Στη χθεσινή ανάρτηση παρουσιάσαμε την Πρωτομαγιά ως γιορτή των λουλουδιών. Στην πορεία όμως ταυτίστηκε με τους αγώνες της εργατιάς σε όλο τον κόσμο. Για τον λόγο αυτό ονομάζεται και εργατική.
Από που ξεκίνησε η εργατική Πρωτομαγιά;
Η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε ως ημέρα των εργατών χάρη στην εξέγερση-σφαγή που έγινε στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών τον Μάιο του 1886.
Συγκεκριμένα τον Μάιο του 1886 εργάτες συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Haymarket του Σικάγο προκειμένου να διαδηλώσουν ειρηνικά αιτούμενοι οχτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας με κεντρικό σύνθημα “Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο”.
Στην διάρκεια των πολυήμερων διαδηλώσεων άγνωστος πέταξε μια βόμβα από δυναμίτη εναντίον των αστυνομικών δυνάμεων με αποτέλεσμα να σκοτωθούν επτά αστυνομικοί και τέσσερις διαδηλωτές ενώ τραυματίστηκαν δεκάδες ακόμη άνθρωποι πολλοί από τους οποίους κατέληξαν τις επόμενες μέρες.
Οκτώ αναρχικοί συνελήφθησαν με την κατηγορία της συνωμοσίας, εκ των οποίων οι 4 κατέληξαν στην κρεμάλα ενώ ένας ακόμη αυτοκτόνησε μέσα στη φυλακή.
Την επόμενη χρονιά η πολιτεία Όρεγκον της Δυτικής ακτής των Η.Π.Α. ήταν η πρώτη πολιτεία που καθιέρωσε τον εορτασμό της Μέρας του Εργάτη (Labor Day) ενώ τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν κι άλλες.
Στην Αμερική και στον Καναδά η μέρα αυτή γιορτάζεται την πρώτη Δευτέρα κάθε Σεπτέμβρη, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο επικράτησε η πρώτη Μαΐου λόγω των γεγονότων του Σικάγο.
Η εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε το 1892. Την επόμενη χρονιά 2000 άτομα διαδήλωσαν με αιτήματα παρόμοια με εκείνα των διαδηλώσεων του Σικάγο, όπως οχτάωρη εργασία, Κυριακάτικη αργία και κρατική ασφαλιστική κάλυψη στα θύματα εργατικών ατυχημάτων.
Ακολούθησαν τα γεγονότα του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη με την εξέγερση των καπνεργατών της πόλης. Για τον περιορισμό των διαδηλώσεων επιστρατεύτηκαν τάγματα της χωροφυλακής και του στρατού.
Συνολικά 12 καπνεργάτες σκοτώθηκαν εκείνη την μέρα ενώ συνολικά 280 άτομα τραυματίστηκαν όταν οι αστυνομικές δυνάμεις στην προσπάθειά τους να καταστείλουν τις διαδηλώσεις άρχισαν να πυροβολούν!
Τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης ενέπνευσαν τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο» του.
Θεσσαλονίκη. Μάης του 1936.
Μια μάνα, καταμεσής του δρόμου, μοιρολογάει το σκοτωμένο παιδί της. Γύρω της και πάνω της, βουίζουν και σπάζουν τα κύματα των διαδηλωτών – των απεργών καπνεργατών. Εκείνη συνεχίζει το θρήνο της…
Από τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου
Η Πρωτομαγιά σε πολλές χώρες του κόσμου είναι επίσημη αργία. Στην Ελλάδα μπορεί να μην είναι θεσμοθετημένη αργία, αλλά είναι απεργία αφιερωμένη στην μνήμη των αγωνιστών του εργατικού κινήματος.
Πηγή:coolweb.gr
Κλείνουμε το άρθρο με την ανάλογη μουσική προσέγγιση:
Ο μήνας Μάιος πήρε το όνομα του από την Μαία, η οποία σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ήταν μια από τις Πλειάδες και μητέρα του θεού Ερμή.
Κατά μία άλλη εκδοχή η προέλευση του ονόματος αποδίδεται στη ρωμαϊκή θεότητα Μάγια η οποία ήταν σύζυγος του Ήφαιστου.
Ο Μάιος πάντα ήταν ένας μήνας που σχετιζόταν με την αρχή του καλοκαιριού και την εύφορη και ανθισμένη γη. Για αυτό από παλιά οι άνθρωποι συνήθιζαν να γιορτάζουν την έναρξη του μήνα με διάφορους τρόπους.
