Σχολικό έτος 2001-02
Συντονιστές: Ευθύμιος Ιωαννίδης, Κωνσταντίνος Κιουρτσής.
Κείμενα: Ευθύμιος Ιωαννίδης
Συμμετέχοντες: 44 εκπαιδευτικοί, σε δύο ομάδες
Διάρκεια: 5 ώρες για κάθε ομάδα (3:30-8:30 μμ)
Λίγα λόγια για τη λειτουργία της μαθητικής ομάδας εργασίας (πχ αγωγής υγείας) θα βρείτε στη διαδικτυακή θέση http://blogs.sch.gr/kkiourtsis/?p=6338
4η Δραστηριότητα : Ταξιδεύοντας στο Χωρόχρονο
Ο συντονιστής καλεί τα μέλη της ομάδας να τον ακούσουν και να ακολουθούν τις οδηγίες του:
– Όταν βρισκόμαστε σε ένταση, έχουμε την τάση να μην αναπνέουμε βαθιά.
Όταν θέλουμε να βοηθήσουμε το σώμα μας να χαλαρώσει, μπορούμε να αναπνέουμε αργά και βαθιά. Ας το δοκιμάσουμε.
Κλείσε τα μάτια σου.
Να εστιάσεις την προσοχή σου στην ανάσα σου. Πώς είναι; επιφανειακή ή βαθιά; Αργή ή γρήγορη; Από που έρχεται; Από το στήθος ή από το στομάχι;
Συνέχισε να αναπνέεις όλο και πιο αργά. Όλο και πιο βαθιά. Εισπνοές από τη μύτη, εκπνοές από το στόμα. Μετά από κάθε εκπνοή, κράτα την ανάσα σου μετρώντας μέχρι το 4. Στη συνέχεια και πάλι βαθιά εισπνοή – αργή εκπνοή και κρατάμε την ανάσα μέχρι το 4. (επαναλαμβάνουμε για 4 φορές).
Τώρα, ανοίξτε τα μάτια σας. Πάρτε βαθιά εισπνοή, τραβήξτε τις ωμοπλάτες σας προς τα πίσω, εκπνεύστε αργά, μετρήστε μέχρι το 4 και πάλι βαθιά εισπνοή, οι ωμοπλάτες πίσω, αργή εκπνοή, αφήνουμε τα χέρια να πέσουνε στα πλάγια, και σφίγγουμε τις γροθιές μας εισπνέοντας βαθιά, χαλαρώνουμε τα χέρια εκπνέοντας αργά (επαναλαμβάνουμε για 4 φορές).
Και πάλι αφήνουμε τα χέρια μας να πέσουνε στα πλάγια και σηκώνουμε τους ώμους μας προς τα αυτιά μας εισπνέοντας βαθιά, κατεβάζουμε τους ώμους μας εκπνέοντας αργά, μετράμε μέχρι το 4 και μετά και πάλι βαθιά εισπνοή, αργή εκπνοή (επαναλαμβάνουμε για 4 φορές)
Πιέζουμε το πηγούνι προς το στήθος, εισπνέοντας βαθιά, επαναφέρουμε το πηγούνι εκπνέοντας αργά, μετράμε μέχρι το 4 και συνέχεια (επαναλαμβάνουμε για 4 φορές).
Κλείστε και πάλι τα μάτια σας.
Χαλαρώνουμε το σώμα, τα χέρια πέφτουν ελεύθερα στα πλάγια.
Συνεχίζεις να εισπνέεις βαθιά, να εκπνέεις αργά, μετράμε μέχρι το 4 και πάλι βαθιά εισπνοή . Σε κάθε εισπνοή, φανταζόμαστε ότι εισπνέουμε ζεστασιά, σε κάθε εκπνοή φανταζόμαστε ότι μας φεύγουν τα ζόρια.
Φαντάσου τον εαυτό σου να φεύγει από τον χώρο αυτόν, να βγαίνει στο δρόμο, και να συναντάει μία ανοιχτή πόρτα. Μπαίνεις μέσα, σε οδηγεί σε ένα διάδρομο, που καταλήγει σε μία σκάλα με 10 σκαλοπάτια, τα κατεβαίνεις αργά. Σε κάθε σκαλοπάτι, βαθιά εισπνοή, αργή εκπνοή, μετράς μέχρι το 4, και συνεχίζεις στο επόμενο σκαλοπάτι. Μετά το 100 σκαλοπάτι και πάλι ένας διάδρομος που καταλήγει σε μια πόρτα που φέρνει από έξω φως. Βγαίνεις στο φως, είσαι μέσα σε ένα όμορφο δάσος, νιώθεις γαλήνη, νιώθεις σιγουριά, κοιτάζεις γύρω, κανένας άνθρωπος πουθενά, νιώσε το δροσερό αεράκι, άκουσε τα πουλιά.
