Στην Αρχαία Μεσσήνη βρέθηκαν την  Τρίτη Ιουνίου 2017, οκτώ μικροί ρήτορες από την Στ΄ τάξη του σχολείου μας. Έδωσαν το παρόν στους << Ρητορικούς περιπάτους>>  που οργάνωσε και πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και οι Σχολικοί σύμβουλοι Α/θμιας  εκπαίδευσης ν. Μεσσηνίας.

Ο Γιώργος που μίλησε για τον αθλητισμό.

Ο Απόστολος που συγκίνησε μιλώντας για τα αισθήματα που του γεννά η ιδιαίτερη του πατρίδα, η Αρχαία Μεσσήνη.

Η Μικαέλα που αναρωτήθηκε για τη βία.

Η Κατερίνα που μίλησε για τα δεινά του πολέμου.

Η Αρχοντούλα που μας είπε τις βαθιές της σκέψεις για το Γυμνάσιο που θα μαθητεύσει από την ερχόμενη σχολική χρονιά.

Η Μαργαρίτα που μίλησε για την Παιδεία.

Η Δέσποινα που αναφέρθηκε στην ανάγκη της Ανακύκλωσης με αφορμή την ημέρα του περιβάλλοντος.

Και η Αγγελική που μας μίλησε για την αγάπη της για τα υπέροχα ζώα , τα άλογα και το άθλημα της ιππασίας.

Όλοι τους ήταν εξαιρετικοί! Μπράβο μικροί μας Ρήτορες!

Φίλοι γονείς! . Το καλοκαίρι είναι ήδη εδώ και οι διακοπές άρχισαν. Τα παιδιά μας χρειάζονται παιχνίδι και καλά βιβλία.
Βοηθήστε τα παιδιά σας να χαρούν με μπάνια στη θάλασσα και παιχνίδια, στην αμμουδιά. Αφήστε τις επαναλήψεις ή την προετοιμασία για την επόμενη σχολική χρονιά.
Προσπαθήστε ώστε μέσα στην καθημερινοτητα τους να υπάρχει και η ανάγνωση καλών λογοτεχνικών βιβλίων, που θα τα βοηθήσουν να αναπτύξουν τη φαντασία τους να διευρύνουν τους ορίζοντές τους αποκτώντες εμπειρίες και να ενεργοποιησουν το συναισθηματικό τους κόσμο, διαβάζοντας.
Παρακινήστε τα παιδιά να δανειστούν από τη Βιβλιοθήκη της πόλης μας ή να τα ανταλλάξουν με τους φίλους τους

.

Όταν τα παιδικά χεράκια δημιουργούν αριστουργήματα

Από τους μαθητές του Στ-1 του 8ου Δημοτικού σχολείου Καλαμάτας, στεφάνι από φύλλα πλάτανου για να ομορφύνουμε τους χώρους του νέου μας σχολικού κτιρίου.

Απόδειξη πως τα παιδιά έχουν την δύναμη να καταφέρουν τα πάντα με την ανάλογη υποστήριξη. Οι φωτογραφίες είναι από τη δραστηριότητα που πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο του ΟΣΕ Καλαμάτας στα πλαίσια των Ανθεστηρίων 2016, με την καθοδήγηση εκπαιδευτικών από το Φορέα του δήμου Καλαμάτας, ΦΑΡΙΣ. Η συνέχεια στην τάξη…

Μαγικά παιδικά χεράκια αποδίδουν με τον καλύτερο τρόπο την ομορφιά της φύσης

Πασχαλινές ευχές από την καρδιά βγαλμένες.

Μακάρι η Ανάσταση του Θεανθρώπου

να φέρει γαλήνη στις καρδιές όλου του κόσμου

και η αγάπη να πλημμυρίσει τις ζωές μας!

Με ομορφιά και χάρη οι μικροί μαθητές παρέλασαν στην κεντρική πλατεία της πόλης μας. Πόσο περήφανους μας έκαναν για άλλη μια φορά!!!!!!!!!!!! Καλή πρόοδο στη ζωή τους!

6 ΓΕΝΑΡΗ , TA AΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Ή ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

Με ελπίδα και χαρά τα Άγια  Θεοφάνεια ή Φώτα κλειδώνουν το Δωδεκαήμερο, που «άνοιξε» την παραμονή των Χριστουγέννων. Κατά τα Θεοφάνεια φανερώθηκε η τριαδικότητα του Θεού, η Αγία Τριάδα. Λέγονται όμως και «Φώτα», γιατί κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, την παραμονή των Θεοφανίων βαπτίζονταν οι οπαδοί της νέας θρησκείας.

Γιορτάζονται πανηγυρικά μέσα από διάφορα ήθη και έθιμα σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας

Καθ’ όλη τη διάρκεια του τριημέρου των Φώτων Αγιασμός, Θεοφάνεια, Αγίου Ιωάννη, γιορτάζεται και μία υπολανθάνουσα λατρεία προς το νερό. Τα νερά θεωρούνται παντού αγιασμένα. Κανείς πια δεισιδαιμονικός φόβος από τις νύχτες και τα ξωτικά του χειμώνα.  Η αναζήτηση της καθάρσεως από τον άνθρωπο αντικατοπτρίζεται ακόμη και στις αρχαίες θρησκείες. Αυτή τη μέρα ξεκινά και η αντίστροφη μέτρηση για τους καλικάντζαρους.

Στην ανατολική Μακεδονία ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο εορτασμός των Θεοφανείων στη Δράμα με πληθώρα εκδηλώσεων και δρώμενων. Σκοπός τους είναι η εξασφάλιση της καλοχρονίας, δηλαδή η καλή υγεία και η πλούσια γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή. Μαύρες κάπες, δέρματα ζώων, μάσκες, κουδούνια και θόρυβοι, στάχτη και σταχτώματα, χοροί και αγερμοί, αναπαράσταση οργώματος και σποράς, πλούσιο φαγοπότι και ευχές επιδιώκουν να επενεργήσουν στην καρποφορία της φύσης.

Σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από την πόλη της Δράμας βρίσκεται το Μοναστηράκι, όπου κάθε χρόνο, στις 6 Ιανουαρίου, την ημέρα των Θεοφανίων, αναβιώνει το έθιμο των Αράπηδων. Έχει τις ρίζες του στην αρχαία ελληνική θρησκεία και πιο συγκεκριμένα στις διονυσιακές τελετές, ενώ έχει δεχτεί και χριστιανικές επιρροές. Οι Αράπηδες είναι μια εθιμική παράσταση (δρώμενο) με έντονα την υπερβολή, το μαγικό και το λατρευτικό στοιχείο, στην οποία συμμετέχουν οι κάτοικοι της περιοχής. Είναι μία από τις μεταμφιέσεις του Δωδεκαημέρου (25/12-6/1) που γίνονται στο Νομό Δράμας και πιο συγκεκριμένα στο Μοναστηράκι, στο Βώλακα, στην Πετρούσα, στον Ξηροπόταμο, στους Πύργους και στην Καλή Βρύση. Το ίδιο έθιμο συναντάμε επίσης καισε πολλά άλλα χωριά της περιοχής αλλά και σε χωριά της Καβάλας.

Στην Νέα Καρβάλη, ανατολικά της Καβάλας, κάθε χρόνο την παραμονή των Θεοφανίων αναβιώνουν τα «Σάγια», ένα έθιμο που τηρούνταν σε όλη την Καππαδοκία. Το έθιμο αποτελεί μια τελετουργική πράξη με χορό και τραγούδι γύρω από αναμμένες φωτιές.

Τα «ραγκουτσάρια»είναι ένα από τα πιο γνωστά έθιμα των Θεοφανείων , αναβιώνει κάθε χρόνο στην πόλη της Καστοριάς, όπου οι κάτοικοι μεταμφιέζονται για να ξορκίσουν το κακό. Φορούν τρομακτικές μάσκες που έχουν συμβολικό χαρακτήρα και περιφέρονται στους δρόμους κάνοντας εκκωφαντικούς θορύβους με τα κουδούνια τους. Συνηθίζουν να ζητούν από τον κόσμο την ανταμοιβή τους, επειδή όπως συνηθίζουν να λένε είναι το αντίτιμο για να διώξουν τα κακά πνεύματα.

Στην Ερμιόνη της Αργολίδας πάνω από 50 χρόνια αναβιώνει το «γιάλα – γιάλα» Ανάλογα έθιμα επιβιώνουν και σε πολλά ψαροχώρια της περιοχής. Τα ξημερώματα των Φώτων, τα αγόρια που πρόκειται τη νέα χρονιά να παρουσιαστούν στο στρατό, συγκεντρώνονται, γευματίζουν όλοι μαζί και έπειτα γυρνούν σε όλα τα σπίτια της περιοχής από σοκάκι σε σοκάκι, φορώντας παραδοσιακές ναυτικές φορεσιές και τραγουδώντας το «γιάλα – γιάλα». Την παραμονή των Φώτων οι κάτοικοι στολίζουν της βάρκες τους με φοίνικες, νεραντζιές και μυρτιές, τις οποίες δένουν στο λιμάνι πριν την καθιερωμένη βουτιά.

