greenstep's blog

Με αφορμή, αυτό το καταπληκτικό παραμύθι που άπτεται της διαφορετικότητας,  η καθηγήτρια των Αγγλικών κ. Πασχαλίδου με τους μαθητές της Δ1 τάξης  έφτιαξαν τα δικά  τους ελμεροβιβλιαράκια! Διαβάζοντας την ιστορία στ΄ αγγλικά  , έφτιαξαν ο καθένας το δικό του βιβλίο με τη δική του εικαστική ματιά -άποψη!

Οι μαθητές της Α΄τάξης στα πλαίσια του εκπαιδευτικού τους προγράμματος ΘΑΛΑΣΣΟΠΕΡΠΑΤΗΜΑΤΑ υποδέχτηκαν

τα ΒΙΒΛΙΑ ΣΕ ΡΟΔΕΣ με θέμα τη   θάλασσα.

Η  «μικρή βιβλιοθήκη σε ρόδες» τους πρόσφερε χαρά και γνώσεις! Σε μικρές παρέες ή μόνοι σε μια γωνιά της τάξης,  με τη βοήθεια των δασκάλων τους ,διάβασαν, συζήτησαν, έπαιξαν , συνεργάστηκαν και η συνέχεια…………  ΕΔΩ 

Όμως δε τέλειωσαν μ αυτή την δραστηριότητα τα θαλασσοπερπατήματα τους!

Τα βιβλία σε ρόδες τους έδωσαν πολλές ευκαιρίες. Μια απ αυτές τους την έδωσε το βιβλίο Άταχτα πλοκάμια  των εκδόσεων Καλειδοσκόπιο  και η πρόσκληση που έκαναν στη συγγραφέα Λ.Πατρόκλου.

Με πολύ χαρά υποδέχτηκαν την κ. Λίλα Πατρόκλου και το βιβλίο της με την εξαιρετική εικονογράφιση της Κατερίνας Χαδουλού Άταχτα πλοκάμια  και μίλησαν με αφορμή   το βιβλίο για την αναπηρία  και τη διαφορετικότητα.

«H εξοικείωση με την εικόνα και την ιδέα της αναπηρίας-διαφορετικότητας  είναι καταρχήν η διευκόλυνση της ένταξης των μικρών μαθητών με αναπηρία στα γενικά σχολεία, και η ομαλή υποδοχή τους από τους συνομηλίκους τους. Παράλληλα, ο/η δάσκαλος/α  των παιδιών, που είναι παρών/ουσα καθ’όλη τη διαδικασία ανάγνωσης και παιχνιδιού, έχει τη δυνατότητα να παίρνει ιδέες για το πώς μπορεί να προσεγγίζει τα θέματα αναπηρίας και να τα παρουσιάζει στους μαθητές του όταν του δίνεται η ευκαιρία».

«Τα Άταχτα Πλοκάμια» είναι ένα βιβλίο με πολλαπλές αναγνώσεις. Σε πρώτο πλάνο, η ανυπακοή των πλοκαμιών, δεν είναι παρά τα στάδια ανωριμότητας και «αταξίας», παιδιών και ενηλίκων, ενώ η αλλαγή έρχεται ως προσωπικό επίτευγμα, μέσα από την αυτο-πειθαρχία όσο και από εξωτερικούς παράγοντες που μας ωθούν να πειθαρχήσουμε.

Τα «άταχτα πλοκάμια» μεταμορφώνονται σε ασημένια – όπως εξηγεί και η Λίλα Πατρόκλου. «Πάντα θυμάσαι αυτό που σε έκανε να κάνεις ένα βήμα προς την ωριμότητα».

Σε δεύτερο πλάνο, η κοινωνία της θάλασσας, που παρουσιάζεται ήδη διασπασμένη και συγκρουόμενη, ανίκανη να βρει κοινές λύσεις και να δράσει ενωμένα ενάντια στον εκφοβισμό των πλοκαμιών… Μάλλον, όχι η κοινωνία «της θάλασσας», η κοινωνίας μας. Κι εδώ φαίνεται περισσότερο ότι δεν πρόκειται για ένα παραμύθι. Η συγγραφέας τονίζει ότι δεν πρέπει να ωραιοποιούμε ή να διαστρεβλώνουμε τη πραγματικότητα πριν την παρουσιάσουμε στα παιδιά.

Σε τρίτο πλάνο, μια προσέγγιση της αναπηρίας, που συμβολίζεται από την «ανυπακοή» των πλοκαμιών και τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζεται από τους ίδιους τους ήρωες: από την μη-αποδοχή, στη συνειδητοποίηση, τον αυτο-καθορισμό και την προσωπική επίτευξη της αρμονίας με το σώμα μας.

Πάνω από όλα, η συγγραφέας παρακινεί τα παιδιά να ακούσουν την ιστορία. Δεν υπάρχουν «κρυμμένα» μηνύματα, είναι άμεσα μέσα από τους χαρακτήρες και τις καταστάσεις που εξελίσσονται.

Η ιστορία συνοδεύεται από μια εξαιρετική εικονογράφηση, που ακολουθεί την εξέλιξη της ιστορίας και απεικονίζει πραγματικά και ζωντανά συναισθήματα, όπως η θλίψη, η ντροπή, ο θυμός και η εξέγερση, η σύγκρουση, η αποφασιστικότητα και η αρμονία.

ΠΗΓΗhttp://karavaki69.blogspot.gr/

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Οι μικροί μας φίλοι με τόσα ταξίδια στη θάλασσα θα μπορούσαν να μη συναντήσουν καλούς και κακούς πειρατές;  Όχι βέβαια!

γνώρισαν μέσα από υπέροχα παραμύθια   πολλούς πειρατές σε όλο τον κόσμο . «Μίλησαν» μαζί τους,  έμαθαν γι αυτούς  και δημιούργησαν με πλαστελίνη τους δικούς τους καλούςπειρατές  και σας τους παρουσιάζουν από ένα βιντεάκι που φτιάξαμε!

 κλικ Ο ΚΑΛΟΣ ΜΑΣ ΠΕΙΡΑΤΗΣ 

η συνέχεια σε λίγες ημέρες……