Η ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 50 ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ.
Στις 8 Ιουλίου 2008, το συμβούλιο του Παρισιού εκτίναξε το ανώτατο όριο των 37 μ. από το 1977, που είχε επιβληθεί εδώ και πολλές δεκαετίες σε κάθε κατασκευή στην γαλλική πρωτεύουσα. Αντιμέτωποι με την ανάγκη για νέες και οικολογικές υποδομές, τίθεται πλέον σοβαρά το ζήτημα της κατασκευής νέων πύργων στο Παρίσι. Αυτό είναι προφανές τη στιγμή που ο πληθυσμός αυξάνεται, που η εύρεση εργασίας είναι πιο εφικτή στο κέντρο παρά στην περιφέρεια. Έτσι, η πόλη έχει ανάγκη νέα κτίρια για να επιβιώσει και να λειτουργήσει.
Η έλλειψη στέγης αποτελεί ένα κοινωνικό φαινόμενο που αναγκάζει πολλούς εργαζόμενους να κατοικούν μακριά από την καρδιά της πόλης. Πέρα από αυτό οι μετακινήσεις τους, εφόσον κατοικούν στην περιφέρεια, γίνονται όλο και πιο δύσκολες και χρονοβόρες.
Φυσικά το Παρίσι δεν περιορίζεται εντός των διοικητικών συνόρων του με αδιαφορία, και ακόμη λιγότερο με εχθρότητα, των πόλεων που το περιβάλλουν. Έχει λοιπόν καταστεί επιτακτική ανάγκη η μετατροπή των τρεχόντων διαστημάτων διαχωρισμού μεταξύ Παρισιού και προαστίων σε χώρους που ζουν από την ποιότητα των συνδέσμων που δημιουργούν και συγχρόνων προδιαγραφών για τα κτίρια που θα έρθουν.
Στο νέο αυτό πλαίσιο, ότι το θέμα της κατασκευής καθέτων κτιρίων έχει επιστρέψει στη επικαιρότητα.
Γιατί να οικοδομήσουμε ψηλά κτίρια; Είναι φιλικά προς το περιβάλλον με την αντίθεσή της με την οριζόντια επέκταση που καταλαμβάνει περισσότερο το χώρο, το χρόνο και την ενέργεια με τη συμφόρηση στις πολυσύχναστες οδικές αρτηρίες και τα τρένα;
Είναι ασύμφορα επειδή απαιτούν πολύπλοκες τεχνικές κατασκευές και δαπανηρούς όπως και ενεργοβόρους εξοπλισμούς;
Μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής ή συμβαίνει το αντίθετο; Επίσης, πρέπει να διατηρηθεί μια ισορροπία στη σχέση μεταξύ Παρισιού και των γύρω πόλεων. πόλεων στην κόμη; Η επιλογή των τόπων και των αισθητικών απαιτήσεων αποτελεί ένα θέμα ουσιαστικής σημασίας διότι σύμφωνα με το πολεοδομικό σχέδιο όλες οι κατασκευές στη Γαλλία πρέπει να προσαρμόζονται με τις αισθητικές απαιτήσεις για να είναι μηδαμινές οι συνέπειες για τον ιστό της πόλης.
Τα ζητήματα αυτά προβληματίζουν τη Γαλλική κοινωνία. Η συζήτηση για τα πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα των πύργων, από το “συνέδριο των πολιτών” έχει ήδη ξεκινήσει από τις αρχές του 2009.
Η Anne Hidalgo, αναπληρωτής του δήμαρχου του Παρισιού είπε: «Είναι γεγονός, στο Παρίσι υπάρχουν 190 μνημεία και κτίρια άνω των 50 μέτρων για ένα σύνολο 124.000, ήτοι 3 στα 2000, συμπεριλαμβανομένων και του πύργου του Άιφελ, του Beaugrenelle, αλλά και της Opera Garnier, και του Ραδιοφωνικού σταθμού.(Maison de la radio).
Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι η διαφορετική αντίληψη για το ύψος, που έχουμε στο Παρίσι σύμφωνα με την αρχιτεκτονική του, την ιστορία της, την αστική διείσδυση και τις χρήσεις που επιτρέπει. Το Παρίσι δεν έχει ολοκληρωθεί. Είναι μια πυκνή πόλη είναι μια πολιτιστική περιουσία και η κατασκευή θα πρέπει να συνεχιστεί στα εδάφη που είχαν παραμεληθεί μέχρι σήμερα, με την ισχυρή παρουσία των οδικών και σιδηροδρομικών υποδομών.
Είναι μια μεγάλη πρόκληση: Πρέπει να οικοδομηθούν οι σχέσεις με τους γείτονές μας, δημιουργώντας πυκνές και βιώσιμες γειτονιές, που να εξυπηρετούνται από τις δημόσιες συγκοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων των τραμ.
Χώροι του Παρισιού φιλικοί και με ευχάριστη διαβίωση χάρη στην πυκνότητα της στέγασης, και της απασχόλησης
και σε μια αρχιτεκτονική ανοικτών χώρων ποιότητας. Γι αυτό, η στέγαση αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα.
Στόχος μας είναι μέχρι το 2014, 27.000 νέες οικιστικές μονάδες, εκ των οποίων τουλάχιστον το 50% κοινωνικές.
Το Παρίσι πρέπει να είναι πιο προσιτή πόλη, όπου οι νέοι μπορούν να έρθουν, και οι οικογένειες να αισθάνονται ευπρόσδεκτες. Αλλά το ύψος δεν είναι η μόνη απάντηση, αν και μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία περισσότερων κατοικιών. Σήμερα, το μέγιστο ύψος των κτιρίων της κόμης του Παρισιού έχει περιοριστεί στα 31 ως 37 μέτρα.
Αν βασιστούμε στη δημιουργική τόλμη των αρχιτεκτόνων για να δείξουμε ότι μπορούμε να σχεδιάσουμε στον εικοστό πρώτο αιώνα στο Παρίσι κτίρια σε αρμονία με τη γειτονιά τους και μια πραγματική ποιότητα ζωής για πολλούς. Εάν η στέγαση είναι η πρώτο πρόκληση, πρέπει να είμαστε σε θέση να υποδεχθούμε τις καινοτόμες επιχειρήσεις και τις θέσεις εργασίας που θα εκπροσωπήσουν οι νέοι πύργοι.
Κάτω από : Χωρίς κατηγορία