greenstep's blog

Άφησε το οικολογικό σου αποτύπωμα…


Πλούσιες χώρες φτωχοί λαοί

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ


“Το να είσαι ένας φτωχός άνθρωπος είναι δύσκολο, αλλά το να είσαι μια φτωχή φυλή σε έναν τόπο γεμάτο δολάρια είναι το πιο σκληρό απ” όλα.”

W.E.B. DuBois

Poster Ghana gr Original Airdate: Tετάρτη, 27 Φεβρουαρίου 2013, 23:00 – ΝΕΤΔΙΑΡΚΕΙΑ: 48 min.Η Γκάνα, σύμφωνα με το ΔΝΤ, είναι μια ιστορία επιτυχίας! Η κυβέρνηση, ακολουθώντας πιστά τις υποδείξεις του για συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, πλήρη απελευθέρωση της αγοράς και αποκρατικοποιήσεις, έχει «επιτύχει τους στόχους». Πλέον η οικονομία της χώρας συγκαταλέγεται ανάμεσα στις 20 ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες του κόσμου και είναι πρώτη στην Αφρική!

Την ίδια στιγμή, όμως, 4.000 σχολεία δεν έχουν κτίρια και οι μαθητές κάνουν μάθημα κάτω από τα δέντρα. Στις κλινικές στα βόρεια της χώρας αντιστοιχεί ένας γιατρός για 161.000 κατοίκους! Και οι μικροκαλλιεργητές, χωρίς καμιά υποστήριξη από το κράτος, έχουν αφεθεί να λιμοκτονούν, παλεύοντας μόνοι τους στον ωκεανό της ελεύθερης αγοράς.

Ανάπτυξη… για ποιον;

ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σενάριο / Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος / Επιτόπια Έρευνα & Οργάνωση Θέματος: Αχιλλέας Κουρεμένος / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Βασίλης Μουρίκης / Οργάνωση & Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή / Συντονισμός έρευνας: Γεωργία Ανάγνου / Μοντάζ: Άννα Πρόκου, Βασίλης Μάγκος / Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης / Μια παραγωγή της Small Planet για την ΕΡΤ © 2012-2013

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Original shooting format: HD 1080p25 / Ήχος: Dolby Stereo / Γλώσσα: Αγγλικά, Ελληνικά, Γκρούνε, Τάλεν, Κουσαάλ, Νταγκμπάνι

ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ 

 

H οικονομία της Γκάνας καλπάζει! Στην πρωτεύουσα Άκκρα, δεκάδες γερανοί υψώνονται στον ορίζοντα, κατασκευάζοντας νέα σύγχρονα κτίρια που θα στεγάσουν γραφεία τραπεζών, πολυεθνικών και ντόπιων εταιρειών. Η έκρηξη στον κατασκευαστικό τομέα είναι κάτι που μπορεί να δει κανείς στις νέες καλές γειτονιές που περικυκλώνονται από φράχτες και συρματοπλέγματα, καθώς και στα εμπορικά κέντρα που ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο.

Από το 2000, η Γκάνα αναπτυσσόταν με ένα ετήσιο μέσο όρο της τάξης του 5%, για να εκτοξευτεί το 2011 στο 14,4%. Με κινητήριο δύναμη τα έσοδα από το χρυσό (είναι η δεύτερη παραγωγός χρυσού στην Αφρική και πέμπτη στον κόσμο), το κακάο και πρόσφατα απ” το πετρέλαιο, με τη βοήθεια του ΔΝΤ και με τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης, η Γκάνα έγινε – τουλάχιστον στους αριθμούς – μία χώρα μεσαίου εισοδήματος, η ένατη της Αφρικής που κατακτά αυτή τη θέση.

«Οι πολιτικές είναι επιτυχημένες!», βεβαιώνει ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Γκάνα, Σαμίρ Τζάτζα. «Ξεκάθαρα η Γκάνα τα τελευταία χρόνια τα έχει πάει πολύ καλά, όσον αφορά στην δημιουργία ενός περιβάλλοντος με μακροοικονομική σταθερότητα, το οποίο είναι απαραίτητο για να υπάρχουν επενδύσεις, ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων εργασίας».

Πώς, όμως, βιώνει ο πληθυσμός της χώρας αυτή την ανάπτυξη;

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Γκάλοπ το 2012, το 53% του πληθυσμού, περίπου 12,7 εκατομμύρια άνθρωποι, δεν μπορούν να αντέξουν το κόστος των τροφίμων. Μόνο το 4% δήλωσε ότι ζει άνετα με το εισόδημά του. Σχεδόν το 30% ζει ακόμα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.

“Έχουμε ανάπτυξη στον γεωργικό τομέα, έχουμε ανάπτυξη στη βιομηχανία παροχής υπηρεσιών, στα νοσοκομεία και στην εκπαίδευση”, επισημαίνει ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Γκάνα, Σαμίρ Τζάτζα.

ΚΑΘΕ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΑΞΗ

Οι βόρειες επαρχίες της Γκάνας είναι οι πιο υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας. Τεράστιες αφίσες με διαφημίσεις εταιριών κινητής τηλεφωνίας καλύπτουν τοίχους σπιτιών από λασπότουβλα. Οι δρόμοι είναι άσχημοι. Σε πολλές κοινότητες δεν υπάρχει πόσιμο νερό, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα. Άνθρωποι αναγκάζονται να ταξιδεύουν από τις κοινότητες προς τις πόλεις, ξοδεύοντας ολόκληρη τη μέρα τους, μόνο και μόνο για να φορτίσουν τα κινητά τους. Οι υποδομές αποχέτευσης είναι σπάνιες ακόμα και στις μεγάλες πόλεις, πολλαπλασιάζοντας έτσι τους κινδύνους ασθενειών και μολύνσεων.

Λίγο έξω από την Μπολγκατάνγκα, υπάρχει ένα δημοτικό σχολείο όπου μαθαίνουν γράμματα 291 παιδιά.

Κάθε δέντρο είναι και τάξη.

Δεκάδες παιδιά κάθονται σε μια σειρά παγκάκια που είναι τοποθετημένα κάτω από ένα δέντρο. Στον κορμό του είναι ακουμπισμένος ένας πίνακας. Ένας γονιός, εθελοντής δάσκαλος, προσπαθεί να διδάξει στα παιδιά την αγγλική αλφάβητο.

“Όποτε βρέχει, ακόμα και όταν υπάρχει απλώς η απειλή της βροχής, λέμε στα παιδιά να φύγουν και να πάνε στα σπίτια τους. Και όταν έρχεται ο Φεβρουάριος-Μάρτιος, δεν υπάρχει καθόλου σκιά και όλοι μαζευόμαστε στην μοναδική αίθουσα, μέσα στην οποία ιδρώνουμε πολύ”, περιγράφει η Κόμφορτ, η μοναδική δασκάλα του σχολείου. Θέλοντας να βελτιώσει κάπως την κατάσταση, με δικά της χρήματα και με τη βοήθεια των γονέων, έφτιαξε μια αίθουσα, η οποία όμως δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των 291 μαθητών της. “Ο ήλιος καίει πολύ και πρέπει να καθόμαστε κάτω από τα δέντρα. Ο αέρας πολλές φορές εκτοξεύει τον πίνακα πάνω μας και μας τραυματίζει”, περιγράφει η δεκάχρονη μαθήτρια Ζεϊνάμπ.

Οι περικοπές στον δημόσιο τομέα που ήταν μία από τις προυποθέσεις του ΔΝΤ για την σύναψη της νέας δανειακής σύμβασης του 2009, έχουν πλήξει καίρια τον τομέα της δημόσιας εκπαίδευσης της Γκάνας. Και αυτό γιατί η κυβέρνηση προκειμένου να πιάσει τους στόχους για μείωση του ελλείμματος, αποφάσισε να κόψει περίπου 31 εκατομμύρια ευρώ και από την εκπαίδευση.

Η δεύτερη παραγωγός χρυσού στην Αφρική και πέμπτη στον κόσμο, αδυνατεί να παράσχει σε χιλιάδες παιδιά αίθουσες διδασκαλίας. Σ’ ολόκληρη τη Γκάνα, 4.000 σχολεία δεν έχουν εγκαταστάσεις. “Συνήθως όταν παραπονιόμαστε, η απάντηση που παίρνουμε είναι ότι τα σχολεία είναι πολλά και οι πόροι για τα σχολεία της Γκάνας δεν είναι αρκετοί για να καλύψουν όλα τα σχολεία που είναι κάτω απ’ τα δέντρα”, εξηγεί η Κόμφορτ.

Η έλλειψη κτιρίων, όμως, δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα για τα παιδιά.

Το πάγωμα των προσλήψεων στο δημόσιο, άλλος ένας όρος που έθεσε το ΔΝΤ για την δανειακή σύμβαση, είχε άμεση επίπτωση στην ποιότητα της εκπαίδευσης στη Γκάνα. Σύμφωνα με την αρμόδια υπηρεσία Εκπαίδευσης της χώρας, για να καλυφθούν τα κενά σε διδακτικό προσωπικό μόνο στα δημοτικά σχολεία, χρειάζονται 33.185 δάσκαλοι, κάτι που δεν έχει καμία πιθανότητα να εγκριθεί. Εδώ στο Βορρά της Γκάνας αντιστοιχεί ένας εκπαιδευμένος δάσκαλος, όπως η Κόμφορτ, για 175 μαθητές.

Και τα προβλήματα δεν τελειώνουν εδώ. Στην πρώτη σε ανάπτυξη χώρα της Αφρικής, τα παιδιά πολλές φορές περπατάνε έως και 5 χιλιόμετρα με τα πόδια για να φτάσουν στα σχολεία, ενώ πίσω στα σπίτια τους το ηλεκτρικό ρεύμα είναι συνθήκη πολυτελείας. “Διαβάζω με φακό, καθώς η κοινότητα δεν έχει ρεύμα. Είναι δύσκολο να διαβάσεις έτσι, γιατί πολλές φορές κάποιος άλλος από την οικογένεια χρειάζεται τον φακό και πρέπει να περιμένω μέχρι να τελειώσει”,μας περιγράφει η μικρή μαθήτρια Ζεϊνάμπ.

ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΓΙΑ 161.000 ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Βορειότερα, στην πόλη Ζεμπιλά που στέκει κοντά στα σύνορα με την Μπουρκίνα Φάσο, συναντήσαμε μια νεαρή νοσοκόμα, την Γκίφτι. Είναι μόλις 26 χρονών και είναι η μία από τους δύο νοσοκόμους της κλινικής, η οποία καλύπτει τις ανάγκες 7 κοινοτήτων και περίπου 3.000 ανθρώπων. Πέρα από τις φροντίδες που παρέχει σε όσους επισκέπτονται την κλινική, πολλές φορές ταξιδεύει με το μηχανάκι της στις κοινότητες για να περιποιηθεί, κυρίως, τις εγκύους. “Έχουμε μηχανάκια και αυτά χρησιμοποιούμε για να πάμε. Μερικές φορές όταν χαλάνε, συνειδητοποιούμε ότι οι περισσότερες γυναίκες γεννάνε στο σπίτι τους, επειδή δεν μπορούμε να πάμε εκεί.”

Η έλλειψη κλινικών και γιατρών, η δύσκολη προσβασιμότητα σε αυτές, η ανεπάρκεια σε υποδομές και φάρμακα, καθώς και τα προβλήματα στην εκπαίδευση που έχουν ως αποτέλεσμα την άγνοια του πληθυσμού για τις ασθένειες, κάνουν πολύ δύσκολη την υγειονομική φροντίδα. “Γνωρίζω ότι αλλού ένας θάνατος μητέρας συνιστά μια κρίση, είναι μια επείγουσα κατάσταση. Αλλά εδώ, σε μια περιοχή, στις 40 εβδομάδες του χρόνου έχουμε καταγράψει 93 θανάτους γυναικών στη γέννα. Αυτό είναι αναμφίβολα απαράδεκτο!”, αποκαλύπτει ο επαρχιακός διευθυντής Υγείας στη Βόρεια Γκάνα, Αλ Χάτζι Αμπντουλραχμάν Γιακούμπου.

Απλά προβλήματα λοιμώξεων ή συνηθισμένες ασθένειες μπορεί να οδηγήσουν στο θάνατο. Και όμως, μερικές φορές είναι απλά ζήτημα αντιβιοτικών, είναι ζήτημα απλής περιποίησης από έναν γιατρό ή νοσοκόμο. “Οι νοσοκόμες, είναι μία για 2.600 ανθρώπους. Όταν μιλάμε για τις μαίες, το ποσοστό είναι μεγαλύτερο. Επίτρεψέ μου να σου πω, επίσης, ότι έχουμε έναν γιατρό για πληθυσμό πάνω από 161.000 ανθρώπους, το οποίο προφανώς δεν είναι και ότι καλύτερο. Ένας γιατρός για πάνω από 161.000 ανθρώπους!”, εξανίσταται δικαίως ο κύριος Γιακούμπου.

Ο κυβερνητικός αξιωματούχος δεν κάνει, όμως, το ίδιο, όταν τον ρωτάμε για τα αίτια των ανεπαρκειών ή τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να δοθεί λύση στο πρόβλημα. Αρκείται στο να μας υπερτονίσει την καμπάνια με κουνουπιέρες που έκανε το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση, χαρίζοντας μάλιστα στους χωρικούς πρόκες και σφυριά για να τις καρφώσουν γύρω από τα κρεβάτια τους. Προσθέτει, επίσης, ότι οι πολλοί μετανάστες που καταφθάνουν από τις γύρω χώρες μεταφέροντας ασθένειες, κάνουν τη δουλειά της κυβέρνησης πιο δύσκολη.

