Κατηγορία: Απόψεις / Γνώμες

Μπορεί η ευτυχία να γίνει… οικονομικό μέγεθος;

Αρκετοί είναι πλέον οι οικονομολόγοι σε διεθνές επίπεδο που θεωρούν ότι η αναζήτησης της ευτυχίας πρέπει να αποκτήσει και ξεκάθαρο οικονομικό χαρακτήρα. Παρακολουθώντας πριν λίγες ημέρες μία τηλεοπτική συνέντευξη του Γάλλου φιλοσόφου και πρώην υπουργού Παιδείας στην χώρα του, καθηγητή Ζαν-Λυκ Φερρύ, με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου του με τίτλο «Η Καταστροφική Καινοτομία», …

Συνέχεια ανάγνωσης

Προτιμούμε να πνιγούμε χορεύοντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού;

Μερικές μέρες πριν, μου κοινοποίησε συνάδελφος ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που γράφτηκε πριν 29 χρόνια περίπου, από τον τότε διευθυντή του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», κ. Γιάννη Μαρίνο, στο τεύχος της 22ας Μαΐου 1986, υπό τον τίτλο: «Προτιμούμε να πνιγούμε χορεύοντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού;». Με αφορμή λοιπόν την έκθεση του τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ.Δημ.Χαλικιά, …

Συνέχεια ανάγνωσης

Απλά μαθήματα υγιούς ανταγωνισμού

Θ​​υμάστε πόσο δύσκολο ήταν να βάλει κανείς τηλέφωνο, όταν είχαμε μόνο τον κρατικό ΟΤΕ; Αν μάλιστα έμενες σε κανένα νησί, ευκολότερα έβρισκες πετρέλαιο παρά να βάλεις τηλέφωνο. Μέχρι που ξεκίνησε η κινητή τηλεφωνία το 1992 και η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Από τότε άλλαξαν τα πράγματα. Σήμερα μας βομβαρδίζουν με τηλεφωνήματα για να μας προτείνουν να …

Συνέχεια ανάγνωσης

Η παγκόσμια υπερχρέωση, η Ελλάδα και οι… κακοί οικονομολόγοι

Μια ματιά στα λογιστικά βιβλία των αναδυόμενων οικονομιών θα έπειθε ότι η κρίση δημοσίων χρεών στις πλούσιες χώρες ήταν και είναι, πρωτίστως, σοβαρότατο πολιτικό πρόβλημα. Η υπερχρέωση, η ανάγκη ανασυγκρότησης και το πρόβλημα της… διαχείρισης.  «Το κράτος είναι ο μύθος που επιτρέπει στον καθένα μας να ελπίζει ότι θα ζει εξόδοις των άλλων…» Φρειδερίκος Μπαστιά (1801-1850). Ο μεγάλος …

Συνέχεια ανάγνωσης

Κυρίως ιδιοκτήτες, ελάχιστα δημότες

Η σχέση μας με τον δημόσιο χώρο δεν χρειαζόταν την κρίση για να εκδηλώσει τη διαταραχή της. Ετσι, η -ας πούμε- έκφραση δυσαρέσκειας (βλέπε γκράφιτι στο Πολυτεχνείο) έχει δεσμούς αίματος με τον βανδαλισμό και η καλλιτεχνική παρέμβαση, συχνά πυκνά, δεν είναι παρά επιθετική κίνηση που προκαλεί μόνο καταστροφή. «Διαφωνίες» έχουν αποτυπωθεί πάνω σε αγάλματα, έχουν …

Συνέχεια ανάγνωσης

Γιατί οι Έλληνες πολιτικοί λένε τόσα ψέματα;

Μπορώ να φανταστώ τις ενστάσεις σας. Το ψέμα στην πολιτική δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα. Πουθενά στον κόσμο η πολιτική δεν είναι το προνομιακό πεδίο ανάδειξης της αλήθειας. Αντίθετα, από την αρχαιότητα ακόμη, η επιδίωξη πολιτικής ισχύος ταυτίστηκε με φαινόμενα δημαγωγίας και συνειδητής εξαπάτησης των πολιτών. Ο ίδιος ο Βίσμαρκ έλεγε, εξάλλου, πως οι άνθρωποι ποτέ …

Συνέχεια ανάγνωσης

Αλλαγή κουλτούρας και συνταγή επιτυχίας

Σ​​κηνή πρώτη: γραμμή Κέμπριτζ – Λονδίνο, και μια παρέα τριών φοιτητών του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ συζητάει λίγο μετά το τέλος του εξαμήνου. Το θέμα της συζήτησης είναι η… επιχειρηματικότητα. Εταιρείες που δημιουργήθηκαν πρόσφατα από αποφοίτους του πανεπιστημίου, ή από καθηγητές των σχολών του, ποιες από αυτές έχουν πάει καλά, αλλά κυρίως ποιες ιδέες από εργασίες …

Συνέχεια ανάγνωσης

Διανύοντας την Εποχή της Μοναξιάς

Πώς μπορούμε να αποκαλέσουμε την εποχή μας; Δεν είναι η εποχή της πληροφορίας: η αποτυχία των προσπαθειών που είχαν αναπτυχθεί για τη διεύρυνση και την ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης άφησε ένα κενό που καλύφθηκε από το μάρκετινγκ και τις θεωρίες συνωμοσίας. Όπως η λίθινη εποχή, η εποχή του σιδήρου ή η εποχή του Διαστήματος, η …

Συνέχεια ανάγνωσης

Ο μύθος της ανεπάρκειας τροφίμων

Τρώγοντας με μια φίλη τις προάλλες, ανέφερα ότι θα έδινα μια διάλεξη αντικρούοντας την ιδέα ότι χρειάζεται να παράγουμε περισσότερα τρόφιμα σε μεγάλη κλίμακα έτσι ώστε να μπορούμε να «ταΐσουμε τα 9 δισεκατομμύρια» – τον προβλεπόμενο παγκόσμιο πληθυσμό για το έτος 2020. Με κοίταξε τρομαγμένη και είπε: «Μα πώς γίνεται να παράγουμε αρκετά τρόφιμα για …

Συνέχεια ανάγνωσης

Γιατί η κρίση δεν μας έκανε καλύτερους;

Για πολλούς μελετητές των κοινωνιών και των θεσμών τους οι κρίσεις αποτελούν σημεία καμπής, ιστορικές φάσεις στις οποίες χαράζεται το μέλλον. Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, πως το κραχ του 1929 στις ΗΠΑ οδήγησε στο New Deal, που είχε στόχο όχι μόνο την ανακούφιση των πληγέντων αλλά και την ανάκαμψη της οικονομίας και τη μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού …

Συνέχεια ανάγνωσης

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς