H Ελληνίδα που διεκδικεί τον τίτλο της καλύτερης εκπαιδευτικού στον κόσμο .

Για δεύτερη φορά στη ζωή της, η Αγγελική Παππά, μπαίνει στη λίστα των 50 κορυφαίων εκπαιδευτικών του πλανήτη, ως υποψήφια για το Global Teacher Prize για το 2017.
«Δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε πάρα πολύ πίσω. Δεν έχουμε παιδεία, αλλά εκπαίδευση που εξυπηρετεί ανάγκες περασμένων δεκαετιών».

20.000 αρχικές υποψηφιότητες. 20.000 δάσκαλοι και εκπαιδευτικοί από 179 χώρες μπήκαν σε διαδικασία επιλογής και μόνο 50 ανακηρύχθηκαν οι καλύτεροι του κόσμου. Ανάμεσα σε αυτούς, η «δική μας», όπως τείνουμε να λέμε για Έλληνες που αποκτούν διακρίσεις, Αγγελική Παππά. Επειδή δεν αφορά σε αθλήματα ή δημοφιλή θεάματα, ίσως να μην το έχετε μάθει ακόμα. Κι όμως το “Global Teacher Prize” για το οποίο είναι υποψήφια (για 2η φορά να σημειωθεί), είναι το Νόμπελ των εκπαιδευτικών. Αστείο και λίγο αποκαρδιωτικό το ότι το βραβείο αυτό είναι λίγο πιο «αφανές» από άλλα, αν κάποιος σκεφτεί ότι ο εκπαιδευτικός είναι το μόνο επάγγελμα που δημιουργεί όλα τα υπόλοιπα.

Προτού μιλήσουμε μαζί της, φυλλομέτρησα λίγο το βιογραφικό της, το οποίο αν έπρεπε να αναπαράξω δεν θα μας έμενε χώρος για καμία συνέντευξη μαζί της – τόσο εκτενές είναι. Θα αναφέρω μόνο ενδεικτικά ότι είναι καθηγήτρια αγγλικών και ειδική παιδαγωγός, ιδρύτρια του καινοτόμου οργανισμού I love dyslexia, του πρώτου διεθνώς εξειδικευμένου χώρου ολιστικής διδακτικής των αγγλικών για μαθητές (παιδιά, εφήβους και ενήλικες) με δυσλεξία και μαθησιακές διαφορετικότητες, επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου της Folkuniversitetet στην Ουψάλα, δημιουργός της μεθόδου 3Dlexia που συζητείται σε όλον τον κόσμο, και της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας 3Dlexia Cosmos με έντονη εθελοντική δράση.

Έχετε αφοσιωθεί σε μαθητές με δυσλεξία -μικρούς και μεγάλους- και γι’ αυτό το έργο σας λαμβάνετε αυτή την παγκόσμια διάκριση. Πώς διαλέξατε να ασχοληθείτε με αυτό το κομμάτι; Οι άνθρωποι με δυσλεξία έχουν μια μεγάλη πρόκληση να διαχειριστούν και μια αδικία την ίδια στιγμή: να προσαρμοστούν σε ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο που δεν είναι φτιαγμένο γι’ αυτούς, ενώ το εκπαιδευτικό πλαίσιο θα έπρεπε να προσαρμοστεί σε αυτούς. Έχουν ένα διαφορετικά οργανωμένο εγκέφαλο, και ενώ αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη γραφή, την ανάγνωση, απομνημόνευση κ.ά., είναι πολύ συχνά χαρισματικοί, εφευρετικοί, βλέπουν λύσεις σε προβλήματα που “τυπικοί” εγκέφαλοι δεν τα καταφέρνουν, έχουν ιδιαίτερη φαντασία, δημιουργικότητα, ανατρεπτικό νου… Υπάρχουν αμέτρητοι μαγικοί άνθρωποι: Steve Jobs, Bill Gates, Picasso, Einstein, που είχαν δυσλεξία ή κάποια μαθησιακή διαφορετικότητα και άλλαξαν τον κόσμο.

Τι θα πει «ολιστική παιδεία»; Είναι η παιδεία της καλλιέργειας του πνεύματος και της ψυχής, με την ενεργή εμπλοκή του σώματος. Καλύπτει και τις τρεις αυτές πύλες, όπως τις έχει ορίσει και ο Αριστοτέλης. Είναι ασύλληπτο πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν ενεργοποιηθεί ολιστικά. Ουσιαστικά στο i love dyslexia ενεργοποιούμε και το αριστερό και το δεξί ημισφαίριο, ενώ η εκπαίδευση σήμερα ως επί το πλείστον στοχεύει σε τομείς του αριστερού ημισφαιρίου, που είναι η αυτοματοποίηση, η συμβολική γλώσσα, η λογική, και αφήνει απ’ έξω τη φαντασία, τη βιωματική μάθηση, τις τέχνες, το «εμείς». Η μέθοδος που ακολουθούμε έχει πολλές διαστάσεις: σχετίζεται ακόμα και με τη μελέτη των νευροεπιστημόνων. Μελετώ και συνεργάζομαι με νευροεπιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Tufts, όπως τη Maryanne Wolf, αλλά και τον Έλληνα Dr. Θεοχάρη Θεοχαρίδη.

Τι διαστάσεις έχει η δυσλεξία σήμερα; Έχουμε εικόνα; Είναι μεγάλο το ποσοστό: 10-20% παγκοσμίως των ανθρώπων έχουν αυτή τη μαθησιακή διαφορετικότητα. Και είναι λυπηρό που στον κόσμο δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου εξειδικευμένα προγράμματα που να καλλιεργούν τα χαρίσματα των ατόμων με δυσλεξία, αλλά εστιάζουν μόνο στη μερική διαχείριση των δυσκολιών. Όσο για τη διδακτική των αγγλικών, όπου τόσο δυσκολεύονται οι μαθητές με δυσλεξία, δεν υπάρχει ούτε ένα εξειδικευμένο μεταπτυχιακό. Αλλά αυτό σκοπεύουμε να το αλλάξουμε.

Αναρωτιέμαι αν ήταν δύσκολο να ξεκινήσετε από το μηδέν. Πολύ. Κάποια στιγμή μπήκα στην τάξη των αγγλικών και είδα μαθητές που ζορίζονταν λόγω της δυσλεξίας, αλλά αντί να επιλέξω να βάλω τις ευθύνες πάνω στους ώμους τους, πήρα εγώ τις ευθύνες στους δικούς μου ως δασκάλα τους. Και αποφάσισα να ξεκινήσω κάτι καινούργιο, όταν όλοι μου έλεγαν ότι είναι τρέλα αυτό που πάω να κάνω. Με τους συνεργάτες μου, για τους οποίους είμαι πολύ ευγνώμων, έπρεπε να πετάξουμε τα «δεκανίκια» μας και να μάθουμε να περπατάμε σε ένα νέο πεδίο από την αρχή, χωρίς καμία ασφάλεια. Και μάλιστα σε ένα στάσιμο, στενό περιβάλλον όπως αυτό της χώρας μας. Οι μαθητές μου αρχικά με έβλεπαν να πειραματίζομαι, να μην πετυχαίνουν όλα, να αποτυγχάνω σε κάποια και να ξαναδοκιμάζω αλλιώς. Αλλά η πίστη μου σε αυτούς κυρίως μου έδινε κουράγιο. Τελικά, με δικαίωσαν! Δεν σας αποθάρρυνε η «αποτυχία» όπως καταλαβαίνω. Καθόλου. Ταξίδι είναι και σε ενδυναμώνει. Όπως λέω: «I have failed many times, but I always fail forward»! Κάθε φορά που αποτυγχάνω πέφτω πάντα προς τα μπροστά, δεν πέφτω προς τα πίσω!