Παρόλο που δεν πρέπει να υποτιμάται η χρησιμότητα των κουνουπιέρων στην αντιμετώπιση της μαλάριας, ο εντοπισμός των ζητημάτων από τη νεαρή νοσοκόμα, την Γκίφτι, είναι μάλλον πιο εύστοχος: «Πιστεύω ότι υπάρχουν χρήματα και θα έπρεπε να επενδυθούν στην Υγεία. Γιατί αν δεν είσαι υγιής, δεν πιστεύω ότι οι κοινότητές μας μπορούν να αναπτυχθούν. Αν πχ το πιεσόμετρό μας χαλάσει σήμερα, γιατί έχουμε μόνο ένα πιεσόμετρο, αν λοιπόν χαλάσει, οι ασθενείς που θα έρθουν δεν θα λάβουν αυτή την υπηρεσία, εκτός αν περιμένουμε να μας φέρουν ένα άλλο. Δεν μπορείς να τους περιποιηθείς, χωρίς να πάρεις την πίεσή τους. Επίσης, το κτίριο είναι άσχημο. Οι σοβάδες πέφτουν διαρκώς. Νομίζω είναι λόγω της βροχής. Αν δεν έχεις εγκαταστάσεις, πώς να δουλέψεις; Αυτό είναι σημαντικό για μένα.

Τι ζητάμε απ” την κυβέρνηση; Εμείς ζητάμε πόσιμο νερό, όχι μόνο για μας, αλλά και για την κοινότητα».

Απέναντι στην απλότητα που τίθενται τα παραπάνω προβλήματα, ο κυβερνητικός αξιωματούχος ευγνωμονεί τον Θεό που υπάρχει οικονομική κρίση στην Ευρώπη και έτσι οι νέοι γιατροί και νοσοκόμοι μεταναστεύουν λιγότερο προς τα εκεί. “Ο αριθμός των γιατρών και των νοσοκόμων μειώθηκαν, επειδή υπήρχε φυγή από τη Γκάνα προς τον ανεπτυγμένο κόσμο, την Ευρώπη και την ΑμερικήΑλλά δόξα τω Θεώ, η κυβέρνηση της Γκάνας το συνειδητοποίησε αυτό και, δόξα τω Θεώ, υπάρχει οικονομική κατάρρευση στην Ευρώπη και συνεπώς οι νοσοκόμες μας δεν βρίσκουν εκεί πια θέσεις όπως πριν”.

ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΑΓΩΝ ΤΟΥ ΠΟΕ

Η γεωργία είναι ένας από τους σημαντικότερους παραγωγικούς τομείς της Γκάνας. Εδώ στο βορρά όμως, είναι ο μοναδικός τρόπος επιβίωσης. Στο κέντρο της πρωτεύουσας της Βόρειας Γκάνας, το Ταμάλε, δεκάδες γυναίκες είναι συγκεντρωμένες και επεξεργάζονται το ρύζι. “Είναι πολύ δύσκολο το ρύζι μας να φτάσει στην αγορά”, λένε, αποδίδοντας τα αίτια στην εισαγωγή ρυζιού από τις γειτονικές χώρες. “Προσευχόμαστε η κυβέρνηση να σταματήσει να εισάγει ρύζι από το εξωτερικό. Όταν σταματήσει να εισάγει, το δικό μας θα βρει έδαφος στην αγορά”,παραπονιέται η Αουαμπού.

Σύμφωνα με τους όρους του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου δεν μπορούμε να περιορίσουμε την εισαγωγή συγκεκριμένων προϊόντων. Αν υπήρχε νόμος που θα περιόριζε την εισαγωγή αυτών των προϊόντων, οι αγρότες μας θα πουλούσαν ανταγωνιστικά”,επισημαίνει ο Τζέιμς Ουάμα, υπεύθυνος της ActionAid για την αγροτική ανάπτυξη.

Αυτό, όμως, δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. «Το Υπουργείο Γεωργίας παλιά μας προμήθευε με λιπάσματα, αλλά τώρα το έκοψαν. Δεν μας επισκέπτονται ποτέ όπως έκαναν πριν. Δεν καταλαβαίνω γιατί η κυβέρνηση δεν μας υποστηρίζει»,λέει με απορία η αγρότισσα Σοκ Κάμπε.

Οι κανονισμοί του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου έχουν καταστήσει μη ανταγωνιστικά τα προϊόντα των μικρών παραγωγών. Η κυβέρνηση, στο πλαίσιο των περικοπών στον δημόσιο τομέα, έχει κόψει τις επιδοτήσεις. Οι αγρότες είναι μόνοι τους. «Η κυβέρνηση περικόπτει τα μέσα, περικόπτει τις επιδοτήσεις, τις έρευνες, τις τεχνολογικές εξελίξεις, όλα περικόπτονται», λέει ο Γκιένγκιε Τάνο από το Third World Network Africa. «Και όλα αυτά υπάρχουν στις τιμές της αγοράς. Ο μικρός αγρότης δεν μπορεί να αγοράσει αυτά τα πράγματα, και δεν μπορεί να παράξει, έχει αποκλειστεί.»

Η κυρία Αουαμπού είναι γλαφυρή: “Όταν δεν πουλάς και δεν έχεις κέρδος, πώς να ταΐσεις την οικογένειά σου; Δεν έχεις χρήματα. Και αν δεν έχεις χρήματα, πώς να ταΐσεις την οικογένειά σου; Υποφέρουμε και δεν λαμβάνουμε χρήματα. Πάντα υποφέρουμε και στο τέλος δεν πετυχαίνουμε!”

 

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ;

Η Γκάνα είναι βετεράνος στα «σχέδια διάσωσης» από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Από το 1957 που απέκτησε την ανεξαρτησία της από τους Άγγλους, μέχρι σήμερα, έχει σχέσεις αγάπης και μίσους με το ΔΝΤ. Από το 1966 έχουν πάρει δάνεια πέντε κυβερνήσεις που εναλλάσσονταν, όπως εναλλάσσονταν τα πραξικοπήματα που γίνονταν στη χώρα.

Η τελευταία δανειακή σύμβαση που υπέγραψε, ήταν το 2009 για 602 εκατομμύρια δολάρια. Το δημόσιο χρέος της Γκάνας εκτινάχθηκε σε ιστορικά ύψη φτάνοντας τα 14,6 δισ. δολάρια (23,4 δισ. γκανέζικα σίντις).

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτά τα χρήματα βοήθησαν τη οικονομία της χώρας να εκτιναχθεί και να μοιάζει με οικονομικό άτι που καλπάζει. Επί της ουσίας, όμως, τα οφέλη της ανάπτυξης δεν έχουν γίνει αισθητά από την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού που μένει να παλεύει καθημερινά για την επιβίωσή του, ενώ ταυτόχρονα καλείται να αποπληρώνει τα διαδοχικά δάνεια που η κυβέρνηση έλαβε από το ΔΝΤ.

Στην πραγματική ζωή, τα νούμερα σίγουρα δεν συμβαδίζουν με το περιχαρές κλίμα που υπάρχει στους επίσημους οικονομικούς και πολιτικούς φορείς της χώρας, λόγω των επιτυχημένων οικονομικών δεικτών.

Κανένα απ’ τα παιδιά μας να μην είναι υποσιτισμένο, κανένα απ’ τα παιδιά μας να μην πηγαίνει στο κρεβάτι πεινασμένο, όλα τα παιδιά να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, αυτά είναι τα πράγματα που πρέπει να κοιτάμε για να μετράμε τι σημαίνει πραγματική ανάπτυξη”, επιμένει η διευθύντρια της ActionAid Γκάνας, Άντζουα Κλούβιτσε. “Στις κακές περιόδους, οι γυναίκες τρώνε τελευταίες και τη λιγότερη μερίδα. Και όταν τα πράγματα είναι πολύ άσχημα τρώνε μια φορά τη μέρα ή μια φορά στις δύο μέρες, ώστε να μπορούν να φάνε τα παιδιά τους. Αυτό πιστεύω ότι θα έπρεπε να είναι ο πραγματικός δείκτης του τι σημαίνει μια οικονομία μεσαίων εισοδημάτων. Υπάρχει γυναίκα που να πεθαίνει στη γέννα; Δυστυχώς, αυτός θα έπρεπε να είναι ένας δείκτης. Οι γυναίκες έχουν πρόσβαση στην υγεία, την εκπαίδευση, στην αγορά; Αυτό θα έπρεπε να είναι ο πραγματικός δείκτης για το τι ανάπτυξηέχουμε!”

πηγή ΕΞΑΝΤΑΣ

Kαι εγένετο φως!!!

To δέντρο που πληγώναμε

 

Το αριστούργημα του Δ.Αβδελιώτη
Δυο συμμαθητές και στενοί φίλοι, «τσακώνονται» λίγο πριν κλείσουν τα δημοτικά σχολεία στη Χίο του 1960.

Μέσα στο φως του ελληνικού θέρους , δεν θα αργήσουν να «ξαναφιλιώσουν» και να περάσουν μαζί ένα αξέχαστο παιδικό καλοκαίρι όπου η ανεμελιά, η φιλία, οι αταξίες, οι παρέες και ο έρωτας θα διακοπούν μόνο από τον ερχομό του φθινοπώρου.

Διακρίσεις

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1986
* Ειδική μνεία ΠΕΚΚ (Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου)

Βραβεία Ποιότητας Υπουργείου Πολιτισμού 1986
* Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη
* Διάκριση ποιότητας ταινίας μεγάλου μήκους

Φεστιβάλ Βερολίνου 1987
* Βραβείο CIFEJ (Διεθνές Κέντρο Ταινιών για τα Παιδιά και τους Νέους)

Φεστιβάλ Νέου Δελχί (Ινδία) 1987
* «Χρυσός Ελέφαντας» (καλύτερης ταινίας)
* «Ασημένιος Ελέφαντας» (καλύτερης σκηνοθεσίας)

Ηθοποιοί
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΒΔΕΛΙΩΔΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΜΕΙΩΤΕΡΗΣ, ΜΑΡΙΝΑ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΥΡΙΑΚΩΔΗ, ΔΗΜΟΣ ΑΒΔΕΛΙΩΔΗΣ, κ.α

Kαλύτερη Zωή!!!

Στην ιστοσελίδα http://kalyterizoi.gr/ η WWF Ελλάς επιδιώκει τη δημιουργία ενός κόμβου ενημέρωσης και συμμετοχής των πολιτών σε τέσσερις θεματικές ενότητες,

  •  Ενέργεια
  • Διατροφή
  • Κατανάλωση
  • Ζωή στην πόλη

με σκοπό τη συμμετοχή τους σε μικρές ή μεγάλες δράσεις συνεργασίας, αλληλεγγύης και αλλαγής του τρόπου ζωής.

Η έναρξη λειτουργίας της ιστοσελίδας με τον πλήρη σχεδιασμό της θα γίνει στις 10 Οκτωβρίου 2013. Μπορείτε τώρα όμως να κάνετε την εγγραφή σας στο http://kalyterizoi.gr/ ώστε να ενημερωθείτε για την πρεμιέρα της ιστοσελίδας.

Επισημαίνεται ότι τα σχολεία θα έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν προφίλ στην ιστοσελίδα για την ανάληψη δράσης, να προβάλλουν τη δράση τους με την ανάρτηση του παραγόμενου  υλικού τους και  να διασυνδέονται  ηλεκτρονικά με άλλα σχολεία για την ανταλλαγή ιδεών και εμπειριών.

Δράση για την Ελεύθερη Διακίνηση των Σπόρων και των Τροφίμων: 2-16 Οκτώβρη 2013

Δράστε για την ελευθερία των σπόρων  

Αθήνα 7 Οκτωβρίου 2013
09:00 – 10:00 Πλατεία Συντάγματος
12:00 – 13:30 Πλατεία Κοτζιά

Κείμενα για την ελευθερία των σπόρων και των τροφίμων

Δεκαπενθήμερο Δράσης για την Ελεύθερη διακίνηση των σπόρων και των Τροφίμων: 2-16 Οκτώβρη 2013

 

Δρ.Βαντάνα Σίβαvandana_shiva

 

Για την μετάφραση κάντε κλικ στο κουμπί “captions”, κάτω-δεξιά από το παράθυρο του βίντεο
All translations kindly provided by Christina Kourkoula

 

Πηγές: www.peliti.grhttp://seedfreedom.in/fortnight-of-actions-letter-from-vandana-shiva/Vandana Shiva

 

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ ένα υποτιτλισμένο ντοκυμαντέρ (επιλέξτε τους ελληνικούς υπότιτλους,κλικ στο κουμπί “captions”, κάτω-δεξιά από το παράθυρο του βίντεο) του Christophe Guyon για τον κίνδυνο εξαφάνισης των παραδοσιακών σπόρων και τις δραματικές επιπτώσεις στην ανθρωπότητα από την παγκόσμια κυριαρχία των μεταλλαγμένων σπόρων που κατασκευάζουν οι πολυεθνικοί αγροβιομηχανικοί κολοσσοί.

 

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ENERGY BITS

ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΟΥ  ENERGY BITS
ΑΝΕΒΗΚΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΑΚΙ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ
ONE STEP FORWARD TO SAVE THE EARTH

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ  ΠΡΟΣΘΕΤΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΨΗΦΟ!

H ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Συνοδεύουμε τη Dana καθώς συναντάει ανθρώπους που έχουν αποφασίσει να χρησιμοποιήσουν μόνο πράσινη ενέργεια ή τουλάχιστον προσπαθούν γι αυτό…

H ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ – Energy Bits

Αειφόρος συναυλία!MusiCO2

Φανταστείτε μια συναυλία χωρίς σύνδεση σε πρίζες ή χρήση γεννητριών, μόνο με ποδήλατα και ένα ακροατήριο που κάνει πετάλι. Είναι δυνατό κάτι τέτοιο; Σίγουρα είναι!

MusiCO2 – Energy Bits – TVC – Ελληνική Έκδοση

WWF Αλλάζουμε στάση ΖΩΗΣ!

Abuela Grillo – Ένα animation για τον “πόλεμο” του νερού στη Βολιβία

Μόνο μετά το τελευταίο δέντρο που  κόβεται

μόνο μετά το τελευταίο ποτάμι που έχει δηλητηριαστεί

μόνο μετά το τελευταίο ψάρι που αλιεύεται

Μόνο τότε θα ξέρετε ότι τα χρήματα δεν μπορούν να καταναλωθούν.

Προφητεία Ινδιάνων

H γιαγιά Grillo

Δείτε αυτό το υπέροχο,  animated φιλμάκι που μιλάει για τον πόλεμο του νερού στην Βολιβία, όταν οι πολυεθνικές αγόρασαν το νερό και απαγόρευσαν στους ανθρώπους να μαζεύουν ακόμα και το νερό της βροχής.

Το  Abuela Grillo, προέκυψε από τη συνεργασία μεταξύ της Βολιβίας και  του Animation Workshop  Δανίας και παρ’ όλο που  βασίζεται σ’  ένα μύθο,   αφηγείται την ιστορία μιας ιστορικής στιγμής της βολιβιανής πολιτικής για τη στέρηση του πολυτιμότερου αγαθού, του νερού, από τον άνθρωπο.

Σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής, στη Βολιβία, η βροχή έρχεται απο το τραγούδι της γιαγιάς Grillo , η οποία  κινείται  (γιαγιά Grasshopper),ανάμεσα σε αγροτικά και αστικά τοπία  με μια διαφαινόμενη συννεφιά-μελαγχολία συνεχώς πάνω από τον ώμο της.

Ανθρώπινη αλλά και υπερφυσική  η ηρωίδα , θυμώνει,  τραγουδά, αντιστέκεται , οπισθοχωρεί, επαναστατεί , ξεσηκώνει… υφαίνοντας μια θλιβερή και συνάμα  μια  βαθιά συμβολική  ιστορία της περιβαλλοντικής εκμετάλλευσης και της διαφθοράς της κυβέρνησης της χώρας της.

Η ταινία είναι αφιερωμένη σ’  όλους εκείνους που αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται για το νερό, όπως καταγράφεται και στους τίτλους τέλους του animation , “dedicado a todos los que lucharon y siguen luchando por el agua”.

Ας ρίξουμε μια ματιά  στα ξένα site για να διαβάσουμε και να μάθουμε περισσότερα για το φιλμάκι της γιαγιάς  Grillo

Το «Abuela Grillo» είναι η προσαρμογή του  μύθου  της  πεδινής περιοχής  Ayoreo της Βολιβίας.
Η κινούμενη εκδοχή αυτής της ιστορίας γίνεται ένας μύθος , που είναι ένα θεμελιώδες ζήτημα στο σύγχρονο κόσμο: η πάλη των λαών ενάντια στην εμπορευματοποίηση του νερού.

Η ταινία έγινε το 2009 στο The Animation Workshop  που είναι η μεγαλύτερη σχολή κινουμένων σχεδίων στη Δανία και ένα από τα πιο αναγνωρισμένου κύρους στην Ευρώπη. Για  τη δημιουργία της δόθηκαν υποτροφίες σε οκτώ Βολιβιανούς εμψυχωτές για πέντε μήνες για να μάθουν την τέχνη των κινουνένων σχεδίων  και να μπορούν να  συμμετάσχουν στην εκτέλεση της ταινίας.

(Παραγωγοί Alejandro Salazar, Σουζάνα Villegas, Cecilia Delgado, Joaquin Cuevas, Miguel Mealla, Νίνα Ρωμαϊκή, και Pomar Σαλβαδόρ Μαουρίσιο Sejas.)

Όλα αυτά υπό την καθοδήγηση της γαλλικής εταιρίας  Denis Chapon .

  • Η διάσημη τραγουδίστρια και τώρα   Πρεσβευτής της  Βολιβίας στη Γαλλία, Luzmila Carpio ,

συνέθεσε   το σύντομο τραγούδι  της ταινίας που ονομάζεται «Chillchi Parita «, και δάνεισε τη φωνή της  στο χαρακτήρα της γιαγιάς Grillo και στο τραγούδι .

Αυτή η μικρού μήκους ταινία γίνεται ένα νέο υψηλό σημείο στην τέχνη του animation στη Βολιβία και είναι ο πρώτος καρπός μιας μεγάλης κλίμακας έργου  που περιλαμβάνει τη μελλοντική υλοποίηση των διαφόρων παραγωγών κινουμένων σχεδίων και της κατάρτισης περισσοτέρων  καλλιτεχνών  της Βολιβίας σε διάφορους τομείς των κινουμένων σχεδίων .

Πηγή http://www.hispashare.com/

  • Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ANIMATION

Σχεδιασμός χαρακτήρων , το σενάριο και  το χρώμα.





Η γιαγιά Grillo

Όλοι οι ήρωες της ταινίας

Η ταινία έχει δύο σειρές κινουμένων σχεδίων για ένα μανδύα των Άνδεων

(κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα)

.

Πηγή   http://abuegrillo.blogspot.com/

  • Βραβεία:
http://abuegrillo.blogspot.com/
http://www.facebook.com/pages/Abuela-Grillo/112872515393947?ref=ts

http://www.youtube.com/AbuelaGrillo

http://www.dailymotion.com/video/xdm9am_abuela-grillo_shortfilms

Πηγή http://www.wayqui.pe/

Πηγή ehttp://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/

Διαχείριση,επιμέλεια υλικού Σ. Πρωτόπαπα

H ώρα της ΓΗΣ!

Τον Μάρτιο δίνουμε το νέο μας ραντεβού για την ώρα της γης. Πιο συγκεκριμένο το ραντεβού έχει οριστεί στις 23 Μαρτίου, ώρα 8 και μισή το απόγευμα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, πέρυσι  σημειώθηκε ρεκόρ συμμετοχής σε επίπεδο χωρών. Συμμετείχαν 147 χώρες και 55.000 πόλεις από όλο τον κόσμο με έναν και μοναδικό στόχο, να σβήσουν για μια ώρα τα φώτα τους.

49 ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΙΟΝΙ

49_WORDS_FOR_SNOW Ο Πλανήτης έχει πυρετό και το θερμόμετρο για να τον μετρήσουμε βρίσκεται στη Γροιλανδία. Στην αχανή αυτή γη των Πάγων που λιώνει πλέον με μεγάλη ταχύτητα όλα όσα ακούμε στα δελτία ειδήσεων και διαβάζουμε στις εφημερίδες, συνιστούν την καθημερινότητα των λιγοστών κατοίκων της. Οι Ινουίτ, πιο γνωστοί σε εμάς ως Εσκιμώοι, παρακολουθούν ανήμποροι την ζωή τους να αλλάζει δραματικά και τον Αρκτικό πολιτισμό τους να δέχεται το σημαντικότερο ίσως πλήγμα στην μακραίωνη παγωμένη ιστορία του.

Κυνηγοί και ψαράδες παραδοσιακά, βλέπουν τα θηράματά τους να εξαφανίζονται, ενώ η μετακίνησή τους γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνη λόγω του εύθραυστου πάγου και των καιρικών συνθηκών που αλλάζουν απρόσμενα.

Ο Γιώργος Αυγερόπουλος και ο Αλέξης Μπαρζός έζησαν μέρες σε απομονωμένες κοινότητες της Γροιλανδίας καταγράφοντας τη ζωή των γηγενών Ινουίτ. Παρουσιάζουν επίσης νέες κλιματολογικές μελέτες που είναι πιο απαισιόδοξες από ποτέ, ενώ αποκαλύπτουν το θλιβερό νέο «ελντοράντο» των πετρελαϊκών εταιριών που ετοιμάζονται να αρχίσουν εξορύξεις μαύρου χρυσού στην πιο ευάλωτη ζώνη του πλανήτη.

ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Έρευνα / Σενάριο / Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αλέξης Μπαρζός, Επιμέλεια / Συντονισμός έρευνας: Ματθαίος Τσιμιτάκης, Διεύθυνση / Οργάνωση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή, Έρευνα / Οργάνωση θέματος: Γεωργία Ανάγνου, Μοντάζ: Γιάννης Μπιλίρης, Μελέτης Πόγκας, Πρωτότυπη Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης, Τραγουδάει η Σαβίνα Γιαννάτου, Επιμέλεια Ιστοσελίδας και κειμένων: Αποστόλης Καπαρουδάκης, Γραφικά: Σάκης Παλπάνα

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Original shooting format: HD 1080p25 / Γλώσσες: Γροιλανδικά, Αγγλικά, Ελληνικά / Υπότιτλοι: Ελληνικοί, Αγγλικοί / Διαθέσιμες Εκδόσεις: Ελληνική, Αγγλική, Διεθνής

BΡABEIA

  • Βραβείο ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών για την Θάλασσα, Αγία Πετρούπολη – Ρωσία, Απρίλιος 2008
ΝΕΤ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 63 min.

xioni1Όταν, τον Οκτώβριο του 2007, ο Γιώργος Αυγερόπουλος και ο εικονολήπτης
Αλέξης Μπαρζός πετούσαν για ένα από τα βορειότερα σημεία του κόσμου, τη
Γροιλανδία, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι έννοιες όπως «κλιματική αλλαγή» και «υπερθέρμανση του πλανήτη», θα μπορούσαν τόσο γλαφυρά να καταγραφούν σε εικόνες και ήχους. Οι πάγοι λιώνουν, αυτό είναι γνωστό, αλλά είναι διαφορετικό να το διαβάζεις και διαφορετικό να το βλέπεις και να το ακούς.

Ο Αυγερόπουλος κατέγραφε τις εντυπώσεις του σ’ ένα ημερολόγιο: «Βρισκόμαστε 250 χιλιόμετρα πάνω από τον αρκτικό κύκλο. Ο πιλότος αναγγέλλει  πως η θερμοκρασία εδάφους είναι -10 βαθμοί Κελσίου. Είμαστε οι μοναδικοί ξένοι στο μικρό αεροσκάφος. Σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι είναι Ινουίτ ή όπως εμείς τους ξέρουμε, «Εσκιμώοι».
Ο Αλέξης και ‘γω, έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να δούμε αυτό που ο Μάρτιν Σρέντερ, ο επιστήμονας από το Δανέζικο Μετεωρολογικό Ινστιτούτου είχε πει: «προσέξτε τις γαλάζιες λίμνες».
Οι λίμνες δεν άργησαν να φανούν. Υπέροχες, μεγάλες, γαλάζιες τρύπες μέσα στο αιώνιο κάλυμμα του πάγου. Παλιότερα δεν υπήρχαν, εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Τώρα, κατά εκατοντάδες περνούσαν κάτω από την άτρακτο του αεροσκάφους, σχηματίζοντας όμορφα, αφηρημένα σχήματα. Αν η υπερθέρμανση του πλανήτη συνεχιστεί, μέχρι το 2080, θα έχουν εξαφανιστεί τα παγόβουνα και ο πάγος που σκεπάζει την θάλασσα. Ωστόσο, προς το παρόν, αυτό που εγώ βλέπω είναι μια όμορφη και γαλήνια  εικόνα. Είναι εντυπωσιακό το πως εδώ, η φύση σηματοδοτεί με τον πιο ήρεμο τρόπο, την πιο βίαιη αλλαγή της.»

xioni4Ο πλανήτης έχει πυρετό και το θερμόμετρο για να τον μετρήσουμε βρίσκεται στη Γροιλανδία. Στην αχανή αυτή γη των πάγων, όλα όσα ακούμε στα δελτία ειδήσεων και διαβάζουμε στις εφημερίδες για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, συνιστούν την απτή καθημερινότητα των λιγοστών κατοίκων. Επί ημέρες, ο Αυγερόπουλος και ο Μπαρζός, κατέγραφαν σε απομονωμένες κοινότητες τη ζωή των κυνηγών και των ψαράδων της περιοχής, ζούσαν στα σπίτια τους, τους ακολουθούσαν στις επικίνδυνες εξορμήσεις τους στο απέραντο άσπρο του πάγου.

Ο Άρνι είναι κυνηγός. Ζει σε αυτόν τον αφιλόξενο τόπο, όπως ζούσαν οι Ινουίτ πρόγονοί του εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Κυνηγά συνήθως φώκιες. «Αν δεν υπήρχαν φώκιες, οι Ινουίτ δεν θα είχαν επιζήσει» λέει. «Απ’ αυτές παίρνουμε το κρέας τους για τροφή, το δέρμα τους και το λίπος τους για ρούχα, και μ’ ότι απομένει ταΐζουμε τα σκυλιά για τα έλκηθρα.»…
Ο Άρνι έβαλε μια ολόσωμη φόρμα πάνω από τα ρούχα του, έζεψε τέσσερα από τα είκοσι σκυλιά του στο ξύλινο έλκηθρο, πήρε το όπλο και τα κιάλια του, χαιρέτισε την οικογένεια και με ένα μακρόσυρτο συριγμό έδωσε το σύνθημα στα σκυλιά να ξεκινήσουν. «Είναι τρεις λίμνες που πρέπει να περάσουμε», είπε. «Πηγαίνουμε αρκετά μακριά. Αν όλα πάνε καλά θα γυρίσουμε το βράδυ».

«Αναρωτήθηκα μέσα μου τι σήμαινε το «αν όλα πάνε καλά θα γυρίσουμε το βράδυ» και τον ρώτησα.», γράφει ο Αυγερόπουλος στο ημερολόγιό του.
–    Αν δεν γυρίσουμε το βράδυ πότε θα γυρίσουμε;
–    Αύριο.
–    Και που θα κοιμηθούμε;

Με ένα νεύμα του χεριού του μου έδειξε μια σκηνή και μια λάμπα θυέλλης: «Έξω» απάντησε. Πέρασε περίπου μία ώρα. Ο παγωμένος αέρας μας έγδερνε το πρόσωπο. Άλλοτε πάνω στο έλκηθρο και άλλοτε σπρώχνοντάς το, ταξιδεύαμε αργά πάνω στο απέραντο άσπρο τοπίο.
Από μακριά φάνηκε η πρώτη λίμνη, τα νερά της είχαν παγώσει. Θα περνούσαμε με το έλκηθρο πάνω από τον πάγο και θα βγαίναμε στην άλλη όχθη. Καθώς πλησιάζαμε, ο Άρνι γίνονταν ανήσυχος. Έβλεπε κάτι που εμείς δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε. Τράβηξε απότομα τα χαλινάρια και τα σκυλιά σταμάτησαν γαυγίζοντας. Κατέβηκε από το έλκηθρο και με τις μπότες του άρχισε να χοροπηδά πάνω στην παγωμένη επιφάνεια. Χρειάστηκαν λίγα χτυπήματα για να φανερωθούν οι πρώτες ρωγμές, που γρήγορα έγιναν πολλές επιτρέποντας στο νερό να έρθει στην επιφάνεια και να καταπιεί ένα μεγάλο κομμάτι πάγου. «Αν περνούσαμε, τώρα ίσως να ήμασταν νεκροί», είπε ο Άρνι.

Τέτοια εποχή, οι λίμνες και τα νερά της θάλασσας θα έπρεπε να έχουν ένα στρώμα  πάγου τόσο παχύ που να σηκώνει άνετα το βάρος ενός αυτοκινήτου. Τα τελευταία χρόνια όμως, ο πάγος γίνεται όλο και πιο λεπτός. Αυτό οι επιστήμονες μπορεί να το μετράνε με νούμερα, αλλά στη σκληρή καθημερινότητα της Αρκτικής αυτό σημαίνει ότι μπορεί να φύγεις το πρωί και να μην γυρίσεις ποτέ πίσω.

xioni2Οι Ινουίτ βλέπουν κάθε μέρα την ζωή τους να αλλάζει δραματικά και τον Αρκτικό πολιτισμό τους να δέχεται το σημαντικότερο ίσως πλήγμα στην μακραίωνη ιστορία του. Ζώντας σε  έναν σκληρό, χωρίς βλάστηση τόπο, για να επιβιώσουν ακολουθούσαν τα θηράματά τους μεταναστεύοντας από το ένα μέρος στο άλλο. Κι έγιναν ένα με τη φύση που τους περιέβαλε.

Χαρακτηριστικότερη απόδειξη για αυτό είναι ότι δημιούργησαν όχι μια και δύο, αλλά 49 λέξεις για να περιγράφουν με ακρίβεια το χιόνι και τον πάγο. Άλλη λέξη χρησιμοποιούν όταν μιλούν για το χιόνι που πέφτει (qaniit), κι άλλη για το χιόνι στο έδαφος (aput), για το χιόνι που ο αέρας το φέρνει μέσα στο σπίτι (sullarniq), για τον όγκο του πάγου που αποκολλήθηκε από ένα παγόβουνο (uukkarnit), για τον λεπτό και άσχημο πάγο (aakkarniq) ή για τον πάγο που λιώνει σχηματίζοντας ρυάκια νερού (sikuaq). Την τελευταία λέξη την χρησιμοποιούν πια όλο και συχνότερα. Η κλιματική αλλαγή για τους Ινουίτ δεν έχει αντίκτυπο απλώς στην εύρεση της τροφής τους αλλά στην ίδια τους την ταυτότητα, στην κουλτούρα και την παράδοσή τους.

Ο Νιλς είναι ψαράς και αφού πλέον δεν υπάρχει πάγος στη θάλασσα, μπορεί να χρησιμοποιεί την βάρκα του και τον χειμώνα, πράγμα ανήκουστο πριν από μερικά χρόνια. Αυτό όμως δεν τον βοηθά καθόλου στην δουλειά του. Όταν η θάλασσα πάγωνε, πήγαινε με το έλκηθρο όπου ήθελε πάνω στην παγωμένη επιφάνεια, άνοιγε μια τρύπα στον πάγο και ψάρευε από εκεί. Τώρα πρέπει να ανοιχτεί αρκετά για να έχει μια αξιοπρεπή ψαριά, ενώ οι γνώσεις που είχε αποκτήσει από τον πατέρα του για να προβλέπει τον καιρό, πλέον δεν τον βοηθούσαν καθόλου. Ο καιρός μέσα στην μέρα μπορεί να αλλάξει απρόβλεπτα, να σηκωθούν δυνατοί άνεμοι, να ξεσπάσουν καταιγίδες.

Ήδη στα ανοιχτά, κάποιοι φίλοι του είχαν αρχίσει δουλειά και τα θαλασσοπούλια έδειχναν ποιος τα πήγαινε καλύτερα. «Νίλς πρόσεχε τις καταραμένες φάλαινες» φώναξε κάποιος από μακριά. «Τρεις πέρασαν μόλις από δω».

Νέα είδη, άγνωστα σε αυτά τα νερά, έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Φάλαινες που ζούσαν στα νερά της Σκανδιναβίας, τώρα που η θερμοκρασία τους το επιτρέπει, ανεβαίνουν βόρεια καταπίνοντας τεράστιες ποσότητες τροφής. Μαζί τους έρχονται και ψάρια που ζούσαν σε θερμότερα κλίματα κυνηγώντας την τροφή τους, τους θαλάσσιους μικροοργανισμούς που επίσης πρόσφατα μετανάστευσαν εδώ. Το ντόμινο της διατάραξης του οικοσυστήματος συνεχίζεται με είδη πουλιών που έρχονται από την Ευρώπη και κάνουν τις Αρχές της Γροιλανδίας να σκέφτονται ότι η χώρα, μπορεί να πληγεί και αυτή από τη νόσο των πτηνών.

Ο Γ. Αυγερόπουλος γράφει στο ημερολόγιό του: Ο Νίλς έριξε το παραγάδι του, γέλασε και άναψε τσιγάρο. Με την απλή και ουσιώδη γλώσσα που χαρακτηρίζει τους ιθαγενείς πληθυσμούς όλης της γης, από την Λατινική Αμερική ως την Αρκτική, έπιασε να μιλάει για τα βιομηχανικά ανεπτυγμένα κράτη. «Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι πρέπει να σταματήσουν να μολύνουν τον πλανήτη. Έχουμε όλοι το δικαίωμα να ζήσουμε. Ο αέρας, η γη και η θάλασσα, δεν ανήκουν σε κανένα. Ανήκουν μόνο στη Μητέρα Φύση. Όσα χρήματα κι αν βγάλουν, καινούργιο πλανήτη δεν μπορούν να αγοράσουν.»