Γιορτή των λουλουδιών
Πως συνδέεται λοιπόν η Πρωτομαγιά με τα λουλούδια; Για να απαντήσουμε πρέπει να ανατρέξουμε πίσω στην Αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες, οι οποίοι ήταν γνωστοί φυσιολάτρες, συνήθιζαν να γιορτάζουν την έλευση της άνοιξης και την άνθιση των λουλουδιών.
Η γιορτή πρόδρομος της σημερινής Πρωτομαγιάς ήταν τα Ανθεστήρια ή Διονύσια. Τα Ανθεστήρια ήταν η πρώτη καθιερωμένη γιορτή των λουλουδιών και γιορτάζονταν κάθε χρόνο από την 11η ως την 13η ημέρα του μηνός Ανθεστηριώνος, δηλαδή 2 με 4 Φεβρουαρίου.
Τα Ανθεστήρια γιορτάζονταν αρχικά μόνο στην Αθήνα, αλλά με το πέρασμα των χρόνων απόκτησαν πανελλήνιο χαρακτήρα. Επίσης ήταν κατά κάποιο τρόπο θρησκευτική γιορτή, μιας και ήταν αφιερωμένη στο θεό Διόνυσο.
Στην Ευρώπη
Εκτός λοιπόν από την ελληνική εκδοχή με τα Ανθεστήρια (αν και γιορτάζονταν λίγο νωρίτερα) αντίστοιχες γιορτές υπήρχαν και στην Ευρώπη, με την Πρωτομαγιά να σηματοδοτεί συνήθως την αρχή του καλοκαιριού.
Στην προχριστιανική Ευρώπη για παράδειγμα υπήρχαν γιορτές όπως το κέλτικο Μπελτέιν που γιορταζόταν κυρίως στην Σκωτία και την Ιρλανδία, το οποίο συνοδευόταν με το άναμμα μεγάλων τελετουργικών φωτιών στα βουνά.
Σε κάποιες περιοχές της Ιρλανδίας μάλιστα συνήθιζαν να φτιάχνουν τον “θάμνο του Μαΐου” όπως τον αποκαλούσαν, χρησιμοποιώντας αγκάθια, λουλούδια και κορδέλες. Κάτι σαν το δικό μας πρωτομαγιάτικο στεφάνι.
Αντίστοιχη γιορτή ήταν η Βαλπουριανή νύχτα η οποία γιορταζόταν στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη και επίσης συνδεόταν με μεγάλες φωτιές και αντίστοιχους τελετουργικούς χορούς γύρω από αυτές.
Αργότερα, με την επικράτηση του χριστιανισμού στην Ευρώπη πολλές γιορτές από αυτές είτε απαγορεύτηκαν είτε μεταλλάχτηκαν.
Κάπως έτσι ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς έπαψε να έχει θρησκευτικό-τελετουργικό χαρακτήρα και επικεντρώθηκε στην φύση και τα λουλούδια.
Στις μέρες μας υπάρχουν κάποιες νεο-παγανιστικές ομάδες οι οποίες προσπαθούν να επαναφέρουν αρχαία πρωτομαγιάτικα έθιμα.
Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι
Κάθε χρόνο την Πρωτομαγιά πολύς κόσμος εξορμεί στην ύπαιθρο για να “πιάσει τον Μάη”.
Έτσι οι άνθρωποι βρίσκονται, έστω και για λίγο, ξανά κοντά στην φύση, μακριά από το τσιμέντο και τους έντονους ρυθμούς της πόλης.
Οι περισσότεροι επιδίδονται στην κατασκευή του παραδοσιακού πρωτομαγιάτικου στεφανιού.
Αυτό ίσως είναι και το μοναδικό έθιμο που συνδέει την Πρωτομαγιά με την αρχαία εκδοχή της ως γιορτή των λουλουδιών.
Η παράδοση θέλει το αυτοσχέδιο στεφάνι να κρεμιέται και να κοσμεί τις πόρτες των σπιτιών μέχρι και την παραμονή του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδάρη ή του Κλήδονα, στις 23 Ιουνίου, οπότε και καίγεται σε μεγάλες φωτιές και τον κόσμο να πηδά πάνω από τις φλόγες τρεις φορές.
Πηγή:coolweb.gr
Σε αυτό το πρώτο μέρος είδαμε λοιπόν την εκδοχή της Πρωτομαγιάς των λουλουδιών. Αύριο το δεύτερο μέρος με την εργατική διάσταση της Πρωτομαγιάς. Μέχρι τότε…… τραγουδάκια:
Η διέλευση από την Ταφή στη ζωηφόρο Ανάσταση αναγγέλεται πανηγυρικά, την Κυριακή του Πάσχα, με τις αναρίθμητες επαναλήψεις του κεντρικού διαχρονικού μηνύματος «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ».
Ας γιορτάσουμε με αγάπη και χαρά, υγεία και ευτυχία,ειρήνη και ελπίδα.
