς λόγω του ότι δημιουργούνταν με φυσικό τρόπο και η μεταβολή ήταν σταδιακή σε χρονικό διάστημα χιλιετιών. Οι ζωντανοί οργανισμοί είχαν έτσι τη δυνατότητα να προσαρμοστούν και να ευημερήσουν.
Ο άνθρωπος των τελευταίων αιώνων όμως από την έκρηξη της βιομηχανικής επανάστασης και μετά απελευθέρωσε τρομακτικές ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα στη ατμόσφαιρα μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, απορυθμίζοντας τη φυσική ροή των πραγμάτων, βιάζοντας κατά κάποιο τρόπο τη Γη. Το διοξείδιο του άνθρακα έχει διάρκεια ζωής 100 χρόνων στην ατμόσφαιρα. Αυτό ωθεί κάποιους να δηλώσουν ότι η άσχημη προοπτική της εξέλιξης του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι δρομολογημένη κι αναπόφευκτη. Ότι ακόμα κι αν σήμερα σταματούσαμε όλες τις δραστηριότητες που εκπέμπουν διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα (πράγμα παντελώς αδύνατο) και πάλι δεν θα μπορούσαμε να αποφύγουμε τις συνέπειες.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι το πώς θα εξελιχτεί το θέμα είναι συγκερασμός πάρα πολλών παραγόντων, όπως του πόσο διοξείδιο του άνθρακα θα συνεχίσουμε να εκπέμπουμε, του επιβαρυντικού ρόλου του μεθανίου, του πώς θα ανταποκριθούν οι ωκεανοί στην τεράστια απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα που κάνουν, του πόσο θα διατηρηθούν τα υφιστάμενα δάση που κινδυνεύουν από πυρκαγιές και αποψίλωση, του ποιος θα είναι ο ρόλος της ηλιακής ακτινοβολίας και των νεφών που θα σχηματίζονται λόγω της αυξημένης κατακράτησης υδρατμών στην ατμόσφαιρα εξαιτίας της αύξησης της θερμοκρασίας και άλλων.
Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και κυρίως οι μελλοντικές γενιές είναι ότι σε 50 χρόνια από τώρα μπορεί η ζωή στη Γη να είναι εντελώς διαφορετική από σήμερα κι ότι πρέπει να αλλάξουμε ουσιαστικά τη στάση μας πάνω σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον, αλλά το βασικότερο σαν λαοί αυτού του πλανήτη να επηρεάσουμε συλλογικά για αλλαγή στάσης τους κυβερνώντες που καθορίζουν τις μοίρες μας και που φέρουν την βασική ευθύνη γι αυτό το θέμα που δεν έχει σύνορα!