Την ώρα όμως που οι πάγοι λιώνουν και οι επιστήμονες προειδοποιούν για μια επερχόμενη καταστροφή, οι πετρελαϊκές εταιρείες τρίβουν τα χέρια τους. Η Γροιλανδία δεν έχει ακόμα πετρέλαιο, έχει όμως ήδη συστήσει ένα υπουργείο «Πετρελαίου και ορυκτών πόρων». Όλα δείχνουν ότι στο προσεχές μέλλον, θα ανήκει και αυτή στις πετρελαιοπαραγωγές χώρες. Έχει συστήσει μάλιστα και κρατική εταιρεία πετρελαίου, την Nuna Oil που απασχολεί μόλις… 5 άτομα.

xioni3Στις 11 Οκτωβρίου, υπεγράφη μια ιστορική συμφωνία μεταξύ της Γροιλανδικής Κυβέρνησης και των πιο σημαντικών εταιρειών πετρελαίου του πλανήτη. Η κυβέρνηση παραχώρησε στις εταιρείες την άδεια να ερευνήσουν για κοιτάσματα πετρελαίου. Οι έρευνες θα γίνουν στη θάλασσα κοντά στον παγετώνα του Ιλουλισάτ, που έχει ανακηρυχθεί από την Ουνέσκο «παγκόσμιο μνημείο της ανθρωπότητας».
Όλοι τόνισαν τη σημασία της κίνησης αυτής για την πετρελαϊκή βιομηχανία. Όλοι είπαν ότι τώρα που οι πάγοι λιώνουν, η διαδικασία της εξερεύνησης και της εξόρυξης καθίσταται πολύ ευκολότερη. «Είναι μια θαυμάσια ευκαιρία» είπε ο υπουργός και τα λόγια του πνίγηκαν στα χειροκροτήματα.

«Η συμφωνία υπεγράφη με την παρουσία ελάχιστων δημοσιογράφων, ανάμεσα τους ο Αλέξης και ‘γω,» γράφει ο Αυγερόπουλος στο ημερολόγιό του.

«Ζήτησα από τους εκπροσώπους των εταιρειών να απαντήσουν σε ορισμένες ερωτήσεις. Έδειξαν να εκπλήσσονται. «Και τι σχέση έχουμε εμείς με την υπερθέρμανση του πλανήτη;» ρώτησε ο Κένεθ Χάνσεν από την Καναδική Husky. Ο Τζέιμς Ζούλιγκ της Exxon Mobil, ανακάθισε αμήχανος στην καρέκλα του. Ο Σορεν Γκάθ ο Δανός, της Dong Energy χαμογέλασε σαν να δεχόταν την πρόκληση. Και ο Άλαν Πιτς της Chevron ζήτησε δύο λεπτά καιρό και τηλεφώνησε στην Αμερική.  «Δεν είναι λίγο παράδοξο το γεγονός ότι ενώ ο κόσμος ανησυχεί για το λιώσιμο των πάγων που θα ανεβάσει την στάθμη της θάλασσας κατά 7 μέτρα, εσείς αυτό το βρίσκεται μια θαυμάσια επιχειρηματική ευκαιρία;» ρώτησα.

«Η δουλειά μας είναι να ερευνούμε για πετρέλαιο και να το βγάζουμε στην επιφάνεια» είπε ο εκπρόσωπος της Exxon Mobil. «Ζούμε σε έναν αβέβαιο κόσμο και πρέπει πάντα να προσαρμοζόμαστε στις νέες συνθήκες» είπε ο εκπρόσωπος της Chevron. «Δεν φταίμε εμείς που λιώνουν οι πάγοι» είπε ο Καναδός της Husky. «Δίνουμε ενέργεια στον κόσμο και πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε με τους υδρογονάνθρακες μέχρι να αναπτύξουμε άλλες εναλλακτικές μορφές ενέργειας» είπε ο Δανός.

Κανένας τους δεν μπόρεσε να εγγυηθεί ότι δεν θα υπάρξει διαρροή, κηλίδα ή ατύχημα  που να καταστρέψει το περιβάλλον.
Ο υφυπουργός πετρελαίου της Γροιλανδίας έδωσε ορισμένες διευκρινήσεις εκ μέρους της κυβέρνησης. «Δεν είμαστε εμείς που δημιουργήσαμε την υπερθέρμανση του πλανήτη» είπε. «Εμείς είμαστε 60.000 άνθρωποι. Την υπερθέρμανση την δημιούργησαν τα βιομηχανικά ανεπτυγμένα κράτη και θα ήταν μεγάλη αδικία κάποιος να αρνηθεί τώρα στην Γροιλανδία το δικαίωμά να εκμεταλλευτεί τους φυσικούς της πόρους. Άλλωστε δεν είναι μόνο το πετρέλαιο. Καθώς υποχωρούν οι πάγοι στην ξηρά ανακαλύπτουμε χρυσό και διαμάντια και στήνουμε ορυχεία. Μερικά έχουν ήδη αρχίσει να λειτουργούν. Πρέπει να καταλάβεις ότι το λιώσιμο των πάγων συμβαίνει, είναι γεγονός. Τι θα πρέπει να κάνουμε εμείς; Να κάτσουμε να κοιτάμε τους πάγους να λιώνουν;»

Όλοι είχαν τα επιχειρήματά τους. Το λιώσιμο των πάγων είναι μια σοβαρή κρίση και όπως κάθε σοβαρή κρίση, μεταφράζεται σε χρήμα. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, η κρίση δεν αφορά μια χώρα αλλά τον ίδιο τον πλανήτη. Και ίσως στο μέλλον, εδώ, στον πλανήτη γη να μη μείνει τίποτα που να αξίζει να πουληθεί…

Η εικόνα και ο ήχος της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη όπως την κατέγραψε ο Εξάντας στην κατάλευκη Γροιλανδία. Εκεί, όπου το λιώσιμο των πάγων αλλάζει καθημερινά τη ζωή των Ινουίτ που την κατοικούν, εκεί όπου οι άνθρωποι, μέσα στους αιώνες, χρειάστηκε να αναπτύξουν 49 λέξεις για να περιγράψουν το χιόνι και τον πάγο που τους περικλείει.

ΠΗΓΗ ΕΞΑΝΤΑΣ

Άλλοι πετούν και άλλοι πεινούν….

Το πρόγραμμα “Φύση χωρίς Σκουπίδια” της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας της Φύσης.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΣΑΚΟΥΛΑΣ

♪♫ Μουσικό Παραμύθι ♪♫
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος **
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος **
Οπτικοποίηση: Στέλλα Δενδηλιάρη **
Από το βιβλίο – cd “ΤΟ ΦΤΕΡΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ”

My name is Sakoula
των σκουπιδιών
κι έχω χιλιάδες φίλες
ιμιτασιόν,
κίτρινες, μαύρες και λευκές,
άλλες ψηλές κι άλλες κοντές.
Οι περισσότερες χοντρές
χωρίς κατάθλιψη και στρες.

Μη με περιφρονείς!
Σου καλύπτω τις ανάγκες.
Όταν με χρειαστείς
κάπου θα με βρεις,
όταν με χρειαστείς
κάπου θα με βρεις.
Μη με περιφρονείς,
είμαι διεθνής!

Είμαι η Σάκου Λίτσα
της λαϊκής
και η ζωή μου όλη
διαφανής.
Έχω ξαδέρφες στο βορρά,
κάτι κουμπάρες στα νησιά,
σ’ όλον τον κόσμο αδερφές
χωρίς κατάθλιψη και στρες

Όταν με χρειαστείς
κάπου θα με βρεις.
Μη με περιφρονείς,
είμαι διεθνής!


Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων