Οι μαθητές της έκτης τάξης του σχολείου μας επισκέφτηκαν σήμερα το εργαστήριο παραδοσιακών στολών της κας Βασιλικής Ασημακοπούλου – Παπαμιχαήλ, στο χωριό Φανερωμένη στα πλαίσια ολοκλήρωσης του προγράμματος που εκπόνησαν καθ’ όλη τη σχολική χρονιά με τίτλο «Καραγκούνικα ήθη και έθιμα, Καραγκούνικη στολή».
Σκοπός της επίσκεψης ήταν να γνωρίσουν οι μαθητές την καραγκούνικη στολή, την παραδοσιακή φορεσιά των χωριών του κάμπου της Θεσσαλίας και κυρίως τη γυναικεία που αποτελείται από πολλά κομμάτια. Να γνωρίσουν ουσιαστικά τις ρίζες τους μέσα από την εξέλιξη της παραδοσιακής ενδυμασίας στο πέρασμα του χρόνου αλλά και μέσα από τα μηνύματα που μετέφερε το κάθε κομμάτι χωριστά.
Η κα Ασημακοπούλου με περίσσεια υπομονή έντυσε μαθήτριες του τμήματος με στολές όλων των ηλικιών εξηγώντας παράλληλα τι σήμαινε το κάθε τι και πώς φοριέται. Έτσι γνωρίσαμε τη στολή της νύφης – νιόπαντρης, τη στολή της ανύπαντρης κοπέλας που δέχεται προξενιό, τη στολή της γυναίκας που είναι πολλά χρόνια παντρεμένη, τη στολή του μικρού κοριτσιού αλλά και τη στολή της ηλικιωμένης.
Ταυτόχρονα ο κ. Αντώνιος Παπαμιχαήλ έντυσε αγόρια της τάξης δίνοντας πληροφορίες στους μαθητές όχι μόνο για τις στολές αλλά και για πολλές συνήθειες – έθιμα της περιοχής μας που έχουν χαθεί στη λήθη του χρόνου.
Στη συνέχεια οι μαθητές αφού είδαν το πλούσιο βεστιάριο που διατηρεί το ζεύγος Παπαμιχαήλ, είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την κα Ασημακοπούλου να κεντά στη μηχανή της μια ζώνη. Πρόκειται για μια διαδικασία που απαιτεί δεξιοτεχνία , προσήλωση και μεράκι. Η αγάπη της γι’ αυτό που κάνει την ηρεμεί, όπως ομολόγησε η ίδια, και μπορεί να ξενυχτά κεντώντας. Μάλιστα μας είπε ότι η ίδια παντρεύτηκε με την καραγκούνικη νυφική ενδυμασία και ο σύζυγός της με πιστό παραδοσιακό αντίγραφο, με πρότυπο την ενδυμασία του ήρωα του 1821 στρατηγού Ι. Μακρυγιάννη που έραψε και κέντησε η ίδια..
Το μεράκι και ο σεβασμός για την παράδοση που ήταν έκδηλος και στους δύο οικοδεσπότες μας θέλουμε να πιστεύουμε ότι, σε έναν βαθμό τουλάχιστον, πέρασε και στους μαθητές μας.
Ο δάσκαλος της τάξης κ. Νίκος Μιχαλόπουλος, η Δ/ντρια του σχολείου και οι μαθητές του τμήματος ευχαριστούν θερμά την κα Ασημακοπούλου και τον κ. Παπαμιχαήλ για την πολύτιμη βοήθεια που πρόσφεραν στην ολοκλήρωση του προγράμματος αλλά περισσότερο για το σπουδαίο έργο που επιτελούν περισώζοντας, καταγράφοντας και τιμώντας οτιδήποτε αφορά την παράδοσή μας.
Μπράβο σε όλους σας για τις δραστηριότητές σας, τις οποίες λόγω φόρτου εργασίας δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να περιηγηθώ. Σημείωσα όμως ένα παράδοξο: Αναφέρεσθε σε τοπικές ενδυμασίες, καμαρώνετε μέσα στις εθνικές ενδυμασίες, έχετε κάπου αλλού λέξεις της τοπικής διαλέκτου, στην επικεφαλίδα όμως του άρθρου για την επίσκεψή σας στο εργαστήριο παραδοσιακών στολών έχετε “πετἀξει”ένα Αμερικάνικο τύπο ημερομηνίας: 2015-05-13! Γιατί έτσι κι όχι 13-05-2015, όπως γράφουμε οι Έλληνες; Παράδοση δεν είναι μόνο οι στολές και οι λέξεις, είναι και όλο το σύστημα γραφής και εκφράσεως.