Στην Ελλάδα, μιας και το αναφέρατε, σε τι επίπεδο είμαστε σε θέματα εκπαίδευσης; Δυστυχώς είμαστε πάρα πολύ πίσω. Δεν έχουμε παιδεία, αλλά εκπαίδευση που εξυπηρετεί ανάγκες περασμένων δεκαετιών. Ο κόσμος έχει προχωρήσει και το εκπαιδευτικό σύστημα έχει παραμείνει ίδιο, είναι αδιανόητο αυτό. Αν δεν εκσυγχρονιστούμε εκεί θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα βιωσιμότητας. Κι οι δάσκαλοι έχουμε τεράστια ευθύνη, γιατί διαχειριζόμαστε τάξεις που είναι μια μικρογραφία του κόσμου. Εκεί, στις τάξεις χτυπά η καρδιά της χώρας. Πρέπει να το αντιληφθούμε αυτό. Οι μεγάλοι οργανισμοί, όπως ένα Υπουργείο Παιδείας, είναι δυσκίνητοι. Γι’ αυτό ο ρόλος του εκπαιδευτικού, ειδικά σήμερα μέσα στην κρίση, είναι καθοριστικός για το μέλλον της Ελλάδας.

Παρά τις συνθήκες, επιμένετε και παραμένετε εδώ, ε; Το ένα μου «πόδι» είναι εκτός Ελλάδας, είναι παγκόσμιο, και το άλλο είναι εντός. Εξάλλου, αυτή είναι η Ελλάδα: μια οικουμενική χώρα, οι αξίες της μεταλαμπαδεύονται σε όλη την οικουμένη από την αρχαιότητα. Νιώθω υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα, αλλά δεν έχω συρρικνωθεί σε εθνικά πλαίσια που εγκλωβίζουν. Είναι το όραμά μου να συνδράμω στην αναβάθμιση της παιδείας στην Ελλάδα, κάνοντας όμως και σοβαρά βήματα για να εισάγω την προσπάθειά μου στο εξωτερικό. Είμαι μια πολίτης του κόσμου βαθιά συνειδητοποιημένη σε αυτό που κάνω. Θα παλέψω αυτό το όνειρο να βγει αληθινό. Και το μεγαλύτερο μου “όπλο”, είναι η Αγάπη.

 Για το μέλλον τι σχεδιάζετε; Θέλω να εστιάσω στη διάχυση της ολιστικής μεθόδου 3Dlexia, η οποία μπορεί να ενσωματωθεί σε όλα τα διδακτικά πεδία και σε όλους τους μαθητές, απελευθερώνοντας όλο τους το δυναμικό. Επιπλέον, είμαστε σε επικοινωνία με το Πανεπιστήμιο του Birmingham, του οποίου είμαι απόφοιτη, για να συνδράμουμε στη δημιουργία του πρώτου μεταπτυχιακού στον κόσμο σε θέματα γλωσσών και δυσλεξίας. Αυτό θα ξεκινήσει το Σεπτέμβριο του 2017. Μου φαίνεται σαν όνειρο εάν σκεφτείτε ότι όλα ξεκίνησαν με μια απόλυσή μου. Μια απόλυση που μετετράπηκε σε ευκαιρία να ακουμπήσουμε λίγο ουρανό…

Για την απονομή του Global Teacher Prize 2017 τι προβλέπετε; Η απονομή του «Νόμπελ των εκπαιδευτικών», όπως αποκαλείται το βραβείο αυτό, θα γίνει το Μάρτιο, μαζί με τη βράβευση και των 50. Είμαι τόσο ευγνώμων και συγκινημένη που ζω αυτό το μαγικό ταξίδι, η μόνη υποψήφια παγκοσμίως που μπαίνει για 2η συνεχή φορά στην τελική κατάταξη φέτος, σηκώνοντας τη σημαία της Ελλάδας στο χάρτη της κορυφαίας παγκόσμιας παιδαγωγικής σε μια τόσο δύσκολη περίοδο. Τι παραπάνω από αυτό; Και να σας πω ότι μέχρι σήμερα δεν έχω καταλάβει εντέλει γιατί όλη αυτή η τεράστια τιμή. Νιώθω ότι απλώς κάνω αυτό που έχω χρέος να κάνω και ότι τώρα ξεκινώ.

