Ο Μάρτιος λέγεται και Ανοιξιάτης γιατί είναι ο μήνας που φέρνει την άνοιξη. Στις 21 Μαρτίου έχουμε την εαρινή ισημερία.  Ο μήνας αυτός συνδέεται και με τη Σαρακοστή. Σ’ αυτό οφείλονται και οι παροιμίες «Ο Μάρτης δε λείπει από τη Σαρακοστή», «Όλοι οι μήνες τρώνε κρέας και ο Μάρτης κόκαλα». 

Ο λαός μας τον ονομάζει Κλαψομάρτη, Πεντάγνωμο, Γδάρτη και Παλουκοκάφτη, γιατί είναι ο πιο άστατος καιρικά μήνας του χρόνου. Χαρακτηριστική είναι η λαϊκή παροιμία: «Μάρτης είναι χάδια κάνει, πότε κλαίει, πότε γελάει». Στα παλιά χρόνια με τον ερχομό του Μάρτη τα παιδιά τραγουδούσαν τα κάλαντα του Μάρτη, γνωστά ως χελιδονίσματα, επειδή άρχιζαν πάντα με τις λέξεις «Ήρθεν, ήρθεν χελιδόνα…».

25η Μαρτίου

Διπλή γιορτή γιορτάζουμε

Διπλή είναι η χαρά

Γιορτάζει η πατρίδα μας

Μαζί και η Παναγιά!

Τα Ελληνάκια (Ευγενία Φακίνου)

 

Ήρωες του 1821:

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

O Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε στην Πελοπόννησο και εξ αυτού του λόγου είναι γνωστός και ως «Γέρος του Μωριά». Γεννήθηκε «εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής… εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι», όπως αναφέρει στα Απομνημονεύματά του. Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές. Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του. Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρούσου. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάστηκε στη Μάνη για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα.

Γεώργιος Καραϊσκάκης

 

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε κυρίως στη Ρούμελη (Στερεά Ελλάδα). Γεννήθηκε το 1780 στο Μαυρομάτι Καρδίτσας και ήταν γιος του αρματολού Δημήτρη Καραΐσκου και της μοναχής Ζωής Ντιμισκή. Από τη μητέρα του, ο «γιος της καλογριάς» κληρονόμησε τον ανυπότακτο χαρακτήρα του.  Στα 15 του ο Γεώργιος Καραϊσκάκης εγκαταλείπει τους γονείς του και σχηματίζει κλέφτικη ομάδα από συνομηλίκους του. Τρία χρόνια αργότερα πέφτει στα χέρια του Αλή Πασά, ο οποίος εκτιμώντας τον ισχυρό του χαρακτήρα τον προσλαμβάνει στη σωματοφυλακή του. Στην Αυλή των Ιωαννίνων όχι μόνο έμαθε τη στρατιωτική τέχνη, αλλά και στοιχειώδη γράμματα, γραφή και ανάγνωση.

 Οδυσσέας Ανδρούτσος

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος έπεσε θύμα των εμφύλιων διαμαχών κατά τη διάρκεια του Αγώνα και σκοτώθηκε από χέρι ελληνικό. Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1788 και ήταν ο μονάκριβος γιος του ξακουστού αρβανίτη αρματολού της Ρούμελης Αντρέα Βερούση ή Καπετάν Ανδρούτσου και της Ακριβής Τσαρλαμπά, κόρης προεστού της Πρέβεζας. Στο νησί του Οδυσσέα είχε καταφύγει η μητέρα του για να γλιτώσει από την καταδίωξη των Τούρκων, επειδή ο πατέρας του είχε ακολουθήσει τον θαλασσομάχο Λάμπρο Κατσώνη στις ανά το Αιγαίο περιπέτειές του. Εκεί βαφτίστηκε το 1792 από τη γυναίκα του Κατσώνη, Μαρουδιά, που για τον ίδιο λόγο είχε ζητήσει κι αυτή άσυλο στο νησί. Προς τιμή του ομηρικού ήρωα, του δόθηκε το όνομα Οδυσσέας. Ο ίδιος, όμως, πατρίδα του θεωρούσε την πατρίδα του πατέρα του, τις Λιβανάτες της Λοκρίδας. Όταν ο Αλή Πασάς έμαθε πως ο φίλος του καπετάν Ανδρούτσος, που εν τω μεταξύ είχε αποκεφαλιστεί από τους Τούρκους το 1797, άφησε γιο, τον πήρε κοντά του στην αυλή του στα Γιάννενα, που αποτελούσε τότε σπουδαίο στρατιωτικό σχολείο, στο οποίο μαθήτευσαν αρκετοί Έλληνες αγωνιστές του ’21. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον μεγάλωσε ο μικρός Οδυσσέας. Εκεί έμαθε τα πρώτα γράμματα και να μιλάει ιταλικά και αρβανίτικα. Η σωματική του δύναμη ήταν παροιμιώδης και διηγούνται αναρίθμητα κατορθώματά του. Κάποιος βιογράφος του γράφει, ότι «επήδα ως έλαφος, έτρεχεν ως ίππος και ίππευεν ως Κένταυρος».