Δεν έχετε άδικο και σας ευχαριστούμε για την παρατήρηση. Δεν είναι κάτι που ορίσαμε, βγαίνει αυτόματα, ωστόσο θα προσπαθήσω να βρω τρόπο να αλλάξει η μορφή της ημερομηνίας. Ευχαριστούμε για τα θετικά σας σχόλια!
Μπροστά σε αυτή τη λάμψη και την ομορφιά των στολών η ημερομηνία είναι λεπτομέρεια όσο ένα κρόσι απο τη στολή. Η καραγκούνικη φορεσία ήταν είναι και θα είναι το στολίδι του κάμπου.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Κι εγώ σας ευχαριστώ για την ανταπόκριση. Έζησα κι εγώ από κοντά τη μαγεία της περιβαλλοντικής, όταν αυτή γίνεται εποικοδομητικά και από όλους τους μαθητές. Γι αυτό σας παρακαλώ να προσέξετε, ώστε όσοι συμμετέχουν να συμμετέχουν ειλικρινά και όχι επειδή θα κερδίσουν μία εκδρομούλα ή θα χάσουν κάποιες ώρες διδασκαλίας.
Αγαπητέ Ιωσήφ, δεν έχω πρόθεση σε μία ιστοσελίδα ενός εκπαιδευτηρίου να αρχίσω τις αντεγκλήσεις. Θεωρώντας όμως σημαντικό το σχόλιό σας, και μόνο και μόνο επειδή η ανασκευή ενός λόγου είναι ένα από τα καλύτερα μαθήματα για τους νέους, θα μου επιτρέψετε να παρατηρήσω πως η λεπτομέρεια είναι εκείνη που προσδίδει στο έργο την αξία του. Ειδικά στην εθνική ενδυμασία για φανταστείτε να αδιαφορούσε ο κατασκευαστής για τη λεπτομέρεια! Και ο Ελληνικός λόγος είναι εθνικό κόσμημα, όπου η λεπτομέρεια σημαίνει πολλά, πέρα του ότι η αδιαφορία για τα μικρά φέρνει ως επακόλουθο την αδιαφορία για τα σημαντικά. Έχετε άραγε αναρωτηθεί πού οφείλεται αυτή η “πρόοδος” και “εξέλιξη” της γλώσσας μας; Έχετε άραγε σκεφθεί ότι η άγνοιά της και ο ωχαδερφισμός σχετικά με τη διατύπωσή της φταίνε σε μεγάλο βαθμό για την πτώση της; Ότι τη εξάπλωσή της μέσω των ΜΜΕ που εν πολλοίς είναι άσχετα με τη γλώσσα μας της βάζει καθημερινά τρικλοποδιές με κάτι ” διέφυγε της σύλληψης”, “έχει να κάνει σχέση με”, “μιας και”, “οι επικεφαλείς” , “η οδό”, “η εμφανή”και αμέτρητες άλλες κοτσάνες που διατυπώνονται, την ώρα που τα παιδιά στο σχολείο μαθαίνουν από την επίσημη γραμματική ότι τα επίθετα σε -ής έχουν τρία γένη με δύο καταλήξεις σε -ής και -ές; Έτσι είναι και με την ημερομηνία: Αντικαθιστούμε δικό μας τρόπο γραφής με ξένο και δεν είναι παρά λεπτομέρεια που περνά απαρατήρητη; Αν η γλώσσα είναι έκφραση του τρόπου σκέψεως-και είναι όντως, πιστέψτε με-, τότε μπάζουμε ξένο τρόπο σκέψεως στο μυαλουδάκι των παιδιών μας, που αύριο δε θα λένε διάλειμμα αλλά μπρέικ. Ίσως αυτό να βολεύει το στόχο της παγκοσμιοποιήσεως. Πού ξέρετε;