Δεν υπάρχει Έλληνας που δεν γαλουχήθηκε μικρός με αυτές τις εικαστικές παραστάσεις, που δεν έτρεχε η φαντασία του σ’ εκείνους τους καιρούς για να συναντήσει τους αγαπημένους ήρωές του. Δεν υπάρχει Έλληνας που δεν θαύμασε και δεν θαυμάζει τον ηρωισμό των σκλαβωμένων προγόνων του με σκοπό την κατάκτηση της ελευθερίας τους, που δεν αναρωτήθηκε και δεν στεναχωρήθηκε γιατί «μοιραστήκαμε» ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις, που δεν πικράθηκε για τη φυλάκιση του Θ. Κολοκοτρώνη ή για τον άδικο θάνατο του Ο. Ανδρούτσου ή για τη δολοφονία του Καποδίστρια κλπ κλπ.
Το τέλος της σκλαβιάς σηματοδοτεί τη νέα αρχή του λαού των Ελλήνων. Παρά τα ατέλειωτα προβλήματα που προκαλούσε ο αυταρχισμός των Τούρκων κατακτητών, ο ξεσηκωμός ήταν γενικό αίτημα, η θέληση για ελευθερία ήταν παλλαϊκό αίτημα που δεν έπαιρνε άλλη αναβολή. Οι φωτιές του αγώνα θα ανάψουν για καλά, στα Καλάβρυτα, στην Καλαμάτα, στην Τρίπολη, στα νησιά, στη Ρούμελη. Οι Έλληνες παίρνουν το μέλλον τους στα χέρια τους.
Η πνοή της ελευθερίας είναι ορμητική. Η μαύρη σκλαβιά γίνεται παρελθόν. Η γέννηση του σύγχρονου ελληνικού έθνους και κράτους θα γίνει με θυσίες ανθρώπων και με αγώνες, με πίστη στο ύψιστο αγαθό της ελευθερίας και στην υπέρτατη αξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η τέχνη ήταν παρούσα στην προσπάθεια του σκλαβωμένου λαού μας και εξύψωνε και εξυψώνει το φρόνημα των Ελλήνων από τότε και συνέχεια μέχρι τις ημέρες μας και στο διαρκές μέλλον μας συμβάλλοντας αποφασιστικά στην γνώση της ιστορίας μας, στην εθνική και συλλογική αυτογνωσία μας
Οι γυναίκες δεν τρέφουν καμιά εκτίμηση στην ωραία εμφάνιση. Τουλάχιστον, οι ευπαρουσίαστες.
Η μόνη γοητεία του παρελθόντος έγκειται στο ότι είναι παρελθόν· ωστόσο οι γυναίκες ποτέ δεν γνωρίζουν πότε πέφτει η αυλαία. Επιζητούν πάντα και μια έκτη πράξη.
Οι γυναίκες είναι χαριτωμένα τεχνητές, ωστόσο δεν έχουν καμιά αίσθηση της τέχνης.
Ο άντρας παντρεύεται από κούραση· η γυναίκα από περιέργεια· και οι δυο απογοητεύονται.
Όταν μια γυναίκα ανακαλύπτει πως ο σύζυγός της είναι απολύτως αδιάφορος προς αυτήν, είτε καταλήγει φοβερά κακοντυμένη, είτε φοράει κομψότατα φορέματα, τα οποία πρέπει να πληρώσει ο σύζυγος μιας άλλης γυναίκας.
Πάντα! Τρομακτική λέξη. Οι γυναίκες τρελαίνονται να την χρησιμοποιούν. Καταστρέφουν κάθε ρομαντικό στοιχείο πασχίζοντας να το κάνουν να κρατήσει για πάντα.
Σε μια σωστή κοινωνία, μια γυναίκα πάντα ξανανιώνει κερδίζοντας τον θαυμαστή κάποιας, όταν μια άλλη χάνει τον δικό της.
Μην εμπιστεύεσαι ποτέ μια γυναίκα που φοράει μωβ ή μια γυναίκα που έχει πατήσει τα τριανταπέντε και ακόμη τρελαίνεται για ροζ κορδέλες. Σημαίνει πως έχει παρελθόν.
Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μια γυναίκα μπορεί να αλλάξει έναν άντρα, είναι να του προκαλέσει τέτοια αφόρητη πλήξη ώστε να χάσει όλο το ενδεχόμενο ενδιαφέρον του για τη ζωή.
Ο ιδανικός σύζυγος
Τίποτα δεν γερνάει τόσο γρήγορα τις γυναίκες όσο ο γάμος τους με τον γενικό κανόνα.
Άπαξ και ένας άντρας έχει αγαπήσει στο παρελθόν μια γυναίκα, είναι ικανός να κάνει οτιδήποτε γι αυτήν στο μέλλον, εκτός από το να συνεχίσει να την αγαπάει.
Μια γυναίκα που φοράει επτά και τρία τέταρτα νούμερο γάντια δεν γνωρίζει και πολλά πράγματα για οτιδήποτε.
Οι γυναίκες διαθέτουν καταπληκτικό ένστικτο. Μπορούν να ανακαλύψουν τα πάντα εκτός από το καταφανές.
Οι γυναίκες δεν αφοπλίζονται ποτέ με φιλοφρονήσεις, οι άντρες πάντα.
Η επιστήμη δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο πρόβλημα των γυναικών. Δεν μπορεί ποτέ να τα βγάλει πέρα με το παράλογο. Γι αυτό και δεν έχει μέλλον σ αυτόν τον κόσμο.
Το πρώτο χρέος μιας γυναίκας είναι απέναντι στη μοδίστρα της. Το δεύτερο δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη.
Η βεντάλια της Λαίδης Ουίντερμηρ
Οι γυναίκες μας θέλουν πάντα καλούς. Και αν είμαστε καλοί, όταν μας συναντήσουν, δεν μας ερωτεύονται. Προτιμούν να μας βρίσκουν ανεπίδεκτα κακούς και να μας αφήνουν απωθητικά καλούς.
Δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο σαν την αφοσίωση μιας παντρεμένης γυναίκας. Κάτι για το οποίο κανένας παντρεμένος δεν έχει την παραμικρή ιδέα.
Μπορείς πάντα να αναγνωρίσεις τις γυναίκες που εμπιστεύονται τους συζύγους τους· φαίνονται απολύτως δυστυχισμένες.
Το κλάμα είναι το καταφύγιο των άχαρων γυναικών και η καταστροφή των χαριτωμένων.
Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να πέσεις πάνω σε γυναίκα που δείχνει απόλυτη κατανόηση. Τέτοιες συναντήσεις καταλήγουν πάντα σε γάμο.
Οι κακές γυναίκες σε παιδεύουν, οι καλές σε κάνουν να βαριέσαι. Αυτή είναι η μόνη διαφορά τους.
Η σημασία να είσαι σοβαρός
Τα κορίτσια δεν παντρεύονται ποτέ τον άντρα με τον οποίο φλερτάρουν. Δεν το βρίσκουν σωστό.
Όλες οι γυναίκες γίνονται σαν τις μητέρες τους – αυτή είναι η τραγωδία τους. Ο άντρας όχι. Αυτή είναι η δική του.
Μια γυναίκα χωρίς σημασία
Είκοσι χρόνια αισθηματικής περιπέτειας κάνουν μια γυναίκα να μοιάζει με ερείπιο, όμως είκοσι χρόνια γάμου την κάνουν να μοιάζει με δημόσιο κτίριο.
Οι γυναίκες είναι εικόνες· οι άντρες, προβλήματα· θέλεις να μάθεις τι εννοεί πραγματικά μια γυναίκα; παρατήρησέ την, μην την ακούς.
Δεν υπάρχει ειδύλλιο στις μέρες μας· οι γυναίκες έχουν γίνει υπερβολικά πνευματώδεις· τίποτα δεν καταστρέφει τόσο ολοκληρωτικά ένα ειδύλλιο όσο η αίσθηση του χιούμορ στη γυναίκα.
Οι άχαρες γυναίκες ζηλεύουν πάντα τους συζύγους τους, οι όμορφες ποτέ· δεν έχουν χρόνο, είναι πάντα απασχολημένες ζηλεύοντας τους άντρες άλλων γυναικών.
Το γυναικείο φύλο; Σφίγγα δίχως μυστικά.
Ο άντρας πάντα επιθυμεί να είναι ο πρώτος έρωτας μιας γυναίκας· η γυναίκα θέλει να είναι το τελευταίο ειδύλλιό του.
Η ιστορία της γυναίκας είναι η ιστορία της επαχθέστερης μορφής τυραννίας που γνώρισε ποτέ ο κόσμος: η δυναστεία των αδυνάτων επί των ισχυρών. Το μόνο τυραννικό καθεστώς που διαρκεί.
Οι γυναίκες μας αγαπούν για τα ελαττώματά μας· αν έχουμε αρκετά, θα μας συγχωρήσουν τα πάντα, ακόμα και τη γιγάντια νοημοσύνη μας.
Οι γυναίκες περνούν πολύ καλύτερα απ τους άντρες σ αυτόν τον κόσμο· υπάρχουν πολύ περισσότεροι απαγορευμένοι καρποί γι αυτές.
