Παναγία η Μητέρα, Θεού και ανθρώπων
Παναγία η Λαυρεώτισσα
«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς»
Άρθρα ανά μήνα: Μάιος 2016
Μάνα, Μητέρα, Μανούλα, Μαμά
Γ. ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ «Μητρική στοργή»
Η μάνα μου ( Ν. Καζαντζάκης- απόσπασμα από το «Αναφορά στο Γκρέκο»)
Η μάνα μου, μια άγια γυναίκα. …
Ποτέ δεν είχα δει τη μητέρα μου να γελάει, χαμογελούσε μόνο, και τα βαθουλά, μαύρα μάτια της κοίταζαν τους ανθρώπους γεμάτα υπομονή και καλοσύνη. Πηγαινοέρχονταν σαν πνέμα αγαθό μέσα στο σπίτι, κι όλα τα πρόφταινε ανέκοπα κι αθόρυβα, σαν να ‘χαν τα χέρια της μια καλοπροαίρετη μαγική δύναμη, που κυβερνούσε με καλοσύνη την καθημερινή ανάγκη. Μπορεί και να ‘ναι η νεράιδα συλλογιζόμουν κοιτάζοντάς την σιωπηλά….
Οι ώρες που περνούσα με τη μητέρα μου ήταν γεμάτες μυστήριο. Καθόμασταν ο ένας αντίκρα στον άλλο, εκείνη σε καρέκλα πλάι στο παράθυρο, εγώ στο σκαμνάκι μου, κι ένιωθα, μέσα στη σιωπή, το στήθος μου να γεμίζει και να χορταίνει, σαν να ‘ταν ο αγέρας ανάμεσά μας γάλα και βύζαινα.
Από πάνω μας ήταν η γαζία, κι όταν ήταν ανθισμένη, η αυλή μας μοσκομύριζε. Αγαπούσα πού τα ευωδάτα κίτρινα λουλούδια της, τα ‘βαζε η μητέρα μου στις κασέλες και τα σώρουχά μας, τα σεντόνια μας, όλη μου η παιδική ηλικία μύριζε γαζία.
Μιλούσαμε, πολλές ήσυχες κουβέντες, πότε η μητέρα μού διηγόταν για τον πατέρα της, για το χωριό που γεννήθηκε, και πότε ‘γω της στορούσα τους βίους των αγίων που ‘χα διαβάσει, και ξόμπλιαζα τη ζωή τους με τη φαντασία μου. Δεν έφτανα τα μαρτύριά τους, έβαζα κι από δικού μου, ωσότου έπαιρναν τη μητέρα μου τα κλάματα, τη λυπόμουν, κάθιζα στα γόνατά της, της χάιδευα τα μαλλιά και την παρηγορούσα: Μπήκαν στον παράδεισο, μητέρα, μη στεναχωριέσαι, σεριανίζουν κάτω από ανθισμένα δέντρα, κουβεντιάζουν με τους αγγέλους και ξέχασαν τα βάσανά τους. Και κάθε Κυριακή βάζουν χρυσά ρούχα, κόκκινα κασκέτα με φούντες και πάνε να κάμουν βίζιτα στο Θεό.
Κι η μητέρα σφούγγιζε τα δάκρυά της, με κοίταζε σαν να μου έλεγε: Αλήθεια λες; Και μου χαμογελούσε.
Και το καναρίνι, μέσα στο κλουβί του, μας άκουγε, σήκωνε το λαιμό του και κελαηδούσε μεθυσμένο, ευχαριστημένο, σαν να ‘χε κατέβει από τον παράδεισο, σαν να ‘χε αφήσει μια στιγμή τους αγίους κι ήρθε στη γης να καλοκαρδίσει τους ανθρώπους.
Η μητέρα μου, η γαζία, το καναρίνι, έχουν σμίξει αχώριστα, αθάνατα μέσα στο μυαλό μου, δεν μπορώ πια να μυρίσω γαζία, ν’ ακούσω καναρίνι, χωρίς ν’ ανέβει από το σπλάχνο μου η μητέρα μου και να σμίξει με τη μυρουδιά τούτη και με το κελάηδημα του καναρινιού…
Χρόνια Πολλά!
Εβδομάδα δράσης για την Εκπαίδευση 2016
ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ,
ΟΡΑΤΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ !
«Εκατομμύρια γονείς, δάσκαλοι και παιδιά ανά τον κόσμο απευθύνουν έκκληση στις κυβερνήσεις των χωρών τους, ώστε να παρέχουν δωρεάν και ποιοτική βασική εκπαίδευση σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Αυτοί είναι υποστηρικτές της Παγκόσμιας Εκστρατείας για την Εκπαίδευση. Εμείς προσθέτουμε τη φωνή μας, στη δική τους έκκληση. Με το να συμμετέχετε μπορείτε να γίνετε η πρώτη γενιά που θα δει κάθε παιδί του κόσμου να απολαμβάνει το δικαίωμα στην εκπαίδευση».
Nelson Madela and Graca Macel, Απρίλιος 2002
Χριστός Ανέστη
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν,
ζωήν χαρισάμενος
Ανάσταση του Κυρίου
Φορητή εικόνα από τον Ναό της Αγίας Τριάδας στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους