“Τρωάδες” του Ευριπίδη στο κάστρο της Πάργας (Μάιος 2015)

Αλμπέρ Καμύ:Το καλοκαίρι

[…] Και μόνοι με τον ορίζοντα. Τα κύματα έρχονται απ’ την αόρατη Ανατολή, ένα ένα, υπομονετικά. Φτάνουνε μέχρις εμάς και πάλι υπομονετικά φεύγουν προς την άγνωστη Δύση, ένα ένα. Ατέλειωτη πορεία που δεν άρχισε ούτε τελείωσε ποτέ… Ποτάμια μικρά και μεγάλα περνούν, η θάλασσα περνά και μένει. Έτσι θα ‘πρεπε ν’ αγαπώ, πιστά και φευγαλέα. Σμίγω με τη θάλασσα.

[…] Μερικές νύχτες που η γλυκύτητά τους παρατείνεται, ναι, μπορούμε άφοβα να πεθάνουμε τότε, ξέροντας πως τούτες οι νύχτες θα ξανάρθουν ύστερα από μας πάνω στη γη και στη θάλασσα. Απέραντη θάλασσα, πάντα οργωμένη, πάντα παρθένα, η θρησκεία μου μαζί με τη νύχτα! Μας πλένει και μας χορταίνει στα στείρα αυλάκια της, μας ελευθερώνει και μας κρατάει ορθούς. Σε κάθε κύμα μια υπόσχεση, πάντα η ίδια. Τι λέει το κύμα; Αν θα ‘πρεπε να πεθάνω περιστοιχισμένος από κρύα βουνά, αγνοημένος από τον κόσμο, δίχως την αγάπη των δικών μου, εξουθενωμένος τέλος, η θάλασσα, την ύστατη στιγμή, θα γέμιζε το κελί μου, θα ερχόταν να με συγκρατήσει πάνω από το είναι μου και να με βοηθήσει να πεθάνω χωρίς μίσος.

[…] Ο χώρος και η σιωπή σμίγουν και γίνονται βάρος στην καρδιά. Μια ξαφνική αγάπη, ένα  μεγάλο έργο, μια αποφασιστική πράξη, μια σκέψη που μεταμορφώνει προκαλούν σε ορισμένες στιγμές την ίδια ανυπόφορη αγωνία, ανάμεικτη μ’ ακαταμάχητα θέλγητρα. Γλυκιά υπαρξιακή αγωνία, εξαίσιο άγγιγμα ενός κινδύνου που δεν ξέρουμε τ’ όνομά του, το ότι ζω σημαίνει άραγε πως τρέχω προς το χαμό μου; Ας τρέξουμε πάλι χωρίς ανάπαυλα προς το χαμό μας. Είχα πάντα την αίσθηση πως ζούσα στο πέλαγος, σε κίνδυνο, στην καρδιά μιας μεγαλόπρεπης ευτυχίας.

_______________________

  ~ Αλμπέρ Καμύ (1913-1960) Φιλόσοφος και συγγραφέας, ιδρυτής του Theatre du Travail (1935)

   Πηγή: trickmetreatme.tumblr.com

Το είδαμε: http://antikleidi.com

Ακολουθεί  δροσερό μουσικό μας … δωράκι  μόνο για σας!!! (με κλικ στον σύνδεσμο):

www.youtube.com/watch?v=K8uIlD-gkx8

Ελύτης: όλα τα πήρε το καλοκαίρι

Στην ερμηνεία η Ελευθερία Αρβανιτάκη σε μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ’ άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία…

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι…

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι…

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα…

Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα…

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι…

Καλοκαιρινά μουσικά …μεζεδάκια .

Δροσερή καλημέρα με καλοκαιρινά ακούσματα.

Κ Α Λ Ο    Σ Α Β Β Α Τ Ο Κ Υ Ρ Ι Α Κ Ο !!!

Απολαύστε τα, με κλικ στον σύνδεσμο:

1.Nancy Sinatra & Lee Hazlewood-Summer Wine

www.youtube.com/watch?v=Ib_eW9VSUwM

2.Ella Fitzgerald – Summertime

www.youtube.com/watch?v=u2bigf337aU

3.Είσαι Θεός – Γιάννης Πάριος

www.youtube.com/watch?v=eYAdwfcB_nI

4. Μάτια Μπλε- Γιάννης Πάριος

www.youtube.com/watch?v=-Vl0cswFWZU

5.ΑΔΕΛΦΕΣ ΔΗΜΑ – ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

www.youtube.com/watch?v=9yvKwWiSIAg

Και για…. δραστήριους  συνταξιούχους

TOM JONES – Delilah (1968)

www.youtube.com/watch?v=8a_T3U1rg2I

Θερινό ηλιοστάσιο. Είσοδος καλοκαιριού.

 Την  21η Ιουνίου του 2017 και ώρα Ελλάδας 07:24 ο ήλιος βρίσκεται στο ζενίθ του ουράνιου θόλου, όπως εμείς τον παρατηρούμε, στο σύνολο της ετήσιας περιστροφής της Γης γύρω από αυτόν. Έχουμε το λεγόμενο θερινό ηλιοστάσιο που σηματοδοτεί, αστρονομικά, την έναρξη του καλοκαιριού για το βόρειο ημισφαίριο.

Η λέξη Ηλιοστάσιο προέρχεται από το «ήλιος» και το «στέκομαι»/«στάση» επειδή κοντά στα ηλιοστάσια (λίγες ημέρες πριν ή μετά) ο Ήλιος φαίνεται να επιβραδύνει τη φαινομενική κίνησή του προς τα βόρεια ή προς τα νότια, μέχρι που την ημέρα του ηλιοστασίου αυτή η κίνηση μηδενίζεται και αντιστρέφεται. Έτσι ο Ήλιος φαίνεται να “στέκεται”.

Την 21η Ιουνίου η μέρα έχει τη μεγαλύτερη διάρκεια από όλες τις άλλες για το βόρειο ημισφαίριο καθώς ο Βόρειος Πόλος είναι στραμμένος περισσότερο προς τον Ήλιο. Αντίστοιχα στο νότιο ημισφαίριο έχουμε τη μικρότερη μέρα του χρόνου.

Υποδεχόμαστε το καλοκαίρι με τέσσερα μουσικά….. μεζεδάκια:(με κλικ στον σύνδεσμο)

1.Το καλοκαίρι σαν θα ‘ρθει _Μανώλης Μητσιάς

www.youtube.com/watch?v=NLqndj14WEg

2.ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ – Το καλοκαίρι το μορτάκι

www.youtube.com/watch?v=1YAMicny4Og

3.Το καλοκαιράκι – Φατμέ

www.youtube.com/watch?v=LUadUCvR-GY

4.Ο ΓΛΑΡΟΣ (Μια βάρκα ήταν μόνη )ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ.

www.youtube.com/watch?v=93moKTwXCrU

Πες το με ποίηση : ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.

Με στίχους του Ελύτη ας υποδεχτούμε τον Ιούνιο. ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!

Πηγή:antikleidi.com (απόσπασμα από παλαιότερη ανάρτησή του)

Για επίλογο: Μελοποιημένος  Ελύτης. Το Δελφινοκόριτσο

Βράβευση των μαθητών μας για τη συμμετοχή τους στις θεατρικές ομάδες

Το σχολείο μας σε μια συγκινητική εκδήλωση βράβευσε στο αμφιθέατρο τους μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου για τη συμμετοχή τους στο 6ο Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος στη Μεσσήνη με το έργο του Αισχύλου “Επτά επί Θήβας”. Ήταν η ιδανικότερη στιγμή για να αποχαιρετήσουμε αυτα τα παιδιά που φέτος μας δίδαξαν τι σημαίνει ομαδικό πνεύμα και δημιουργικός αυθορμητισμός. Επίσης το σχολείο μας τίμησε και τον μαθητή της Γ΄Γυμνασίου Σπύρο Γάτο για τη συμμετοχή του στο παγκόσμιο φεστιβάλ της Λετονίας.

Στη συνέχεια βραβεύτηκαν οι μαθητές της θεατρικής ομάδας του Μπρεχτ για τη συμμετοχή τους στο μαθητικό φεστιβάλ της Πρέβεζας με το έργο “Τρόμος και αθλιότητα του “Τρίτου Ράιχ”.

Κωνσταντίνου και Ελένης των ισαποστόλων

Α. Το απολυτίκιο

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον ἐν οὐρανῷ θεασάμενος, καί ὡς ὁ Παῦλος τήν κλῆσιν οὐκ ἐξ ἀνθρώπων δεξάμενος, ὁ ἐν βασιλεῦσιν, Ἀπόστολός σου Κύριε, Βασιλεύουσαν πόλιν τῇ χειρί σου παρέθετο· ἣν περίσωζε διά παντός ἐν εἰρήνη, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Β.Για την Κωνσταντίνα:Ναντίν – Σταμάτης Κόκοτας

Γ. Για την Ελένη:Καζαντζίδης – Νίτσα Ελενίτσα

Δ.Για τον Κωνσταντίνο:Ο ΚΩΣΤΑΣ. Κ. ΣΤΑΝΙΣΗ

Χ Ρ Ο Ν Ι Α      Π Ο Λ Λ Α !!!!!

Μου χρωστάς ένα ταξίδι στη θάλασσα

 Πλησιάζουμε στο τέλος του διδακτικού έτους. Πιο χαλαρά λοιπόν. πιο ανάλαφρα, πιο αισιόδοξα. Ακολουθεί το άρθρο της Τάμι Γκεκτσιάν που είδαμε στην ιστοσελίδα  enallaktikidrasi.com

Είναι τόσο κοντά, μα μου φαίνεται χιλιόμετρα μακριά να βαδίσω το δρόμο προς τη θάλασσα μαζί σου. Μην ξεχνάς όμως ότι μου το χρωστάς. Ήδη χτυπάει αλαφιασμένη η καρδιά μου. Οι δυο μας ξυπόλητοι να περπατάμε στην αμμουδιά, η θάλασσα γαλήνια να καθρεφτίζει το φεγγάρι που σίγουρα θα μας χαμογελά.

Μου χρωστάς αυτό το ταξίδι και ας διαρκέσει έστω και λίγα λεπτά. Ήδη νιώθω την άμμο στα πόδια μου, τον αέρα να ανεμίζει τα όπως πάντα ατίθασα μαλλιά μου. Ήδη βλέπω το χαμόγελό σου την ώρα που θα λιώνει το παγωτό και θα στο δίνω άτσαλα για να προφτάσω να μην λερωθώ. Ήδη νιώθω το άγγιγμα σου απαλά στην πλάτη για να με προφυλάξεις από το να σκοντάψω.

Θέλω να μιλάμε για ώρες ∙ όχι για τις ζωές μας αλλά για αυτά που ζήσαμε μαζί. Δε με ενδιαφέρει η προαγωγή που πήρες αν δεν ήμουν εκεί για να σε συγχαρώ. Δε με νοιάζει το καινούριο αμάξι που πήρες αν δεν ήμουν ο πρώτος συνοδηγός. Δε με νοιάζει τίποτα που να μην είμαι μέσα που να μην έχω συμμετοχή. Δεν είναι εγωισμός, είναι ο φόβος πως δε θα αντέξω να είμαι ακροατής μιας ζωής που ήμουν πρωταγωνιστής.

Μου χρωστάς ένα ταξίδι στη θάλασσα ∙ έχω κόψει ήδη τα εισιτήρια και ας μην είναι διάρκειας αλλά στιγμής.

 Λίγα λόγια για την συγγραφέα Τάμι Γκεκτσιάν από την ίδια

Σπούδασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης(ΑΠΘ) . Συνέχισα τις περαιτέρω σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο ενώ πλέον το δαιμόνιο της γραφής είχε κάνει ορατή την παρουσία του.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αναζητώ ένα μολύβι και μια κόλλα χαρτί ή μετέπειτα πληκτρολόγιο και οθόνη, για να αποτυπώσω σκέψεις, όνειρα, ιστορίες…
Όνειρο μου ένας κόσμος όπου οι άνθρωποι θα έχουν τα μάτια τους κάτω στην ψυχή και το χαμόγελο κολλημένο πάνω στα χείλη. Η Τάμι Γκεκτσιάν είναι συγγραφέας του βιβλίου “Λέξεις χωρίς ήχο” Εκδ. Γερμανός.

Μουσική συμπλήρωση της ανάρτησης:Αναμνήσεις Βίκυ Λέανδρος

Άλκης Αλκαίος: Εντελβάις

 Εννέα τραγούδια με αναφορά στο Μάη περιείχαν οι τρεις προηγούμενες αναρτήσεις μας. Το δέκα το καλό σήμερα:Όταν σε συνάντησα άρχιζεν ο Μάης φόραγες λουλούδια γιορτινά, γράφει ο δικός μας  Άλκης στο Εντελβάις του. Σε κάποιους που μπορεί να μελαγχολήσουν με τους στίχους του τραγουδιού, τους μεταφέρουμε την δική μας αισιόδοξη προσέγγιση:Ζω για να έχω αναμνήσεις και όχι μόνο όνειρα.(Τους στίχους μας θύμισε ο Βαγγέλης Σιάμος).

