Από την Κατερίνα Καλφοπούλου
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο εκπαιδευτικός κατά τη διδασκαλία των Μαθηματικών είναι ποικίλες. Οι περισσότερες πηγάζουν κυρίως από την αδυναμία του μεγαλύτερου μέρους των μαθητών να αντιληφθεί τον αφηρημένο υψηλό κώδικα που χρησιμοποιούν τα Μαθηματικά, επειδή ο κώδικας αυτός, κατά την τυπική σχολική διδασκαλία, δεν διασυνδέεται με τις λοιπές εκφάνσεις της ανθρώπινης διανόησης και σπανιότατα ξεπερνά το φράγμα της αυστηρότητας και του φορμαλισμού του, για να προσεγγιστεί θεωρητικά, περιγραφικά και διαθεματικά, με αποτέλεσμα να μην προκαλεί στους μαθητές το απαραίτητο ερέθισμα που θα τους κινητοποιήσει και δραστηριοποιήσει ώστε να συμμετέχουν στο μάθημα. Για τον λόγο αυτό, ο εκπαιδευτικός οφείλει να επινοεί και να εφαρμόζει διάφορες μεθόδους εναλλακτικών προσεγγίσεων του μαθήματος, όπως, για παράδειγμα, τη χρήση κειμένων που αντλούν το θέμα τους από τα Μαθηματικά,…
Το παρακάτω κείμενο περιγράφει συνοπτικά ένα τέτοιο «πείραμα» το οποίο πραγματοποιήθηκε επανειλημμένα σε μαθητές της Α’ Λυκείου.
Σε μια κατάλληλη χρονική στιγμή, προσποιούμενη πως συμφωνώ με κάποιον μαθητή που αμφισβήτησε τη χρησιμότητα του μαθήματος, διερωτώμενος πού μπορεί να χρησιμοποιήσει στο μέλλον την παραγοντοποίηση των αλγεβρικών παραστάσεων, προτείνω να διακόψουμε το όχι ιδιαίτερα χρήσιμο μάθημα και να ασχοληθούμε με κάτι χρησιμότερο, όπως για παράδειγμα να ενημερωθούμε για τα νέα, διαβάζοντας εφημερίδα. Στη συνέχεια, εκμεταλλευόμενη την έκπληξη που τους προκαλεί η απρόβλεπτη συμπεριφορά μου, βγάζω από την τσάντα μου το απόκομμα με το παρακάτω άρθρο κι αρχίζω την ανάγνωση.
Ένα συνηθισμένο πρωινό, ενός συνηθισμένου ανθρώπου [1] του Τεύκρου Μιχαηλίδη [2].
«Το ραδιόφωνο-ξυπνητήρι του Θανάση χτύπησε στις 7:00. Χάρη στην ψηφιακή τεχνολογία, βασισμένη στην αριθμητική ανάλυση και το δυαδικό σύστημα το δωμάτιο γέμισε μουσική, λες και μια ορχήστρα ολόκληρη είχε μαζευτεί στο προσκέφαλό του. Σηκώθηκε. Σε δέκα λεπτά το ψυγείο και το φουρνάκι του, που λειτουργούσαν με fuzzy logic – παρακλάδι της πλειότιμης συμβολικής λογικής που ήταν υπεύθυνη και για την ασφαλή λειτουργία του ΑΒS στο αυτοκίνητό του – του εξασφάλισαν ένα πλούσιο πρωινό. Στις 7:40 πληκτρολογούσε στο συναγερμό τον τετραψήφιο κωδικό του – η θεωρία των πιθανοτήτων λέει πως ο ενδεχόμενος διαρρήκτης είχε μόλις 1 στις 10.000 πιθανότητα να τον παραβιάσει – κι έφυγε ήσυχος για τη δουλειά. Μπήκε στο μετρό – άλλο θαύμα κι αυτό, σήραγγες, κανάλια υπονόμων, δίκτυα παροχής, μια ολόκληρη υπόγεια πόλη σχεδιασμένη με βάση τα γραφήματα του Όιλερ – βολεύτηκε κι άνοιξε την εφημερίδα. «Μείωση κατά 12% των ατυχημάτων μετά την εφαρμογή του αλκοτέστ. 27% των οδηγών συμμορφώθηκαν ήδη με τους νέους αυστηρούς κανονισμούς». 12%, 27%! Και πώς το βρήκανε; Τα νύχια τους μυρίσανε; Γύρισε στα αθλητικά. Ο Κωνσταντίνου να στέλνει με κεφαλιά στα δίχτυα το ημικανονικό 32-εδρο β’ τύπου του Αρχιμήδη – τη μπάλα του ποδοσφαίρου δηλαδή – δέσποζε στην σελίδα. Στις 8:30 έμπαινε στο γραφείο. Άνοιξε τον υπολογιστή (ήταν γεμάτος ολοκληρωμένα κυκλώματα βασισμένα στην άλγεβρα Μπουλ αλλά ο Θανάσης ούτε το ήξερε ούτε ήθελε να το μάθει) και μπήκε στο Ίντερνετ. Ο κώδικας RSA βασισμένος στους πρώτους αριθμούς του εξασφάλισε μια ασφαλή σύνδεση και άνοιξε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Μήνυμα από τη Μαρία! – το πρόσωπο. Καλό κορίτσι η Μαρία, σκέφτηκε. Καλλιεργημένη, πρόσχαρη, σπιρτόζα, όμορφη. Ένα μονάχα κουσούρι είχε. Σπούδαζε Μαθηματικά. Χάθηκε να σπουδάσει κάτι άλλο, κάτι πιο κοντά στην καθημερινή ζωή, κάτι χρήσιμο τέλος πάντων! Έτσι σκέφτηκε ο Θανάσης και βγήκε επειγόντως απ’ το e-mail γιατί πλησίαζε ο διευθυντής.»
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.