Τα όνειρα είδαν την καθημερινότητά μου και δραπέτευσαν. Έχω ακινητοποιηθεί, να μην πω απολιθωθεί. Μήτε μπρος, μήτε πίσω. Το να πετάξω ούτε συζήτηση. Ο ουρανός έχει κατέβει ίσα με τις τρίχες του κεφαλιού μου και με κρατάει κάτω. Σήμερα είναι η χειρότερη μέρα μου. Παρασκευή. Μετά το σχολείο, τέσσερις ώρες φροντιστήριο. Θέλω να γίνω φοιτητής και θα το πληρώσω το βαρύ αντίτιμο. Αύριο Σάββατο, επαναληπτικά διαγωνίσματα. Την Κυριακή προετοιμασία για ολόκληρη την επόμενη εβδομάδα. Οι αντοχές μου ας υπάρχουν για λίγους μήνες ακόμα, λίγο έμεινε … (συνεχίζεται προσεχώς με το p_d_10…)
