Πώς είναι να αποχαιρετάς έναν συνάδερφο εκλεκτό, ευγενικό, αξιαγάπητο; Λίγο νωρίτερα ο Στάθης Ανδρεάδης, θεολόγος, μας έφυγε. Δεν θα τον ξαναδούμε να ανεβαίνει τα σκαλιά της Εράτυρας, να ανοίγει την πόρτα του γραφείου, να κάθεται στην αγαπημένη του θέση. Να μιλάει με κείνη την ήρεμη φωνή και να σκάει ένα γλυκό χαμόγελο στην άκρη των χειλιών. Να συζητάμε και να κοιτάμε το ρολόι- να παγώσει ο χρόνος, να κρατήσουμε κι άλλο τις συζητήσεις με εκλεκτούς συναδέρφους. Δεν θα τον ξαναδούμε να φροντίζει εκείνα τα δυο δεντράκια της εισόδου που τα φύτεψε λίγο πριν αποχωρήσει από την ενεργό δράση και κυρίως εκείνο το ένα, το πιο αδύναμο που ήθελε πιότερη προσοχή… Όλοι εμείς, που τον γνωρίσαμε σαν συνάδερφο, άλλοι από μας που τον γνωρίσαμε σαν επισκέπτη συνταξιούχο στο αγαπημένο πέτρινο σχολείο της Εράτυρας, “Καλό Παράδεισο” του λέμε και στεκόμαστε δίπλα στην οικογένειά του.

“Μακαρία ἡ ὁδός, ἢ πορεύει σήμερον, ὅτι ἡτοιμάσθη σοὶ τόπος ἀναπαύσεως.”

Από το Γυμνάσιο Γαλατινής παρ. Εράτυρας

Ο Διευθυντής, Παντσίδης Χρήστος, και οι καθηγητές του σχολείου.

Σ.Κ

Φωτογραφία Σ.Κ

Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0.