Πως περιμένουμε από μια γυναίκα να είναι ευτυχισμένη με έναν άντρα που επιμένει να της συμπεριφέρεται σαν να επρόκειτο για ένα τέλεια λογικό ον;
Οι στίχοι του τραγουδιού
Ρούχα από χώμα και νερό προτού φορέσεις
ήμουν μαζί σου σ’ έναν άλλο ουρανό
κι αν ξέχασες τον δρόμο είμαι εδώ
να σου θυμίσω τα παλιά να μην πονέσεις
Γυναίκα είσαι ζωή
απ’ τη φωτιά των άστρων
απ’ του Ήλιου το φιλί
πνοή του ανέμου, ανάσα μου
τραγούδι σε γιορτή
Κατέβηκα μαζί σου μέχρι εδώ
όνειρο φαίνεται παλιό και ξεχασμένο
έκρυψες φως μέσα σε σώμα μυστικό
κράτησα μνήμες που με φέρανε κοντά σου
Από το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, «Η Γειτονιά των Αγγέλων» που έγραψε το 1963 με φόντο την αυλή μιάς ταβέρνας στη Δραπετσώνα, όπου μπροστά στη Μυρτιά ξετυλίγονται τα πάθη και οι έρωτες των απλών ανθρώπων του μόχθου και της προσφυγιάς, αλλά και των ευνοημένων, εκείνων που ανήκουν στον καλό κόσμο, αυτό το υπέροχο μουσικό απόσπασμα.
Γ) ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ
Η Καθαρά Δευτέρα ονομάστηκε έτσι επειδή οι χριστιανοί “καθαρίζονται” σωματικά και πνευματικά. Τη μέρα αυτή σταματά κάθε κατανάλωση φαγητού και ξεκινά μια νηστεία 40 ημερών, όσες δηλαδή και οι μέρες νηστείας του Χριστού στην έρημο.
Κούλουμα ονομάζεται η μαζική έξοδος του κόσμου στην εξοχή για να γιορτάσουν την Καθαρά Δευτέρα και να πετάξουν χαρταετό, έθιμο μεταγενέστερο.
Για την ετυμολογία της λέξης υπάρχουν πολλές εκδοχές. Ο Ν. Πολίτης, πατέρας της ελληνικής λαογραφίας, θεωρεί ότι η λέξη προέρχεται από το λατινικό Cumulus (κόλουμους) που σημαίνει σωρός, αφθονία αλλά και το τέλος. Εκφράζει δηλαδή το τέλος της Αποκριάς.
Σύμφωνα με μιαν άλλη εκδοχή, προέρχεται από μια άλλη λατινική λέξη, τη λέξη “κόλουμνα”, δηλαδή “κολόνα”. Πιθανόν γιατί το πρώτο γλέντι Καθαράς Δευτέρας έγινε στους Στύλους του Ολυμπίου Διός.
Σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας την Καθαρά Δευτέρα “καθαρίζουν” ό,τι απέμεινε από τα μη νηστίσιμα φαγητά της Αποκριάς. Σε άλλα μέρη, όπως στην Ήπειρο, οι νοικοκυρές καθαρίζουν τις κατσαρόλες και όλα τα χάλκινα σκεύη με σταχτόνερο μέχρι ν’ αστράψουν και βάφουν άσπρα τα πεζοδρόμια.
Την Καθαρά Δευτέρα συνηθίζεται να τρώγεται λαγάνα (άζυμο ψωμί που παρασκευάζεται μόνο εκείνη τη μέρα), ταραμάς και άλλα νηστήσιμα φαγώσιμα, κυρίως λαχανικά, όπως και φασολάδα χωρίς λάδι.
Δ) ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΡΤΑΕΤΟ
Ο χαρταετός συμβολίζει την ανθρώπινη ψυχή που ελεύθερη και καθαρή πετάει στους ουρανούς για να συναντήσει Τον Δημιουργό.
Η ιστορία του χαρταετού ξεκινάει από τα βάθη των αιώνων και μάλιστα λέγεται ότι υπάρχει στο προσκήνιο εδώ και 3.000 χιλ. χρόνια.
Οι περισσότεροι ερευνητές είναι της άποψης ότι πατρίδα του χαρταετού είναι η Κίνα, ενώ για άλλους είναι η Μαλαισία και η Ινδονησία όπου είχαν κάνει αετούς από φύλλα. Η εξάπλωση του αετού έγινε, σύμφωνα με πολλές πηγές, από ότι βουδιστές ιεραπόστολους της Κίνας στην Κορέα αρχικά και έπειτα στην Ιαπωνία.
Πιστεύεται ότι μέσω της διαδρομής του μεταξιού ο χαρταετός διαδόθηκε στην Αραβία και στην Βόρειο Αφρική. Πορτογάλοι έμποροι και η Ολλανδική Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών εισήγαγαν τους χαρταετούς στην Ευρώπη. Υπάρχει επίσης η άποψη ότι τον χαρταετό τον έφεραν στην Ευρώπη ο Τζένκινς Χαν με τους πολεμιστές του όταν εισέβαλαν και κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της Κεντρικής Ευρώπης και της Ασίας.