Πηγή : Andro.gr

Πέτρος Γιούργας : let’s do it parga 1966 !!!

Αλλά επίσης βασικό ρόλο για την προσέλκυση των τουριστών αποτελεί η άψογη και καθολική καθαριότητα της πόλεως , ο ελαιοχρωματισμός σε πόρτες και παράθυρα και κυρίως το γενικό και επιμελημένο ασβέστωμα όλων των υποδομών και κτισμάτων μέχρι και του τελευταίου τοίχου . (Τοπική Επιτροπή τουρισμού Πάργας 27 Απριλίου 1966)

Προσπαθείστε να διαβάσετε το παρακάτω ιστορικό πια έγγραφο της Τοπικής Επιτροπής τουρισμού  Πάργας που μετέφερε στην μνήμη μας η εθελοντική δραστηριότητα let’s do it Greece 2016 . Το έγγραφο αναδεικνύει την πρωτοπορία και την ευαισθησία των Παργινών σε θέματα τουρισμού ( Το έγγραφο είναι απο το προσωπικό αρχείο του Διευθυντή).

Στην δράση “let’s do it Greece 2016” συμμετείχε και το σχολείο μας καθώς πιστεύουμε ότι τέτοιες δράσεις προάγουν την τουριστική και περιβαλοντική   συνείδηση όλων μας.  . Ομάδες μαθητών του σχολείου μας άλλαξαν κυριολεκτικά την όψη αθλητικών χώρων ( σε συνεργασία με την Δ.Ε Δήμου Πάργας) και των παραλιών (σε συνεργασία με την Π.Ε Πρέβεζας Περιφέριας Ηπείρου ).

Ευχαριστούμε τον αντιπεριφεριάρχη για την υποδοχή και την φιλοξενία που παρείχε στους μαθητές μας το τουριστικό συγκρότημα Parga Beach.

Απολογισμός Πανελλήνιων αγώνων τοξοβολίας

Αθλητές από την Καλαμάτα, την Πάτρα και την Κόνιτσα, την Αθήνα και τα Γιάννενα, τη Θεσσαλονίκη και την Κατερίνη, το Κιλκίς και την Έδεσσα, την Κέρκυρα, τα Λεχαινά, τη Λαμία επισκέφθηκαν την Πάργα για να συμμετάσχουν στους αγώνες τοξοβολίας που διεξήχθησαν στο κλειστό Γυμναστήριο του σχολείου μας, την Κυριακή 01-02-2015.

Μετέφεραν το μεράκι τους, το πάθος τους, την αγάπη τους, τη δημιουργική τους διάθεση. Αναζήτησαν τα όριά τους σ’αυτό το παραδοσιακό άθλημα. Πέτυχαν το στόχο τους. Χάρηκαν τις προσπάθειες.

Είμαστε ικανοποιημένοι για το εγχείρημα. Ευχαριστούμε τους συμμετέχοντες. Όσοι επισκεφθήκατε του γυμναστήριο του σχολείου, ανακαλύψατε την γοητεία του αθλήματος, την τέχνη μέσα από την καλλιέργεια φυσικών δεξιοτήτων αλλά και τη φιλοσοφία του αγωνίσματος.

«Πρέπει να κοιτάς εκεί που θέλεις να πας γιατί όντως θα πας εκεί που κοιτάζεις.» Για να επιτύχεις το στόχο στην τοξοβολία, όπως και στη ζωή, χρειάζεται να εκτιμάς και να υπολογίζεις τις συνθήκες που επικρατούν, να δρας με το σωστό τρόπο, να έχεις αυτοέλεγχο, αυτοσυγκέντρωση, προσοχή.

Το σχολείο ευχαριστεί, ακόμη, το Δ. Σ. του συλλόγου μοντέρνων αθλημάτων Ιωαννίνων, ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ, για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε όταν αποφασίστηκε η συνδιοργάνωση αυτού του τόσο σπουδαίου αγώνα. Εμείς υποσχόμαστε στους μαθητές, στους γονείς, την κοινωνία, να είμαστε πρωτοπόροι στους αγώνες για την ολόπλευρη ανάπτυξη των μαθητών μας.

Ευχαριστούμε τους μαθητές μας που βοήθησαν.

Συγχαίρουμε το μαθητή της Β’ Γυμνασίου, Αρμπέν Καλάι για τη  βοήθειά του στη ρύθμιση του ήχου, στην ταξινόμηση, στο μοίρασμα των προσκλήσεων. ΄Ηταν πανταχού παρών.

Στο περιθώριο των αγώνων οι μαθητές ενημερώθηκαν για το άθλημα από τους προπονητές ομάδων. Εντύπωση μεγάλη προξένησε στον Ομοσπονδιακό προπονητή, Νασιούλα Αλέξανδρο, η προσήλωση, η διαχείρηση της προσοχής, η αυτοκυριαρχία, το αθλητικό προφίλ της μαθήτριας μας  Ξένιας Τσοβίλη(σήμερα φοιτά στο Δέσκειο Λύκειο). «Με μεθοδική προπόνηση θα μπορούσε σ’ένα χρόνο να γίνει και πρωταθλήτρια Ελλάδος, ακόμα και να συμπεριληφθεί στην εθνική ομάδα τοξοβολίας», δήλωσε ο ομοσπονδιακός προπονητής στο γυμναστή μας Πάρη Σιόλο-Διαμάντη.

Αξίζει, φυσικά, να τονιστεί πως για ακόμη μια φορά ψυχή των αγώνων  ήταν ο Πάρης μαζί με τον κ. Λάζαρο Τάσση.

Στους αγώνες συμμετείχαν 86 αθλητές από 19 σωματεία, μεταξύ των οποίων και οι πρωταθλητές Ελλάδος Αλέξανδρος Καραγεωργίου και Ελπίδα Ρωμαντζή.

Ένα αγόρι είδε μερικούς νταήδες να παρενοχλούν ένα συμμαθητή του… Διαβάστε τι συνέβη 6 χρόνια μετά!

Μοιραζόμαστε την παρακάτω ιστορία μαζί σας ,που διαβάσαμε στο www.newsnowgr.com .Βοηθήστε να διαδοθεί το όμορφο μήνυμα που περιέχει.

Ποτέ μην υποτιμάτε τη δύναμη των πράξεων σας. Με μια μικρή χειρονομία, μπορείτε να αλλάξετε τη ζωή ενός ανθρώπου. Προς το καλό ή προς το κακό. Με κάποιο, μαγικό τρόπο μας οι ζωές μας μπλέκονται και επηρεάζουν τις ζωές άλλων συνανθρώπων μας. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε αυτοί που θα σηκώσουν κάποιον άγνωστο από το χώμα και όχι αυτοί που θα τον ρίξουν σε αυτό..

Η Ιστορία

Μια μέρα, όταν πήγαινα πρώτη γυμνασίου, είδα ένα παιδί από την τάξη μου να πηγαίνει με τα πόδια στο σπίτι από το σχολείο. Το όνομά του ήταν Κάιλ…Φαινόταν σαν να κουβαλούσε μαζί του όλα τα βιβλία του. Σκέφτηκα, «Γιατί κάποιος να κουβαλάει μαζί του κάθε μέρα όλα τα βιβλία του; Θα πρέπει να είναι φυτό!»

Είχα προγραμματίσει όμορφα το Σαββατοκύριακο μου.

Το Σάββατο το βράδυ θα πήγαινα σε ένα πάρτι και το απόγευμα της Κυριακής θα συναντιόμασταν με τους φίλους μου να παίξουμε ποδόσφαιρο στο γήπεδο.

Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που τέλειωσε επιτέλους άλλη μια δύσκολη εβδομάδα, για αυτό και δεν του έδωσα περισσότερο σημασία. Σήκωσα τους ώμους μου και συνέχισα τον δρόμο μου.

Καθώς περπατούσα, είδα μια ομάδα παιδιών να τρέχουν προς το μέρος του. Τον πλησίασαν, πέταξαν τα βιβλία από τα χέρια του, του έβγαλαν τα γυαλιά του και τον έσπρωξαν με δύναμη. Το αγόρι προσγειώθηκε άσχημα στο χώμα.

Τον κοίταξα και είδα αυτή την τρομερή θλίψη στα μάτια του. Τον λυπήθηκα. Όταν τα αγόρια έφυγαν, τον πλησίασα για να τον βοηθήσω. Σέρνονταν στο χώμα ψάχνοντας τα γυαλιά του. Δεν δυσκολεύτηκα να δω ένα δάκρυ να κυλάει από τα μάτια του.

Τη στιγμή που του έδινα τα γυαλιά του, μου είπε «Αυτοί οι τύποι είναι ηλίθιοι. Δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν στη ζωή τους και ασχολούνται συνέχεια μαζί μου.»

Φόρεσε τα γυαλιά του, με κοίταξε και μου είπε «Σε ευχαριστώ!» Για πρώτη φορά τον είδα να χαμογελάει.

Ήταν ένα από εκείνα τα χαμόγελα που έδειχναν πραγματική ευγνωμοσύνη. Τον βοήθησα να μαζέψει τα βιβλία του, και τον ρώτησα πού έμενε. Όπως αποδείχθηκε, το σπίτι του ήταν πολύ κοντά στο δικό μου, οπότε τον ρώτησα γιατί δεν τον είχα δει ποτέ ξανά στο παρελθόν.

Μου είπε ότι πριν πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο. Δεν είχα κάνει ποτέ παρέα με κάποιον που πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο.

Πήρα από τα χέρια του τα μισά βιβλία του και ξεκινήσαμε να προχωράμε προς τα σπίτια μας. Σε όλη τη διαδρομή δεν σταματήσαμε να μιλάμε. Τελικά ο Κάιλ ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον παιδί και μου άρεσε η παρέα του.

Τον ρώτησα αν ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο τη Κυριακή με μένα και με τους φίλους μου. Δέχτηκε με χαρά. Κάναμε παρέα όλο το Σαββατοκύριακο και όσο περισσότερο τον γνώριζα, τόσο πιο πολύ μου άρεσε να κάνω παρέα μαζί του. Αλλά και οι φίλοι μου είχαν την ίδια άποψη με έμενα.

Τη Δευτέρα το πρωί ήρθε στο σχολείο κουβαλώντας πάλι όλα τα βιβλία του.

Τον σταμάτησα και του είπα χαμογελαστός «Πω πω φίλε, με αυτό που κάνεις κάθε μέρα με τα βιβλία σου, δεν θα αργήσεις να αποκτήσεις μυς σε όλο σου το σώμα» . Εκείνος γέλασε και μου έδωσε να κουβαλήσω τα μισά από τα βιβλία του.

Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών στο σχολείο, ο Κάιλ και εγώ, γίναμε οι καλύτεροι φίλοι. Τελειώνοντας το Λύκειο αρχίσαμε να σκεφτόμαστε το κολέγιο.

Ο Κάιλ ήθελε να πάει στο Georgetown ενώ εγώ σκεφτόμουν πολύ σοβαρά το Duke. Ήξερα ότι τα χιλιόμετρα δεν θα μπορούσαν να σταθούν ποτέ εμπόδιο στη φιλία μας.

Εκείνος ήθελε να γίνει γιατρός και εγώ ήθελα να πάω στη Γυμναστική ακαδημία.