Οι στίχοι του Άλκη

Σ’ έναν κόσμο γυάλινο κι αποστειρωμένο
ήσυχα τις μέρες μου περνώ
πάνε χρόνια που έπαψα να σε περιμένω
πάνε χρόνια που για σένα ζω

Σε παράδεισους ανθίζω
και σε θερμοκήπια
ονειρεύομαι κι ελπίζω
και πεθαίνω ήπια
Σε παράδεισους ανθίζω
και σε θερμοκήπια
ονειρεύομαι κι ελπίζω
και πεθαίνω ήπια

Όταν σε συνάντησα άρχιζεν ο Μάης
φόραγες λουλούδια γιορτινά
έκοψα απ’ το στήθος σου ένα εντελβάις
και δε σε συνάντησα ξανά

Σε παράδεισους ανθίζω
και σε θερμοκήπια
ονειρεύομαι κι ελπίζω
και πεθαίνω ήπια
Σε παράδεισους ανθίζω
και σε θερμοκήπια
ονειρεύομαι κι ελπίζω
και πεθαίνω ήπια

Σημ:1.Τη μουσική του τραγουδιού έχει γράψει ο Μάριος Τόκας και το ερμηνεύει ο Δημήτρης Μητροπάνος.

2.Το όνομα  του Εντελβάις προέρχεται απο το γερμανικό Edel (που σημαίνει ευγενής) και Weiss “λευκό”.Το χρώμα του λευκού θεωρείται σύμβολο της αγνότητας και Edelweiss σημαίνει “ευγενής λευκότητα”.Στα ρουμάνικα florea reginei σημαίνει “το λουλούδι Βασίλισσα”
Το εντελβάις που λέγεται και αστέρι των Άλπεων, είναι ένα λουλουδάκι άγνωστο στην Ελλάδα. Το βρίσκει κανείς στις Αλπεις, στις απότομες πλαγιές ανάμεσα στους βράχους και τα χιόνια . Μοιάζει με ασημένιο αστεράκι χωρίς καθόλου άρωμα. Στην Ελβετία υπάρχει ένας θρύλος για το Εντελβάις που τον διηγούνται οι κάτοικοι της όμορφης αυτής και σχεδόν πάντα χιονισμένης χώρας της Ευρώπης.
Υπήρχε κάποτε στην πιο ψηλή βουνοκορφή ανάμεσα στα χιόνα και στα σύννεφα ένας πύργος που έμενε η βασίλισσα του χιονιού. Ήταν πολύ όμορφη, ντυμένη πάντα στα λευκά με ξανθά μαλλιά , σχεδόν διάφανη. Αλλά και η καρδιά της ήταν σκληρή και ψυχρή σαν το πάγο.
Κάποτε ένας νέος ήθελε να τη γνωρίσει..αλλά οι φύλακες τον έριξαν απο το γκρεμό…Στο θέαμά του η βασίλισσα δάκρυσε πρώτη φορά και εκεί φύτρωσε το σπάνιο αυτό λουλούδι…Λέγεται ότι φέρνει πολύ τύχη σε όποιον το έχει…

Τι γιορτάζουμε την Πρωτομαγιά; Μέρος 1ο

 Ο μήνας Μάιος πήρε το όνομα του από την Μαία, η οποία σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ήταν μια από τις Πλειάδες και μητέρα του θεού Ερμή.

Κατά μία άλλη εκδοχή η προέλευση του ονόματος αποδίδεται στη ρωμαϊκή θεότητα Μάγια η οποία ήταν σύζυγος του Ήφαιστου.

Ο Μάιος πάντα ήταν ένας μήνας που σχετιζόταν με την αρχή του καλοκαιριού και την εύφορη και ανθισμένη γη. Για αυτό από παλιά οι άνθρωποι συνήθιζαν να γιορτάζουν την έναρξη του μήνα με διάφορους τρόπους.

Γιορτή των λουλουδιών

Πως συνδέεται λοιπόν η Πρωτομαγιά με τα λουλούδια; Για να απαντήσουμε πρέπει να ανατρέξουμε πίσω στην Αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες, οι οποίοι ήταν γνωστοί φυσιολάτρες, συνήθιζαν να γιορτάζουν την έλευση της άνοιξης και την άνθιση των λουλουδιών.