Προχωράς αργά, νωχελικά, ένα ποτάμι μπροστά σου με μια ξύλινη σταθερή γέφυρα, περνάς απέναντι, στο βάθος ένα σπίτι . Έχει αρχίσει να σουρουπώνει , κατευθύνεσαι προς το σπίτι, είναι ένα πέτρινο σπίτι με κεραμίδια , σπρώξε την πόρτα, θα ανοίξει για σένα, μπες μέσα.
Κοίταξε γύρω σου, λίγο το φως που μπαίνει από τα παράθυρα, ένα σεντούκι σε μια άκρη, το πλησιάζεις, ξεσκονίζεις το καπάκι του. Κάτι είναι γραμμένο στο καπάκι, είναι δύο λέξεις, δεν μπορείς να τις διαβάσεις, τα γράμματα δε φαίνονται , το φως λιγοστό, βραδιάζει, αναρωτιέσαι. Να το ανοίξεις το καπάκι ή να φύγεις; Η περιέργειά σου μεγάλη, ανοίγεις το καπάκι και ένα πολύχρωμο γλυκό φως πλημμυρίζει το σπιτάκι.
Τώρα διακρίνονται και οι δύο λέξεις: “ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΑΡΕΛΘΟΝ” και πράγματι, το σεντούκι είναι γεμάτο με φωτογραφίες από το παρελθόν σου, φωτογραφίες ασπρόμαυρες, έγχρωμες, μεγάλες, μικρές, κοίταξέ τες καλά, μία προς μία, τί σου θυμίζουν;
Κράτησέ τες στη μνήμη σου, πρέπει να επιστρέψεις, πάρε μία φωτογραφία και κλείσε το σεντούκι απαλά, βγες από το σπιτάκι και πάρε το δρόμο του γυρισμού μέσα από το δάσος. Μετά τη ξύλινη γέφυρα, αναζήτησε τα 10 σκαλοπάτια και ανέβα μετρώντας δέκα ανάσες (βαθιά εισπνοή – αργή εκπνοή και πάρε το δρόμο που θα σε φέρει σε αυτό το δωμάτιο. Μπες μέσα, σκέψου πως είναι, ποιοί είναι μέσα, που κάθεσαι, πως κάθεσαι, όποιος είναι έτοιμος, ανοίγει τα μάτια του.
Έχουμε επιστρέψει όλοι; Όποιος νιώθει την ανάγκη, μπορεί να μας μιλήσει για μια φωτογραφία που πήρε από το σεντούκι του”.
5η Δραστηριότητα : Ροζ συννεφάκια
Ο συντονιστής, ζητάει από τα μέλη, να σχηματίσουν δύο ομάδες. Η κάθε ομάδα θα δημιουργήσει μια ιστορία με δεδομένη αρχή, ως εξής. Το πρώτο μέλος της ομάδας, διαβάζει την αρχή της ιστορίας και συμπληρώνει μια πρόταση. Ακολουθεί το δεύτερο μέλος κοκ, ώσπου να κλείσει ο κύκλος.
Αρχή της μίας ιστορίας: ” Ο Περικλής, ένας 35άρης Αθηναίος . . . . .”
Αρχή της άλλης ιστορίας: ” Ο Αρίστος, ένας 35άρης ομοφυλόφιλος Αθηναίος . . .”.
Η κάθε ομάδα, τελειώνει την ιστορία της, αφού διαβαστεί και την ακούσουν τα μέλη της, ετοιμάζει μία ζωγραφιά του ήρωα, στην οποία θα αποδίδονται όσο περισσότερα στοιχεία του είναι δυνατόν.
Ολομέλεια: Διαβάζονται οι δύο ιστορίες και παρουσιάζονται οι δύο ζωγραφιές. Τα μέλη συγκρίνουν τις δύο ιστορίες και τις δύο ζωγραφιές. Στη συνέχεια, ακολουθεί συζήτηση: Από πού προέρχεται η εικόνα που έχουμε για τους ομοφυλόφιλους;