Η ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΣΑ
Το δρόμο πλάϊ στη θάλασσα περπάτησα
που ‘κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα
Βρήκα τα φρούτα που ‘χε το πανέρι της
το δαχτυλίδι που ‘πεσε απ’ το χέρι της
Βρήκα το κουδουνάκι και το σάλι της
τις ρόδες το τιμόνι το πεντάλι της
Τη ζώνη της τη βρήκα σε μιαν άκρη
μια πέτρα διάφανη που ‘μοιαζε δάκρυ
Τα μάζεψα ένα ένα και τα κράτησα
κι έλεγα που ‘ναι που ‘ν’ η ποδηλάτισσα
Την είδα να περνά πάνω απ’ τα κύματα
την άλλη μέρα πάνω από τα μνήματα
Την τρίτη νύχτωσ’ έχασα τα χνάρια της
στους ουρανούς ανάψαν τα φανάρια της.
Ελύτης
Σήμερα ξεκίνησα με ιδιαίτερα ρομαντική διάθεση, από το πρωί διαβάζω ποίηση…
… τι θα γίνει με τις εξετάσεις, όμως;
Ωχ, ωχ, ωχ!
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.