Στην περίπτωση που περιγράφω ένα ζώο που γνωρίζω, ένα δικό μου ζώο, δεν παραθέτω απλά πληροφορίες ακριβείς γι’ αυτό όπως ράτσα, εξωτερικά χαρακτηριστικά κλπ αλλά αναφέρω και πληροφορίες που:
α) αφορούν το όνομά του, τον τρόπο που το απέκτησα, τις ιδιαίτερες συνήθειές του (για παράδειγμα, τι του αρέσει αν τρώει ή πώς του αρέσει
Στην επιστημονική περιγραφή ζώου χρειάζονται απαραίτητα διάφορες επιστημονικές πηγές – εγκυκλοπαίδειες, περιοδικά -, για να μπορέσουμε να πάρουμε πληροφορίες για το ζώο κι έπειτα να το περιγράψουμε. Για να οργανώσουμε τις πληροφορίες μας, φτιάχνουμε έναν πίνακα όπου κρατάμε σημειώσεις που θα μας βοηθήσουν. Προσέχουμε τρία σημεία που πρέπει να αποφεύγουμε:
Η απλή περιγραφή χώρου έχει σκοπό να περιγράψει ένα χώρο που δεν μου ανήκει (το δωμάτιο της φίλης μου, ένα μαγαζί, έναν παιδότοπό). Επειδή δεν είναι δικός μου ο χώρος που περιγράφω και μόνο από μακριά μπορώ να τον δω, δεν τον ζω, τον περιγράφω έτσι όπως είναι.
Αρχή της περιγραφής (πρόλογος)
Κάνω μια εισαγωγή
Όταν περιγράφω ένα δικό μου χώρο, μπορώ να πω πολλά γι’ αυτόν. Μπορώ να πω περισσότερα από ό,τι αν περιέγραφα απλά το χώρο. Ένα δικό μου χώρο μπορώ να τον δω από κοντά, αφού μου ανήκει, είναι κομμάτι του εαυτού μου, έτσι:
Στην αρχή κάνω μία εισαγωγή και μιλάω γενικά για το χώρο. Αφού είμαι
Όταν περιγράφω ένα γεγονός, δηλαδή κάτι που γίνεται συνεχώς ή κάτι που έγινε στο
παρελθόν, γίνομαι θεατής σε μια κινηματογραφική ταινία. Έτσι, παρατηρώ πρώτα πολύ
καλά κι έπειτα περιγράφω:
Τι έγινε /γίνεται;
Πού έγινε/ γίνεται;
Πότε έγινε/ γίνεται;
Γιατί έγινε/ γίνεται;
Χρησιμοποιώ, ανάλογα, τα ρήματα. Όταν περιγράφω κάποιο φαινόμενο που
επαναλαμβάνεται, π.χ. ο κύκλος του
Όταν περιγράφω ένα αντικείμενο:
Το παρατηρώ καλά.
Κάνω μια γενική εισαγωγή.
Δίνω τη γενική του εικόνα.
Παρουσιάζω τις λεπτομέρειες των μερών του (υλικό, χρώμα, σχήμα, μέγεθος) που το
κάνουν ξεχωριστό.
Κλείνω την περιγραφή με ένα γενικό σχόλιο.
Υπάρχουν φορές που, όταν παρατηρώ και περιγράφω ένα αντικείμενο, δεν το φωτογραφίζω απλώς, αλλά εκφράζω και την προσωπική
Όταν περιγράφω έναν άνθρωπο που μπορεί απλώς να γνωρίζω από μακριά ή και να μην τον γνωρίζω καθόλου, αναφέρω πρώτα τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά:
(ύψος, βάρος, ηλικία, μαλλιά, ρούχα, μέγεθος ματιών, σχήμα προσώπου…)
Στη συνέχεια προσπαθώ να ανακαλύψω με τη βοήθεια των εξωτερικών του χαρακτηριστικών, και να περιγράψω το χαρακτήρα του, να παρουσιάσω δηλαδή και
Όταν περιγράφω έναν άνθρωπο που γνωρίζω, ένα δικό μου άνθρωπο, ( τη μητέρα, τον πατέρα, την αδερφή μου, την ξαδέρφη μου… ) δε λέω απλώς πληροφορίες σε σχέση με εξωτερικά και εσωτερικά χαρακτηριστικά του, αλλά αναφέρω και πληροφορίες που:
Όταν αφηγούμαι ένα γεγονός που το έζησα, το κάνω δικό μου, σαν ένα κομμάτι από τη ζωή μου. Έτσι, αφηγούμαι τη δική μου πραγματική ιστορία με «το νι και με το σίγμα», βάζοντας στο κέντρο τον εαυτό μου και γύρω τους άλλους. Η ιστορία μου είναι κάτι που έγινε και τελείωσε στο παρελθόν, γι’ αυτό