Σημείωση:Για το άρθρο αυτό πήραμε στοιχεία από τις ιστοσελίδες emvolos.gr και www.eclass31.weebly.com
Γι αυτούς που αγαπάνε να περνάνε καλά, οι Απόκριες αποτελούν την τέλεια ευκαιρία για τρέλες, πλάκες, τραγούδι και χορό, ξέφρενο γλέντι και ποτό. Πίσω από τις μάσκες μας κρύβουμε το «σοβαρό» μας εαυτό και γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, τότε που φορώντας την αγαπημένη μας παιδική στολή τα κάναμε όλα με φαντασία και ενθουσιασμό, χωρίς τύψεις και ενοχές!
Ταυτισμένη με τα παιδικά μας χρόνια, η Αποκριά μας γυρνάει πάντα πίσω στα χρόνια του αυθορμητισμού, της αθωότητας και της καλής διάθεσης. Μας γυρνάει πίσω στην εποχή των αγαπημένων μας ηρώων, στην εποχή της ανεμελιάς και του γνήσιου κεφιού.
Συνδεδεμένη με τη μεταμφίεση στη συνείδηση μας η Αποκριά, αναβιώνει μέσα μας όχι μόνο την ανάγκη μας για χαρά και αυθορμητισμό, φαντασία και ενθουσιασμό αλλά και μια υποσυνείδητη ανάγκη για εκτόνωση κρυμμένων συναισθημάτων και καταπιεσμένων πόθων. Είναι όμως τα πράγματα τόσο απλά; Φυσικά και όχι.
Με όρους ψυχολογικούς, η μεταμφίεση της αποκριάς αποτελεί την υπενθύμιση των τρόπων εκείνων με τους οποίους, όλοι εμείς «κρυβόμαστε» πίσω από ρόλους και μηχανισμούς άμυνας αποκρύπτοντας ή αποκαλύπτοντας καθημερινά διάφορες πτυχές του εαυτού μας.
Έτσι, αν και σχεδόν συνώνυμη με το καρναβάλι, η μεταμφίεση, δεν περιορίζεται εκεί. Αντίθετα λειτουργεί καταλυτικά στη ψυχολογία μας σε κάθε φάση της ζωή μας, αφού αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να κρύψουμε τον πραγματικό εαυτό μας ή μας παρέχει το μέσο για να βγάλουμε προς τα έξω τις πιο βαθειά κρυμμένες πλευρές της προσωπικότητας μας.
Με άλλα λόγια η μάσκα και η στολή αποτελούν το τέλειο ψυχολογικό εργαλείο, το ποιο και εξυπηρετεί την εσωτερική ανάγκη του εαυτού μας να εκφράσει ένα σύνολο εσωτερικών πτυχών, τις οποίες είτε κρατά καλά κρυμμένες, είτε υπάρχουν μέσα μας σε λανθάνουσα κατάσταση, χωρίς να το ξέρουμε. Κατά μια έννοια, η μεταμφίεση μας βοηθά να εκφράζουμε μια πλευρά του εαυτού μας, η οποία έχει την ανάγκη να εκδηλωθεί. Μπορεί να έχει τη μορφή μιας κρυφής επιθυμίας, ενός φόβου ή ακόμα, μιας δημιουργικής εκτόνωσης από την καταπίεση της καθημερινότητας.
μασκαράδες παρατηρούν χελώνα – James Ensor – 1894
Με αυτή τη λογική η Αποκριά, εκτός από μια ευκαιρία για διασκέδαση προσφέρει και μια ευκαιρία εξερεύνησης το εαυτού μας, με στόχο να δούμε πιο βαθιά και να ανακαλύψουμε με ασφάλεια μια διαφορετική πλευρά μας.
Σύμφωνα με τις έρευνες και σύμφωνα πάντα με την εμπειρία, η αποκριάτικη μεταμφίεση έχει πολλές ψυχολογικές παραμέτρους και αποτελεί μια διαδικασία πολλαπλών διαστάσεων, έτσι όπως αυτό για παράδειγμα διενεργείται στο θεατρικό θεραπευτικό παιχνίδι ή την δραματο-θεραπεία.
Πρώτα από όλα αποτελεί τρόπο εκτόνωσης των βαθύτερων ψυχικών και συναισθηματικών μας αναζητήσεων και επικοινωνεί την εσωτερική ανάγκη μας για πειραματισμό με διαφόρους ρόλους. Μας δίνει την απόλυτη ελευθερία προσωπικής έκφρασης και εκδήλωσης των πιο κρυφών πτυχών του εαυτού μας. Μας αποδεσμεύει και μας απελευθερώνει από εμμονές, φόβους, ανασφάλειες και καταπιεστικές αναστολές και μας θυμίζει το «παιδί» που κρύβεται μέσα μας
Με αυτή τη λογική, η στολή που επιλέγουμε δεν είναι καθόλου θέμα τύχης ή αισθητικής, αλλά προϊόν μιας υποσυνείδητης ανάγκης για αυτό-έκφραση.
Έτσι η αν κάποιος/α διαλέξει να ντυθεί ιππότης ή νεράιδα ή πριγκίπισσα πίσω από την επιλογή του υπάρχει μια κρυμμένη νοσταλγία για τη χαμένη παιδική αθωότητα και μια εσωτερική επιθυμία για επιστροφή σε μια πιο ασφαλή εποχή. Αν πάλι κάποιος επιλέξει μια στολή του «κακού», τότε πολύ πιθανό μέσα του να υπάρχει ένα σύνολο αρνητικών συναισθημάτων τα οποία και θέλει να εκφράσει αλλά, και ένα αίσθημα ανασφάλειας. Ένα αίσθημα φόβου και άγχους πάνω σε θέματα διαπροσωπικών σχέσεων, αφού η στολή δείχνει πως επιθυμεί να απομακρυνθεί από τους άλλους και να τον απομονώσει.
Αν κάποιος επιλέξει το ρόλο ενός ήρωα, τότε μάλλον ανήκει σε εκείνους που θέλουν να σώσουν τον κόσμο και να νιώσουν σημαντικοί. Αν κάποιος διαλέξει ένα κοστούμι με σεξουαλικό περιεχόμενο, τότε μάλλον λατρεύει να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχή.
Τα κοστούμια του κλόουν ή των άλλων αστείων καρτούν συμβολίζουν μια διάθεση παιχνιδιάρικη και νεανική και σηματοδοτούν την ανάγκη των ανθρώπων να ξεφύγουν από την καθημερινή τους σοβαρότητα και να νιώσουν παιδιά! Όμως και τα ζωάκια έχουν την τιμητική τους, αφού πολλοί τα επιλέγουν για να δείξουν στοιχειά του χαρακτήρα τους, όπως ο σκύλος την εμπιστοσύνη, το λιοντάρι την εξουσία, η γάτα το νάζι και την ανεξαρτησία.
Αν ανατρέξεις κι εσύ στο παρελθόν και στις επιλογές των στολών σου θα διαπιστώσεις πως καθόλου τυχαία αυτές αποκαλύπτουν και συναρμολογούν κομμάτια της προσωπικότητας σου. Όταν καταλάβεις πως λειτουργεί η μεταμφίεση θα ανακαλύψεις και πως όλοι μας καθημερινά κρύβουμε ή αποκαλύπτουμε τα συναισθήματα μας μέσα από τους ρόλους που διαλέγουμε να παίξουμε και μέσα από τους μηχανισμούς άμυνας που επιλέγουμε για να διαφύγουμε.
Σαν σήμερα, στις 23 Φεβρουαρίου 1913, ο Τούρκος διοικητής Τζέλιο Μουλιαζίμης παρέδιδε τα κλειδιά της πόλεως της Πάργας στον Έλληνα ανθυπολοχαγό Άγγελο Φέτση, Διοικητή του αποσμάσματος του Αχέροντα.
Δύο μέρες,λοιπόν, μετά τα Γιάννενα, κατά την διάρκεια του Β’ Βαλκανικού πολέμου,η Πάργα επέστρεφε στην αγκαλιά της μεγάλης ελεύθερης πατρίδας απελευθερωμένη από τα δεινά που προκάλεσαν οι Οθωμανοί και η δολιότητα της Αγγλικής πολιτικής..
Την μεγάλη αυτή μέρα θυμόμαστε σήμερα. Την ημέρα απελευθέρωσης της Πάργας.
Της Πάργας, όπου συναντιώνται ο μύθος η ιστορία και η φυσική ομορφιά για να ικανοποιηθούν όλες οι αισθήσεις του ανθρώπου.
Της Πάργας που αποτέλεσε φωτεινό φάρο ελπίδας για την ανάσταση του υπόδουλου, στους Οθωμανούς, Ελληνικού γένους.
Της Πάργας γενέτειρας των αγωνιστών του ΄21, Κωνσταντίνου Κανάρη και Ιωάννη Δημουλίτσα Πατατούκου.
Της Πάργας γενετείρας ευεργετών, οι οποίοι έδρασαν στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας, αλλά και του 20ου αιώνα, όπως ο Βασίλειος Βασιλιάς, ο Αθανάσιος Δέσκας, ο Γεώργιος Θεμελής,ο Σπυρίδων Λιβαδάς και τόσοι άλλοι.