Η γιορτή πρόδρομος της σημερινής Πρωτομαγιάς ήταν τα Ανθεστήρια ή Διονύσια. Τα Ανθεστήρια ήταν η πρώτη καθιερωμένη γιορτή των λουλουδιών και γιορτάζονταν κάθε χρόνο από την 11η ως την 13η ημέρα του μηνός Ανθεστηριώνος, δηλαδή 2 με 4 Φεβρουαρίου.

Τα Ανθεστήρια γιορτάζονταν αρχικά μόνο στην Αθήνα, αλλά με το πέρασμα των χρόνων απόκτησαν πανελλήνιο χαρακτήρα. Επίσης ήταν κατά κάποιο τρόπο θρησκευτική γιορτή, μιας και ήταν αφιερωμένη στο θεό Διόνυσο.

Στην Ευρώπη

 Εκτός λοιπόν από την ελληνική εκδοχή με τα Ανθεστήρια (αν και γιορτάζονταν λίγο νωρίτερα) αντίστοιχες γιορτές υπήρχαν και στην Ευρώπη, με την Πρωτομαγιά να σηματοδοτεί συνήθως την αρχή του καλοκαιριού.

Στην προχριστιανική Ευρώπη για παράδειγμα υπήρχαν γιορτές όπως το κέλτικο Μπελτέιν που γιορταζόταν κυρίως στην Σκωτία και την Ιρλανδία, το οποίο συνοδευόταν με το άναμμα μεγάλων τελετουργικών φωτιών στα βουνά.

Σε κάποιες περιοχές της Ιρλανδίας μάλιστα συνήθιζαν να φτιάχνουν τον “θάμνο του Μαΐου” όπως τον αποκαλούσαν, χρησιμοποιώντας αγκάθια, λουλούδια και κορδέλες. Κάτι σαν το δικό μας πρωτομαγιάτικο στεφάνι.

Αντίστοιχη γιορτή ήταν η Βαλπουριανή νύχτα η οποία γιορταζόταν στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη και επίσης συνδεόταν με μεγάλες φωτιές και αντίστοιχους τελετουργικούς χορούς γύρω από αυτές.

Αργότερα, με την επικράτηση του χριστιανισμού στην Ευρώπη πολλές γιορτές από αυτές είτε απαγορεύτηκαν είτε μεταλλάχτηκαν.

Κάπως έτσι ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς έπαψε να έχει θρησκευτικό-τελετουργικό χαρακτήρα και επικεντρώθηκε στην φύση και τα λουλούδια.

Στις μέρες μας υπάρχουν κάποιες νεο-παγανιστικές ομάδες οι οποίες προσπαθούν να επαναφέρουν αρχαία πρωτομαγιάτικα έθιμα.

Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι

 Κάθε χρόνο την Πρωτομαγιά πολύς κόσμος εξορμεί στην ύπαιθρο για να “πιάσει τον Μάη”.

Έτσι οι άνθρωποι βρίσκονται, έστω και για λίγο, ξανά κοντά στην φύση, μακριά από το τσιμέντο και τους έντονους ρυθμούς της πόλης.

Οι περισσότεροι επιδίδονται στην κατασκευή του παραδοσιακού πρωτομαγιάτικου στεφανιού.

Αυτό ίσως είναι και το μοναδικό έθιμο που συνδέει την Πρωτομαγιά με την αρχαία εκδοχή της ως γιορτή των λουλουδιών.

Η παράδοση θέλει το αυτοσχέδιο στεφάνι να κρεμιέται και να κοσμεί τις πόρτες των σπιτιών μέχρι και την παραμονή του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδάρη ή του Κλήδονα, στις 23 Ιουνίου, οπότε και καίγεται σε μεγάλες φωτιές και τον κόσμο να πηδά πάνω από τις φλόγες τρεις φορές.

Πηγή:coolweb.gr

Σε αυτό το πρώτο μέρος είδαμε λοιπόν την εκδοχή της Πρωτομαγιάς των λουλουδιών. Αύριο το δεύτερο μέρος με την εργατική διάσταση της Πρωτομαγιάς. Μέχρι τότε…… τραγουδάκια:

Μάη μου _ Φίλιππος Νικολάου

Μια βραδιά του Μαγιού _ Σταμάτης Κόκοτας

Αντώνης Καλογιάννης ~ Άνοιξε το παράθυρο