Θα σ’ αγαπώ ό,τι κι αν γίνει

Θα σ’ αγαπώ ό,τι κι αν γίνει     

O Μικρός ήταν πολύ κακόκεφος.

Κλείστηκε στο δωμάτιο κι άρχισε να στριφογυρίζει κι όλα τα πράγματα ν΄ αναποδογυρίζει.

Τις ζωγραφιές από τον τοίχο τις ξεκολλούσε κι όλα τα παιχνίδια του χαλούσε.

  • «Θεέ μου!» είπε η Μαμά «τι έχεις πάθει;»
  • «Είμαι ένας ανάποδος και γκρινιάρης Μικρός και κανείς δε μ’ αγαπάει» είπε ο Μικρός.
  • «Μικρέ μου» είπε η Μαμά «όπως και να’ σαι εγώ πάντα θα σ’ αγαπώ».
  • «Κι αν ήμουνα αρκούδος, πάλι θα με φρόντιζες και θα μ’ αγαπούσες;» ρώτησε ο Μικρός.
  • «Φυσικά» είπε η Μαμά. «Εγώ θα σ’ αγαπώ ό,τι κι αν γίνει».
  • «Ό,τι κι αν γίνει;» είπε ο Μικρός και χαμογέλασε. «Κι αν ήμουνα κροκόδειλος;»
  • «Θα σε αγκάλιαζα και θα σε αγαπούσα και τη νύχτα θα σου τραγουδούσα» είπε η Μαμά.
  • «Χαλάει ποτέ η αγάπη;» ρώτησε ο Μικρός. «Λυγίζει άραγε ποτέ και σπάει; Κι αν ναι, μπορείς άραγε να την κολλήσεις, και να τη φτιάξεις και να τη χτίσεις;»
  • «Α, δεν ξέρω» είπε η Μαμά «το μόνο που ξέρω είναι ότι θα σ’ αγαπώ για πάντα».
  • «Κι όταν πεθάνουμε και χαθούμε, θα μ’ αγαπάς ακόμη;» είπε ο Μικρός. «Θα υπάρχει ακόμα η αγάπη;»

Η μαμά πήρε στην αγκαλιά της το Μικρό και κοίταξαν μαζί από το παράθυρο τον ουρανό.

Το φεγγάρι έφεγγε ψηλά και τ’ αστεράκια ήταν φωτεινά.

– «Κοίτα, Μικρέ, τ’ αστεράκια πώς λάμπουνε στον ουρανό. Ξέρεις πως πολλά απ΄ αυτά έχουν πεθάνει εδώ και χρόνια πια;
Τα βλέπεις όμως πώς φωτίζουν ακόμα στον ουρανό; Η αγάπη είναι σαν τ’ αστέρια: ποτέ δεν πεθαίνει και πάντα φωτίζει».
                                                                                                                                                                                                           
                                                                                                                                                                                                            Ντέμπι Γκλιόρι
                  Το κείμενο είναι από το  Aνθολόγιο Λογοτεχνικών Kειµένων A΄& B΄ ∆ηµοτικού