Είμαστε ο Νίκος, η Σοφία, η Φωτεινή, η Κρύστα, ο Γιώργος Μπ., ο Γιώργος Π., η Ελευθερία, ο Γιάννης, ο Γιώργος Στ., μαθητές της Β΄ Τάξης του Γυμνασίου Κανήθου Χαλκίδας. Πηγαίνουμε σχολείο και δεν μπορούμε να πούμε πως δεν μας αρέσει. Όμως περισσότερο μας αρέσουν οι γιορτινές μέρες που δεν έχουμε σχολείο και μαζεύομαστε όλοι συγγενείς και φίλοι πότε στο ένα σπίτι και πότε στο άλλο και χαιρόμαστε κάποια γιορτή. Σε ποιον δεν αρέσουν οι γιορτές? Στην περιήγησή μας στο χρόνο, για τις ανάγκες του θέματος της πολιτιστικής μας ομάδας, διαπιστώσαμε πως πάντα και σε όλους οι γιορτές χάριζαν χαρά, γέλιο, εκτόνωση, επικοινωνία.
΄Ομως γιατί να σας κουράζουμε με τις προσωπικές μας εκτιμήσεις? Καλύτερα να σας παρουσιάσουμε ό,τι ανακαλύψαμε….
Οι παραδοσιακές εκδηλώσεις της γιορτής και του γλεντιού έχουν τις ρίζες τους στην ελληνική αρχαιότητα, το Βυζάντιο και τις συνήθειες της Τουρκοκρατίας, με ποικίλες επιδράσεις βέβαια, αφού ο ελληνικός χώρος ήταν πάντα σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών.
Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Βυζαντινοί αγαπούσαν τα θεάματα και τις διασκεδάσεις. Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, αλλά και μετά την Απελευθέρωση ο λαός επιθυμούσε να θεραπεύσει ανάγκες ψυχικής, συναισθηματικής, πνευματικής και πολιτικής εκτόνωσης. Όμως και σήμερα οι εορταστικές εκδηλώσεις των ανθρώπων έχουν ζωντάνια και ενδιαφέρον, αποτελούν ψυχαγωγικά εκτονώματα, αλλά και άριστο κίνητρο για ανανέωση των σχετικών λαογραφικών εκδηλώσεων που συνδέουν άρρηκτα το χθες με το σήμερα.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΗ
Συμπόσια και Γιορτές στα Αρχαϊκά και Κλασικά Χρόνια
ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΗ – Ευβοϊκά Πανηγύρια
Η γιορτή της Αποκριάς στη Σκύρο
Το πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου στη Σκύρο
Το πανηγύρι της Καζανίτσας στη Λούτσα Εύβοιας
Το πανηγύρι της Πιπεριάς στα χωριά της βόρειας Εύβοιας
Η γιορτή του Αη Γιάννη του Ριγανά ή Κλήδονα
Το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής (πολιούχου Χαλκίδας)
Το πανηγύρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος
Το πανηγύρι της Κοίμησης της Παναγίας το Δεκαπενταύγουστο
Το πανηγύρι του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου (Αποκεφαλισμός)
Ερευνώντας τον πολιτισμό της γιορτής στην ιστορία και την παράδοση αντικρύσαμε με θαυμασμό ένα τεράστιο υλικό από αρχαία και βυζαντινά κείμενα, αγγειογραφίες και τοιχογραφίες, το οποίο μόνο ακροθιγώς μελετήσαμε λόγω του περιορισμένου χρόνου και των σχολικών υποχρεώσεών μας…Γοητευτήκαμε όμως και διαπιστώσαμε πως πρόκειται για ένα ενιαίο μεγάλο πολιτισμό, που ενσωμάτωσε επιδράσεις από άλλους λαούς σε όλες τις εποχές και διαμόρφωσε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της ελληνικής παράδοσης.
Υποστηρίζεται ότι ο χορός και το γλέντι γεννήθηκαν με την ανακάλυψη της γεωργίας: φύτεμα του σπόρου στη γη, βλάστηση και θριαμβευτική επιστροφή στο φως της μέρας. Ο συμβολισμός του σπόρου συνδέεται με τον κυκλικό χαρακτήρα της ζωής…
Μέσα σ’αυτόν τον κύκλο της ζωής ο άνθρωπος αισθάνεται την ανάγκη της ψυχαγωγίας που δίνει νέα όρεξη για ζωή και δράση, αναπτύσσει γνωριμίες, αναθερμαίνει σχέσεις και φιλίες.. Το γλέντι προϋποθέτει καλό φαγητό, μουσική και χορό, ξεφάντωμα που ξεσηκώνει την ψυχή, αλλά δεν είναι μόνο αυτό: είναι δρώμενο που δίνει απόλαυση, αλλά και πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα, καθώς και ευκαιρίες για πνευματική και πολιτιστική καλλιέργεια.
Στους καιρούς μας, η γνωριμία με το παρελθόν και η ψύχραιμη αξιολόγησή του, δεν είναι μόνο απλή ιστορική ενημέρωση ή ένα επιπλέον καθήκον στον κύκλο της μόρφωσης, είναι αξίωση και ανάγκη επιτακτική για τη συνέχιση από τις νεότερες γενιές της εθνικής μας ταυτότητας μέσα στη σύγχρονη πολυπολιτισμική πραγματικότητα.