Όταν ήρθε η μέρα της αποφοίτησης ο Κάιλ ήταν αυτός που θα εκφωνούσε τον αποχαιρετιστήριο λόγο της τάξης μας. Τον πείραζα όλη την ώρα για αυτό. Του έλεγα με χαμόγελο πως ήταν φυτό αλλά η αλήθεια ήταν πως χαιρόμουν πολύ με τη επιτυχία του.

Όταν σηκώθηκε για να ξεκινήσει τον λόγο του, τον κοίταξα περήφανος. Αυτό το παιδί βρήκε πραγματικά τον εαυτό του κατά τη διάρκεια του γυμνασίου. Όλα τα παιδιά τον αγαπούσαν. Ακόμη και τα κορίτσια.

Στέκονταν εκεί όρθιος μπροστά σε όλους και έμοιαζε δυνατός, ανίκητος και πολύ όμορφος. Του πήγαιναν τα γυαλιά του. Η αλήθεια είναι ότι τα δυο τελευταία χρόνια έβγαινε περισσότερα ραντεβού από έμενα. Εντάξει, ίσως για αυτό να τον ζήλευα. Λιγάκι!

Όταν ξεκίνησε να μιλάει μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν νευρικός. Κόμπιαζε. Σηκώθηκα όρθιος και του χαμογέλασα για να του δώσω κουράγιο. Με κοίταξε και μου ψιθύρισε χαμογελαστός «Σε ευχαριστώ φίλε» .

Καθάρισε το λαιμό του και άρχισε.

«Σήμερα θα πρέπει να ευχαριστήσετε πραγματικά όλους όσους σας βοηθήσαν να τα καταφέρετε όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια. Τους γονείς σας, τους καθηγητές σας, τα αδέλφια σας ακόμη και τους οδηγούς των σχολικών λεωφορείων. Αλλά περισσότερο από όλους θα πρέπει να ευχαριστήσετε τους φίλους σας. Είμαι εδώ για να πω σε όλους σας, ότι το να είσαι φίλος με κάποιον είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να του χαρίσεις.

Θα σας πω μια ιστορία..»

Σήκωσα το βλέμμα μου και τον κοίταξα με έκπληξη την ώρα που διηγούνταν σε όλους εκείνη την ιστορία της πρώτης μέρας που συναντηθήκαμε.

Έμεινα με ανοιχτό το στόμα όταν τον άκουσα να λέει ότι είχε προγραμματίσει να αυτοκτονήσει εκείνο το Σαββατοκύριακο.

Μίλησε για το πώς είχε καθαρίσει ντουλάπι του, για να μην το κάνει η μαμά του αργότερα και για το πως μετέφερε όλα τα πράγματα του σπίτι του. Σταμάτησε για λίγο και με κοίταξε χαμογελαστός.

«Ευτυχώς, σώθηκα. Ο φίλος μου με έσωσε από το να κάνω κάτι πολύ άσχημο για μένα και την οικογένεια μου.»

Όλοι τον άκουγαν με κομμένη την ανάσα την ώρα που αυτό το όμορφο, δημοφιλές αγόρι άνοιγε την ψυχή του. Γύρισα και είδα τη μαμά και τον μπαμπά του. Με κοίταζαν χαμογελώντας με ευγνωμοσύνη. Μέχρι τότε δεν είχα καταλάβει πόσο σημαντικό ήταν αυτό που είχα κάνει εκείνο το μεσημέρι της Παρασκευής.

Ποτέ μην υποτιμάτε τη δύναμη των πράξεων σας. Με μια μικρή χειρονομία, μπορείτε να αλλάξετε τη ζωή ενός ανθρώπου. Προς το καλό ή προς το κακό. Με κάποιο, μαγικό τρόπο μας οι ζωές μας μπλέκονται και επηρεάζουν τις ζωές άλλων συνανθρώπων μας. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε αυτοί που θα σηκώσουν κάποιον άγνωστο από το χώμα και όχι αυτοί που θα τον ρίξουν σε αυτό..

