Μαθηματικός (Εκ)παιδευόμενη

Η λογαριθμική σπείρα, μια εξαιρετικά καλαίσθητη καμπύλη, δεν είναι απλά ένα αξιοπερίεργο μαθηματικό φαινόμενο. Τη συναντάμε παντού τριγύρω μας από το όστρακο του ναυτίλου (Nautilus Pompilius), το σχήμα των βραχιόνων των γαλαξιών μέχρι και την διάταξη των πετάλων σε ένα λουλούδι.

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι εφάρμοσε την επιστημονική γνώση για τις ανθρώπινες αναλογίες ακολουθώντας τις μελέτες του Λούκα Πατσιόλι και του Βιτρούβιου. Το σχέδιο που βρέθηκε σε ένα από τα ημερολόγιά του «Ο άνθρωπος του Βιτρούβιου» παρουσιάζει τις ιδανικές διαστάσεις του ανθρώπινου σώματος. Συνδέοντάς το με τη γεωμετρία το τοποθετεί σε ένα τετράγωνο και ένα κύκλο. Ο λόγος ανάμεσα στο τετράγωνο και την ακτίνα του κύκλου είναι χρυσός.
Στη συνέχεια ο Λε Κορμπυζιέ χρησιμοποίησε ρητά τη χρυσή αναλογία στο Modulor σύστημα του για την κλίμακα της αρχιτεκτονικής αναλογίας. Είδε το σύστημα αυτό, ως συνέχεια της μακράς παράδοσης του Βιτρούβιου, του “Άνθρωπος του Βιτρούβιου” του Leonardo da Vinci, του έργου του Leon Battista Alberti και των άλλων που χρησιμοποίησαν τις αναλογίες του ανθρώπινου σώματος για να βελτιώσουν την εμφάνιση και τη λειτουργία της αρχιτεκτονικής.

Μελέτες έδειξαν ότι το πρόσωπο της Μόνα Λίζα (Τζοκόντα), τόσο συνολικά όσο και στις λεπτομέρειές του εμπεριέχεται σε μια καλαίσθητη ακολουθία χρυσών ορθογωνίων.

Η Γέννηση της Αφροδίτης (La nascita di Venere) είναι πίνακας ζωγραφικής του Ιταλού καλλιτέχνη της Αναγέννησης, Σάντρο Μποτιτσέλι. Φιλοτεχνήθηκε περίπου το 1485–1486. Σήμερα βρίσκεται στη συλλογή του μουσείου Ουφίτσι στη Φλωρεντία. Στο έργο αυτό, το σώμα της θεάς παρουσιάζει χρυσές αναλογίες.

Ο Σαλβαδόρ Νταλί, επηρεασμένος από τα έργα του Matila Ghyka, χρησιμοποίησε ρητά τη χρυσή αναλογία στο έργο του, The Sacrament of the Last Supper (Το Μυστήριο του Μυστικού Δείπνου). Οι διαστάσεις του καμβά είναι ένα χρυσό ορθογώνιο. Επιπλέον ένα τεράστιο δωδεκάεδρο που εμφανίζεται πάνω από τον Ιησού και σταδιακά σβήνει πίσω του, έχει προοπτική στα άκρα που σχεδιάστηκαν με βάση τη χρυσή αναλογία μεταξύ τους.

Ο Πητ Μοντριάν έχει χρησιμοποιήσει τη χρυσή τομή εκτενώς στα γεωμετρικά έργα του, αν και άλλοι εμπειρογνώμονες (συμπεριλαμβανομένων του κριτικού Yve-Alain Bois) έχουν αμφισβητήσει τον ισχυρισμό αυτό.

Η πρόσοψη του Παρθενώνα, καθώς και τα στοιχεία της πρόσοψης οριοθετήθηκαν από ορθογώνια με χρυσές αναλογίες. Ορισμένοι μελετητές αρνούνται ότι οι Έλληνες είχαν κάποια αισθητική συσχέτιση με τη χρυσή αναλογία. Ωστόσο, μέσα από το έργο του Ευκλείδη ξεκίνησε η μελέτη των μαθηματικών ιδιοτήτων της χρυσής τομής. Στα Στοιχεία (308 π.Χ.), ο Έλληνας μαθηματικός θεωρούσε τον χρυσό αριθμό ως έναν ενδιαφέροντα άρρητο αριθμό, σε σχέση με τις μεσαίες και ακραίες αναλογίες.

Μια κανονική πυραμίδα με βάση ένα τετράγωνο καθορίζεται από ένα εσωτερικό ορθογώνιο τρίγωνο, του οποίου οι πλευρές είναι το απόστημα της πυραμίδας (α),η ημι-βάση της (b) και το ύψος της (h). Η κλίση της γωνίας σημειώνεται επίσης. Οι μαθηματικές αναλογίες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε σχέση με τις πυραμίδες της Αιγύπτου.

Μία Αιγυπτιακή πυραμίδα εξαιρετικά κοντά στις αναλογίες αυτές είναι η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας (Πυραμίδα του Χέοπα). Η κλίση της 51 ° 52 ‘ είναι πολύ κοντά στην “χρυσή” κλίση της πυραμίδας των 51 ° 50’. Άλλες πυραμίδες της Γκίζας που σχετίζονται με τις αναλογίες αυτές είναι η Chephren, με 52 ° 20′, και η Mycerinus, με 50 ° 47 ‘. Επίσης, αρκετές άλλες Αιγυπτιακές πυραμίδες είναι πολύ κοντά στο σχήμα 3:4:5. Ωστόσο, παραμένει άγνωστο αν η σχέση με τη χρυσή αναλογία σε αυτές τις πυραμίδες έχει σχεδιαστεί βάσει μελέτης ή έχει προκύψει κατά λάθος.

Οι σπόροι από ένα ηλιοτρόπιο σχηματίζουν ομόκεντρες σπείρες που ακολουθούν την κίνηση των δεικτών του ρολογιού αλλά και αντιστρόφως. Αν υπολογιστούν, προκύπτουν δύο αριθμοί το 21 και το 34 που ανήκουν στην ακολουθία Fibonacci.

Οι διαφορετικοί τύποι μαργαρίτας έχουν έναν διαφορετικό αριθμό πετάλων, που πάντα ανήκει στην ακολουθία αριθμών Φιμπονάτσι (21, 34, 55, 89).

Ο Adolf Zeising στη μελέτη του για την χρυσή αναλογία με βάση τις ανθρώπινες αναλογίες του σώματος, έγραψε το 1854 για ένα καθολικό δίκαιο “στο οποίο περιέχεται το έδαφος -αρχή της όλης προσπάθειας για την ομορφιά και την πληρότητα στην σφαίρα τόσο της φύσης όσο και της τέχνης, και το οποίο διαπερνά, ως υψίστης σημασίας πνευματικό ιδεώδες, όλες τις δομές, μορφές και αναλογίες, είτε κοσμικές είτε μεμονωμένες, οργανικές ή ανόργανες, ηχητικές ή οπτικές. Και το οποίο βρίσκει την πληρέστερη υλοποίηση, ωστόσο, στην ανθρώπινη μορφή “.

Ο Zeising μέσα από το έργο του καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η χρυσή αναλογία είναι καθολική για όλα τα φαινόμενα στη φύση και την τέχνη. Όσο αφορά το ανθρώπινο σώμα ο ομφαλός δεν είναι ο μόνος δείκτης της χρυσής αναλογίας που υπάρχει στην δομή του ανθρώπινου σώματος. Παρόμοιες αναλογίες τηρούνται μεταξύ των άλλων τμημάτων του σώματος όπως το μήκος του ώμου και το αντιβράχιο, το χέρι και τα δάκτυλα, κλπ.

Απλή σύμπτωση;

Tυχαίο, αλλά πολύ όμορφο! Περισσότερα εδώ