Δημιουργημένος από τον Έλληνα συνθέτη Σπύρο Σαμάρα, με στίχους του Έλληνα ποιητή Κωστή Παλαμά, ο Ολυμπιακός Ύμνος είναι στην πραγματικότητα η αρχαιότερη ιδιοκτησία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.
Διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων – Πλοήγηση
Ο Ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων
Ο διάσημος συνθέτης Σπύρος Σαμάρας ανέλαβε το καθήκον να δημιουργήσει μια μουσική σύνθεση για την έναρξη των Αγώνων του 1896 στην Αθήνα, των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων που διεξήχθησαν δύο χρόνια μετά την ίδρυση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Η σύνθεση αυτή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1896 στο Φιλολογικό Σύλλογο “Παρνασσός”. Στις 25 Μαρτίου 1896, ο Βασιλιάς Γεώργιος, από το Παναθηναϊκό Στάδιο, ανακήρυξε την τελετή έναρξης των πρώτων Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων με το άκουσμα του νέου Ολυμπιακού Ύμνου.
Από τις επόμενες Ολυμπιάδες έως το 1956, η διοργανώτρια χώρα υποχρεωνόταν να διαθέτει τον δικό της Ολυμπιακό Ύμνο, κάτι που αποδείχθηκε αναίτιο. Έτσι, το 1936, ο Ύμνος των Αγώνων του Βερολίνου, συνθέτης του οποίου ήταν ο Ρίχαρντ Στράους, επιλέχθηκε να γίνει ο μόνιμος Ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων. Ωστόσο, αυτή η απόφαση ανακλήθηκε λίγο αργότερα, και από το 1954 έως το 1956 επικράτησε ο Ύμνος του Πολωνού Μίχα Σπίσακ.
Όλα αυτά άλλαξαν το 1958, όταν ο ύμνος των Σαμάρα / Παλαμά ορίστηκε από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή ως ο επίσημος ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων. Από την Ολυμπιάδα της Ρώμης το 1960, ανακρούεται στις τελετές έναρξης και λήξης κάθε Ολυμπιάδας, συνήθως μεταγλωττισμένος στη γλώσσα της διοργανώτριας χώρας.
Ο Ολυμπιακός Ύμνος έχει μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες, αν και πολλές διοργανώτριες χώρες προτιμούν να ακούγεται στα ελληνικά.
Η αρχική παρτιτούρα βρίσκεται στην έδρα της ΔΟΕ στη Λωζάνη.
Ολυμπιακός ύμνος – Στίχοι
Αρχαίο Πνεύμ’ αθάνατον αγνέ πατέρα,
του ωραίου του μεγάλου, και τ’ αληθινού,
κατέβα φανερώσου, κι άστραψε εδώ πέρα,
στη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού.
Στο δρόμο και στο πάλεμα, και στο λιθάρι,
στων ευγενών Αγώνων, λάμψε την ορμή.
Και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι,
και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί.
Kαι σιδερένιο πλάσε, και άξιο το κορμί.
Κάμποι βουνά και (θάλασσες) πέλαγα, φέγγουνε μαζί σου,
σαν ένας λευκοπόρφυρος, μέγας ναός.
Και τρέχει στο ναό εδώ, προσκυνητής σου,
και τρέχει στο ναό εδώ, προσκυνητής σου.
Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός, κάθε λαός.
Αρχαίο Πνεύμ’ αθάνατο, κάθε λαός.
σημ. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν τραγουδιέται ο Ύμνος, η λέξη «θάλασσες» (πρώτος στίχος τρίτης στροφής) αντικαθίσταται από τη λέξη «πέλαγα».
— Κ. Παλαμάς, Άπαντα, τόμ. 3, Μπίρης