 Παπαφλέσσας

Κληρικός, από τους σημαντικότερους αγωνιστές της Επανάστασης του ‘21.  Ο Γεώργιος Δικαίος Φλέσσας, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα, γεννήθηκε το 1786 ή το 1788 στην Πολιανή Μεσσηνίας. Στις αρχές του 1818 μάλωσε μ’ ένα Τούρκο αγά της περιοχής για κάποια διαφιλονικούμενα κτήματα και αναγκάστηκε να καταφύγει στην Κωνσταντινούπολη. Λίγο προτού εγκαταλείψει την Πελοπόννησο κι ενώ καταδιώκετο από Τούρκους οπλοφόρους, φέρεται να τους είπε: «Άιντε ρε και πού θα μου πάτε! Θα ξαναγυρίσω πάλι ή δεσπότης ή πασάς και τότε θα λογαριαστούμε!» .Στην Κωνσταντινούπολη γνωρίστηκε με τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο, ο οποίος τον κατήχησε και τον μύησε στη Φιλική Εταιρεία στις 21 Ιουνίου του 1818 με το συνθηματικό όνομα Αρμόδιος. Την ίδια περίοδο έγινε αρχιμανδρίτης από τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε’. Από τη στιγμή που έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας, ο Παπαφλέσσας αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι στην υπόθεση του εθνικού ξεσηκωμού.

 Αθανάσιος Διάκος

Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν από τους πρωτεργάτες του εθνικού ξεσηκωμού στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα και ήρωας της μάχης της Αλαμάνας. Γεννήθηκε το 1788 στην Άνω Μουσουνίτσα της Φωκίδας (σημερινός Αθανάσιος Διάκος) και κατ’ άλλους στη γειτονική Αρτοτίνα, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Γραμματικός. Ο πατέρας του μη μπορώντας να αντέξει τα βάρη της πολυμελούς οικογένειάς του, τον έστειλε δόκιμο μοναχό στο κοντινό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, σε ηλικία 12 ετών. Πέντε χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την καλογερική, όταν σκότωσε ένα Τούρκο αγά, επειδή, σύμφωνα με κάποια παράδοση, αυτός του έθιξε τον ανδρισμό του, θαμπωμένος από την ομορφιά του. Ο νεαρός Αθανάσιος εντάχθηκε ως πρωτοπαλίκαρο στο σώμα του οπλαρχηγού Γούλα Σκαλτσά και τότε ήταν που έλαβε το προσωνύμιο Διάκος, με το οποίο έγινε γνωστός και έμεινε στην ιστορία. Το 1814 πήγε στα Ιωάννινα και εντάχθηκε στη σωματοφυλακή του Αλή Πασά, της οποίας επικεφαλής ήταν ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. Όταν ο Ανδρούτσος διορίστηκε αρχηγός στο αρματολίκι της Λιβαδειάς, ο Διάκος τον ακολούθησε. Μετά την αποχώρηση του Ανδρούτσου, ο Διάκος ανακηρύχθηκε καπετάνιος τον Οκτώβριο του 1820, ενώ την ίδια περίοδο μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Στις 27 Μαρτίου 1821, ο Αθανάσιος Διάκος πρωτοστατεί στην κήρυξη της Επανάστασης στην Ανατολική Στερεά.

 Μπουμπουλίνα

Μια από τις δύο κορυφαίες γυναικείες μορφές της Ελληνικής Επανάστασης. Η άλλη είναι η Μαντώ Μαυρογένους. Η Μπουμπουλίνα ήταν κόρη του Υδραίου πλοιάρχου Σταυριανού Πινότση και γεννήθηκε το 1771 στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, όπου ο πατέρας της εκρατείτο για συμμετοχή στα Ορλοφικά. Στα 17 της παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Γιάννουζα και στα 26 της έμεινε χήρα με τρία παιδιά. Το 1801 παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Σπετσιώτη καραβοκύρη Δημήτριο Μπούμπουλη και έγινε έκτοτε γνωστή ως Μπουμπουλίνα (η γυναίκα του Μπούμπουλη). Έχασε και τον δεύτερό της σύζυγο με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά. Την περιουσία του θανόντος συζύγου της, που ξεπερνούσε τα 300.000 τάλληρα, την επένδυσε αποκτώντας μερίδια σε διάφορα σπετσιώτικα πλοία. Ξόδευε την περιουσία της, όχι μόνο για τη διατήρηση των πλοίων της, αλλά και για τα στρατεύματα στην ξηρά.

 Μαντώ Μαυρογένους

Εξέχουσα μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, μία από τις ελάχιστες γυναίκες που διακρίθηκαν στον Αγώνα. Η Μαντώ (Μαγδαληνή το βαπτιστικό της όνομα) Μαυρογένους γεννήθηκε το 1796 ή το 1797 στην Τεργέστη, όπου ο πατέρας της Νικόλαος Μαυρογένης, γόνος της ονομαστής φαναριώτικης οικογένειας των Μαυρογένηδων με καταγωγή από τις Κυκλάδες, ασχολείτο με το εμπόριο. Η μητέρα της Ζαχαράτη Χατζή Μπατή, γεννημένη στη Μύκονο, αλλά με καταγωγή από τη Σπάρτη, ήταν πολύγλωσση και κρατούσε τα κατάστιχα των εμπορικών δραστηριοτήτων του άνδρα της. Σύμφωνα με τον Γάλλο φιλέλληνα στρατιωτικό και συγγραφέα Μαξίμ Ρεμπό, η Μαντώ γνώριζε γαλλικά και ιταλικά. Ήταν προικισμένη μ’ ένα γλυκύτατο χαρακτήρα, αλλά «όταν μιλάει για την ελευθερία της πατρίδας της, φλογίζεται, η συζήτηση ζωντανεύει και τα λόγια της κυλάνε με μια φυσική ευγλωττία που σου κρατούν την ανάσα». Με την έναρξη της Επανάστασης, η Μαντώ Μαυρογένους από την Τήνο, όπου διέμενε μετά τον θάνατο του πατέρα της, έσπευσε στη Μύκονο και πρωτοστάτησε στην εξέγερση των κατοίκων του νησιού.

 

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/503

© SanSimera.gr

Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Ο Άγγελος Γαβριήλ στάλθηκε από τον Θεό στην Ναζαρέτ, στην Μαρία, μια αγνή κόρη, που ήταν μνηστευμένη με έναν άντρα από το γένος του Δαβίδ, ο οποίος ονομαζόταν Ιωσήφ. Ο άγγελος μπήκε στο σπίτι της και της είπε:
– Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος είναι μαζί σου.

Η Μαρία, μόλις είδε τον άγγελο ταράχτηκε πολύ από τα λόγια του και σκεφτόταν μόνη της τι να σήμαιναν τα λόγια αυτά και ο χαιρετισμός του. Τότε ο άγγελος της είπε:
– Μην φοβάσαι Μαρία, γιατί ο Θεός σ’ έκρινε άξια για μια μεγάλη ευλογία. Θα γεννήσεις γιο και θα του δώσεις τ’ όνομα Ιησούς. Αυτός θα είναι μέγας για την αγιότητα Του και το έργο Του. Θα ονομαστεί Υιός του Θεού και θα του δοθεί ο θρόνος του προπάτορά του Δαβίδ. Θα βασιλέψει στους αιώνες και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος.
– Και πώς θα συμβούν αυτά, αφού δεν έχω άντρα; ρώτησε τον άγγελο η Μαρία.
– Πνεύμα Άγιο θα σε επισκεφτεί και θα σε περιβάλει και η δύναμη του Ύψιστου Θεού θα σε σκεπάσει και θα σε προστατέψει. Γι’ αυτό και το παιδί που θα γεννηθεί από σένα θα είναι άγιο και αναμάρτητο. Να και η Ελισάβετ, η συγγενής σου θα γεννήσει και αυτή ένα γιο στα γεράματα της, επειδή τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον Θεό.
– Είμαι η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει αυτό που θέλει και διατάζει ο Κύριος.
Λίγο μετά απ’ αυτό το γεγονός, δηλαδή τον Ευαγγελισμό, η Μαρία πήγε σε μια ορεινή πόλη της Ιουδαίας όπου έμεναν ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ. Μπήκε στο σπίτι τους και μόλις χαιρέτησε, η Ελισάβετ αισθάνθηκε το παιδί να σκιρτάει μέσα στα σπλάχνα της. Τότε την φώτισε το Άγιο Πνεύμα και φώναξε με χαρά:
– Ευλογημένη να είσαι ανάμεσα στις γυναίκες και ευλογημένος καρπός της κοιλίας σου!
Έμεινε μαζί τους περίπου τρεις μήνες και γύρισε έπειτα στο σπίτι της.

Σταυρόλεξο: Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Ακούμε και μαθαίνουμε τα παρακάτω τραγούδια πατώντας τον σύνδεσμο:

1. » Ο Θούριος του Ρήγα» 
2. «Γκιουλ Μπαξέ- Ένα παλικάρι είκοσι χρονών»
3. Μάνα μου τα κλεφτόπουλα
4. Να’τανε το 21′

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ! Ο Φεβρουάριος είναι ο καλύτερος μήνας του χρόνου, αν όχι ο καλύτερος, είναι τουλάχιστον ο πιο ξεχωριστός! Ο Φεβρουάριος είναι ο πιο μικρός. Όχι μικρότερος μονάχα απ’ όσους έχουν 31 ημέρες, μικρότερος απ’ όλους. Ακόμα κι όταν μεγαλώνει και παίρνει επάνω του μια ημέρα παραπάνω, παραμένει σταθερά ο μικρότερος! Ο Φεβρουάριος είναι ο νονός κάθε έτους. Έτος απλό ή δίσεκτο; Από τον Φεβρουάριο κρίνεται.
Ο Φεβρουάριος είναι κουτσός, όμως ουδέποτε το ένιωσε αυτό ως αναπηρία. Τον είπαν βέβαια κουτσοφλέβαρο, μα δεν στενοχωρήθηκε. Έχει αυτός στην άνοιξη να ρίχνει το βλέμμα του. Με το κουτσό του βήμα την πλησιάζει αργά. Πηγαίνει και κάθεται κάτω από μιαν αμυγδαλιά και περιμένει στωικά να τον ραντίσει η ελπίδα με τα άνθη της. Είναι από τη φύση του αισιόδοξος. Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει! Ο Φεβρουάριος έχει μέσα του κάτι λευκό, κάτι καθαρό, κάτι παγωμένο. Ακόμα και αν τελικά δεν ρίξει χιόνι, νιώθεις πως στην ψυχούλα του κρύβεται ένα παγάκι μικρό. Χρειάζεται να του στρώσεις κουβέρτα σε έναν βελούδινο, μπορντό καναπέ, πλάι στο τζάκι, για να λιώσει. Χρειάζεται χαλί παχύ για να ξαπλώσει. Χρειάζεται φλοκάτη σγουρή, ζεστασιά στην συμπεριφορά, αγκαλιά αληθινή. Αλήθεια! Ο Φεβρουάριος έχει μέσα του το Καρναβάλι. Στις τσέπες του πάντοτε δεκάδες σερπαντίνες. Στον σκούφο του πολύχρωμος ψιλοκομμένος χαρτοπόλεμος. Στη σκέψη του το γλέντι και μια τάση να καμουφλαριστεί. Να ντυθεί αποκριάτικα, να μασκαρευτεί, να σε μπερδέψει. Να σε κάνει να πιστέψεις πως έφτιαξε ο καιρός κι εκείνος ξαφνικά να σε κρυώσει ή το αντίθετο. Να σε κάνει να πιστέψεις πως είναι καταχείμωνο και ξαφνικά να σε λούσει με έναν ήλιο ζεστό.
Ο Φεβρουάριος έχει μέσα του πίκρα και χαρά, μαζί. Μην κοιτάς που θα πιει κρασιά τις Απόκριες. Ο χειμώνας φεύγει και θα είναι αυτός που θα τον ξεβγάλει μέχρι τη γωνία. Θα τον πάει ως την άνοιξη κι ύστερα θα τον αποχαιρετίσει. Από την άλλη, θα την δει την άνοιξη που έρχεται, μα δεν θα την προλάβει. Τα άνθη της αμυγδαλιάς μπορεί ναι είναι πανέμορφα, μπορεί να είναι τα πρώτα, μπορεί να είναι αυτά που κουβαλούν το μήνυμα, όμως είναι τόσο ευαίσθητα! Ένα σκούντημα κατά λάθος κι έπεσαν. Κι ύστερα; 