Στην Λευκάδα τηρείται το έθιμο «των πορτοκαλιών». Οι πιστοί βουτούν στη θάλασσα τα πορτοκάλια που κρατούν στα χέρια τους και τα οποία είναι δεμένα μεταξύ τους με σπάγκο. Έπειτα τα παίρνουν στο σπίτι τους για ευλογία και αφήνουν ένα από αυτά για ένα ολόκληρο χρόνο στα εικονίσματα του σπιτιού. Πριν την τελετή της κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού, ρίχνουν στη θάλασσα τα παλιά πορτοκάλια.

Σε άλλα νησιά, όπως τη Λέσβο, την ώρα που πέφτουν στη θάλασσα οι βουτηχτάδες για να πιάσουν τον Σταυρό οι γυναίκες παίρνουν με μια νεροκολοκύθα νερό από 40… κύματα. Έπειτα με βαμβάκι που βουτούν σ΄ αυτό καθαρίζουν τα εικονίσματα – χωρίς να μιλούν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας – και στη συνέχεια ρίχνουν το νερό σε μέρος «που δεν πατιέται». (πηγή :

www.philenews.com)

Στην παλιά Αθήνα και αργότερα σε όλη την Ελλάδα Η Πρωτοχρονιά ήταν συνδεδεμένη με το  λαϊκό έντυπο, το «προφητικό ημερολόγιο» που ονομαζόταν «Καζαμίας».

Κάθε σπιτικό την παραμονή του νέου έτους αγόραζε τον «Καζαμία» του για να διαβάσει  τις προφητείες του. Τι θα συνέβαινε άραγε  στο τάδε τέταρτο της Σελήνης του δείνα μηνός. Τις περισσότερες φορές μάλιστα οι προφητείες έβγαιναν! Προσδιοριζόταν ο χρόνος έμενε όμως απροσδιόριστος ο τόπος . Αυτό ήταν  η πονηριά των εκδοτών.

Πάντα κάτι συνέβαινε κάπου στον πλανήτη Γη. Ή γεννιόταν ένα κατσικάκι με έξι πόδια, «γέννησις τέρατος», όπως προέβλεπαν οι Καζαμίες ‘η κάποια Κυβέρνηση έπεφτε τις ημέρες που προφήτευε ο «Καζαμίας» ή πέθαινε ένας βασιλιάς  Τόσο μεγάλος ο κόσμος άλλωστε όλο και κάτι απ ότι προέβλεοε ο Καζαμίας θα συνέβαινε. Όλο και κάπου θα συνέβαινε ένα ναυάγιο, ένας καταστρεπτικός σεισμός ή μία έκρηξη ηφαιστείου. Τι πείραζε άλλωστε το πού?

Τους φθινοπωρινούς μήνες προφήτευαν χειμαρρώδεις βροχές και πλημμύρες ποταμών, τους χειμωνιάτικους άφθονα χιόνια και διακοπές των συγκοινωνιών και τους θερινούς φοβερούς καύσωνες.

Όπως διηγείτο ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, με το πέρασμα του χρόνου, ήδη από τα τελευταία προπολεμικά χρόνια ο «Καζαμίας» έχανε τη λάμψη του. Τον αντικατέστησαν οι επιτραπέζιοι ημεροδείκτες, τα ημερολόγια τοίχου ή τσέπης ή τα περίφημα πολυτελή ημερολόγια που είχαν εγκυκλοπαιδικό και λογοτεχνικό χαρακτήρα, ογκώδη, πολυτελή και χρυσόδετα. Αλλά ο «Καζαμίας» δεν εξαφανίστηκε. Συνεχίζουν να τον εκδίδουν μέχρι τις ημέρες μας προσπαθώντας να διατηρήσουν κάτι από την εκδοτική λάμψη και τη γραφικότητα του παρελθόντος.

Σταθμός για τον «Καζαμία» υπήρξε η έκδοσή του από τα παιδιά του Αθηναίου Ανδρέα Κορομηλά οι οποίοι ανέθεσαν τη φροντίδα του στον συντηρητικό Ειρηναίο Ασώπιο που… γέννησε τον σύγχρονο τύπο της έκδοσης.