Φέτος που συμπληρώθηκαν 201 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, το Δημοτικό Σχολείο και το Νηπιαγωγείο Σκούρτων τίμησαν την επέτειό της με λαμπρότητα και σεβασμό. Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς, επίσημοι προσκεκλημένοι και κάτοικοι του χωριού απέτισαν φόρο τιμής τόσο στους ήρωες και ηρωίδες, επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές και αγωνίστριες, που έθρεψαν με ποταμούς αίματος το δέντρο της Λευτεριάς. Ένας από αυτούς φυσικά ήταν και ο Αθανάσιος Σκουρτανιώτης με τα παλικάρια του.

Η τελετή ξεκίνησε με τη δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Σκούρτων, όπου εκφώνησε τον πανηγυρικό λόγο ο δάσκαλος Μηλαράς Σωκράτης, συνεχίστηκε με την κατάθεση στεφάνων απ’ τους μαθητές στον προαύλιο χώρο και ολοκληρώθηκε με την παρέλασή τους στην πλατεία του χωριού.

Ὡς πότε παλικάρια, νὰ ζοῦμε στὰ στενά,
μονάχοι σὰ λεοντάρια, σταῖς ράχαις στὰ βουνά;
Σπηλιαῖς νὰ κατοικοῦμε, νὰ βλέπωμεν κλαδιά,
νὰ φεύγωμ᾿ ἀπ᾿ τὸν κόσμον, γιὰ τὴν πικρὴ σκλαβιά;
Νὰ χάνωμεν ἀδέλφια, πατρίδα καὶ γονεῖς,
τοὺς φίλους, τὰ παιδιά μας, κι ὅλους τοὺς συγγενεῖς;
Καλλιῶναι μίας ὥρας ἐλεύθερη ζωή,
παρὰ σαράντα χρόνοι, σκλαβιὰ καὶ φυλακή.
Τί σ᾿ ὠφελεῖ ἂν ζήσῃς, καὶ εἶσαι στὴ σκλαβιά;
στοχάσου πῶς σὲ ψαίνουν, καθ᾿ ὥραν στὴν φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, ἀφέντης κι᾿ ἂν σταθῇς
ὁ τύραννος ἀδίκως σὲ κάμνει νὰ χαθῇς.
Δουλεύεις ὅλ᾿ ἡμέρα, σὲ ὅ,τι κι᾿ ἂν σὲ πῇ,
κι᾿ αὐτὸς πασχίζει πάλιν, τὸ αἷμα σου νὰ πιῇ.
Ὁ Σοῦτζος, κι᾿ ὁ Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβῆς
Γκίκας καὶ Μαυρογένης, καθρέπτης, εἶν᾿ νὰ ἰδῇς.
Ἀνδρεῖοι καπετάνοι, παπᾶδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι᾿ ἀγάδες, μὲ ἄδικον σπαθί.
Κι᾿ ἀμέτρητ᾿ ἄλλοι τόσοι, καὶ Τοῦρκοι καὶ Ῥωμιοί,
ζωὴν καὶ πλοῦτον χάνουν, χωρὶς κᾀμμιὰ ῾φορμή. (…)

Ρήγα Φερραίου (Βελεστινλή) – Θούριος (απόσπασμα)