 

Με Θέατρο στο σχολείο ξεκίνησε ο Φεβρουάριος! 

Το ωραιότερο παραμύθι που γράφτηκε ποτέ για μικρούς και μεγάλους είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι μαθητές.Ένα παραμύθι γεμάτο δυνατά μηνύματα για την αγάπη, την προσφορά, τη γενναιοδωρία, την πλεονεξία, την ακόρεστη μανία που οδηγεί στην ανικανοποίητη και αχόρταγη απαίτηση για όλο και περισσότερα μέχρι που η ζωή φτάνει στο τέλος…

Παίζω και μαθαίνω μέσα από το παιχνίδι!

Σχηματίσαμε το αρχικό γράμμα του ονόματός μας στην αυλή του σχολείου μας χρησιμοποιώντας πετραδάκια που μαζέψαμε από τη θάλασσα το καλοκαίρι! 

 

 

 

 

 

Ημέρα – Νύχτα,   Ήλιος – Φεγγάρι,   Τέχνη στη φύση 

   

 

Διατροφική Πυραμίδα

Βιωματική δράση, προκειμένου τα νήπια να καταλάβουν τις ομάδες τροφών και τη συχνότητα κατανάλωσής τους!

Επίσκεψη στο γειτονικό αλσάκι

Επωφεληθήκαμε της ηλιόλουστης ημέρας και κάναμε έναν όμορφο περίπατο στο αλσάκι που βρίσκεται κοντά στο σχολείο μας! Η μάθηση στη φύση με τη μορφή παιχνιδιού, είναι ιδιαίτερα διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα! 

Γίναμε μικροί καλλιτέχνες και δημιουργήσαμε όμορφα έργα με φυσικά υλικά :

Στα Μαθηματικά κάναμε επανάληψη στους αριθμούς 1, 2, 3.  Κάναμε διάταξη και τους σχηματίσαμε με φυσικά υλικά, κουκουνάρια:

Μάθαμε την ευθεία και την καμπύλη γραμμή και τη σχηματίσαμε με το σώμα μας:

Με αφορμή  τη θεματική ενότητα “Διατροφή” που ασχοληθήκαμε, γευτήκαμε μία μεγάλη ποικιλία γαλακτοκομικών προϊόντων, προσφορά γονέα ενός μαθητή μας:

ΑΠΟΚΡΙΕΣ! Η αγαπημένη γιορτή, το ξεφάντωμα που περιμένουν μικροί και μεγάλοι!!! Ονομάζονται έτσι, επειδή την περίοδο αυτή, συνηθίζεται να μην τρώνε κρέας οι Χριστιανοί, δηλαδή «να απέχουν από κρέας». Λέγονται επίσης Απόκριες, Απόκρεω, της Τυροφάγου, γιατί την εβδομάδα αυτή τρώνε μόνο γαλακτοκομικά και όχι κρέας, για να προετοιμαστούν σιγά – σιγά για τη νηστεία της Σαρακοστής. Ανάλογη με την ελληνική λέξη Αποκριά είναι και η λατινική λέξη καρναβάλι.

Στολίσαμε το σχολείο μας, φτιάξαμε όμορφες κατασκευές και διασκεδάσαμε στο υπέροχο μασκέ πάρτι μας με τη μασκότ μας τη Μίνι και γευτήκαμε τις απολαυστικές λιχουδιές που ετοίμασαν οι μαμάδες!!!