Της Πάργας γενέτειρας σημαντικών λογίων και πνευματικών ανθρώπων, όπως ο Θωμάς Δημουλίτσας, ο Νικόλας Μανιάκης, ο Κωνσταντίνος Μαυρογιάννης, ο Παναγιώτης Αραβαντινός, ο Άνδρεας Ιδρωμένος, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος δημόσιος καθηγητής της ελληνικής γλώσσας στο πρώτο δημόσιο ελληνικό σχολείο που ιδρύθηκε στην Κέρκυρα το 1803, αλλά και πολλοί άλλοί.
Της Πάργας, την ιστορία της οποίας ύμνησε, κατά την επιστροφή των ιερών κειμηλίων το 1930, ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, με την φράση ” Η Πάργα εισήλθε εις τον θρύλον και το Ελληνικόν Πάνθεον αποβάσα εν από τα λαμπρότερα σύμβολα της Ελληνικής φιλοπατρίας”.
Της Πάργας, την οποία τίμησε η Βουλή των Ελλήνων με κύπελλο, στο οποίο είναι χαραγμένη η φράση “Η Βουλή των Ελλήνων στην πουλημένη, στην Ελευθέρα Πάργα”.
Ημέρα μνήμης λοιπόν η σημερινή. Ας έχουμε πάντα στο νου μας ότι, το μεγαλείο του πολιτισμού ενός τόπου είναι πάντα ανάλογα με το βάθος και την καθαρότητα της μνήμης του που σημαίνει, εκτός των άλλων, ότι όσο πιο πιστοί θεματοφύλακες των εμπειριών και των ιστορικών γεγονότων είμαστε, τόσο πιο ελεύθεροι πλάστες και δημιουργοί του μέλλοντος θα υποδειχτούμε.
Ήρθαν και οι απόκριες. Αποκριάτικες μάσκες θα φορεθούν πάλι.Γλέντι, θόρυβος, φώτα, φωνές. Ευκαιρία να …. ξυπνήσουμε το παιδί που έχουμε μέσα μας. Να ξαναβρούμε την παιδικότητά μας,να ανακαλύψουμε τα πιο βασικά “παιδικά” χαρακτηριστικά, χωρίς όμως να παραιτηθούμε από την ενήλικη ταυτότητά μας, για μονιμότερα αποτελέσματα, για να έχουμε χαρούμενη και φωτεινή την κάθε μέρα μας.
Αισιοδοξία, λοιπόν,ονειροπόληση,φαντασία, ενθουσιασμός, εφευρετικότητα, διεκδίκηση, πείσμα και υπομονή, γέλιο και ανεμελιά, κυρίως όμως αλληλεγγύη και αγάπη να οδηγούν και να κατευθύνουν τις πράξεις μας. Αν κάποιος νιώθει απόλυτο εσωτερικό κενό να το …γεμίσει με αγάπη.
Pablo Picasso (Spanish, Malaga 1881–1973 Mougins, France )
Head of a Woman (Study for “Nude with Drapery”), Paris, 1907
Νικηφόρος Βυζαντινός,
Οι μάσκες
Αχ, αυτές οι μάσκες που κρύβουν, των ανθρώπων τις ψυχές
πάντοτε είναι εύθυμες και πάντα γελαστές
τί κρύβουν απο πίσω τους ποτέ δεν θα το δείς
εκτός κι αν έχεις όρεξη να ψάξεις να το βρείς
Όσο πιό πλούσια και φανταχτερή
τόσο και πιότερο θλιμμένη
είναι η δύστυχη ψυχή,
που πίσω της είναι κρυμμένη.
ΑΚΟΥ !!!
Θέλω για λίγο να σκεφτείς την μάσκα πριν φορέσεις
κάθε πρωί που θα ξυπνάς, μέσα σε ψεύτικες ανέσεις.
Ο έρωτας
Το αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα των αφρών του
Κι οι γλάροι των ονείρων του
Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει
Ένα τραγούδι.
Ο έρωτας
Το τραγούδι του
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του
Κι η ηχώ της νοσταλγίας του
Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει
Ένα καράβι.
Ο έρωτας
Το καράβι του
Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του
Κι ο φλόκος της ελπίδας του
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει
Τον ερχομό.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Η Καθαρά Δευτέρα ονομάστηκε έτσι επειδή οι χριστιανοί “καθαρίζονται” σωματικά και πνευματικά. Τη μέρα αυτή σταματά κάθε κατανάλωση φαγητού και ξεκινά μια νηστεία 40 ημερών, όσες δηλαδή και οι μέρες νηστείας του Χριστού στην έρημο.