Let’s do it Greece (Η αίσθηση χαράς, ικανοποίησης και συναισθηματικής πληρότητας)

Μεγάλη επιτυχία σημείωσε στην Πάργα η εθελοντική δράση Let’s do it Greece στην οποία συμμετείχε και το σχολείο μας. Οι μαθητές που έλαβαν μέρος στην προσπάθεια με κέφι, χαμόγελο, δροσιά και φαντασία απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες, ότι η αναζήτηση όμορφων πραγμάτων έχει να κάνει με την δημιουργική δράση.

Τα παιδιά «κεντήσανε» με τις βελούδινες κλωστές των ονείρων τους πάνω στις καρδιές μας ένα λουλουδάκι αισιοδοξίας, ομορφιάς και ειλικρίνειας. Έδωσαν χρώμα στη νύχτα της πνευματικής και ηθικής ραστώνης του καιρού μας.

Εμείς που πιστεύουμε ότι ο μόνος σίγουρος δρόμος για ουσιαστική ανάκαμψη από τη γενικότερη κρίση που μαστίζει τη χώρα μας, είναι ο δρόμος της παιδείας που δίνουμε στα παιδιά μας, ο δρόμος προς τη γνώση μέσω της καλλιέργειας της ψυχής, συγχαίρουμε κι ευχαριστούμε αυτά τα παιδιά.

Το έργο τους είναι πολύτιμο, η προσφορά τους ανεκτίμητη, το μήνυμά τους ξεκάθαρο.

ΟΧΙ στο συγκεντρωτισμό, στην αλαζονεία, στην έπαρση, στη ματαιοδοξία που τυφλώνει και παραμορφώνει.

ΝΑΙ στην ομαδικότητα, στον εθελοντισμό, στην ακηδεμόνευτη συλλογική δράση που ανοίγει διάπλατα τα μάτια της κοινωνίας και την οδηγεί σε συμμετοχικές διαδικασίες και πρακτικές.

Ευχαριστούμε επίσης την κ. Κυριακή Κωνσταντίνου, καθηγήτρια του συλλόγου διδασκόντων του σχολείου μας και τον Ναυτικό Όμιλο Πάργας για το συντονισμό αυτής τηε εθελοντικής προσπάθειας.

ΚΑΙ Σ’ΑΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!

Let’s do it Greece (Αύρα εθελοντισμού)

“Let’s do it Greece”

Το Γυμνάσιο Πάργας συμμετέχει σ’αυτή την εθελοντική δράση

και καθαρίζει τις παραλίες του Κρυονερίου

την Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Εμείς θα είμαστε στην πλατεία Κανάρη στις 10:30.

Συντονίζει ο Ναυτικός Όμιλος Πάργας.

Let’s do it Greece (Αύρα στοργής και προστασίας)

Επειδή σχολείο δεν είναι στείρα μάθηση και απλή τυπική εκπαίδευση.

Επειδή η ενημέρωση , η ευαισθητοποίηση και η κινητοποίηση των νέων σχετικά με τον εθελοντισμό μπορεί να συμβάλλει αποτελεσματικά στη διαμόρφωση συνείδησης και στάσης ενεργού πολίτη που αναλαμβάνει δράση, συμμετέχει και παρεμβαίνει στα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα.

Επειδή η συμμετοχή των νέων σε εθελοντικές δράσεις ,τόσο στο σχεδιασμό τους όσο στην ανάληψη εθελοντικών πρωτοβουλιών είναι πολύτιμη, αφού διαθέτουν ενθουσιασμό, τεράστια αποθέματα ενέργειας, νέες προοπτικές.

Επειδή ο εθελοντισμός είναι βιωματική μάθηση και προσφορά στους συνανθρώπους και στην κοινωνία, το σχολείο μας συμμετέχει στην εθελοντική καμπάνια καθαρισμού σε παγκόσμια κλίμακα “Let’s do it”-“Kαθαρίζουμε την Ελλάδα σε μια μέρα”   σε συνεργασία με τον Ναυτικό Όμιλο Πάργας την Κυριακή 14 Απριλίου 2013.

Περισσότερες πληροφορίες προσεχώς.